คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Shock !! (60%)
Fly
การใช้ชีวิตอยู่ร่วมกันกับคนความจำเสื่อมไม่ใช่เรื่องยุ่งยากอย่างที่คิด เมื่อซึงยุนค้นพบว่าคนตัวเล็กที่เค้าตั้งชื่อเรียกว่า ‘จินนี่’ แทนตามแหวนเบาะแสเพียงหนึ่งเดียวที่ติดตัวมา
คนๆนี้ เป็นคนที่น่ารัก ว่าง่าย ถึงแม้จะไม่ค่อยรุ้เรื่องราว ทำอะไรไม่ค่อยเป็น แต่ก็เชื่อฟังที่เค้าพูดทุกๆอย่าง แถมด้วยดวงตากลมโต และประกายตาที่สดใส ทำให้เค้ายิ่งรู้สึกเอ็นดูคนๆนี้มากยิ่งขึ้น ....
... น่ารัก?!!!!
นี่เค้ามองเห็นว่าคนคนนี้น่ารักอีกแล้วงั้นหรอ????
ซึงยุนพยายามสะบัดหน้าอย่างแรงสองสามทีเพื่อไล่ความคิดอะไรแปลกๆที่พักนี้ชอบแว้บเข้ามาในหัวของเค้าบ่อยๆ
“เห้ออออออ นี่เรามองผู้ชายด้วยกันว่าน่ารักจริงๆหรอเนี่ย - -‘ “
“ซึงยุน....
ซึงยุนน..........
ซึงยูนนนนนนนนนนนนน.................”
ว่าแล้วก็มีมือเล็กๆมาสะกิดเบาๆที่หัวไหล่ ทำให้ชายหนุ่มที่นั่งคิดอะไรจิตใจไม่อยู่กับเนื้อตัวสะดุ้ง และหันมามองเจ้าของเสียง และมือที่สะกิดเรียกเค้า
เมื่อสบเข้ากับดวงตากลมแป๋วเข้า ก็ยิ่งตอกย้ำความคิดเมื่อสักครู่ที่ว่าคนตัวเล็กตรงหน้าของเค้านี้ช่างน่ารัก น่ารักมากๆซะด้วย ... คังซึงยุน นายแย่แน่ๆ
“มีอะไรหรอจินนี่ ???” เอ่ยถามคนที่ยังคงนั่งจ้องหน้าเค้าตาแป๋วและหัวคิ้วขมวดน้อยๆ
“ซึงยูนเป็นอะไรหรือเปล่า ทำไมถึงนั่งเหม่อ?” สีหน้ายิ่งเป็นห่วงชายหนุ่มตรงหน้าเพิ่มขึ้น
“เปล่าๆๆๆๆๆ ไม่ได้เป็นอะไรหรอก แค่คิดอะไรเพลินๆนิดหน่อยนะ” ตอบพร้อมกับยิ้มน้อยๆ แต่ทว่าสีหน้าของคนตรงหน้ากลับยังดูไม่ค่อยดีขึ้นเลย
“....ซึงยูนกำลังคิดเรื่องของฉันอยู่รึเปล่า? ..เพราะฉันมาอยู่เป็นภาระให้กับซึงยูน ทำให้ซึงยูนต้องไม่สบายใจใช่มั้ย.... ฉันๆ ฉันขอโทษนะที่ทำให้ซึงยูนต้องเดือดร้อน” พูดไปสีหน้าก็ยิ่งไม่ค่อยจะดี แถมตากลมคู่นั้นก็เริ่มจะมีน้ำตาคลออีก ด้วยคิดว่าตัวเองต้องมาเป็นภาระให้กับคนตรงหน้า
เมื่อเป็นเช่นนั้นชายหนุ่มผู้ถูกเข้าใจผิดก็ตกใจ ที่คนตัวเล็กคิดมากถึงขนาดนี้ รีบคว้ามือเล็กตรงหน้ามาจับไว้
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะ ฉันไม่เคยคิดว่าจินนี่จะเป็นภาระอะไรเลย อย่าคิดมากรู้มั้ย ฉันแค่นั่งคิดอะไรเรื่อยเปื่อย ไม่ได้รู้สึกรำคาญนายเลยแม้แต่น้อยนะ ต่อไปนี้อย่าคิดมากอีกรู้มั้ย” ว่าไปก็พลางเอามืออีกข้างลูบศีรษะคนขี้ใจน้อยตรงหน้า เหมือนปลอบเด็กน้อย แต่ก้ทำให้คนตัวเล็กรู้สึกดีใจขึ้นมากมาย
อารมณ์เปลี่ยนไปเป็นสดชื่นซะจนซึงยุนแทบตามไม่ทัน แต่นี่ก็เป้นอีกข้อนึงที่ซึงยุนรุ้สึกได้ว่าคนๆนี้ช่างมีความบริสุทธิ์ สดใส เหมือนเด็กจริงๆ
“จริงนะ.. ซึงยูนไม่ได้เบื่อ รำคาญฉันจริงๆนะ” พูดไปพร้อมรอยยิ้มกว้าง และดวงตาที่เป็นประกาย ชายหนุ่มเองก็อดที่จะยิ้มตอบรับไม่ได้
“จริงสิ … ว่าแต่เมื่อกี๊จินนี่เรียกฉัน มีอะไรหรือเปล่า?”
