ตอนที่ 4 : What's in box ? [Sirius x Harry]
วันนี้เป็นวันที่ห้า แล้วที่แฮร์รี่ได้มาอยู่กับพ่อทูนหัวของเขา ซิเรียส แบล็ก วันนี้ซิเรียสออกไปทำงานทั้งบ้านเลยเหลือแต่เขากับบัคบีค
….น่าเบื่อจัง…เด็กชายคิด แล้วนอนกลิ้ง ไปกลิ้งมาอยู่บนพรมนุ่มๆผืนกว้าง อืม…ทำไรดีน้า…บัคบีคออกไปบินรับลมเล่นข้างนอก…เอ๋…มีอะไรให้ทำบ้างเนี่ย?.....แล้วดวงตาก็ไปสะดุดกับกล่องอะไรสักอย่างที่อยู่บนโต๊ะ อะไรนะ ..มาอยู่นี่ได้ไง.ทั้งที่ตอนเช้ายังไม่มีแท้ๆ เด็กชายลุกเดินไปที่โต๊ะ พลิกกล่องดูไปมา มันเรียบมาก ไม่มีแม้แต่ข้อความทิ้งไว้
“…???...” ถ้าแกะดูคงไม่เป็นไรหรอกมั๊ง เมื่อคิดได้ก็ลงมือแกะกระดาษที่ห่อออก
ข้างในเป็นกล่องไม้ลักษณะคล้ายหีบเพลง เด็กชายลางเขย่าดู….ไม่มีเสียงอะไรเลย
แฮร์รี่สงสัยหนักขึ้น …ใครเป็นคงส่งเจ้านี่มานะ ..หรือว่าเป็นของซิเรียส…งั้น…ไม่ยุ่งดีกว่า แล้วเด็กชายวางกล่องไว้ที่เดิม แล้วหันไปสนใจทีวีแทน แล้วเจ้ากล่องน่าสงสัยก็ถูกทิ้งไว้บนโต๊ะอยู่อย่างนั้น
????????????????????
จะห้าโมงแล้วซิเรียสก็ยังไม่กลับ แฮรี่ตัดสินใจอาบน้ำก่อนดีกว่าแล้วค่อยลงมาทานข้าวตอนชายหนุ่มกลับมา แดดยังแรงอยู่ทำให้เด็กชายไม่เปิดไฟตามปกติ……
“หือ” แฮรรี่เดินออกมาจากห้องน้ำ ร่างบางสวมชุดคลุมอาบน้ำอย่างลวกๆ เพราะถึงเวลาที่ซิเรียสจะกลับมาแล้ว แต่สายตาก็เหลือบไปเห็นอะไรเสียก่อน
กล่องแบบเดียวกับที่เขาเห็นตอนเช้าวางอยู่บนเตียงของเขา เด็กชายขมวดคิ้วเพราะมั่นใจว่าตนไม่ได้หยิบมันขึ้นมาแน่นอน ..ชักมีอะไรแปลกๆแล้วสิ..
แม้จะลังเล แต่ในที่สุดเด็กชายก็ตัดสินใจหยิบไม้กายสิทธิ์ขึ้นเตรียมพร้อม แล้วค่อยๆเปิดฝาออก….
ข้างในว่างเปล่า….ไม่มีอะไรเลย…เด็กชายถอนหายใจเฮือกใหญ่ และคิดว่าตัวเองคงคิดมากไปเอง ขณะที่เขาจะหยิบมันไปวางไว้บนโต๊ะ เรี่ยวแรงดูเหมือนจะหายไปดื้อๆยังงั้นแหละ
“โครม!!” กล่องใบนั้นตกลงบนพื้นเปิดอ้าออก พร้อมกับร่างของ แฮรรี่ที่ทรุดลงไป เด็กชายใจติดขัด สติเริ่มจางหายไปพร้อมกับประสาทรับรู้ ในสติที่เลือนลางสิ่งที่เขานึกได้ในตอนนั้นคือ ‘ซิเรียส’
?????????????????
