❝ เศษหนึ่ง:ส่วนเหงา ┃KIMMIN ❞

ลำดับตอนที่ #3 : KIMMIN ♦ ได้พบเธอ ♦

ร่างสูงนอนคิดอยู่นานว่าเขาควรจะออกไปตามนัดมั้ยและแล้วก็ได้คำตอบ ถ้าเขาไม่ออกไปเด็กนั่นอาจจะเมาจนเกิดอันตรายตามมาได้ คิมลุกจากเตียงก่อนจะหาเสื้อผ้าใส่เพื่อออกไปที่ร้านเหล้าตามที่เด็กคนนั้นบอก

ขายาวก้าวลงจากรถทันทีที่มาถึงร้าน ชิบหายละ ไอ้เด็กนั่นหน้าตาเป็นยังไงก็ไม่เคยเห็น ในเฟสบุ๊คก็มีอยู่รูปเดียวแถมหันหลังอีกใครมันจะไปเดาออกวะว่าหลังแบบนี้หน้าจะเป็นแบบไหน ระหว่างที่เขากำลังยืนคิดอยู่นั้น เบอร์คุ้นๆก็โทรเข้ามา

"พี่จะมาป่ะ ไม่มาผมกลับแล้วนะ"เสียงของอีกฝ่ายดูเมาจัดมากๆ

"อยู่หน้าร้านๆนั่งอยู่ไหนอ่ะเดี๋ยวไปหา"คิมพูดพลางชะเง้อมองภายในร้าน

"โต๊ะ8"

"อ่าๆเดี๋ยวเข้าไป"

ร่างสูงวางสายก่อนจะเดินเข้าไปในร้านเขาไม่เคยมาร้านนี้เคยแต่ขับรถผ่านร่างสูงกวาดสายตาหาอยู่นานก่อนจะเจอกับเลข8ตัวเล็กๆข้างกำแพงเขาเดินตรงเข้าไปที่ตรงนั้นแต่ไม่เห็นจะมีใครเลย คิมตัดสินใจนั่งลงรอที่โต๊ะนั้น ไม่นานก็มีเด็กหนุ่มเดินเซมานั่งที่โต๊ะก่อนจะฟุบหน้าลงกับโต๊ะกลิ่นเหล้าฟุ่งขึ้นจากร่างนั้นคิมรู้ได้ทันทีว่านี่แหละเด็กที่นัดเขาออกมาแน่ๆ

"มินป่ะ"คิมเอ่ยถามเพื่อความชัวร์

"อื้อออ เมาว่ะ กลับบ้านกัน"ร่างเล็กตอบกลับมา

"เอ้า ไรวะพี่เพิ่งมาถึงนะ"

"พี่ไม่กลับผมกลับนะ"ร่างเล็กลุกขึ้นยืนก่อนจะเซลงไปกองกับพื้น

"เอ้าเห้ย เออกลับๆ น้อง!เก็บตังครับ"คิมรีบเรียกพนักงานมาเก็บเงินทันที

ร่างสูงพยุงร่างเล็กๆที่ฟุ่งไปด้วยกลิ่นเหล้าออกมานอกร้าน ร่างเล็กเดินเซไปเซมาก่อนจะโผไปอ้วกที่ต้นไม้หน้าร้าน คิมดูท่าทางของเด็กนั่นคงจะไม่ไหวแล้วล่ะงั้นพาไปส่งบ้านแล้วกัน เดี๋ยววๆ แล้วบ้านมันอยู่ไหนละวะเนี่ย ถามตอนนี้ก็คงคุยไม่รู้เรื่องแน่ร่างสูงพยุงร่างของมินเขาไปนั่งในรถมือหนาเอื้อมไปคาดเข็มขัดให้ร่างที่เมาหนักอยู่เพื่อความปลอดภัย

 คิมขับรถตรงไปที่คอนโดของตัวเองคืนนี้ให้ไอ้เด็กนี่นอนค้างสักคืนก็ได้แล้วพรุ่งนี้รอมันสร่างแล้วค่อยไปส่งบ้าน

ร่างเล็กถูกอุ้มมาวางลงบนเตียงนุ่มๆของคิม ร่างสูงยืนดูใบหน้าของอีกคนตั้งแต่ที่เจอกันเพิ่งจะได้เห็นหน้า จริงๆเด็กนี่ก็น่ารักดีนะถ้าไม่นับรอยเขียวช้ำบนใบหน้า

