คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : เ ริ่ ม บ ร ร เ ล ง ❥ ค อ ร์ ด ที่ ๔
คอร์ดที่ ๔
บรรยากาศในห้องซ้อมดนตรีครื้นเครงด้วยเสียงดนตรีที่บรรเลงเพลงร็อคซาวแน่นแบบติ่งหูสะเทือน สมาชิกวงทุกคนต่างขยับกายไปตามจังหวะมันส์ๆของเพลง
"พักก่อนเถอะพี่ไม่ไหวว่ะ"เสียงอั๋นเอ่ยขึ้นในขณะที่เล่นจบเพลงที่ห้า
"เออๆ พักก่อนเถอะ"เอ็มพูดเสริมขึ้นมา
ดูเหมือนทุกคนจะคิดเหมือนๆกัน การซ้อมถูกพักช่วงลงสองพี่น้องฝาแฝดพากันเดินกอดคอออกจากไปซื้อขนมที่ร้างขายของชำหน้าโรงเรียน ในห้องซ้อมนั่นเหลือเพียงนะและมีนเท่านั้น ร่างผอมนั่งพักลงที่พื้นห้องมือบางยกขวดน้ำที่วางอยู่ข้างๆตัวขึ้นมาดื่มก่อนจะถอนหายใจเบาๆเพื่อคลายความเหนื่อยอ่อน ไม่นานมีนก็คว้าเอากีตาร์ไฟฟ้าคู่ใจขึ้นมาจับคอร์ดอีกครั้งเขาเล่นเพลงที่ยังจำคอร์ดไม่ค่อยแม่นได้เรื่อยๆเพื่อเป็นการทบทวน
"มึงจับผิดคอร์ดป่ะวะ"นะที่นั่งอยู่ใกล้ๆฟังเสียงกีตาร์ที่มีนเล่นก็รู้ทันทีว่าคอร์ดมันผิด
"แล้วมันต้องไงอ่ะพี่"มีนเงยหน้าขึ้นมาถาม
"G C Em เมื่อกี้มึงขึ้นคอร์ด D อ่ะ"
"อ่อออ โอเค ขอบคุณมากนะพี่"มีนก้มหน้าก้มตาซ้อมต่อ
เขาแก้ในส่วนที่เขาเล่นผิดในตอนแรกจนออกมาเป็นเพลงที่เพอร์เฟคทุกอย่าง มันติดอยู่อย่างเดียวแหละ คอร์ดหน้าตาประหลาดที่นะเขียนเพิ่มเข้ามาเพื่อเป็นท่อนโซโลนั้น มันจับยังไงกันล่ะเนี่ย
"เฮ้ยพี่นะ ไอ้คอร์ดที่พี่เพิ่มเข้ามาอ่ะ มันจับยังไงวะพี่"มีนหันไปถามนะอีกครั้ง
ร่างหนาเงยหน้าขึ้นตาจอโทรศัพท์ก่อนจะเขยิบเข้ามาใกล้ร่างของอีกคนมือหนาๆจับนิ้วของมีนวางตามตำแหน่งของคอร์ดนี้แต่ตัวนะเองก็มึนๆอยู่เหมือนกันให้มาจับนิ้วคนอื่นมันจำตำแหน่งไม่ถูกหลอก
"ไหนมึงลองดีดทีนึงดิ"
มือบางเลื่อนมือลงหนึ่งครั้ง เสียงที่ดังออกมาดูเหมือนจะไม่ตรงกับที่นะตั้งไว้
"เสียงนี้ไม่ใช่อ่ะ ลองใหม่ๆ"หลังจากนั้นก็มีอีกหลายเสียงตามมาแต่มันก็ยังไม่ใช่
นะเริ่มหงุดหงิดที่ตนวางนิ้วอีกคนไม่ถูกตำแหน่งสักที ร่างหนาขยับตัวไปด้านหลังอีกคนเพื่อให้ถนัดต่อการจำตำแหน่งคอร์ดแขนหนาโอบร่างผอมนั้นไว้อย่างไม่ได้เจตนา ก่อนจะจับมือของมีนจับคอร์ดที่ถูกต้อง และแล้วเสียงก็ได้เสียงที่เขาต้องการ
"เอออ มันต้องเสียงนี้แหละ"นะเอ่ยออกมาพร้อมพาดคางลงบนไหล่ของมีน
ตอนนี้มีนยังคงเล่นเพลงต่อไปเรื่อยๆใจมันแอบสั่นเบาๆนะเนี่ย เวลาผ่านไปจนสองพี่น้องแฝดนรกกลับเข้ามาในห้องซ้อมอีกครั้ง