ชายหนุ่มกลับมาถึงบ้านก็รู้สึกได้ถึงความผิดปกติทันที ทั้งบ้านไม่มีแสงไฟสักดวง..เกิดอะไรขึ้น?.. แล้วปกติลูกทูนหัวของเขาจะออกมารอเขาที่หน้าบ้านเสมอ ชายหนุ่มขมวดคิ้ว และรู้สึกร้อนรนทันที..รึว่าเกิดอะไรขึ้นกับแฮร์รี่? เขารีบเปิดประตูเข้าไป
ซิเรียสโบกไม้กายสิทธิ์แล้วว่า “ลูมอส” เขารู้สึกสังหรณ์ใจยังไงพิกล ทั้งบ้านไม่มีเสียงอะไรเลย..มันเงียบเกินไป…ชั้นล่างไม่มีใครอยู่..แฮร์รี่คงอยู่ข้างบน..เขาเดินขึ้นไปอย่างระแวดระวัง ประสบการณ์พอจะทำให้เขารู้ อย่าประมาท เขาบอกตัวเอง..ในที่สุดเขาก็ขึ้นมาบนชั้นสองได้สำเร็จ ทีนี้ก็ต้องสำรวจทีละห้อง…ห้องแรก ..ห้องแฮรรี่..
เขาดันประตูให้เปิดออกโดยไม่มีเสียงแสงไฟจากปลายไม้กายสิทธ์ทำให้เห็นภายในห้องลางๆ ร่างที่คุ้ยเคยฝุบอยู่กับพื้นตรงปลายเตียง
“แฮรรี่!!!!” ชายหนุ่มถลาเข้าไปประคองร่างเล็กๆของเด็กชาย ไม้กายสิทธิ์ถูกทิ้งอยู่ตรงนั้น
“แฮร์รี่ แฮร์รี่” ซิเรียสตบหน้าเด็กชายเบาๆ เพื่อให้รู้สึกตัว แต่ไม่มีการตอบสนอง ใบหน้าเนียนขาวซีดราวกับซากศพ ชายหนุ่มใจไม่ดี “แฮรรี่ แฮรรี่!!! ได้ยินชั้นไหม!?” เขาเรียกชื่อร่างในอ้อมแขนดังขึ้น
“อือ..”ร่างเล็กส่งเสียงครางเบาๆ ซิเรียสถอนหายใจอย่างโล่งอก อย่างน้อยก็มั่นใจว่าเด็กหนุ่มยังมีชีวิตอยู่ เขาช้อนร่างบางขึ้นไปนอนบนเตียงแล้วสายตาก็กวาดไปพบกล่องไม้ที่เปิดอยู่ “นี่..มัน” สมองอันชาญฉลาดหวนนึกไปตอนที่พวกเขาอยู่ปีห้า
…ถ้าจำไม่ผิดละก็…ซิเรียสกลืนน้ำลายอยางฝืดคอ….ตอนนั้นเจมส์เป็นคนคิดยาตัวนี้ขึ้นมา..ยาที่ไม่มีสี ไม่มีกลิ่น ตอนนั้นพวกเขาไม่รู้ว่ามันให้ผลอย่างไร…เขาเลยขออาสาเป็นคนหาหนูทดลองเอง..แล้วหนูตัวนั้นก็ไม่พ้น…ไอ้หัวเมือก ศัตรูตลอดกาล…เซอเวอร์รัส สเนป… แล้วผลที่ได้ก็คือ…
เสียงขยับตัวบนเตียงทำให้เขาความคิดหยุดชะงักค่อยหันกลับไปอย่างช้าๆ แฮร์รี่ กำลังจ้องมองเขาอยู่ ดวงตาสีเขียวมรกตที่จ้องมองนั้นทำเอาชายหนุ่มรู้สึกหนาวๆร้อนๆ แล้วก็ลอบกลืนน้ำลายเอื๊อกใหญ่ เมื่อเด็กชายขยับอย่างไม่ระวังว่าตัวเองอยู่ในสภาพไหน!! รอยสาบเสื้อของชุดคลุมอาบน้ำเปิดออกเผยให้เห็นลำคอขาวผ่องและหน้าอกแบนเรียบและต่ำกว่านั้น…ชายเสื้อที่เลิกไปถึงต้นขาเรียวขาว..
ชายหนุ่มสะบัดศรีษะไล่ความคิดบ้าๆออก พยายามสงบจิตใจไม่ให้คิดฟุ้งซ่าน...