"พี่บอส.."ร่างเล็กละเมอเรียกชื่อคนรักเก่าออกมา

"ไหวมั้ยเนี่ย"คิมพูดพลางนั่งลงข้างๆร่างเล็ก

ตอนนี้เด็กหนุ่มหน้าหวานดูไม่ค่อยดีเท่าไหร่หน้าของเขามันแดงกล้ำบวกเขารอยช้ำบนหน้านี่มันลำยองชัดๆร่างเล็กโน้มตัวลงมาพิงร่างของคิมแบบไร้สติก่อนจะอ้วกรดกางเกงของคิม

"เห้ยยย ไอ้ชิบหาย กางเกงกู"คิมแหกปากด้วยความตกใจก่อนจะรีบลุกไปถอดกางเกงออก

ร่างสูงหันไปมองเด็กหนุ่มที่นอนซมอยู่บนเตียงก็โกรธไม่ลงสภาพไอ้เด็กนั่นในตอนนี้แค่จำชื่อตัวเองได้นี่ก็บุญมากๆแล้วละ คิมเดินหายเข้าไปในห้องน้ำก่อนจะกลับมาพร้อมผ้าขนหนูที่แช่อยู่ในถ้วยน้ำอุ่น

เขาเดินตรงมาที่เตียงมือหนาค่อยๆถอดเสื้อยีนส์ที่เหม็นกลิ่นเหล้าและอ้วกของเด็กร่างเล็กออกก่อนจะถอดเสื้อยืดสีเข้มที่ร่างเล็กใส่ไว้ด้านใน ทันทีที่ถอดเสื้อออกก็เผยให้เห็นผิวขาวใสที่เต็มไปด้วยรอยช้ำเหมือนโดนทำร้ายมาอย่างหนัก มือหนาค่อยๆเช็ดตัวให้อีกคนจนเสร็จ คืนนี้เขาคงต้องเสียสละเตียงนี้ให้เด็กหนุ่มที่แล้วล่ะ

ร่างสูงเอาผ้าขนหนูมาม้วนเพื่อทำเป็นหมอนก่อนจะเอนตัวลงนอนที่พื้นห้องข้างๆเตียง ก่อนจะพล้อยหลับไป..

แสงแดดยามเช้าสาดส่องเข้าในห้องมืดๆตอนนี้แสงในห้องมันสว่างขึ้นเรื่อยๆเป็นสัญญานเตือนว่าเช้าวันใหม่ได้เริ่มขึ้นแล้ว ร่างสูงที่นอนอยู่บนพื้นเริ่มรู้สึกตัวเขาลุกขึ้นมานั่งสักพักก่อนจะมองไปที่เตียงของเขาเด็กนั่นยังนอนหลับไม่รู้เรื่องเลย คิมลุกขึ้นไปล้างหน้าแปรงฟันก่อนจะเดินกลับเข้ามานั่งที่เตียง

"ตื่นได้แล้วมั้ง"มือหนาเขย่าร่างเล็กเบาๆ

"อืออออ"เสียงงัวเงียของเด็กหนุ่มดังขึ้น ร่างเล็กบิดตัวไปมาก่อนจะลุกขึ้นมานั่ง

ตอนนี้สติของมินก็ยังกลับมาไม่เต็มร้อยเท่าไหร่เขาลุกไปเข้าห้องน้ำทำเหมือนอยู่ห้องตัวเองร่างสูงเดินตามไปดูเผื่อถ้ามินเป็นอะไรขึ้นมาจะได้ช่วยทัน

"พี่เป็นใครอ่ะ มาทำไรห้องผมเนี่ย"

"นี่ห้องพี่แล้วแปรงที่ใช้อยู่น่ะก็ของพี่ด้วย"

มือเล็กดึงแปรงสีฟันออกจากปากก่อนจะชะโงกหน้าออกไปดูบรรยากาศในห้องนอน 0.0 ชิบหายยไม่ใช่ห้องกูนี่หว่า 

"แล้วผมมาอยู่นี่ไงอ่ะ พี่เป็นโรคจิตป่ะเนี่ยมอมเหล้าผมอ่อ"