“คือ... คือว่าฉันหิวน่ะ ><” คนตัวเล็กพูดเขินๆ
“โธ่ ก็นึกว่าเรื่องอะไร 555+ ฉันก็เริ่มหิวแล้วเหมือนกัน งั้นเราออกไปหาอะไรข้างนอกกินกันดีกว่า” ว่าแล้วซึงยุนก็ฉุดมือคนตรงหน้าให้ลุกขึ้น เตรียมตัวออกไปนอกบ้าน
แต่ในขณะที่ทั้งคู่กำลังจะเปิดประตูบ้านออกไปนั้น เสียงกระดิ่งหน้าประตูก็ดังขึ้นมาพอดี ทั้งคู่ต่างหันมามองหน้ากันด้วยความสงสัย แต่ไวเท่าความคิดซึงยูนก็เปิดประตูออกไป และนั่นทำให้เขาต้องตกใจมาก !!!!!!!!!!!!!!!!!
“คุณแม่ !!!!!!!!!”
“ใช่ ก็ฉันเองนะสิ” คุณนายคัง หญิงที่ดูสง่า น่าเกรงขาม แต่ก็ยังดูสวย แม้จะค่อนข้างมีอายุพอสมควร เธอมองลูกชายหัวแก้วหัวแหวนตรงหน้า
แต่สิ่งที่สะสุดสายตาของเธอที่สุดในตอนนี้คือมือของลูกชายนั้น กำลังจูงมือใครคนหนึ่งอยู่ สายตาเฉียบคมมองตามไปจนกระทั่งเห็นชายหนุ่มร่างเล็กที่ยืนหลบอยู่ด้านหลังของลูกชายตนเอง
เมื่อเห็นดังนั้นคังซึงยุนถึงกลับกลืนน้ำลายอึกใหญ่ เพราะไม่คาดฝันว่าผู้เป็นมารดาของตนจะมาโดยที่ยังไม่ทันตั้งตัวแบบนี้ แถมเรื่องหมั้นที่เค้าพยายามลีกเลี่ยงหลบหน้าอยู่นั้นอีก
“ใคร ?!!!” คุณนายคังถามเสียงเรียบแต่แฝงด้วยความน่ากลัวในที
“เอ่อออออ....” ซึงยุนพยายามจะหาคำตอบ แต่มือเล็กๆก็ยิ่งกระชับมือของเค้า พร้อมกับยิ่งซุกตัวไปหลบหลังเค้ามาขึ้นด้วยความไม่คุ้นชินกับคนแปลกหน้า แถมยังมีทีท่าน่ากลัวอีกต่างหาก
“แม่ถามว่าใคร หะ? ซึงยุน”
“เค้าชื่อจินนี่ .....
เป็นแฟนของผมเองครับ !!!!!!!!!!”
สิ้นเสียงของคังซึงยุน ปฏิกริยาของทุกคนในที่นี้ต่างก็มีอาการอึ้งต่างกันไป..........