สถานการณ์ตอนนี้สร้างความลำบากใจให้กับชายหนุ่มอย่างยิ่ง จะละสายตาก็ไม่ได้ แต่ถ้าไม่ละสายตามันก็จะยิ่งแย่ไปกว่านั้น…
ขณะที่เขาลังเลว่าไม่รู้จะทำยังไงดี เสียงหวานๆก็ดังลอดออกมาจากริมฝีปากเรียวเล็ก “ซิเรียส..เป็นอะไร..มานี่..สิฮะ” ด้วยน้ำเสียงและท่าทางเย้ายวนนั้นทำให้ซิเรียสไม่คิดอยากจะขัดคำขอร้องนันสักเท่าไร พอรู้ตัวอีกที่เขาก็มายืนตรงหน้าร่างบางแล้ว…
ริมฝีปากสีชมพูอ่อนเผยอออกอย่างเชิญชวน “ซิเรียส.” มือเล็กๆดึงเสื้อของชายหนุ่มแล้วดึงรั้งให้ต่ำลง ริมฝีปากเรียวเล็กบรรจงจูบที่มุมปากของร่างสูงอย่างแผ่วเบา เป็นเชิงยั่วยวน สติของซิเรียสเตลิดพ่านกับสัมผัสที่ได้รับ เขาสูดลมหายใจเข้าลึกๆพยายามข่มอารมณ์ไว้
“แฮรรี่…เธอโดนยาเข้าไป” เขาบอกอย่างใจเย็น และใช้มือจับยึดมือเล็กๆไม่ให้ขยับไปปลดกระดุมเสื้อของเขาไปมากกว่านี้ “สงบจิตใจหน่อย..ไม่งั้นชั้นจำเป็นต้องใช้คาถากับเธอ..นะ” ประโยคสุดทายเขาพูดอย่างไม่มั่นใจเท่าไร ใครจะใจดำทำร้ายเด็กชายได้ลงคอกัน แล้วใจเขาก็อ่อนยวบเมื่อเห็นหยาดน้ำตาใสๆไหลออกมาจากดวงตากลมสวย
“คุณจะทำจริงๆ..หรือฮะ” เด็กชายเสียงแผ่วลง แล้วก้มหน้าลงเพื่อที่จะซ่อนน้ำตาไม่ให้ชายหนุ่มได้เห็น ท่าทางแบบนั้นชวนให้สงสาร แต่ก็ชวนทำให้ชายหนุ่มเกิดอารมณ์อยากกระฉากร่างบางนั้นแล้วรวบรัดซะเหมือนกัน…เฮ้ย!!! คิดอะไรฟะเนี่ย!!..ตรู!! และนั่นทำให้ซิเรียสเผลอคลายแรงที่จับยึดมือของร่างบางไว้…และเด็กหนุ่มฉวยโอกาสนั้นดิ้นหลุดออกมาจากการจับกุมของร่างสูง
“อ๊ะ!!” เผลอไปนิดเดียวชายหนุ่มก็ถูกกดลงบนเตียงนุ่มแทน
“ มินาเคอรัส “ เชือกเส้นบางๆพุ่งออกมาจากปลายไม้กายสิทย์ของเขา ที่เมื่อกี๊เขาทิ้งมันไว้บนพื้น เชือกพวกนั้นออกมารัดข้อมือเขาไว้กับหัวเตียง ซิเรียสหน้าซีดเมื่อรู้สภาพของตัวเอง เขาพยายามดิ้นให้หลุดแต่ว่า ..ไม่สำเร็จ
“อย่าพยายามเลย..คุณก็รู้คาถาต้องแก้ด้วยคาถา” เด็กชายพูดอย่างไม่ใส่ใจนัก แล้วโยนไม้กายสิทธ์ทิ้งไปอย่างไม่ไยดี ตอนนี้ซิเรียสทำได้แต่มองเมื่อเสื้อผ้าทั้งของเขาและเด็กชายที่หลุดไปกองกับพื้น
“คุณ..ประมาทผม..ไปนิด..ซิเรียส..” เด็กชายพูดเย็นๆ และขึ้นค่อมร่างเขาไว้ พลางลูบไล้ไปร่างกำยำที่เปลือยเปล่านั้น “อึ๊!!” ร่างสูงสะดุ้งสัมผัสของเด็กชายไม่ทำให้ชายหนุ่มคิดเลยว่า เป็น‘มือใหม่’
“อ๊ะ!!..ตรงนั้น…อย่า!!..แฮร์รี่…อะ..อา” ซิเรียสร้องคราง เมื่อริมฝีปากเล็กๆเลื่อนไปขบเม้มที่ใบหู ร่างบางยิ้มอย่างพอใจ “หึ จุดอ่อนของคุณ..คือตรงนี้สินะ..” แล้วแหย่ปลายลิ้นเล็กๆ เข้าไป “อา ..แฮร์รี่..อือ”