"เดี๋ยวๆๆๆ มึงจะบ้าหรอไอ้ชิบหาย นี่จำอะไรไม่ได้เลยหรือไง"คิมรีบพูดก่อนที่มินจะคิดไปไกลกว่านี้

"จำอะไร พี่แม่งโรคจิตแน่ๆอ่ะ"ร่างเล็กไม่พูดเปล่าเขาโผเข้ามากัดแขนของคิมทั้งๆที่ปากยังเต็มไปด้วยยาสีฟัน

"เฮ้ยยย !! เจ็บ เมื่อคืนเอ็งนัดให้พี่ออกไปหาเองอ่ะ เห็นว่าเมาเลยจะพากลับบ้านแต่เมาจนพูดไม่รู้เรื่องเองนี่หว่าเลยต้องพามานอนนี่ก่อน"คิมอธิบาย

"แล้วเสื้อผ้าผมอ่ะ ทำไมต้องถอดด้วยอ่ะ"

"แช่อยู่ในกะลังมังนู้น มีแต่กลิ่นเหล้ากับอ้วกอ่ะจะใส่หรือไง"คิมพูดพร้อมชี้ไปที่กะละมังในห้องน้ำ

"เอ้าหรออ..งั้นผมขอโทษนะ"ร่างเล็กพูดเพื่อกลบเกลื่อนความหน้าแตกของตัวเอง

เวลาผ่านไปสักพักทั้งคู่ยังคงไม่ได้คุยกันแบบจริงจังเพราะมินเองยังดูแฮงอยู่หน่อยๆ

"แล้วอาการดีขึ้นยัง ที่ว่าอกหักอ่ะ"คิมตัดสินใจเอ่ยถามด้วยความเป็นห่วง

"ก็ดีขึ้นมั้ง สมองตอนนี้มันยังตึงๆอยู่เดี๋ยวพอหายแฮงก็คงกลับไปคิดอีก"ร่างเล็กตอบ

"ทำไมถึงเศร้าได้ขนาดนี้วะ รักมากเลยอ่อคนเนี่ย"

"ก็...แฟนคนแรกเลยอ่ะ ผมเป็นเด็กต่างจังหวัดอ่ะพี่ย้ายเข้าเรียนที่กรุงเทพญาติผมก็ไม่มี โชคยังดีที่ได้พี่บอสช่วยไว้ทั้งเรื่องเรียน ทั้งเรื่องเงิน ผมมีมาแต่ตัวอ่ะพี่ ถ้าพี่บอสเขาทิ้งผมจริงๆผมก็ไม่เหลืออะไรแล้ว"

"แล้ว..ทำไมไม่หางานทำอ่ะเผื่อจะพอส่งค่าเรียนได้"

"ผมอายุ14เองพี่ วุฒิที่มีมันเอาไปสมัครงานที่ไหนเขาก็ไม่รับ"มินอธิบาย

"แล้วคิดว่าเขาจะกลับมามั้ย"คำถามของคิมทำเอามินน้ำตาตก

"คงกลับมามั้งพี่ ถ้าเขาเหงาอ่ะ จริงๆที่ผ่านมาเขาก็ดูไม่ได้รักผมหรอก ผมก็รู้นะว่าเขาก็เห็นเป็นแค่ที่ระบายอ่ะ แต่ผมแม่งรักเขาไปแล้ววะพี่"

"เออๆ ไม่ต้องพูดแล้ว เดี๋ยวพาออกไปข้างนอกมั้ยละจะได้ไม่เครียด"คิมชวนอีกฝ่ายออกไปข้างนอกเพื่อจะช่วยให้อีกคนได้คลายความเครียดไป

รถยนต์สีขาวจอดสนิทที่ลานจอดรถของห้างสรรพสินค้าแห่งหนึ่งในใจกลางกรุงเทพขายาวก้าวลงจากรถก่อนจะเรียกให้อีกคนที่นั่งซึมอยู่ลงมาจากรถ มินเดินตามร่างสูงเข้าไปในห้าง

ดูเหมือนทั้งคู่ก็ไม่รู้ว่าจะมาทำอะไรเหมือนกัน คิมเดินผ่านโซนเกมส์ดวงตาคมมองเด็กๆที่เล่นกันอย่างเมามันส์แบบยิ้มๆ บางทีการเล่นเกมส์น่าจะช่วยให้มินหายเครียดได้นะ

