คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ฉัน และเจ้าชายที่แสนอ่อนโยน @ OuR HoMe
^____^ ยิ้มอะไรของเขานะตาบ้า...
เขา..ที่นั่งเท้าคางมองหน้าฉันกำลังซึ่งกำลังกิน..รอยยิ้มที่อ่อนโยนแบบนี้ ถ้าเป็นสาวคนอื่น คงละลายแทบเท้าของเขาไปแล้ว
คงไม่รู้ล่ะสิ ว่าฉันมันเป็นยัยบ้า พูดพล่ามอะไรอยู่คนเดียว
งี้นฉันขอแนะนำตัวเลยละกันนะคะ ^^
ฉันมีชื่อว่า ยูฮเยซอง ค่ะ
ฉันอยู่ที่บ้านหลังนี้กับเขา...ปาร์คฮาพยอลแค่สองคน
ฉัน....ไม่รู้ว่าพ่อแม่ฉันยังมีชีวิตอยู่ไหม
เพราะอะไรน่ะเหรอ ฉัน...จำไม่ได้หรอกค่ะ
สำหรับฉันแล้ว นั่นไม่สำคัญหรอก
สิ่งเดียวในตอนนี้ที่สำคัญก็คือ
การที่จะใช้ชีวิตให้มีความสุขมากๆ
และมีเขา ปาร์คฮาพยอลอยู่เคียงข้างแค่นั้นก็พอ
สิ่งที่หลงเหลืออยู่ก็คงจะเป็นบ้านหลังนี้ และคำๆนึงที่มีคนเคยบอกว่าสำคัญกับท่านทั้งสองมาก
ฮเยซอง...ดาวหาง....เพียงเท่านั้น
"ยูฮเยซอง เธอเคี้ยวมุมมามมากไปแล้วนะ"
"นี่โอกาสนี้มันไม่ได้มาง่ายๆนะ ที่ปาร์คฮาพยอนทำอาหารเช้าให้น่ะ"
"ชอนซา....หยุดกินซักครั้งจะได้ไหมครับ" เขามักจะเรียกฉันว่าชอนซา(นางฟ้า)อยู่เสมอๆ
"ฉันจะกินให้เยอะๆ >_<"
"เธอมันนางฟ้าจอมตระกละ" อืม มีคนพูดกับฉันอย่างนี้นานแล้ว
"งั่มๆ" อร่อยจัง ฮาพยอลนี่มีฝีมือทำอาหารเช้าดีกว่าฉันซะอีก (แอบน้อยใจในชะตากรรม Y_Y)
"งั้นถ้าหยุดกินล่ะก็ ผมจะทำให้ชอนซากินทุกๆวัน" โฮ่ =o= เจออย่างนี้ฉันจะทำยังไงดี
มันก็ดีอยู่หรอกที่ต่อแต่นี้ไปฉันจะได้ไม่ต้องลุกมาทำอาหารเช้าอีก
แต่ฉันวางช้อนไม่ลงจริงๆนะ
ไม่อยากจะบอกเลยว่าฮาพยอนทำบิบิมบัม อร่อยที่สุดเลย
ฉันแอบเสียดายนะ
แต่
"ตกลง^o^~ สัญญาแล้วนะ" แล้วฉันก็เอื้อมมือไปทำการสัญญากับเขา เหมือนที่ทำมาตลอด
ฉันชอบนิ้วของเขามาก มันเป็นนิ้วที่น่าอิจฉา ขณะที่นิ้วของฉันเล็กและสั้น แต่นิ้วของเขากลับเรียวยาวอย่างไม่น่าให้อภัย>_<
"ครับผม"
"ฮาพยอน นายรู้ตัวไม๊ นายมีสัญญาผูกมัดฉันกับนายเป็นพันๆข้อที่ชาตินี้ นายก็ใช้ไม่หมด"
"เหรอ แล้วนางฟ้ารู้ไม๊ว่าทำไม"
"....."
"เพราะฮาพยอลคนนี้จะอยู่กัยนางฟ้าตลอดไป ไม่ต้องห่วงว่าชาตินี้หรือชาติหน้า ผมก็จะรักษาสัญญาอยู่เสมอ"
ดวงตาคมเข้มแต่อ่อนโยนจ้องมาที่ฉัน นายรู้มั๊ย สายตาที่มองมาอย่างจริงจังนั้น ทำให้ฉันนึกว่าฉันเป็นนางฟ้าจริงๆ
"นี่ ฮาพยอน~ฉันไม่อยากไปโรงเรียนเลย"
"ชอนซา เด็กดื้อ"
"ฉันมีเหตุผล..."
"ฉันจะปกป้องเธอเอง" ฮาพยอนมักจะเป็นอย่างนี้เสมอ เป็นผู้ชายที่แสนดีและอ่อนโยน
เฮ้อ ฉันไม่อยากไปโรงเรียนเลย....
APIS ( Asia Pacific International School of Seoul)
"กรี๊ดดดดดดดด ฮาพยอน ฉันรักคุณ"
"พี่ฮาพยอนคะ คบกับฉันเถอะค่ะ"
"แต่งงานกับฉันนะคะพี่~!!"
