❝ เศษหนึ่ง:ส่วนเหงา ┃KIMMIN ❞

ลำดับตอนที่ #2 : KIMMIN ♦ ADMITTED ♦

"เอาหล่ะครับยูสเซอร์ ยังไงใครมีเรื่องอะไรที่จะปรึกษาคิมนะครับ พิมข้อความเข้ามาเลยนะครับเดี๋ยวก่อนจะลงรายการคิมจะสุ่มมาหนึ่งคนเพื่อขึ้นคิวนะครับแล้วเดี๋ยวเรามาพูดคุยกัน" เสียงของดีเจหนุ่มจัดรายการตามปกติเป็นงานประจำของเขา จริงๆแล้วรายการของคิมเป็นรายการแบบพูดคุยขำๆแล้วก็ร้องเพลงให้เหล่ายูสเซอร์ฟังซะมากกว่าแต่เนื่องจากทางการีน่า ทอล์ค ได้จัดกิจกรรมตอบแทนแฟนคลับ จึงให้ดีเจทุกคนเปิดช่วงรับฟังปัญญาของแฟนคลับขึ้น

หลังจากที่คิมประกาศนั้นก็มีข้อความมากมายจากเหล่ายูสเซอร์พิมพ์เข้ามาแต่ส่วนมากก็จะเป็นปัญหาเล็กๆเช่น นอนไม่หลับ อึไม่ออก อยากไปเที่ยว เหยี่ยวไม่ออก สารพัดปัญหาที่พิมพ์เข้ามาเหมือนจงใจจะกวนประสาทดีเจเล่น คิมพยายามเลื่อนอ่านข้อความเหล่านั้นเพื่อหาคนที่ดูจะมีปัญหาหนักที่สุด

-'MIN-

                    "โคตรอยากตายเลยพี่ มีวิธีไหนบ้างที่ตายแล้วไม่ทรมาน"

ข้อความนี้มันสะดุดตาของคิมมากซะเหลือเกินคงต้องโดนเรื่องแย่มากๆมาล่ะถึงได้พิมพ์แบบนี้มา

"อ่า โอเคครับยูสเซอร์ตอนนี้เราได้คนที่จะขึ้นคิวมารับคำปรึกษากับคิมแล้วนะครับ"

"ฮัลโหลครับ น้องเปิดไมค์พูดได้นะครับ"คิมเอ่ยทัก

"ครับ ผมแม่งไม่ไหวแล้วว่ะพี่ ผมทำดีกับเขาทุกอย่างอ่ะแล้วแม่งเห็นผมเป็นอะไรวะ ถังขยะอ่อ กะโถนอ่อ แม่งระบายเรื่องเชี่ยๆมาจนพอใจแล้วก็ทิ้งผมไป ผมแม่งทำอะไรผิดวะพี่"เสียงของอีกฝ่ายดูเหมือนคนเมามากกว่าคนเศร้านะคำพูดเหล่านี้มันดูเหมือนคนที่ก้งเหล้ามาจนเบลอ

"เดี๋ยวๆใจเย็นน้อง เดี๋ยวน้องแนะนำตัวก่อนนะครับชื่ออะไร แล้วน้องมีปัญหาอะไรมาครับ"คิมพยายามถามถึงปัญหาของอีกฝ่าย

"พี่อยากรู้อะไรเยอะแยะอ่ะ"

"เอ้าน้องตอบดีๆสิ่ครับ อย่ากวนตีน"

"ผมอกหักอ่ะพี่..ผมทำดีกับคนคนหนึ่งมาเป็นปีอ่ะแล้ววันนี้เขาบอกเลิกผม เขาบอกให้ผมเลิกยุ่งกับเขา ผมทำไรผิดวะพี่"

"อ่าา พี่เข้าใจนะว่าน้องอาจจะกำลังคิดมากใช่มั้ยครับ เอางี้นะครับพี่อยากให้น้องลองพยายามทำความเข้าใจนะ ความรักมันเป็นเรื่องของคนสองคนแต่ถ้าคนหนึ่งเกิดหมดรัก เกมส์มันก็จบ"คิมพยายามพูดเพื่อปลอบใจอีกฝ่ายจริงๆคิมเป็นคนที่ไม่ถนัดเรื่องพวกนี้เท่าไหร่เขาไม่ค่อยใส่ใจเรื่องความรักส่วนมากเขาจะเน้นความสัมพันธ์กับเพื่อนซะมากกว่า

"ผมต้องทำยังไงต่อวะพี่"เสียงของอีกฝ่ายดูเหมือนคนเมาเรื้อนมากขึ้นทุกที

คิมกวาดสายตาอ่านข้อความที่เหล่ายูสเซอร์ในห้องส่งเข้ามาในช่องข้อความส่วนมากจะพูดเป็นเสียงเดียวกันว่าให้วางซะดูเหมือนว่าอีกฝ่ายน่าจะเมาอ่าพูดไม่รู้เรื่อง เขาพยายามพูดไกล่เกลี่ยให้อีกฝ่ายยอมวาง ก่อนที่เขาจะพูดปิดรายการของตัวเอง

ร่างสูงลุกขึ้นจากเก้าอี้หน้าคอมเพื่อไปอาบน้ำจะได้มานอนพักสายตา เขารู้สึกไม่ค่อยดีเท่าไหร่ที่ต้องตัดสายเด็กคนนั้นเพราะเด็กนั่นดูอาการหนักมากจริงๆ

ตึ้ง!