"เล่นเกมส์ป่ะ...อ้าว"คิมหันมาพูดแต่พบว่าข้างกายของเขานั้นว่างเปล่า

ร่างสูงรีบมองหาเด็กหนุ่มคนนั้น ไปหลงที่ไหนหรือเปล่าวะเนี่ย แต่แล้วก็พบกับภาพที่ทำให้เขาอดขำไม่ได้ ร่างเล็กกำลังนั่งล้วงมือเข้าไปในช่องรับของจากตู้หมุนที่ตั้งอยู่ข้างบันไดเลื่อน

"ทำอะไรวะ"คิมเอ่ยถาม

"จับไข่ไงพี่เคยเล่นป่ะ"มินเงยหน้าขึ้นมาตอบ

"จับไข่..." - -

"นี่ไงไข่"มินพูดพร้อมชูไข่ที่ได้จากการหมุนขึ้นมาให้อีกคนดู

"แล้วข้างในมันมีอะไรอ่ะ"ร่างสูงพูดพร้อมนั่งลงข้างๆมินอย่างสนใจ

"ไม่รู้อ่ะ ลองลุ้นดู"มินเอ่ยก่อนจะใช้ฟันกัดให้ไข่กลมๆนั้นเปิดออก

ทันทีที่ไข่เปิดออกแหวนพลาสติกลายดอกทานตะวันสีเขียวก็หล่นลงมาที่ตักของมิน มือเล็กรีบหยิบขึ้นมาดูด้วยความตื่นเต้น

"มีสิบบาทป่ะพี่ ผมอยากเล่นอีกอ่ะเผื่อได้อีกวงนึง"ร่างเล็กไปหาคิมก่อนจะเอ่ยด้วยน้ำเสียงอ้อนๆ

"สิบบาทอ่อ มีๆ"คิมพูดพร้อมล้วงเศษเหรียญจากกระเป๋ากางเกงยื่นให้อีกคน

มือเล็กรับเงินนั้นมาก่อนจะวางเหรียญในตำแหน่งใส่เหรียญแล้วหมุนๆๆ ไม่นานไข่ที่ได้จากการหมุนก็ตกลงมา มินรีบเปิดไข่ใบนั้นและแล้วก็สมใจเขาล่ะ เขาได้แหวนสีแดงลายม้าน้ำมาอีกหนึ่งวง ดูเหมือนว่าตอนนี้ร่างเล็กพอใจกับการเล่นตู้นี้แล้ว เขาลุกขึ้นก่อนจะเดินต่อ คิมเองก็รีบลุกเดินตามไปติดๆ

"ทำไมต้องหมุนให้ได้สองวงด้วยวะ มันแลกของได้อ่อ"คิมเอ่ยถามด้วยความไม่รู้ แหม่ะก็นะอายุปูนนี้แล้วไม่เข้าใจการเล่นของเด็กรุ่นใหม่หรอก

"ป่าวว ก็มากันสองคนก็ต้องหมุนให้ได้สองวงดิ่"

"...."

"อ่ะ วงนี้ของพี่อันนี้ของผม"ร่างเล็กพร้อมยื่นแหวนสีเขียวให้คิมและใส่แหวนสีแดงที่มือของตัวเอง

"แล้วพี่ต้องใส่ป่ะ"

"ใส่ดิ่พี่อุตส่าหมุนได้เลยนะ"

ร่างหนาไม่ได้ตอบอะไรเขาเอาแหวนที่มินให้ใส่ที่นิ้วชี้ของตัวเองก่อนจะเดินพาเด็กน้อยเที่ยวต่อ ตอนนี้มันก็ดีนะ คิมเองไม่ออกมาเที่ยวแบบนี้นานแล้ว แต่ที่สำคัญไปกว่านั้นเขาไม่ได้รู้สึกใจสั่นเวลาอยู่ใกล้ใครสักคนมาเป็นปีๆ ทำไมความรู้สึกแบบนี้มันถึงเกิดขึ้นกับเขากันนะ คิมมีคำถามมากมายแล่นเข้ามาในหัว จริงๆแล้วเขาควรจะรู้สึกดีกับผู้หญิงสิ โอ้ววว ตายคุณพระจะทำอย่างไร คิมจะทำอย่างไร...

(C) ELIZILE