"รุ่นพี่ฮาพยอน วันนี้หล่อมากเลยค่ะ>__<"
"พี่คะ โปรดรับนี่ไว้ด้วยค่ะ //>_<//" จดหมายรักถึงฮาพยอนฉบับที่ล้านแปดพร้อมช็อกโกแลต
นี่ฮาพยอน... ดังไปถึงโรงเรียนอื่นแล้วเหรอ ชุดยูนิฟอร์มหลายๆที่ที่พวกผู้หญิงพวกนั้นใส่น่ะมาจากหลายๆที่
อย่างโรงเรียนธรรมดา โรงเรียนลูกคุณหนู โฮฮฮฮ..มีเด็กอินเตอร์โรงเรียนอื่นด้วย
นี่แหละเหตุผลหนึ่งข้อที่ฉันไม่อยากมา ToT....
ฮาพยอนเป็นหนุ่มป๊อปฉันรู้ แต่นี่จะป๊อปมากเกินละนะ ฉันเริ่มหมั่นไส้ซะแล้วซิ
เชอะ เชิญหยู่คนเดียวตามสบายเถอะ
"เฮ้ ฮเยซอง หยุดนะ ฉันบอกให้หยุดไงเล่า" หมอนั่นตะโกนเรียกฉัน แต่ ฉันไม่สนใจหรอก แบร่
"....เฮ้อ ยัยบ้าเอ้ย"
โรงเรียนของฉันเป็นโรงเรียนานาชาติของเกาหลีที่ขึ้นชื่อเป็นอันดับหนึ่งเรื่องความสวยงาม
และความสะอาดเป็นเลิศค่ะ
แต่...
"ชอนซาจ๊ะ ได้ข่าวว่าเธอมาโรงเรียนกับฮาพยอนทุกวันเลยนี่
ไม่เบื่อบ้างเหรอ เย็นนี้ไปเที่ยวกับพวกฉันดีกว่า" เฮ้อ~ มีแต่พวกอัตรพาล ลูกหลานคนรวยแต่นิสัยแย่ YoY
"ใครใช้ให้นายมาเรียกฉันว่าชอนซา"
"เหอะ ไอ่ฮาพยอนก็ไม่เห็นจะมีอะไรดีเลย เธอไปหลงอะไรมันนะ"
"พวกนาย~!!"
"โอ๊ะ โอ สาวสวยของเราโมโหซะแล้ว ก็เธอเป็นนางฟ้าของทุกคนเลยนี่"
มีคนเคยบอกว่าแม่ของฉันสวย สวยจนคนพร่ำเพ้อถึง เชื้อสายนี้ก็ติดมาที่ฉันด้วย
"พวกนาย ไปตายซะ ฮเยซองไม่สนใจพวกนายหรอก ตื้ออยู่ได้
ฮาพยอนน่ะเค้ารูปหล่อ เรียนเก่ง แถมเป็นนักสู้อันดับสองของโรงเรียน พวกนายเลยก็อิจฉาใช่มั้ย"
"ยัยนี่.. ปากมากไปละนะ" >__< หัวหน้าแก๊งหน้าฉดทำท่าจะตบเพื่อนฉัน
"ไปสิ ไล่แล้วยังไม่ไปอีกเหรอ
โน่นmrs.Daisy (homeroom teacherห้องฉันเอง) มาโน่นแล้ว"
"ชิ" ว่าแล้วพวกอัตรพาลพวกนั้นก็เดินจากไป
"ชอบใจนะโฮยอน" ซองโฮยอนเป็นเพื่อนสนิทของฉันเองล่ะค่ะ ฉันที่เพิ่งย้ายมาที่นี่ได้สองปีกว่า ก็มีเธอเป็นเพื่อนคนแรก^^
"เฮ้อ ถ้าเธอยังโดนรังแกล่ะก็ ทำไมไม่ไปบอกฮาพยอนล่ะ"
"ฉันไม่อยากให้นายนั่นเป็นห่วงน่ะ"
"ถ้าเธอไม่บอก ฉันนจะฟ้องพี่อินแจ" ซองอินแจเป็นพี่ขายของโฮยอน และเป็นนักสู้อันดับหนึ่งของโรงเรียน...
"รุ่นพี่อินแจน่ะ ไม่ได้อยู่ที่โซลไม่ใช่เหรอ หรือแม้แต่เกาหลีก็ยังไม่อยู่ =o=" ตอนนี้พี่อินแจเรียนอยู่ที่แมนฮัตตัน
แต่ก็ยังคงอันดับนักสู้อันดับหนึ่งอยู่ตลอด จะว่าไป สาวๆก็มารุมล้อมรุ่นพี่อย่างที่ทำกับฮาพยอน
"Ms.ฮเยซอง มาช่วยฉันปริ้นงานหน่อย" อา... Mrs.Daisy เรียกฉัน
โดยที่ฉันไม่ได้ยินเสียงของโฮยอนเลย
"แต่อีกเดี๋ยว พี่เค้าจะกลับมาแล้ว...."
ความคิดเห็น