คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เ ริ่ ม บ ร ร เ ล ง ❥ ค อ ร์ ด ที่ ๒
คอร์ดที่ ๒
Mean part
'ทำไมปวดหลังจังวะ'
ตอนนี้มันคงเป็นเวลาของเช้าวันเสาร์แล้วสินะ เอ๊ะ! แล้วนี่มันอะไรกันวะเนี่ย ผมนึกว่าพี่นะจะกลับบ้านไปแล้วซะอีก
"ตื่นได้แล้ว" ทันทีที่ผมพูดออกไป พี่นะก็ขยับตัวนิดหน่อย เขาคลายกอดออกจากผม วินาทีที่ตัวของผมหลุดจากอ้อมพี่นะร่างกายมันเย็นวูบเลยล่ะ ก็แน่ล่ะซิ่ห้องนอนผมนะปกติก็ร้อนตับจะระเบิดอยู่แล้วนี่ยังจะกอดมารัดผมไว้อีก เหงื่อก็ชุ่มสิครับ
"เอ้า กูนอนห้องมึงอ่อ"เสียงของพี่นะพูดขึ้น แหม่ะยังกล้าถามเนอะ
"อื้มม พี่กอดผมด้วยดูเหงื่อเด่ะ"
"ตลกแล้ว ใครกอดมึง"
"พี่ไง"
"กูไม่รู้ งั้นถือว่าไม่นับนะ" พูดง่ายจริงๆเลยนะ
ไลน์!
เสียงไลน์จากโทรศัพท์ของผมดังขึ้น ผมรีบเอื้อมมือไปหยิบมันขึ้นมาดู
"พรุ่งนี้แดกชาบูมั้ยมึง พี่ไวท์เลี้ยงวันเกิดไอ้กัป ชวนพี่นะมาด้วย" ข้อความจากไอ้เกรียนฟ่าน่ะ
"พี่ไวท์ชวนกินข้าวอ่ะพี่นะ พรุ่งนี้วันเกิดกัปตัน"ผมเอ่ยชวนพี่นะที่นอนซุกผ้าห่มอยู่
"พรุ่งนี้มีซ้อมมึงลืมอ่อ"
"เออว่ะ ลืมเลย งั้นผมบอกมันนะว่าไม่ว่าง"ผมพูดพร้อมกับส่งไลน์ไปบอกฟีฟ่าว่าผมกับพี่นะไม่ว่าง แอบเสียดายเหมือนกันนะเนี่ย นานๆเพื่อนๆจะชวนเที่ยวสักที
...........
เวลาดำเนินผ่านไปจนถึงช่วงบ่ายของวันทั้งนะและมีนต่างตั้งใจซ้อมดนตรีในห้องซ้อมแถวๆโรงเรียนของมีน เสียงเครื่องดนตรีเล่นประสานกันเป็นเพลงร็อคที่หนักแน่น สมาชิกร่วมวงของพวกเขามีอีกสองคน คือ อั๋นและเอ็ม สองพี่น้องแฝดนรกที่หน้าตาเหมือนกันจนแทบจะแยกไม่ออก อั๋นแฝดคนพี่รับหน้าที่ตีกลอง ส่วนเอ็มเล่นเบส และนะกับมีนก็รับหน้าที่เล่นกีตาร์ทั้งคู่ต่างกันแค่มีนต้องแบกภาระในการร้องด้วย เสียงร้องแหบซ่านที่ร้องประกอบดนตรีร็อคที่ดังกระหึ่มอยู่ทั่วห้องนี้มันช่างเข้ากันสุดๆ นี่และสิ่งที่พวกเขารัก การทำวงดนตรีที่แม้ว่าจะไม่ได้มีชื่อเสียงแต่พวกเขาสามารถเอ็นเตอร์เทนคนดูให้มันส์ไปพร้อมพวกเขาได้ทุกครั้ง
"เฮ้อออ พักกินน้ำก่อนดีกว่าว่ะ แสบคอชิบหาย" ร่างผอมพูดพลางถอดสายคล้องกีตาร์ออกจากคอและวางกีตาร์ลงข้างๆแอมป์
ทุกคนในวงก็เหมือนจะเห็นพร้อมต้องกันซ้อมกันมาตั้งหลายเพลงแล้วพักสักหน่อยก็น่าจะดีเหมือนกัน ร่างหนาเดินเข้ามาดึงเสื้อของมีนขึ้นไปเช็ดเหงื่อที่หน้าอย่างไร้มารยาทก่อนจะลงนั่งข้างๆด้วยสีหน้าแบบ..กูไม่ได้ทำไรผิดนะ ร่างผอมหันมามองค้อนนิดๆ
"โอ๋ๆๆ ไม่ดำหรอก อ่ะๆกินน้ำๆ"นะเอ่ยด้วยน้ำเสียงหยอกล้อพร้อมกับยื่นขวดไปหาอีกคนมือของเขาจับหลอดให้พอดีกับริมฝีปากของมีนเพื่อให้กินได้ถนัด
"แหมมมม เขาอยู่กันเป็นคู่พวกกูนี่เป็นก้างเลยนะครับ"เสียงของเอ็มแซวทันทีที่เห็นเหตุการณ์
"ไอ้อั๋นไงคู่มึง 5555"นะตอกกลับแบบขำๆ