"แหมมมๆๆ สวีทไปนะบางทีคู่เนี่ย"เสียงกวนๆของเอ็มดังมาแต่ไกล
"สวีทไรของมึง มีไรมากินมั้งเอามาแบ่งดิ"นะพูดก่อนจะลุกไปให้ความสนใจกับถุงขนมแทน
มีนยังคงต้องใจซ้อมเพลงต่ออย่างตั้งใจโดยที่ถูกสายตาของสมาชิกวงคนหนึ่งมองเขาอยู่โดยที่เขาไม่รู้ตัว
...........…
ทั้งนะและมีนกลับมานั่งพักในห้องนอนของนะหลังจากซ้อมดนตรีกันเสร็จ ห้องนอนโง่ๆที่มีเพียงเตียง กีต้าร์ และคอมพิวเตอร์ ไม่แปลกที่เจ้าของห้องจะชอบโดดไปเล่นบ้านคนอื่นบ่อยๆ
ร่างของทั้งสองคนนอนพักเอนกายลงบนเตียงเล็กๆขนาดสำหรับนอนคนเดียวแต่ก็นะมีนตัวบางอย่างกับกระดาษนอนยังไงก็ไม่อึดอัดเท่าไหร่หรอก
"ตื่นเต้นว่ะ อีกไม่นานก็จะแข่งแล้ว"มีนเอ่ยเริ่มบทสนทนาระหว่างกัน
"เออดิ่ กูแม่งโคตรอยากให้แม่กูไปดูเลย"
"ก็ชวนไปดิ่"
"โหยยย ชวนแล้วเขาเคยไปมั้ยเล่า ให้อยู่บ้านเลี้ยงไอ้นายกับไอ้แนนอ่ะดีแล้ว"นะพูดขึ้นก่อนจะดึงผ้าห่มขึ้นมาคลุมหน้า
"นอนแล้วอ่อพี่"มีนหันไปถามทันทีที่เห็นการกระทำของนะ
"อืม พักสายสักแปปดีกว่า"นะตอบ มือหนาดึงร่างของมีนไปใกล้
"เฮ้ยย ทำไร"
"ยืมแขนหน่อย"นะซุกหน้าลงกับแขนเล็กๆของมีน
ไม่นานนะก็พล้อยหลับไปไม่ใช่แค่พักสายตา แต่หลับแบบลึกสุดใจ มีนจ้องมาใบหน้าของชายผิวคล้ำนั้นอย่างพินิจ ผิวสีเข้มกับใบหน้าคมๆแบบนี้ทำไมมันถึงทำให้ละสายตาไม่ได้เลย ร่างผอมหลับตาลงสักพักคิดเรื่องนู้นเรื่องนี้มากมายในหัวไม่นานสติของเขาก็หลุดเข้าห่วงความฝันไป
................
บรรยากาศเช้าวันใหม่เริ่มต้นขึ้นอีกครั้งเสียงของกีต้าร์โปร่งที่ดังขึ้นจากห้องนอนของนะร่างผอมเป็นคนบรรเลงมันขึ้นมา กลิ่นอายแดดในยามเช้ากับเสียงดนตรีที่เป็นมิตรกับโสตประสาทมันช่างชวนให้หลงไหลซะจริงๆ แต่ไม่นานนั่นก็จบลง
"โอ๊ะ"เสียงร้องของมีนดังขึ้น
สายกีตาร์ที่เก่าจนขึ้นสนิมนั้นดีดใส่เขาอย่างจัง นะที่อ่านหนังสืออยู่เงยหน้าขึ้นมาดู เมื่อเห็นว่าสายกีตาร์ขาดจึงรีบวิ่งเข้ามาดูด้วยความเป็นห่วง
"มันดีดโดนหน้าป่ะนั่น"นะเอ่ยถาม
"ไม่โดนๆ โดนมือเฉยๆ"
"อ่อออ เออดีแล้วไม่โดนหน้า"
"แต่สายกีตาร์พี่อ่ะ...ขอโทษนะพี่"ร่างผอมพูดด้วยสีหน้าจ๋อยๆ
"เฮ้ยย ไม่เป็นไรเดี๋ยวออกไปซื้อใหม่ก็ได้วันนี้ไม่มีซ้อมนี่หว่า"นะพูดพร้อมยีหัวอีกคนอย่างเอ็นดู
"แต่ผมต้องไปโรงเรียนก่อนนะพี่ ยังติดศูนย์อีกตัวหนึ่งอ่ะ"
