ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    EXO Short Fiction

    ลำดับตอนที่ #3 : Robot Boy [SpecialPart]

    • อัปเดตล่าสุด 26 ก.ย. 55


    Special Part

     

    Love U,My Robot Boy

     

     





     

     

    “คุณลู่หาน ไปโรงเรียนกันครับ”

    “อืม ^^

    แล้วเลย์ก็จูงมือผมให้เดินตามไป ตอนนี้ผมกับเลย์คบกันแล้วล่ะ พูดไปก็เขิน ฮ่ะๆๆ >///<

    แต่ที่ผมเบื่อคือเค้ายังคงทำหน้านิ่งได้ตลอดเวลา ไม่เมื่อยบ้างเรอะพ่อคุณ จะยิ้มบ้างก็ต่อเมื่อพี่แกได้กินของอร่อยๆเท่านั้นแหละ เมื่อไรอิตานี่จะมีอารมณ์ที่เหมือนการพัฒนาการทางด้านการแสดงออกทางสีหน้าซะทีนะแต่คิดไปก็หนักสมองเปล่าๆ ทุกวันนี้ผมมีความสุขดีที่ได้อยู่ข้างๆเค้าตลอดเวลานะ ^^

    “ยิ้มทำไมครับคุณลู่หาน” เลย์หันมาถามผม

    “ก็อยากยิ้ม ไม่ได้เหรอไง”

    “ก็ไม่ได้ว่าอะไรนี่ครับ”

    “นายเองก็หัดยิ้ม หัดทำหน้าตาแบบอื่นมั้งก็ได้นะ” ไม่พูดเปล่าแต่ผมจับแก้มเค้าดึงไปมาด้วย ฮ่ะๆๆ ตลกชะมัด

    “ครับ ผมจะพยายาม”

     

     

     

     

     

    “ลู่หาน ทางนี้โว้ยๆๆๆ” แบคฮยอนตะโกนเรียกผมมาแต่ไกล

    “เออๆๆ เห็นแล้วๆๆ”

    “หวัดดี ^^” 

    ที่โต๊ะไม่ได้มีแค่แบคฮยอนกับชานยอลเท่านั้น แต่มีใครอีกคนนั่งข้างๆชานยอลกำลังทักทายผมด้วยล่ะ

    สงสัยเป็นเพื่อนใหม่ที่ชานยอลเคยเล่าให้ฟัง

    “หวัดดี ชั้นลู่หานนะ นายชื่ออะไรอ่ะ” ผมทักตอบ

    “ออ มันชื่ออี้ฟานน่ะ” แบคฮยอนตอบพลางเบ้หน้าส่งไปที่อี้ฟาน

    “เรียกคริสก้ได้นะ ชั้นเป็นแฟนชานยอลน่ะ” พูดจบคริสก็กอดคอหอมแก้มชานยอลทันที

    “ทะ...ทำอะไรของนายนะ-///-“  ชานยอลรีบผลักคริสแทบจะทันที หน้าแดงด้วย ฮ่ะๆๆๆ

    “โหยๆๆ เป็นแฟนกันตอนไหนเนี่ย เพื่อนฝูงไม่เคยคิดจะบอกนะ” ผมอดจะแซวไม่ได้

    “ก็ไม่ห่างจากคู่ของนายเท่าไหร่หรอก” แบคฮยอนตอบแทน เพราะชานยอลมัวแต่อายอยู่

    “คนไหนแฟนนายเหรอ” คริสถามผม ถามงี้ก็เขินแย่ซิ -///-

    “สวัสดีครับ” เลย์ที่นั่งเป็นใบ้อยู่นานสองนานพูดขึ้นต่อทันที

    “หวัดดี นายชื่อเลย์ใช่มั้ย”

    คริสหันไปถามเลย์ที่ตอนนี้นั่งจ้องหน้าคริสไม่กะพริบ เป็นไรมากป่ะคุณแฟน ==

    “ครับ ผมเป็นแฟนคุณลู่หาน” พูดจบ เลย์ก็กอดคอผมแล้วก็หอมแก้มผมด้วย เฮ้ย!! ผมรีบผลักเลย์ออกทันที

    ก็ผมตกใจนะซิ ตั้งแต่คบกันมาเราแค่เคยจับมือกันเท่านั้นเอง แต่เมื่อกี้ๆๆๆ แอร๊ยยยยยยยยยยยย

