คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ❛ KIMMIN ● กำลังใจ ●
"กำลังออกไปครับ"
เสียงของคิมเอ่ยขึ้นขายาวก้าวออกจากบ้านด้วยอาการเร่งรีบเป็นปกติเหมือนเดิมทุกวัน
คิมเป็นคนที่ต้องทำงานแข่งกับเวลาอยู่ตลอด
เขาตรงไปรถของเขาก่อนจะก้าวขึ้นรถและรีบออกเดินทางไปที่ทำงานทันที
ในหัวของเขาตอนนี้ไม่ได้คิดเรื่องงานเลยแม้แต่น้อยเขาคิดถึงเด็กหนุ่มคนเมื่อวานที่เขาเจอจริงๆมันก็น่าแปลกนะเพิ่งเจอกันแค่ครั้งเดียวแต่กับรู้สึกเหมือนเคยสนิทกันมานานรู้สึกเหมือนถูกชะตาทั้งๆที่เด็กคนนั้นเป็นผู้ชาย
คิมหยิบกระดาษโน๊ตที่เด็กหนุ่มคนนั้นเขียนทิ้งไว้ขึ้นมาดูเป็นรอบที่ร้อยพลางฉีกยิ้มสุดหวานให้กับมัน
ก่อนจะถึงที่ทำงานของเขามันจะต้องผ่านร้านไอศกรีมที่เขาเจอกับเด็กคนนั้นเมื่อวาน
ดวงตาคมเข้มชะเง้อมองเข้าไปในร้านนั้นแต่ไม่พบใครในร้านเลยป้ายไม้แขวนอยู่หน้าประตูร้าน
'close' คิมละสายตาจากร้านนั้นก่อนจะเลี้ยวเข้าที่ทำงานของเขา
เวลาผ่านไปไวเหมือนไรท์เตอร์ขี้เกียจเขียนคิมมองนาฬิกาข้อมือของตัวเองตอนนี้ได้เวลาพักเที่ยงแล้ว
เขานึกขึ้นได้ว่าตอนนี้ร้านไอศกรีมร้านนั้นน่าจะเปิดแล้ว
คิมไม่รอช้ารีบไปที่ร้านนั้นทันที
"สวัสดีครับ rabbit cream ยินดีต้อนรับครับ" เสียงของพนักงานต้อนรับเอ่ยขึ้น
คิมเลือกที่นั่งในร้านที่เขานั่งเมื่อวานเขากวาดสายตาไปทั่วร้านแต่ไม่พบเด็กคนนั้นเลย
"อ้าวพี่คนเมื่อวานนี่ เป็นไงบ้างครับพี่"เกมส์เอ่ยทัก
"ก็ดีครับ"คิมตอบ แต่ยังคงกวาดสายตาหาเด็กคนนั้นอยู่
"แล้วไอ้มินอ่ะพี่ตกลงมันได้กลับบ้านป่ะ"
"ไม่อ่ะ นอนบ้านพี่นี่แหละ
แต่ตื่นมาก็หายไปแล้วนึกว่ามาที่นี่ซะอีก"
"ผมยังไม่เห็นมันเลยนะ
สงสัยรีบกลับไปบ้านมั้งถ้าพ่อมันมารู้ว่าไม่อยู่บ้านนี่โดนบ่นยับอ่ะ"
"ทำไมพ่อแม่หวงจัง มินนี่อายุเท่าไหร่เนี่ย"
"สิบ.."
"สิบเก้าครับ"เสียงหวานๆที่คุ้มหูพูดแทรกเกมส์ขึ้นมา
คิมหันไปทาต้นเสียงและพบกับเด็กหนุ่มหน้าหวานที่เขากำลังตามหาอยู่
เด็กหนุ่มเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะเดียวกับเขาต้องท่าทีเป็นมิตร
"เมื่อเช้าผมรีบกลับไปบ้านอ่ะกลัวป๊าจับได้ว่าไม่นอนบ้าน"มินอธิบาย
"อ๋ออ ดูท่าทางพ่อจะหวงเนอะ"
"ยิ่งกว่าหวงอีกพี่นี่นะแค่จะมานอนบ้านผมพ่อยังไม่อนุญาติเลย"เกมส์เสริม
"อย่างงี้แหละ พ่อแม่อ่ะเนอะเป็นห่วงลูกเป็นเรื่องปกติ"
"เออนี่..ถามไรอย่างดิ่"จู่ๆเกมส์ก็พูดขึ้นดึงความสนใจจากทั้งสองคน
"จะไม่สั่งอะไรกินกันหน่อยหรอ" - -
"ฮ่าๆว่าและ งั้นมินเอาเหมือนเดิมอ่ะ"
"งั้นของพี่เอาเหมือนมินอ่ะ"^^
ทั้งสองนั่งทานไอศกรีมจนหมดถ้วยช้อนสำหรับตักไอศกรีมถูกวางลงบนกระดาษทิชชู่อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย
คิมกดดูข้อความไลน์ที่แจ้งเตือนเข้ามาถึงขั้นทำให้เขาตาค้าง
"คิม พี่เสียใจด้วยนะ
คือตอนนี้บริษัทเราต้องขอถอดคิมออกจากการเป็นพนักงานนะคะ
การสัมภาษณ์งานเมื่อวานชี้ให้เห็นว่าคิมยังขาดความพร้อมในหลายๆด้านนะคะ
ยังไงพี่รบกวนคิมมาเก็บของที่ออฟฟิตด้วยนะ
จะมีพนักงานใหม่ย้ายเข้ามาพรุ่งนี้"
