รักไวไฟ พิสูจน์ใจ นายจอมซ่า

ลำดับตอนที่ #3 : ลำดับตอนที่ 3

3 บังเอิญ โลกกลม?

                เย็นวันนั้น ฉันก็เล่าให้เอเอ้กับเมย์ฟัง เอเอ้ถึงกับต่อว่าฉันและทวงบุญคุณฉันใหญ่ที่ทำให้ฉันได้เจอกับหลุย์ ฉันยังได้รู้จักเพื่อนใหม่ด้วยนะ ชื่อชมพู่ เราสี่คนต้องเพื่อนสนิทกันตลอดสี่ปีแน่ๆ ฉันสัมผัสได้ ถึงนิสัยใจขอของเราแต่ละคน อิอิ

                เปิดเทอมมาสองอาทิตย์แล้ว การเรียนมหา'ลัย นี่มีอิสระจริงๆ แต่ก็เหนื่อนเหมือนกันนะ ไหนจะต้องเข้าเชียร์ แต่งตัวให้ถูกระเบียบ ต้องปรับตัวให้เข้ากับเพื่อนใหม่ๆ เฮ้ออออ ข้ามไปปีสุดท้ายเลยได้ไหมเนี่ย = = และแล้ววันศุกร์ก็มาถึง รอมานานแล้ว เย็นวันศุกร์เป็นช่วงเวลาที่เราสี่คนจะมานั่งเม้ามอยกันที่ร้านไอติมร้านโปรดของพวกเรา

"พวกแก ฉันเบื่อมากเลย ถ้าฉันอ้วนกว่านี้เป็นเพราะพวกแกนะยะ พาฉันกินแต่ละอย่าง อ้วนๆทั้งนั้น" เอเอ้พูดไปก็ตักฮันโทสเข้าปากไป

"แหมเอเอ้ ถ้าแกอ้วน ก็เป็นเพราะตัวแกนั่นแหละ ใครพาใครกินกันแน่ยะ" ชมพู่เถียง

"ใช่ ชมพู่ อ้วนเองก็โทษเพื่อน มันถูกป่ะ เนอะอ้อมเนอะ" เมย์เสริมทัพรุมเอเอ้

"จริงๆ พูดว่าจะลดน้ำหนักมา 3 ปีละ ไม่เห็นผอมลงสักนิด มีแต่อ้วนขึ้นๆ หน้ากลมจะเท่าจานดาวเทียมละ" ฉันใส่ไฟเข้าไปอีก ฮ่าๆ

"โอ๊ยยยย ชะนีพวกนี้ได้ทีก็รุมฉันเละเลยนะยะ อุต๊ะ อ้อมๆ แกดูสิ ฉันเห็นใครกำลังเดินมาทางนี้" เอเอ้พูดพร้อมกับทำปากจู๋บอกทาง แถมยังทำหน้าเจ้าเล่ห์อีกด้วย แบบนี้จะเป็นใครได้ล่ะ ต้องเป็นหลุยส์แน่ๆ ฉันต้องทำนิ่งไว้ ใครจะไปกล้าทักก่อนล่ะ ตั้งแต่กิจกรรมวันนั้น ฉันก็ไม่เจอเค้าอีกเลย คนที่เจอก็มีแต่เมย์ ชมพู่ แล้วก็ยัยเอเอ้นี่แหละ ที่คอยคาบข่าวมาบอก เจอที่หน้าคณะฉัน เจอที่ร้านข้าว เจอที่สนามกีฬาบ้างล่ะ เฮ้ย หลุยส์เดินมาทางร้านไอติมจริงๆด้วย เข้าร้านมาแล้ว นิ่งไว้ๆ เค้าจะเดินผ่านโต๊ะไปไหมเนี่ย เค้าจะเห็นฉันมั้ยเนี่ย........