    “ฮ่ะๆๆ ดูพวกนายไม่ค่อยจะประสีประสาเรื่องแบบนี้น่ะ ฮ่ะๆๆๆ” คริสหัวเราะร่วน มันน่าขำตรงไหนมิทราบ

    “แหงล่ะ คุณหนูนิ ตอนแรกยังทำอะไรด้วยตัวเองไม่เป็นเลย” แบคฮยอนพูดขึ้น

    “พวกนายเคยจูบกันรึยัง” จู่ๆคริสก็ถามผมกับเลย์ ถามอะไรน่ะ

    “จูบ” เลย์พูดขึ้นด้วยใบหน้านิ่งๆ

    “ถะ..ถามอะไรน่ะ” ผมรีบตะโกนออกไป ไม่ใช่อะไรหรอก ก็ยังไม่เคยน่ะซิ

    “พูดงี้แสดงว่าไม่เคย อืมๆๆ” แล้วคริสก็หันไปกระซิบอะไรบางอย่างกับชานยอล

    “พวกเราไปก่อนนะ” ผมลุกขึ้นพร้อมกับดึงเลย์ให้ออกมาจากตรงนั้นด้วย อยู่นานๆไม่ได้แล้ว

    “อ้าว จะรีบไปไหนล่ะ” ชานยอลท้วงขึ้น

    “เพิ่งนึกได้ว่ามีธุระน่ะ” แถมันเข้าไปในเวลานี้

    “เดี๋ยวก่อนซิ เลย์ ชั้นขอเบอร์นายหน่อยได้มั้ย” คริสมันจะเอาไปทำไมล่ะ หึงๆๆ

    “ครับ”

    “ไว้ชั้นจะติดต่อไปนะ เนาะชานยอล หึหึ” ไอเสียงหัวเราะหึหึนี่มันหมายความว่าไงน่ะ ไม่น่าไว้วางใจเอาซะเลย

    “รีบไปกันเถอะเลย์”

     

     

     

    “คุณลู่หาน” ไม่เอาๆๆไม่ได้ยินๆๆ ผมรีบเดินออกห่างจากเลย์มาเรื่อยๆ

    “คุณลู่หานครับ” เลย์เดินมาจับแขนผมให้หยุดเดิน

    “มะ..มีอะไรเหรอ” ผมถามออกไป ขออย่าให้เป็นอย่างที่คิดเล้ยยย

    “จูบคืออะไรครับ” อ้ากกกกกกกกกกกกก นั่นไง ตรูนึกแล้ว

    “ถะ..ถามทำไม”

    “ผมก็แค่อยากรู้” เลย์บอกผมด้วยใบหน้านิ่งๆ จะบ้าตาย ผมก็เขินเป็นนะ

    ก็ตั้งแต่คบกันมา อย่างมากก็แค่จับมือกัน ไอกอด หอมแก้ม จูบ แล้วก็..นั่นแหละ ไม่เคยมีหรอก

    แต่แค่นี้ผมก็มีความสุขดีนะ เพราะไอคริสแท้ๆ ลู่หานจะเป็นบ้า

    “มันไม่ได้สำคัญอะไรมากหรอก รีบกลับบ้านกันเถอะ” ผมรีบเดินหนีทันที

    “อ๊ะ!!” จู่ๆเลย์ก็ดึงแขนผมให้เข้าไปหา แล้วก้มลงมาหอมแก้มผม

    O////O” หน้าผมตอนนี้

    “ผมชอบคุณลู่หานตอนหน้าแดง น่ารักดีครับ”

    อ๋อยยยย~ ผมจะเป็นลม

     

     

     

     

     

     

    ……หลายวันผ่านมาหลังเจอที่ได้เจอคริส เลย์มักจะหายตัวไปกับคริสบ่อยๆ ไปไหน ไปทำอะไร ผมไม่เคยรู้

    เพราะเลย์มักจะแอบไปโดยที่ไม่ให้ผมเห็น หรือว่า... ไอคริสมันมาตีท้ายครัวผม อ้ากกกกกกกกกกกกกก จะไปฟ้องชานยอลๆๆๆ โมโหหึงๆๆๆๆๆ

    “เลย์!!!นั่นนายจะไปไหน” ผมฉุดแขนไอหุ่นยนต์เอาไว้ ถ้าเดาไม่ผิดมันต้องไปหาไอคริสแน่นอน

