คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : กระสุนนัดที่1 [รีไรท์]
กระสุนนัดที่1
ค.ศ.2003 ประเทศญี่ปุ่น
ณ บ้านหลังหนึ่งในตัวเมืองนามิโมริ
“โรงเรียน! ทำไมต้องไปโรงเรียน คิดว่าฉันอายุเท่าไหร่แล้ว?!” เสียงหวานห้วนเสียจนอีกฝ่ายหัวหด ดังขึ้นอย่างไม่พอใจ ขณะคุยโทรศัพท์กับอิเอมิสึ
“ไปเถอะครับ จะได้ไม่ดูน่าสงสัยไง” คำพูดที่ได้ยินมาตามสาย ทำให้ใบหน้าหวานงอง้ำอย่างไม่พอใจ หนอย...พอยอมให้หน่อยทำเป็นได้ใจเลยนะ ไอ้ทาสคนนี้
เหมือนรู้ตัวว่าถูกด่า อิเอมิสึรีบชักแม่น้ำทั้งห้ามาชักจูงทันที
“ถึงเคยเรียนมาแล้ว แต่ยุคสมัยนี้ก็เปลี่ยนไปเยอะนะครับ ลองไปเรียนดูหน่อยก็ไม่เสียหายนี่น่า ดีไม่ดีอาจจะได้เพื่อนมาด้วยนะครับ”
“...แก” ยังไม่ทันที่เด็กชายจะด่า...
“พ่อเตรียมเอกสารเข้าเรียนไว้ให้เรียนร้อยแล้วนะลูกรัก ตอนนี้ใกล้เวลาทำงานแล้ว ฝากบอกแม่ด้วยนะว่าพ่อคิดถึง จุ๊บๆ” จู่ๆบทสนทนาก็เปลี่ยนไป ทำให้สึนะรู้ว่าคงมีใครบางคน เข้ามารับฟังบทสนทนานี้ด้วย จึงกล่าวเสียงใส
“ครับพ่อ” ร่างบางวางโทรศัพท์ดังโครม ขัดกับน้ำเสียงอย่างสิ้นเชิง
“อูย” อิเอมิสึเอาโทรศัทพ์ออกจากหูแทบไม่ทัน
“ฮะ ฮะ ทะเลาะกับลูกอีกแล้วเหรอ” รุ่นที่เก้าแห่งวองโกเล่ ก้าวเท้าเข้ามาในห้อง พลางเอ่ยอย่างขำๆ ...จะว่าไปชักอยากเห็นหน้าลูกชายของอิเอมิสึเหมือนกันแหะ แต่ท่าทางพ่อคนนี้จะหวงลูกหวงเมียน่าดู ขนาดรูปถ่ายยังเก็บไว้ไม่ให้ใครเห็น ขนาดเขาขอดูยังไม่ยอมเลย...ชักสนใจแล้วสิ
................................................................
“นานะ ขอดูเอกสารที่อิเอมิสึส่งมาให้หน่อย”
“ได้ค่ะ” หญิงสาวละมือจากการล้างชาม แล้วเดินไปหาเอกสารตามที่เจ้าชีวิตสั่ง
“นี่ค่ะ” สึนะรับเอกสารจากหญิงสาวมาเช็คดู
...โรงเรียนนามิโมริ? เด็กชายอ่านประวัติคร่าวๆก่อนสะดุดที่เอกสารแผ่นหนึ่ง ฮิบาริ เคียวยะ หัวหน้าคณะกรรมการรักษากฎระเบียบโรงเรียนนามิโมริ ทำไมแต่งชุดกักคุรัน? แต่เครื่องแบบโรงเรียนนี้ที่เขาอ่านไปมันไม่ใช่แบบนี้นี่...
...แปลกๆแหะ...เด็กชายหันมาเช็คประวัติของฮิบาริ เคียวยะอีกครั้ง ก่อนพิจารณาจากรูปถ่ายที่แนบมาด้วย เด็กหนุ่มในรูปตาขวางเหลือบมามองที่กล้องเล็กน้อย ดูเหมือนจะรู้ตัวว่าถูกแอบถ่าย...น่าสนใจแหะ อาวุธทอนฟา ทำไมโรงเรียนนี้ถึงได้พกอาวุธ? นี่มันอะไร ความสงสัยทำให้สึนะสนใจในบุคคลคนนี้ขึ้นมา
...เอาเถอะ ถือว่าเล่นเกมแล้วกัน เด็กชายคิด...ว่าแต่เขาจะละครเป็นอะไรดี?
.......................................................................