"อ้าว อ้อม เป็นงัยบ้าง" หลุยส์ถามฉันพร้อมกับรอยยิ้มพิมพ์ใจ

"อ้าว หลุยส์ หวัดดี มากินไอติมเหรอ" ฉันพยายามถามด้วยความปกติที่สุด แต่ใจเต้นจะระเบิดแล้ว งืออออ

"ใช่ ร้อนอ่ะวันนี้ กินอะไรเย็นๆสักหน่อยน่าจะดี"

"เนอะ วันนี้ร้อนมากเลย ^_^"

"มากับเพื่อนๆเหรอ เหมือนกำลังคุยกันสนุกเลย งั้นไม่กวนละ" หลุยส์พูดพร้อมกับโบกมือทักทายเพื่อนๆของฉัน

"เฮ้ย ไม่เป็นไร คุยได้ๆ เพื่อนๆเราเฟรนลี่กันทุกคนเลย นี่เมย์ ชมพู่ แล้วก็เอเอ้"

"หวัดดีครับ เราหลุยส์นะ แต่ไม่กวนดีกว่า เดี๋ยวเสียบรรยากาศ ไปสั่งไอติมละ ไว้เจอกันนะอ้อม ไว้เจอกันนะเพื่อนอ้อม ^_^ "

"โอเค ไว้เจอกันนะ >0<"

"หืมมมม นังอ้อม ยิ้มไม่หุบเลยนะยะ" เอเอ้แซวฉันหลังจากที่หลุยส์เดินไปส่งไอติมที่เค้าท์เตอร์

"หน้าบานเชียว ไอตงไอติมไม่ต้องกินละมั้งเนี่ย" เมย์พูดพร้อมกับเหล่ตาไปทางหลุยส์

"ใช่ ไอติมรสมะนาวของแก สงสัยจะหวานจนเป็นรสสตอเบอร์รี่แล้วมั้ง ฮ่าๆ" ชมพู่ก็ยังแซวฉันด้วย ฉันโดนรุม!

"เบาๆดิ เดี๋ยวหลุยส์ได้ยินหรอก เกิดเค้ารู้ว่าฉันชอบเค้าแล้วเค้าไม่คุยกับฉันอีกจะทำยังไงล่ะ"

"ก็ได้ๆ เงียบไว้ เงียบเข้าไป โดนคนอื่นฉกไปแล้วจะหาว่าไม่เตือนนะแก" เมย์พูดบอกฉัน พร้อมกับทำหน้าแป้นแล้น

"เออ ฉันลืมว่าฉันต้องไปโอนเงินค่าเสื้อที่สั่งในอินเตอร์เน็ต งั้นฉันไปก่อนนะ อ่ะนี่ เงิน ฝากจ่ายด้วย ฉันกลับหอเลยนะ อยากอาบน้ำละ เหนียวตัวมากกกกกกกกกกก" ฉันบอกลาเพื่อนๆพร้อมกับโอนเงินเรียบร้อย โอนไปก็คิดในใจ เสื้อผ้าในอินเตอร์เน็ตนี่มันผลาญเงินฉันจริงๆเลย = =

ระหว่างทางกลับหอ วันนี้คนเยอะแฮะ นี่ก็สามทุ่มละ สงสัยจะเตรียมไปเกกีสี่กัน (เกกีสี่คือแหล่งรวมร้านแอลกอฮอล์ของมหาลัยฉันเลยล่ะ เปิดเพลงดังมาก แต่ฉันก็ยังไม่เคยไปหรอกนะ แต่ฟังจากเสียงร่ำลือแล้วที่นี่มันสุดยอดมากๆเลยล่ะ ขนาดพี่ๆที่เรียนจบไปแล้ว ยังหาโอกาสแวะกลับมาสังสรรค์ที่นี่บ่อยๆเลย)

"อ้อมๆ รอด้วยดิ" เสียงใครสักคนวิ่งอยู่ข้างหลังฉัน พร้อมกับตะโกนเรียกชื่อ

อ๊ายยยย นั่นมันหลุยส์นิ ทำไมขาฉันมันหยุดเองอัตโนมัติแบบนี้เนี่ย แล้วหลุยส์วิ่งมาถึงฉันพอดี

"อ้าวหลุยส์ ว่าไง ^^"

"ไม่มีไรหรอก เห็นเดินคนเดียวไง กำลังจะกลับหอเหรอ หออ้อมอยู่ไหนอ่ะ"

"เราอยู่บารอม เพลส เดินอีกไม่ไกลมากก็ถึงละ"

"เฮ้ย จริงดิ อยู่ตึกไหน เราก็อยู่บารอม อยู่ตึก 3"