ข้อความจากคนแปลกหน้าส่งเข้ามาในเฟสบุค น่าจะเป็นเด็กคนเมื่อกี้แหละ ร่างสูงเดินย้อนกลับมานั่งหน้าคอมอีกครั้งเพื่อเปิดข้อความนั้นดู

"คุยกับผมหน่อยดีเจ"

"ว่าไงครับ"

"ที่บอกว่าถ้าอีกคนหนึ่งหมดรักเกมส์ก็จบ แล้วคนที่ยังรักอยู่ล่ะครับจะดำเนินเกมส์ต่อยังไง หรือต้องEnd ชีวิตตามเกมส์นั้นไปด้วย"ข้อความจากเด็กนั่นดูเหมือนคนที่ไม่เห็นค่าตัวเองสักนิดแต่ก็นะถ้าเราลองรักใครมากๆดูสักคนเราอาจจะทนไม่ไหวก็ได้ถ้าจะต้องเลิกกัน

"มันก็ขึ้นอยู่กับว่าน้องเอาหัวใจเก็บไว้ที่ไหนครับ"คิมตอบกลับ

"หมายถึงอะไร?"

"ก็หมายความว่าถ้าน้องเอาใจเก็บไว้ที่ตัวเองต่อให้เกมส์มันต้องจบน้องก็ยังจะเหลือหัวใจไว้ใช้ในเกมส์ชีวิตของน้องต่อได้ แต่ถ้าน้องเอาหัวใจไปผูกติดไว้กับเขาคนนั้นเวลาที่เดินจากน้องไปน้องก็จะไม่เหลืออะไรเลยแม้แต่ใจของตัวเอง คงไม่ยากไปที่จะเข้าใจนะครับ พี่ขอตัวไปอาบน้ำก่อนนะ" ข้อความที่แฝงไปด้วยแง่คิดนั้นถูกส่งออกไป

ร่างสูงเห็นว่าอีกฝ่ายอ่านแล้วแต่ไม่ตอบอะไรเขาจึงลุกไปอาบน้ำ เฮ้อออ ทำไมไอ้ความรักนี่มันน่าปวดหัวขนาดนี้

เวลาผ่านไปจนร่างเปียกๆเดินออกมาจากห้องน้ำเขาโยนเช็ดตัวไปบนเก้าอี้หน้าตรงคอมก่อนจะทิ้งตัวลงที่นอน มือหนาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาเช็คข่าวสารต่างๆในโลกโซเชี่ยล เป็นธรรมดาของคนโสดล่ะเวลาเหงาๆโซเชี่ยลนี่แหละ เพื่อนซี้เลย

"ผมเข้าใจนะแต่ทำไม่ได้อ่ะ ผมคงจะโง่เกินไปมั้ง"

ข้อความจากเด็กคนนั้นตอบกลับมา คิมไม่รู้จะอธิบายให้เด็กนั่นเข้าใจได้ยังไงเพราะตัวเขาเองพอถึงเวลามีเรื่องเศร้าใจเขาก็จะมีวิธีคลายเครียดในแบบของเขาแต่การจะแนะนำให้คนหัวดื้อแบบนี้เข้าใจคงยากเกินไป

"เอาเบอร์มา" คิมตัดสินใจขอเบอร์อีกฝ่าย

ทันทีที่ข้อความส่งไปก็มีการกลับจากเด็กคนนั้นทันทีคิมกดเบอร์ค้างไว้ตอนนี้เขาไม่แน่ใจว่าควรจะโทรไปดีมั้ย แล้วถ้าโทรไปเด็กนั่นจะคุยรู้เรื่องหรือเปล่า แต่ลึกๆแล้วคิมเองเป็นคนค่อนข้างจะแคร์ความรู้สึกคนมากๆมือของเขากดโทรไปก่อนที่สมองจะสั่งการให้กดซะอีก

"ฮัลโหล"คิมเอ่ยทัก

"ครับ"เสียงจากปลายสายดูไม่ค่อยโอเคนัก

"มันเป็นยังไงไหนเล่ามา"