เช้าวันรุ่งขึ้นเป็นวันเปิดเรียน ตื่นเช้ากว่าปกติเล็กน้อย ก้าวเท้าน้อยๆลงมาจากชั้นบน
“อ้าว ท่านสึนะทำไม่ตื่นเช้าจังละคะ? ดิฉันยังไม่ได้เตรียมอาหารเช้าเลย” นานะที่สัมผัสได้ถึงเจ้าชีวิตเอ่ยถาม แต่เมื่อหันเจอเด็กชายที่ตอนนี้แสดงบทลูกชายของเธอก็ต้องอึ้งไป
เด็กชายในชุดนักเรียนแขนสั้นสีขาวเผยให้เห็นท่อนแขนเรียวนุ่ม ผมสีน้ำตาลฟูฟ่องไม่เป็นทรงแต่ถ้าจับดูก็จะรู้ว่ามันนุ่มมาก กางเกงนักเรียนทำให้ขาของเด็กชายดูเรียวขึ้น...น่ารัก น่าจับแต่งชุดเด็กผู้หญิงชะมัด..
“เป็นอะไร?” สึนะถาม เมื่อเห็นคนรับบทเป็น ‘คุณแม่’ ยังคงจ้องมาที่เขาอย่างอึ้งๆ
“อ่ะ..ป..เปล่าคะ คือ จะทานอะไรรองท้องหน่อยไหมคะ”
“อือ ก็ดี ขอขนมปังแผ่นหนึ่งก็พอ”
“ได้ค่ะ”
เมื่อจัดการอาหารเช้าเสร็จเรียบร้อย ร่างเล็กก็ออกจากบ้านไป
...................................................
แถวนี้เปลี่ยนไปเหมือนกันแฮะ..ดูเจริญขึ้นมากเลย ..ร่างบางคิดพลางเดินชมวิวไปรอบๆเมือง ที่ตื่นแต่เช้าก็เพราะอยากจะสำรวจพื้นที่รอบๆเสียก่อน เพราะว่าเมื่อวานมัวแต่จัดของ(นานะจัด) กว่าจะเป็นที่พอใจของสึนะ ก็ปาไปห้าทุ่มเสียแล้ว
โรงเรียนเปิดตอน 8 โมง ยังเหลือเวลาเดินเที่ยวอีกหนึ่งชั่วโมง ไหนๆแล้วก็สำรวจเมืองนี้หน่อยละกัน
....เป็นเมืองที่สงบจริงๆ..แต่ว่าไอ้สายตาพวกนี้มันอะไรกัน? เด็กชายคิดขณะทำทีเป็นไม่สนใจ ดูเหมือนว่าเขาจะทำอะไร เดินไปไหนก็มีสายตาจับจ้องอยู่ตลอด แต่เท่าที่ดูก็เป็นคนธรรมดา จะว่าเป็นสายของวองโกเล่ก็ไม่น่าใช่ เขาเริ่มสำรวจตัวเอง หรือว่าเขาผิดแปลกกว่าคนอื่น ไม่น่า...หรือลืมรูดซิบ ไม่แหะ...แล้วมองอะไรนักหนา(ฟะ) สึนะเริ่มหงุดหงิด ยังไม่ได้ทำอะไรไปมากกว่านี้ก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นมา
“นี่เธอ เด็กนามิโมริใช่ไหม” เด็กหนุ่มที่หน้าตาดูเกินอายุวัยเรียนไปหน่อย ในชุดกักคุรัน ทำผมทรงรีเจนส์ไม่เข้ากับยุคสมัยเดินเข้ามาทัก ทำให้สึนะแปลกใจหน่อยๆ
“ใช่ครับ” สึนะเลือกที่จะตอบอย่างสุภาพ คนพวกนี้เป็นพวกคณะกรรมการรักษากฎระเบียบ มีธุระอะไรกับเขากัน?
“เป็นผู้หญิงทำไมแต่งชุดนักเรียนชาย”
"ปึด" เสียงเส้นเลือดปูดขึ้นบนหน้าผากของสึนะ แต่เด็กชายยังข่มอารมณ์ไว้ได้
“ผมเป็นผู้ชายครับ” เสียงเรียบแต่ดวงตายังฉายแววไม่สบอารมณ์ชัดเจน
“หา?” เด็กหนุ่มคนนั้นอุทาน ก่อนสังเกตเด็กหญิง(ชาย) ตรงหน้าอีกครั้ง
ใบหน้าหวาน ดวงสีน้ำตาลตาฉายแววไม่พอใจแต่ก็สวยซึ้ง ผมสีน้ำตาลฟูฟ่องเข้ากับใบหน้า ดูยังไงก็ผู้หญิงชัดๆ แต่เมื่อมองไปที่หน้าอก...แบนสนิท ต่อให้คัพ เอ ก็ไม่แบนเท่านี้ ดูเหมือนว่าจะเป็นผู้ชายจริงๆนะ...
“เอ่อ...โทษทีน้องชาย วันนี้มีปฐมนิเทศด้วย อยู่แผนกประถมใช่ไหม?”เด็กหนุ่มเอ่ยอีกครั้งด้วยความหวังดี
“...” ถึงฉันจะดูเหมือนเด็กแค่ไหน แต่ตูอยู่มัธยมต้นปี 1 แล้วเว้ยไม่ใช่เด็กประถม
ความคิดเห็น