อะไรจะบังเอิญขนาดนั้นเนี่ย ฟ้าแกล้งกันใช่ไหม จะทำให้ฉันบ้าใช่ไหม ผู้หญิงบ้านๆอย่างฉันไม่ได้เตรียมมารับมือกับเรื่องที่ทำให้หัวใจเต้นขนาดนี้นะยะ " เราอยู่ตึก 5 อ่ะ ตึกสุดท้ายเลย บังเอิญเนอะ 5555"

"บังเอิญจริง แต่ไม่ได้เจอเลยเนอะ นี่ถ้าไม่เจออ้อมวันนี้ก็ไม่รู้เลยนะเนี่ย บังเอิญจริงๆ"

"ใช่ บังเอิญก็บังเอิญ 5555555"

"อ้อม คือเรามีอะไรจะบอก เราชอบอ้อมนะ"

"ฮะ อะไรนะ!" ฉันหยุดเดิน พร้อมกับถามหลุยส์ด้วยความตกใจ ฉันหันไปมองหน้าหลุยส์ซึ่งตอนนี้เค้าก็มองฉันอยู่เหมือนกัน มันจะเป็นไปได้ยังไง ฉันต้องฝันไปแน่ๆ เค้าจะมาชอบฉันได้ยังไง หรือผิวสีแทนๆของฉันจะไปถูกใจลูกครึ่งแบบเค้า แต่ไม่ใช่แน่ บ้าไปแล้ว เค้าไม่ได้มีท่าทีชอบฉันเลย เจอกันนับครั้งได้ เจอกันแป๊บเดียว ไม่มีทางแน่ๆ

"เราบอกว่า เราชอบอ้อม"

"........................"

"เราบอกว่าเราชอบอ้อม ตั้งแต่เห็นอ้อมบนรถไฟฟ้าแล้ว แต่อ้อมคงจำไม่ได้หรอก ตอนนั้นอ้อมอยู่กับเอเอ้ไง เราเห็นอ้อมกับเอเอ้คุยกันท่าทางสนุกมาก แล้ววันนั้นเราก็ตั้งใจเดินชนอ้อมเองแหละ เราไม่ได้รีบไปไหนหรอก แล้วเราก็ดีใจมาก ที่วันนั้นเราเจออ้อมตอนทำกิจกรรม คิดว่าจะไม่ได้เจออ้อมอีกซะแล้ม ลักยิ้มของอ้อมเราชอบมาก ยิ้มบ่อยๆนะ ^_____^"

"อ่ะ นี่เค้ก เราซื้อมาฝาก เห็นว่าอ้อมชอบกิน ไปละนะ เดินกลับดีๆล่ะ เราต้องไปทำการบ้านกับเพื่อนต่อ ^___^"

หลุยส์โบกมือให้ฉันพร้อมกับหันหลังวิ่งกลับไปทางเดิม แล้วปล่อยให้ฉันยืนงงกับเรื่องที่เกิดขึ้น มันรวดเร็วจนตั้งตัวไม่ทัน แต่ตอนนี้ฉันรู้แล้วว่าฉันไม่ได้ฝันไปแน่ๆ เมื่อกี้คนที่ฉันแอบชอบเค้าบอกชอบฉัน เค้าตั้งใจชนฉันด้วย แต่ยังไงมันก็แปลกอ่ะ รับไม่ได้ มันเร็วไป ถึงฉันจะชอบเค้า แต่ฉันก็ไม่ได้จะตกลงปลงใจอะไรง่ายๆนะเว้ย เออ แต่เค้าก็ยังไม่ขอฉันเป็นแฟนเลยนิ คิดไปเองอีกละ เค้าอาจจะชอบที่ฉันดูสนุกสนานร่าเริงก็ได้ คือจริงๆแล้วเค้าคิดว่าเค้าชอบฉัน แต่จริงๆแล้วเค้าไม่ได้ชอบ วุ้ยยยยย สติกระเจิงหมดแล้วเนี่ย กลับห้องดีกว่า แต่จริงๆแล้ว ฉันก็ยังเขินและดีใจอยู่นะ >-<!


ฝากติดตามตอนต่อไปด้วยนะคะ ตอนที่ 4 คอมเม้นแสดงความเห็นได้เลยค่ะ :D