ดูเหมือนร่างเล็กจะพอใจแล้วที่แกล้งชายหนุ่มได้ เขาเลิกให้ความสนใจกับมันชั่วคราว แฮร์รี่ยันตัวขึ้นและหยุดอยู่อย่างนั้น…เหมือนกำลังคิดว่าจะทำอะไรต่อ…ทำให้ซิเรียสได้หยุดพักหายใจ แต่แล้วลมหายใจกลับเริ่มติดขัดอีกครั้ง..เมื่อเห็นร่างเล็กกำลังจะทำอะไร หัวชายหนุ่มหมุนติ้ว สัมผัสจากลิ้นเล็กๆที่ไล้เลีย…..แต่นั้น…ไม่เพียงพอกับความต้องการของเขา ท่าทางของชายหนุ่มที่ขยับตัวอย่างกระวนกระวาย..เรียกรอยยิ้มเล็กๆที่มุมปากของแฮร์รี่ “โอเค..ซิเรียส ผม..ตามใจคุณ”ขณะที่เขากำลังงุนงง แฮร์รี่ก็ไขข้อข้องใจของเขาด้วยการกระทำ
เด็กชายรับร่างของซิเรียสเข้ามา มันใหญ่กว่าที่เขาคิดทำให้เด็กชายต้องพักเป็นระยะ และนั้นทำให้ซิเรียสแทบคลั่ง “ฮ้า…แฮร์รี่ “ “อือ…ซิเรียส” เด็กชายหอบหายใจหนักๆ เข้ายกสะโพกขึ้นลงเร็วๆ และเร็วขึ้นเรื่อยๆตามแรงอารมณ์ที่ลุกโหม ชายหนุ่มแอ่นกายเพื่อให้รับสัมผัสนั้นให้มากที่สุด นั้นทำให้เด็กชายสะบัดศรีษะขึ้นตามแรงที่ได้รับ “อ๊าา!!!” ซิเรียสมองแฮร์รี่ด้วยดวงตาที่หรี่ปรือแทบปิดด้วยแรงอารมณ์ มองเห็นเรือนร่างขาวเนียนงดงามนั้นชุ่มไปด้วยหยาดเหงื่อแพรวพราว อารมณ์ปรารถนายิ่งรุนแรงขึ้นตามการขยับของร่างบางที่อยู่บนร่างเขา
“อ๊าาาา!!!! …ซิเรียส!!!!!”
“แฮร์รี่!!…อื๊อ!!!” ทั้งสองต่างเรียกชื่อของกันและกันเมื่อถึงจุดสิ้นสุด ร่างบางล้มตัวลงนอนบนแผ่นอกกว้าง อ้าปากหอบหายใจอย่างเหนื่อยหอบ เมื่อลมหายใจเข้าที่ดีแล้ว เด็กชายก็ยันตัวขึ้น ก้มจูบริมฝีปากเรียวซึ่งจูบกลับมาอย่างรักใคร่ แล้วลุกขึ้น ความเจ็บแปลบทำให้เด็กชายเซน้อยๆ เขาหยิบเสื้อมาใส่อย่างลวกๆก่อนจะคลายคาถาให้อีกฝ่าย..
…รอยแดงที่ปรากฏบนข้อมือ ทำให้เด็กชายใจเสียนิดๆ “ขอโทษฮะ..เจ็บมากไหม?” เขาลูบข้อมือชายหนุ่มอย่างเบามือ …..ดูเหมือน..แฮร์รี่คนเดิมจะกลับมาแล้ว..รึเปล่านะ?…..ดวงตาสีดำจ้องกริยานั้นไม่วางตาแล้วก็มั่นใจว่าคนตรงหน้าคือคนเดิมจริงๆ
“ไม่หรอก..ไม่เจ็บเท่าไร….เธอสิ..เจ็บหรือเปล่า?” เขาตอบก่อนจะถามอย่างล้อเลียน แฮร์รี่หน้าแดง…เขานึก…น่าอายจะตายทำไมตอนนั้นเขาไม่คิดนะ….ด้วยความอายหรืออะไรก็ตาม เด็กชายลนลานลุกออกจากหน้าตักของอีกฝ่ายทันที
“จะไปไหนล่ะ?” ซิเรียสรีบคว้าข้อมือเล็กไว้แล้วดึงเข้ามาหาตัว “อ๊ะ” มือใหญ่จับสะโพกนุ่มไว้ให้ชิดกับตัวเขามากที่สุด ก่อนกระซิบ “หนีทำไมล่ะแฮร์รี่ เมื่อกี๊..เธอยังต้องการชั้นอยู่เลยไม่ใช่เหรอ?” เด็กชายหน้าแดงหนักขึ้นเมื่อตาเหลือบมองลงต่ำ…………..
ค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกลนัก……
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
แต่ที่ลองกับป๋าเนป ป๋าเนปไปลงที่ใครคะ????