รักไวไฟ พิสูจน์ใจ นายจอมซ่า

ลำดับตอนที่ #2 : You are my destiny?

                เย้! ในที่สุดฉันก็มีแต่ที่เรียนสักที ที่ไหนน่ะเหรอ ก็ที่มหา'ลัย ไฮเอ็ดดูเคชั่นนั่นแหละ ฉันไม่ได้สอบติดหรอกนะ แต่ฉันติดเพราะชั้นแอดมิดชั่นเข้าที่นี่ ฉันก็ไม่ได้ชอบคณะที่เรียนเท่าไหร่หรอก แต่คุณแม่ขอร้อง ฉันก็ยินดีทำให้ เพราะว่าฉันเป็นเด็กดีน่ะสิ อิอิ แถมไม่ได้เรียนคนเดียวด้วยนะ เพราะยัยเอเอ้ก็ดันเรียนคณะเดียวกัน สาขาเดียวกันเหมือนฉันซะด้วย อิอิ

"น้องๆปี 1 ฟังทางนี้นะครับ เดี๋ยวช่วงบ่ายเราจะมีกิจกรรมให้น้องๆได้รู้จักเพื่อนๆต่างคณะนะครับ ใครอยู่กลุ่มไหนก็ไปเข้าแถวตามป้ายที่พี่ๆถืออยู่เลยนะครับ รับรองว่าสนุกแน่ๆ โดยแต่ละกลุ่มจะได้รู้จักเพื่อนต่างคณะ กลุ่มละหนึ่งคณะนะครับ เช่น กลุ่มสีแดง จะได้รู้จักกับเพื่อนๆกลุ่มสีแดงจากคณะสถาปัตฯ หรือกลุ่มสีเหลือง จะได้รู้จักกับเพื่อนกลุ่มสีเหลืองคณะวิศวะนะครับ รีบๆกันหน่อยนะครับ ใกล้ได้เวลาแล้ว"

"อ๊ายยยย อ้อม หาตั้งนาน ฉันเหงามาก อยู่สีแดงได้ไปคณะไอที ฉันอยากไปวิศวะๆๆๆๆๆ"

"สีฟ้าได้ไปวิศวะย่ะ ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆๆ อิจฉาล่ะสิ เสียใจด้วยนะยะ ไปละ เจอกันตอนเย็นหน้าคณะนะ บายยยย"

"อุ๊ย นังนี่ ร้ายนัก อิจฉาอ่ะ เออๆ ไปละ ไม่อยากโดนให้ออกไปเต้นอีก เต้นจนฉันเหงื่อออกเหมือนเปียกฝนละ"

"สวัสดีน้องๆทุกคนนะคะ ตอนนี้น้องๆสีฟ้าจากคณะวิทย์และสีฟ้าจากวิศวะก็ได้มารวมกันเพื่อสร้างความสัมพันธ์ที่ดีต่อกันระหว่างคณะนะคะ นอกจากจะได้เพื่อนใหม่แล้ว บางคนอาจจะได้แฟนกลับได้ด้วย ฮ่าๆ พี่ล้อเล่นค่ะ งั้นเรามาเข้ากิจกรรมแรกเลยนะ ขอเชิญพี่ปีโป้ ประธานเชียร์มาพาน้องๆทำกิจกรรมค่ะ ขอเสียงปรบมือหน่อยค่า"

"สวัสดีค่ะน้องๆทุกคน พี่ปีโป้ประธานเชียร์จากคณะวิทย์นะคะ หรือจะเรียกว่าพี่คนสวยก็ได้ ถึงพี่จะร่างกายเป็นชายแต่หัวใจของพี่เป็นผู้หญิงร้อยเปอร์เซ็นค่ะ น้องๆผู้ชายไม่ต้องทำท่ารังเกียจพี่นะคะ พี่เป็นกระเทยอัธยาศัยดีค่ะ กิจกรรมแรกนะคะ ให้น้องๆล้อมวงกันเป็นวงกลมเลยค่า เอาเลยค่ะ เริ่มเลย พี่ให้เวลาสามนาทีนะคะ ใครยังไม่เป็นวงกลม พี่ทำจับทำโทษนะคะ"

"เมย์ๆ เธอคิดว่า เราจะได้กลับหอกันกี่โมง ฝนจะตกแล้ว เรากลัวผ้าเปียก ตากมาสองวันแล้วยังไม่แห้งเลย = = " ฉันคุยกับเมย์ เพื่อนใหม่สาขาเดียวกัน พร้อมกับพยายามขยับร่างกายให้ไปพร้อมกับเพื่อนคนอื่นๆให้เป็นวงกลม

"ตามตารางก็ 4 โมงเย็นนะ แต่เราว่าต้องเลทแน่ๆเลย เราก็ตากผ้าไว้เหมือนกัน แต่ถ้าไม่ตก เราไปกินไอติมกันนะ เรารู้จักเพื่อนคนนึง เรียนสาขาเดียวกับเรานี่แหละ อยู่ห้องใกล้ๆกัน จะได้สนิทๆกันเนอะ >_< "

"โอเคเลย เดี๋ยวพาเอเอ้ไปด้วย รายนั้นเรื่องของกินขอให้บอก ฮ่าๆ"

เมย์คือใหม่ของฉันคนแรกในรั้วมหาวิทยาลัย ฉันกับเมย์เคยเจอกันสามครั้งแล้ว จากกิจกรรมต่างๆ แล้วดูเหมือนเราจะเข้าขากันได้ดีซะด้วย ดีจัง นอกจากยัยเอเอ้แล้ว จะได้มีเมย์เป็นเพื่อนเพิ่มอีกคน ไม่เหงาแล้วเรา แล้วเย็นนี้จะได้เจอเพื่อนใหม่อีกคนด้วย ต้องสนุกแน่ๆ ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัยของฉัน

"5 4 3 2 1 0 หมดเวลาแล้วนะคะน้องๆ เก่งมากเลย เป็นวงกลมกันอย่างรวดเร็ว ต่อไปนะคะ พี่ปีโป้อยากให้น้องๆได้มองเพื่อนทุกๆคนค่ะ เพื่อทำความคุ้นเคยกันนะ เวลาไปไหน จะได้ส่งยิ้มให้กันบ้าง"

ทันใดนั้น ฉันก็กวาดสายตาไปรอบวงกลม แล้วก็ต้องอึ้งอีกครั้ง เมื่อฉันได้เจอกับชายหนุ่มลูกครึ่งคนนั้น คนที่เดินชนฉัน เค้าผมยาวขึ้นเยอะเลย ไม่เกรียนแล้ม ผมสีน้ำตาลเข้มช่างเข้ากับเค้าเหลือเกิน เค้าชื่ออะไรนะ มองก็ไม่ชัด ไกลเกินไป ฉันก็ใส่แว่นนะ หรือว่าสายตาฉันจะสั้นมากกว่าเดิม แต่ไม่เป็นไร วันนี้ต้องได้รู้ชื่อแน่ๆ ><!

ผ่านกิจกรรมล้อมวงร้องเพลง เล่นเกมนู่นนี่ ก็ถึงกิจกรรมสุดท้ายก่อนจะแยกย้ายแล้ว กิจกรรมแลกชื่อ ฉันไม่ค่อยมีปัญหากับการถามชื่อคนอื่นเท่าไหร่หรอกนะ แต่ถ้าฉันไปแลกชื่อกันคนนั้นแหละ ฉันต้องเขินแน่ๆ หน้าสีน้ำผึ้งของฉันจะแดงจนดำไปเลยไหมเนี่ย อ๊ายยยย แค่คิดก็เขินแล้ว ฉันถามชื่อคนแล้วคนเล่า จนเหลือคนสุดท้ายแล้ว เอาวะ! อย่าเขิน จะเขินทำไม เดี๋ยวเค้าก็รู้ว่าแกบ้าผู้ชายหรอกยัยอ้อม

"เธอ หวัดดี เราชื่ออ้อมนะ เธอชื่ออะไร?" ฉันไม่ได้หน้าแดงใช่มั้ย งือออออ

"หวัดดี เราชื่อหลุยส์ เฮ้ย เราว่าเธอหน้าคุ้นๆนะ เดี๋ยวขอคิดก่อน แต่คงไม่ได้เจอกันในฝันแน่ๆ มุกแบบนี้น้ำเน่า 55555 ว่าไหม แต่เธอหน้าคุ้นๆจริงๆนะ"

อ๊ายยยยยย เขินเว้ย คิดออกยัง เธอเดินชนเราไงล่ะ นึกออกมากไหม อยากตะโกนบอก แต่ไม่กล้า ไม่ดีไม่งาม เราเป็นหญิงไทย อย่าให้ใครรู้ว่าเราแอบบ้าผู้ชาย > <!!! ชื่อหลุยส์เหรอ หลุยส์ หลุยส์ หลุยส์ๆๆๆๆๆๆ

"เฮ้ย คิดออกแล้ว ที่เราเดินชนเธอใช่ไหม จำได้ละ ขอโทษอีกครั้งนะ วันนั้นรีบจริงๆ พอดีปวดท้องอ่ะ ^_^" หลุยส์โปรดยิ้มมาให้ฉัน โอ๊ย อย่ายิ้ม เขินมากกกกกกกก ตั้งสติๆๆ

"เฮ้ย ไม่เป็นไร นิดหน่อย แล้วหลุยส์เป็นลูกครึ่งเหรอ ประเทศอะไรอ่ะ"

"เยอรมันน่ะ พ่อเราเป็นคนเยอรมัน มาทำงานที่นี่แล้วก็เจอแม่เรา ก็รักกัน แต่งงานกัน จนมีเรานี่แหละ"

"อ๋อ แล้วคนเยอรมันนี่ชื่อหลุยส์เยอะป่ะ" ฉันถามอะไรออกไป ฮ่าๆๆๆๆๆ

"เยอะล่ะมั้ง เราว่าหลายประเทศก็มีคนชื่อหลุยส์นะ ประเทศไทยยังมีเลย จริงๆชื่อเราอ่านว่าลูอิส แต่อ้อมเรียกหลุยส์ก็ได้ เราไม่ชอบให้คนเรียกว่าลูอิสหรอก มันดูเด่นๆไปหน่อย"

เมื่อกี้หลุยส์พูดชื่อฉันใช่ไหม เค้าพูดว่าอ้อม ใช่มั้ย > <!!

"อ๋อ ได้ดิ งั้นเราเรียกหลุยส์นะ ยินดีที่เจออีกครั้งนะหลุยส์ ^^ "

"ครับ ยินดีที่ได้รู้จัก เดี๋ยวเจอกันนะ เราไปถามชื่อเพื่อนคนอื่นก่อน ยังไม่ครบเลย"

"โอเค บายนะ ^^ "

"บ๊ายบายครับอ้อม ^^ " อ๊ายยยยยย เค้าโบกมือแล้วก็ยิ้มให้ฉันด้วย ฟินมาก ฉันต้องเล่าให้ใครสักคนฟังแล้ว มันอัดอั้นตันใจมากๆเลย


ฝากติดตามตอนต่อไป ตอนที่ 3 ด้วยนะคะ มีความเห็นยังไงก็ติชมได้ ขอบคุณค่ะ