มือหนากำโทรศัพท์แน่นนัยตาของเขาแดงกล้ำคิมพยายามมากที่จะทำงานที่นี่แต่แล้วก็ดูเหมือนว่าความพยายามของเขามันศูนย์เปล่า
"เป็นไรป่ะพี่"มินเอ่ยถามเมื่อเห็นท่าทีของคิมแปลกไป
"..."คิมนิ่ง ตอนนี้เขาพูดอะไรไม่ออก
คิมถอนหายใจก่อนจะควักแบงค์ร้อยวางไว้บนโต๊ะและเดินออกจากร้านไป เขาตรงเข้าไปที่บริษัทและพยายามจะคุยกับหัวหน้าของเขาอีกครั้งแต่ดูเหมือนจะไม่มีใครฟังเขาเลย
คิมถอดใจเขารู้ตัวแล้วว่าที่นี่คงไม่ต้อนรับเขาอีกต่อไปคิมขนของใช้ของเขาออกจากโต๊ะทำงานประจำของเขาและเดินออกจากบริษัทนั้น
เขาเข้ามานั่งใช้เวลาอยู่กับตัวเองในรถของเขาก่อนจะเงยหน้ามองไปที่กระจกรถและเห็นกระดาษโน๊ตสีเหลืองแปะอยู่ที่กระจกรถของเขา
คิมเปิดหน้าต่างและเอื้อมมือออกไปหยิบกระดาษนั้นมาดู ก็พบกับลายมือที่ดูคุ้นตา
"เครียดไรวะพี่ มีไรปรึกษาผมได้นะ
089-xxx-xxxx
โทรมาได้นะพี่ ถือว่าตอบแทนที่พี่ให้ผมยึดเตียง"
นี่ดูเหมือนจะเป็นความสุขเดียวในช่วงเวลาแย่ๆแบบนี้คิมเก็บกระดาษโน๊ตนั้นไว้ในกระเป๋าสตางค์ของเขาก่อนจะขับรถกลับบ้าน
ร่างสูงนอนมองเพดานแบบอดอะไรตายยากเขานอนนิ่งแบบนี้มาตั้งแต่กลับบ้านจนตอนนี้เกือบจะสี่ทุ่มแล้ว
มือหนาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเลื่อนไปเลื่อนมาโดยไม่รู้ว่าจะทำอะไรกับมันดี
เขากดไปที่ไลน์โดยไม่รู้ว่าจะมีใครให้เขาคุยมั้ยและดูเหมือนโชคจะเข้าข้าง
ในไลน์ขึ้นเตือนว่ามีเพื่อนใหม่ เบอร์ของมินที่เขาเมมไว้
เท่ากับว่าเขามีไลน์ของมินแล้ว
"นอนยัง" คิมทักไปทั้งๆที่ไม่รู้ว่าอีกฝ่ายจะตอบมั้ย
min"นอนแล้ว คร่อกกzZ"
kim"นอนแล้วแมวที่ไหนพิมพ์มาตอบพี่เนี่ย"
min"ฮ่าๆยังไม่นอนครับ"
kim"ว่างป่ะ"
min"ว่างครับ เออวันนี้พี่เป็นไรอ่ะอยู่ดีๆก็หงอยแดกเฉยเลย อกหักอ่อพี่"
kim"ตกงาน"
min"แง่วว ระบายได้นะ"
kim"กลัวเอ็งรำคาญ"
ข้อความที่คิมส่งไปมันขึ้นเตือนว่าอีกฝ่ายอ่านแล้วแต่ไม่มีข้อความตอบกลับมาไม่นานเสียงไลน์เตือนว่ามีการโทรเข้า
คิมถึงกับลุกขึ้นนั่งเมื่อเห็นว่ามินโทรเข้ามา
"ฮัลโหล"คิมรีบรับสาย
"ไงพี่
ผมกลัวพี่นิ้วล็อคอ่ะโทรคุยเอาน่าจะระบายได้ดีกว่าไม่ต้องเสียเวลาพิมพ์ด้วย"
"ก็อย่างที่บอกอ่ะ ตกงาน"
คิมระบายเรื่องราวที่เขารู้สึกให้กับมินฟังและมินเองก็ดูเป็นผู้ฟังที่ดี
ทั้งคู่คุยกันไปสักพักใหญ่ๆจนคิมเองเริ่มรู้สึกดีขึ้นมากแล้ว
ดูเหมือนว่าทั้งคู่จะเป็นมิตรที่ดีต่อกันได้
"หาววว~มินง่วงแล้วอ่ะพี่ เดี๋ยวนอนก่อนแล้วกัน"
หลังจากคุยกันมาจนเกือบถึงเที่ยงคืนมินก็ออกอาการง่วงขึ้นมาและขอตัวไปนอน
"อ่าๆ โอเค ขอบคุณนะอุตส่าห์ทนฟังพี่ตั้งนาน"
"โอยย ไม่เป็นไรครับพี่ "
"มิน"
"ครับ"
"ฝันดีนะ"
"ฝันดีพี่"เมื่อพูดจบมินก็วางสายทันที
คิมเอนตัวลงนอนบนเตียงของเขาก่อนจะหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู
min"อย่าคิดมากนะพี่ ฝันดีครับ"
มือหนากดล็อคหน้าจอโทรศัพท์ก่อนนะหลับตาลงนอนด้วยความรู้สึกใหม่ความตรึงเครียดมันคลายไปได้มากตอนนี้เขาสามารถจะนอนให้หลับได้โดยไม่ต้องคิดอะไร..
ความคิดเห็น