คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #20 : กระสุนนัดที่17 [รีไรท์]
กระสุนนัดที่17
เวลาผ่านไปไม่พ้นอาทิตย์ดี รีบอร์นก็เริ่มกลับมาวาดลวดลายได้เหมือนเดิม เจ้ากี้เจ้าการ ชอบสั่งอย่างนั้นอย่างโน้น บังคับสึนะให้ทำนั่นทำนี่อยู่ตลอด แม้จะเด็กชายจะบ่นบ้างอะไรบ้างแต่ก็ทำตามไม่ขัดอะไร ทำเอานักฆ่าหนุ่มแปลกใจกับท่าทีที่เปลี่ยนไป แต่ก็ไม่ติดใจอะไร ออกจะพึงพอใจเสียด้วยซ้ำ เพราะการที่สึนะทำตามที่สั่งได้ง่ายๆนั้น แสดงให้เห็นถึงคุณสมบัติในการเป็น ‘บอส’ ได้เป็นอย่างดี
ฝ่ายโกคุเดระคุงที่หลังจากเจอกันวันนั้นก็เข้ามาเป็นนักเรียนแลกเปลี่ยนที่โรงเรียนนามิโมริเหมือนกัน แถมอยู่ห้องเดียวกับสึนะเสียด้วย แต่ดันไม่ถูกชะตากับยามาโมโตะอย่างแรง ทะเลาะกันทุกวี่วัน จนเพื่อนๆคนอื่นระอา เพราะห้ามไม่ได้ กลัวโดนระเบิดกับไม้เบสบอลฟาดสุดท้ายก็พากันเคยชินไปในที่สุด
ส่วนรีบอร์นที่เจอกับโกคุเดระคุงทีหลัง กลับทำเหมือนเคยรู้จักกันมาก่อนอีกต่างหาก เรียกคุณรีบอร์นครับอย่างนั้นอย่างนี้ตลอด ทั้งยังเออออห่อหมกเห็นด้วยกันไปเสียทุกอย่าง จนสึนะอยากให้ทั้งคู่เป็นศิษย์อาจารย์กันจริงๆไปเลย เหมาะกว่าเขาอีก แต่ที่สำคัญโกคุเดระคุง ดันมาเรียกเขาว่ารุ่นที่สิบตลอดเวลาเลย ห้ามยังไงก็ไม่ฟัง บอกว่าจะเป็นมือขวาให้เอง ทำเอาสึนะเซ็งไปไม่น้อยเลย ก็นะ เด็กชายไม่อยากเป็นมาเฟียอะไรนั่นสักหน่อย ส่วนยามาโมโตะก็ไม่ช่วยอะไรเลยหัวเราะลูกเดียว
ทั้งพี่ชายของซาซางาวะ เคียวโกะ ที่เป็นเพื่อนร่วมห้องที่เขาเคยช่วยไว้ ชื่อ เรียวเฮ ก็มาตามตื้อขอให้เขาเข้าชมรมมวยให้ได้ ขยันมาชวนแบบสุดขั้ว(?)ได้ทุกวี่วัน ทำเอารอบตัวของเด็กชายวุ่นวายไปพอสมควร
ส่วนพี่เคียวยะทำให้สึนะรู้สึกสบายใจกว่าใคร เพราะรอบตัวพี่แกไม่มีใครกล้าเข้าใกล้
เดินทีผู้คนแหวกเป็นทางอย่างกับโมเสสสั่งทะเล จะมีก็แต่เจ้านกตัวป้อมสีเหลืองที่ชื่อฮิเบิร์ด(ดูพี่แกตั้งชื่อ) กับคนที่ชื่อคุซาคาเบะ เท็ตสึยะ รองคณะกรรมการรักษาระเบียบของโรงเรียน ที่กล้าเข้าหาพี่เคียวยะ แถมเรียกเด็กชายว่าท่านซาวาดะอีก เอิ่ม...เริ่มหนักใจนิดหน่อย
เจ้าฮิเบิร์ดเองก็สร้างปัญหาให้สึนะเหมือนกัน เจ้านกตัวป้อมมักมาอาศัยอยู่หัวของ
เด็กชายทำอย่างกับผมเขาเป็นรังมันงั้นแหละ เหมือนเจ้าของไม่มีผิด ทำตามใจตัวเองเป็นที่หนึ่ง แต่สึนะให้อภัยนะ เพราะมันน่ารัก
อีกอย่างที่ต้องพูดถึง คือตอนนี้ที่บ้านเขารับเด็กมาเลี้ยงเพิ่มอีกสามคน คนแรกเด็กที่บอกว่าตัวเองเป็นนักฆ่า(อีกคนแล้ว คนแรกรู้กันนะว่าใคร) ชื่อแรมโบ้ มาจากแก๊งอะไรสักอย่างที่เขาจำชื่อไม่ได้ ความจริงเหรอ? โบวีโน่แฟมิลี่นะ ชิ!! กะจะว่าจะทำเป็นแกล้งลืมซะหน่อย แล้วไงว่าไม่อยากยุ่งกับมาเฟีย แต่กับมาเฟียเด็ก สึนะก็พออนุโลมได้
คนที่สองก็เป็นนักฆ่า (ชีวิตผมจะมีคนปกติไหม?) ชื่ออี้ผิง คนนี้เป็นเด็กสาวชาวจีน สายตาสั้นสุดๆ ตอนแรกจะมาฆ่าเขาเจอเขาซัดไปทีหนึ่ง ตาสว่างทันที มารู้ทีหลังว่าตามฆ่าผิดฝาผิดตัว เป้าหมายไม่ได้เหมือนเขาแม้แต่เศษเสี้ยว มองเป็นเขาได้ไง เรื่องนี้สึนะสงสัยมาก (ท่านรุ่นที่สิบน่ารักกว่าเยอะมากๆๆๆๆครับ ผมยืนยัน จะให้นั่งยัน นอนยันก็ได้ครับผม : โกคุเดระ ) นี่ก็อีกคน ทำเอาสึนะหนักใจไม่น้อยเลย
ส่วนคนที่สาม ที่น่าจะปกติที่สุดแต่กลับไม่ปกติ เมื่อเจ้าตัวบอกว่าเป็นคนที่จัดอันดับ(แรงค์กิ้ง)ที่แม่นยำที่สุด ทำเอาเขาต้องไปเที่ยวกลับพวกโกคุเดระ กับ ยามาโมโตะแทบทุกอาทิตย์ บางครั้งก็ต้องไปกับพี่เคียวยะ (นึกไม่ถึงเหมือนกันว่าพี่ท่านจะเอากับเขาด้วย ตอนแรกที่สึนะรู้ก็อึ้งไปพักหนึ่ง) แถมต้องมารับพวกของที่ติดอันดับท๊อปเท็นในวันวาเลนไทน์อีกบานตะไท ทำเอาวันไวท์เดย์เด็กชายต้องทำของตอบแทน เหนื่อยจนสายตัวแทบขาด
วันเวลาผ่านไปอย่างรวดเร็ว อีกไม่นานก็จะถึงสัปดาห์สอบ ซึ่งหลังจากนั้นโรงเรียนก็จะปิดเทอม การที่ทุกอย่างดำเนินไปอย่างเรียบง่ายจนเกินไปนั้น (มีขรุขระเล็กน้อย ไม่มากนัก แต่ทำเอาเหนื่อยใจ) ทำให้สึนะรู้ว่าเขาต้องเตรียมตัวที่จะรับพายุที่กำลังจะก่อตัว เตรียมกระหน่ำซัดโหมเข้ามาในไม่ช้านี้
ความคิดเห็น