จินอูถึงกลับปล่อยมือ และเด้งตัวถอยห่างจากซึงยุนทันทีหนึ่งก้าว
คุณนายคังมีสีหน้าที่กระตุก และเริ่มขมวดคิ้วจ้องมองจินอูด้วยความไม่พอใจ
และสุดท้าย มีเสียงอุทานที่หลุดรอดออกมาจากคนที่ยืนอยู่เบื้องหลังคุณนายคังตั้งแต่แรก
“หา!!!!! แฟนพี่”
เมื่อรู้ตัวว่าเผลออุทานเสียงดังเกินไป จึงรีบเอามือตะครุบปิดปากตัวเอง แต่ก็ดวงตาก็ยังคงเบิกโพลงไม่หายจากอาการตกใจจากเรื่องที่ได้ยินมา
ฮันบินบุตรชายคนเล็กของคุณนายคัง หรือน้องชายของซึงยุนที่มาพร้อมผู้เป็นมารดาเป็นเจ้าของเสียงอุทานนั้นเอง
“ว่ายังไงนะคังซึงยูน? จะบอกว่าผู้ชายคนนี้เป็นแฟนของแกงั้นหรอ ทั้งๆที่แม่เตรียมงานหมั้นให้แกในอีกไม่กี่เดือนข้างหน้านี้!!”คุณนายคังพูดด้วยน้ำเสียงที่แสดงความไม่พอใจเป็นอย่างมาก แต่ยังรักษาท่าทีเอาไว้อยู่
“ใช่ครับ ผมกับจินนี่เราเป็นแฟนกัน และรักกันมานานแล้วด้วยย” ซึงยูนตอบด้วยเสียงหนักแน่น ยิ่งทำให้คนตัวเล็กที่ไม่รู้เรื่องราวอะไรอยู่ด้านหลังมีสีมองไปที่ซึงยุนด้วยความมึนงง
“โกหก แม่ไม่เชื่อนะว่าเราจะเอาเด็กไม่มีหัวนอนปลายเท้านี้มาเป็นแฟนได้ แกอย่ามาหาเรื่องหลีกเลี่ยงงานหมั้นดีกว่านะซึงยูน”
“ก็แล้วแต่คุณแม่นะครับ แต่ผมขอยืนยันตรงนี้เลยว่าผมจะไม่ยอมเข้าพิธีหมั้นเด็ดขาด เพราะคนที่ผมอยากจะแต่งงานด้วยมีแค่คนเดียวเท่านั้น และคนๆนั้นก็คือ จินนี่” พูดจบก็หันไปคว้าตัวคนที่ยืนอยู่ด้านหลังมาโอบไว้
และไม่ทันตั้งตัว ซึงยูนก็ก้มลงไปหอมแก้มใสของคนตัวเล็กทันที !!!!!
จินอูที่ทำอะไรไม่ถูกได้แต่ยืนนิ่งตัวแข็ง ทำตาโต ที่ถูกขโมยหอมแก้มต่อหน้าคนอื่นโดยไม่บอกกล่าวกทั้งยังเป็นครั้งแรก? ของเขาเท่าที่พอจะจำความในตอนนี้อีกด้วย
แก้มใสเริ่มขึ้นสีระเรื่อด้วยความเขินอาย แต่ตรงข้ามกับคุณนายคังที่หน้าเริ่มแดงเช่นกันแต่เป็นด้วยความโกรธ พร้อมกับหันหลังเดินออกไปทันที
ส่วนฮันบินที่ช๊อคอยู่ไม่แพ้กัน ยืนมองหน้าสลับระหว่างพี่ชายตัวเองที กับคนตัวเล็กข้างๆที่ได้ชื่อว่าเป็นแฟนของพี่ชายที แต่ก็มีเสียงเรียกเจอความน่ากลัวจากมารดาที่ทำให้ชายหนุ่มต้องรีบเผ่นออกมาเช่นกัน
“ฮันบิน ... กลับ !!”
-------- 60% --------
หวัดดีค่ะทุกคน กลับมาต่อตามที่สัญญาไว้
รู้สึกดีใจที่ยังมีคนคอยติดตาม และรออยู่ ขอบคุณจริงๆนะคะที่เป็นกำลังใจให้
มาถึงตอนนี้อาจจะแปลกๆติดขัดบ้างเพราะไม่ได้เขียนมานานเลย
และมีตัวละครเข้าฉากมาเพิ่มอีกหนึ่งคน คือหนุ่มฮันบิน บีไอ สุดหล่อนั่นเอง
ซึ่งตอนนี้ยังไม่ได้มีบทบาทอะไรมาก มาทำหน้าตกใจๆ แล้วก้โดนเรียกตัวกลับ 5555
แต่ต่อๆไปฮันบินจะมีบทบาทสำคัญเลยทีเดียว
และสำหรับคนอื่นๆที่ยังไม่ปรากฎตัว ก็จะทยอยไล่เรียงกันมานะคะ
ที่เหลือตอนนี้จะรีบมาต่อในช่วงสงกรานต์นี้ให้เรียบร้อยค่ะ
ยังไงเทศกาลปีใหม่ไทยขอให้ทุกๆคนมีความสุข เล่นน้ำสนุกสนาม และปลอดภัยกันนะคะ ^^
ปล. คอนเสิร์ต YG Fam ที่โอซาก้าวันนี้ได้เห็น เด็กๆ 11 คนพร้อมหน้าอีกครั้ง ทำให้หายคิดถึง และมีความสุขกันเนอะ
ความคิดเห็น