"ผมถามจริงๆนะ พวกพี่นี่ยังไงกันวะ ไปไหนมาไหนด้วยกันตลอดตัวติดกันอย่างกับเป็นแฟนกันเลย หรือว่าาา.. มันมีอะไรในกอไผ่หรือเปล่าวะพี่"เอ็มยังคงเดินเครื่องแซวต่อ
"แฟนพ่อง บ้านกูอยู่ข้างกันเลยมึงจะให้กูแยกกันมาหรือไงไอ้ฟายย ถามไม่คิด"นะสวนกลับไป
"ไม่ใช่แค่นั้นเว้ยพี่ พี่สองคนไม่รู้ตัวเลยอ่อเวลาพวกพี่เล่นกันนะแม่งโคตรเกย์อ่ะ ทั้งเล่นผม ทั้งนอนตัก ทั้งกอด แล้วยิ่งเวลาพวกพี่คุยกันนะผมแม่งฟังแล้วขนลุกว่ะ"ดูเหมือนเอ็มจะยังต่อปากต่อคำไม่เลิก
"ปกติป่ะวะ กูสนิทกันมาสิบกว่าปีและ"นะพูด
"เออจริงกูกับพี่นะสนิทกันมาตั้งนานและจะมาอายไรกันวะ มึงแม่งคิดมากไปป่ะ"มีนรีบพูดเสริมแต่จริงๆแล้วมีนก็แอบคิดตามที่เอ็มพูดนะ เขากับนะสนิทกันมากก็จริงแต่บางครั้งนะก็ถึงเนื้อถึงตัวเขามากผิดปกติแต่ก็คงเป็นนิสัยของนะแหละมั้งเพราะเขามีแต่น้องสาวเลยติดนิสัยชอบเทคแคร์มา
หลังจากที่นั่งพักกันเสร็จทุกคนลุกขึ้นมาซ้อมใหญ่กันอีกครั้งเพราะอีกไม่กี่อาทิตย์ข้างหน้าก็เป็นวันแข่งครั้งสำคัญของพวกเขาแล้ว...
"โอ้ยยย โคตรเมื่อยมือเลยพี่"เสียงบ่นของมีนดังขึ้นระหว่างทางเดินกลับบ้าน
นะและมีนเดินอยู่ตามทางที่สองข้างทางมีแต่ป่าแสงแดดอ่อนๆมันทำให้เขาทั้งสองไม่ต้องรีบร้อนที่จะกลับบ้าน มือหนาคว้ามืออีกคนขึ้นมานวดคลึงเบาๆ มีนมองการกระทำของอีกคนแบบงงๆ นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่นะทำดีกับเขาหรอก แต่นี่แม่งเป็นครั้งแรกที่ใจของมีนมันสั่นแปลกๆ
"ดีขึ้นป่ะ"
"อ่อ อื้มม ดีขึ้นเยอะเลยพี่ขอบคุณนะ"มีนดึงมือกลับ ก่อนจะเอามือข้างนั้นจับกระเป๋ากีตาร์ที่อยู่บนบ่าเพื่อแก้เขิน
ร่างหนางงๆกับท่าทีของอีกฝ่ายแต่ก็ไม่ได้คิดอะไรเขาเดินต่อไปเรื่อยๆจนมาถึงบ้านทั้งสองแยกย้ายกันเข้าบ้านใครบ้านมัน
ร่างผอมเดินตรงขึ้นมายังห้องนอนของตัวเองก่อนจะนั่งลงทบทวนความรู้สึกของตัวเองที่เกิดขึ้นเมื่อสักครู่ ทำไมอยู่ๆใจมันถึงสั่นแบบนั้นหรือเพราะซ้อมหนักเกินไป
ร่างผอมรีบสปริงตัวขึ้นจากเตียงก่อนจะย้ายมานั่งที่โต๊ะคอม เข้ารีบตั้งกระทู้ในเว็บชื่อดังเว็บหนึ่งเกี่ยวกับความรู้สึกของเขาโดยบรรยายเรื่องราวทั้งหมดตั้งแต่เขาย้ายเข้ามาอยู่ที่นี่และความเทคแคร์ที่นะมีให้เขาอย่างละเอียด ไม่นานก็ดูเหมือนจะมีคนเข้ามาให้คำปรึกษาเขามากมาย เหอะๆ แต่ละคอมเม้นที่ตอบกันเข้ามานี่มัน...
"อาจจะแค่หวั่นไหวนะคะ อยู่ด้วยกันตลอดแบบนั้น"
"ผมว่าคุณลองหาโอกาสเปิดใจคุยกันดีกว่าครับ"
"คุณรู้สึกยังไงกับเขาล่ะครับ? ถามใจตัวเองก่อนดีกว่า"
"ถ้าไม่มั่นใจแนะนำให้ดูกันไปเรื่อยๆดีกว่าค่ะ จะได้ไม่เสียเพื่อน"
"เท่าที่อ่านมานะครับ ส่วนตัวผมไม่แน่ใจว่าเพื่อนคุณเป็นหรือเปล่า แต่คุณเป็นแน่นอนครับ"
ไอ้คอมเม้นสุดท้ายนี่มัน จึ๊ก! มีนถึงกับเอามือขึ้นมากุมหัว ทำไมตอนนี้มันสับสนจังเลยวะเนี่ยยย
"กูเป็นเกย์อ่อวะ!!"
ความคิดเห็น