"ผมไม่อยากเล่าแล้วว่ะพี่ ไม่อยากนึกแล้วอ่ะ"เสียงอีกฝ่ายดูสั่นขึ้นเรื่อยๆเหมือนคนกำลังจะร้องไห้

"เออๆๆ ไม่ต้องเล่าๆ ดีแล้วล่ะอย่าคิดมาก"คิมเองรู้สึกโล่งใจที่เด็กนั่นอาการดีขึ้นมาก

ร่างเล็กนั่งคุยโทรศัพท์อยู่ที่ระเบียงหน้าห้องของตนด้วยอาการเหม่อลอยถึงแม้ว่าเขาจะดีขึ้นแล้วแต่ใจก็ยังคงจำเรื่องร้ายๆที่ตนเองได้เผชิญมาได้ เขายังคงคุยกับดีเจที่เขาเองก็ได้รู้จักมาก่อน แต่มันก็ดีกว่าการนั่งเหงาอยู่คนเดียว

"ไอ้มิน!! กุญแจรถกูอยู่ไหน!!" เสียงดุตวาดลั่นขึ้นมา 

"แปปนะพี่" ร่างเล็กสะดุ้งเฮือกเขารีบวางโทรศัพท์ลงบนพื้น(ไม่ตัดสาย)และลุกขึ้นไปหาชายร่างหนาที่เดินเข้ามาอาลวาดในห้อง

"กุญแจรถกู เอามา!"

"พี่บอส"ร่างเล็กพูดพร้อมวิ่งเข้าไปกอดร่างหนานั้นไว้

แต่ดูเหมือนจะทำให้อีกฝ่ายรำคาญ ร่างเล็กโดนผลักจนลงมากองกับพื้นจากแรงของอีกฝ่ายตอนนี้ดูเหมือนว่าร่างหนานั้นจะเริ่มรู้สึกหงุดหงิดมากขึ้น

"กูถามว่ากุญแจรถกูอยู่ไหน!!"มือหนากระชากร่างเล็กขึ้นมาถามอีกครั้ง

"อยู่ในลิ้นชัก"ร่างเล็กยอมตอบเพราะความกลัว

มือหนาปล่อยร่างของเขาลงกับพื้นก่อนจะเดินตรงไปที่ลิ้นชักหัวเตียงชายร่างหนาคนนั้นดูอันตรายมากเขาหากุญแจด้วยความหงุดหงิดข้าวของที่อยู่บริเวณนั้นโดนรื้อกระจุยกระจายไปหมด เมื่อเขาหากุญแจรถของตัวเองเจอก็รีบเดินออกจากห้องทันที

"พี่บอส เดี๋ยวก่อนดิ่..อยู่กับมินก่อนนะ" ร่างเล็กวิ่งไปรั้งแขนหนาๆของอีกคนไว้

"กูบอกเลิกมึงไปแล้วยังจะมาอะไรอีก น่ารำคาญ!!" เสียงดุตะคอกดังขึ้นก่อนจะสลัดร่างเล็กๆนั้นให้ปล่อยมือออกจากเขา

ร่างเล็กทรุดตัวลงร้องไห้หนักอีกครั้งเขารู้ดีว่าสถานะของตัวเองตอนนี้คงไม่สำคัญพอให้ชายคนนั้นเดินกลับมาหาเขาอีกแล้ว..

ทุกเสียงของเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นนั้นคิมที่ถือสายรออยู่ได้ยินทุกอย่างและเข้าใจได้ทันทีว่าเด็กคนนั้นต้องเจออะไรมาบ้างแต่ก็แอบช็อคนะ ตอนแรกเขานึกในใจว่าไอ้เด็กนี่ยังไงแม่งก็โดนสาวทิ้งมาแน่นอน แต่เสียงเมื่อกี้มันเสียงผู้ชาย แต่ช่างเถอะนี่มันยุคไหนแล้วไม่แคร์หรอกเรื่องความรักแบบนี้

"ฮัลโหล ยังอยู่ป่ะ"เสียงสั่นๆของมินพูดขึ้น

"อ่าๆอยู่ๆ"

"พี่อยู่แถวไหนอ่ะ ไปกินเหล้าเป็นเพื่อนหน่อยดิ่ อยากเมาอ่ะ"

"แถวๆรังสิต"

"ดีเลยผมรอร้านเหล้า&@7:(!#\>$#€|~นะ"

"อ่าได้ๆ"

คิมตอบตกลงทั้งๆที่ไม่รู้ว่าตัวเองควรจะออกไปตามนัดหรือเปล่า ก็อย่างว่าคนเพิ่งเคยคุยกันไม่ถึงวันหน้าตาเป็นยังไงก็ไม่เคยเห็นจะให้ออกไปเจอกันแบบนี้มันคงจะไม่ควร ...

(C) ELIZILE