(ไรท์เตอร์;จริงๆโรงเรียนของมีนปิดเทอมแล้วแต่ที่ยังต้องไปโรงเรียนทุกวันก็เพื่อแก้ศูนย์สามวิชา)
"ก็ไปแก้ก่อนไงแวะไปงานมาทำ แล้วเดี๋ยวค่อยไปห้างกัน"นะเอ่ย
"อืมม ก็ได้พี่"
.............……
ช่วงสายๆของวันนั้นเองมีนเข้าไปที่โรงเรียนและออกมาเที่ยวห้างกับนะตามที่ตกลงกันไว้ ทั้งสองคนเดินกอดคอกันตามประสาพี่น้องปกติ สายตาคมเหลือบไปเจอคนรู้จักเข้า
"เฮ้ยย พี่คิม!"นะตะโกนเรียกรุ่นพี่ที่เขาสนิทมาก
ร่างหนาลากคอของมีนแล้ววิ่งเข้าไปหารุ่นพี่ของเขาที่เดินอยู่คนเดียวอีกฟากหนึ่งของบันไดเลื่อน
"เอ้า ไอ้นะไอ้มีน มาทำไรกันวะ ไม่ได้เจอนานเลยพวกมึง" คิมรุ่นพี่ของพวกเขาเอ่ย
"ไอ้มีนมันจะมาดูสายกีตาร์อ่ะพี่ แล้วพี่มาคนเดียวอ่อ ไปกับพวกผมป่าว?"
สีหน้าของคิมดูแวบเดียวก็รู้แล้วล่ะว่าน่าจะมีอะไรไม่สบายใจอยู่ ด้วยความที่นะมีนิสัยที่ชอบเทคแคร์คนอื่นอยู่ตลอดเวลาจึงอดไม่ได้ที่จะเอ่ยปากชวน
"เออ..ก็ได้ ดีเหมือนกันไม่ค่อยได้เจอพวกมึงเลย"คิมตอบ
ทั้งสามคนพากันเดินไปตามที่ต่างๆในห้างเรื่องราวมากมายถูกหยิบยกขึ้นมาพูดกันในบทสนทนา ของเขาเป็นเพื่อนแก๊งค์เดียวกันจริงๆแล้วมีนเองถึงจะไม่ได้สนิทกับคิมและชาวแก๊งค์อย่าง ฟีฟ่า ไวท์ และกัปตันด้วยตัวเองแต่เพราะว่าเขาสนิทกับนะมากๆจึงเป็นผลพลอยให้เขาถูกนับรวมเป็นชาวแก๊งค์และได้รับความเป็นมิตรที่ดีจากทุกคนมาตลอด
นะเดินนำทุกคนเข้ามายังร้านขายอุปกรณ์ดนตรีเพื่อหาซื้อสายกีตาร์ คิมและมีนนั่งลงแถวๆที่นั่งสำหรับลองเครื่องดนตรีมือบางเอื้อมไปหยิบกีตาร์ที่แขวนอยู่ข้างๆลงมาลอง แต่เขารู้สึกได้ถึงมวลความกังวลที่คิมมี ร่างผอมหันไปมองรุ่นพี่ของเขาช้าๆ
"เป็นไรวะพี่"มีนอดที่จะเอ่ยถามไม่ได้
"ป่าวหรอก เครียดๆเรื่องงานอ่ะ"ถึงคิมจะตอบมาแบบนั้นก็เถอะแต่สีหน้าของเขามันแสดงออกอย่างเห็นได้ชัดว่าคงไม่ใช้ความเครียดเพราะเรื่องงานเฉยอย่างที่บอกแน่ๆ
"สุขกันเถอะเรา เศร้าไปทำไม~"เสียงของนะดังขึ้นพร้อมกับเสียงกีตาร์ไฟฟ้า
ร่างหนาหยิบเอากีตาร์ไฟฟ้าในร้านขึ้นมาเล่นราวกับจนเปิดคอนเสิร์ต เอาหน่า เพื่อให้รุ่นพี่หายเศร้าให้บ้ากว่านี้ก็ยังไหว คิมและมีนเห็นภาพนี้ก็กั้นขำกันไว้ไม่อยู่
ตอนนี้หูของมีนเริ่มปิดรับเสียงรอบข้างอีกครั้งเขาหลุดเข้าในภวังค์ของตัวเอง ภาพของนะที่เอาใจใส่ทุกคนมันช่างอบอุ่นอย่างบอกไม่ถูก ขออย่าให้อะไรมาเปลี่ยนเขาไปเลยนะ
ความคิดเห็น