    “ไปหาคุณคริสครับ” เลย์หันมาตอบผมหน้านิ่งๆ เดาผิดซะที่ไหนล่ะ

    “ทำไมตอนนี้ถึงไปหาคริสบ่อยนักล่ะแล้วทำไมไม่เคยจะบอกชั้น  มีความลับอะไรอยู่งั้นเหรอ”

    ผมถามเสียงดัง

    “ก็ไม่มีอะไรมากหรอกครับ ว่าแต่คุณลู่หานเป็นอะไรไปครับ ทุกทีไม่เห็นเป็นแบบนี้นี่หน่า”

    เลย์ยังตอบผมนิ่งๆ ชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ

    “นายไม่ได้รักชั้นแล้วใช่มั้ย เลย์!!!” ผมตัดสินใจตะโกนถามออกไป เอาว่ะ ไม่ได้รักก็เลิก ไม่อยากจะเสียใจนานๆ

    “รักซิครับ คุณลู่หานหึงผมงั้นเหรอ” พูดเสร็จ เลย์ก็ยกยิ้มขึ้น ผมไม่เคยเห็นเค้าทำหน้าแบบนี้น่ะ

    “เออ หึง หึงมากด้วย”

    “เหรอครับ” แล้วเลย์ก็ดึงผมเข้าไปใกล้ๆก่อนจะก้มลงมาจูบผม ย้ำ!จูบ!!! ผมตกใจสุดขีด พยายามทั้งผลักทั้งดันเค้าแต่เหมือนเรี่ยวแรงจะค่อยๆหายไปเพราะเลย์

    “อื้ออออ” ผมครางออกมาอย่างห้ามไม่ได้ ผมจะหายใจไม่ออกแล้วนะ

    “หายโกรธผมรึยังครับ” เลย์ถามทันทีที่ผละออกจากผม

    -////- หายแล้ว ไอบ้า ทำอะไรก็ไม่รู้

    ^^~” อย่ามายิ้มแบบนี้น่ะไอหุ่นยนต์บ้า ==

    “ไฮ~ ลู่หาน เลย์” เสียงใครมาตะโกนเรียกผมกับเลย์น่ะ ออ ไอคริสกับชานยอล

    “ลู่หานเป็นไรไปอ่ะ ทำไมหน้าแดง” ชานยอลเข้ามาถามผมด้วยความเป็นห่วง

    “มะ..ไม่มีอะไรหรอก แหะๆๆ”

    “นายทำอะไรลู่หานงั้นเหรอเลย์” ชานยอลหันไปถามเลย์ต่อ

    “ครับ ผมจูบคุณลู่หาน” เลย์ตอบหน้าตาย จะไปบอกเค้าทำไมไอบ้า ผมเขินนะ

    “ฮ่าๆๆๆ ใช้ได้เลยนะ วันนี้เราไปเที่ยวกันเถอะ” คริสมันจะชวนพวกผมไปไหน

    “ที่ไหนเหรอครับ”

    “คลับ XXX

     

     

     

     

     

     

    ....เห้อออออ~ ตอนนี้ผมปวดหูสุดๆ เพราะตอนนี้พวกเราทั้งหมดอยู่ที่คลับXXXกันล่ะ เปิดเพลงเสียงดังชะมัด

    แล้วไอบ้าคริสก็สั่งอะไรมาก็ไม่รู้เต็มโต๊ะเลย ผมเป็นเด็กดีไม่ดื่มเหล้าครับ

    “ดื่มหน่อยน่าลู่หาน เลย์ด้วย ที่ชั้นสั่งมาเนี่ยโนแอลกอฮอร์นะ” คริสส่งแก้วมาให้ผมกับเลย์

    “ครับ” ไอหุ่นยนต์รับไปดื่มง่ายๆซะงั้น ผมจะบ้าตาย

    “ชั้นจะกลับล่ะ” พูดจบผมก็ลุกขึ้นทันที

    “เฮ้ย!ลู่หาน อยู่ต่ออีกแปปซิ นะๆๆๆ” ชานยอลขอผมพลางส่งสายตาปิ๊งๆมาให้

    “เลย์ดูจะชอบนะ ฮ่ะๆๆ” ผมหันไปดูตามที่แบคฮยอนพูด ไอหุ่นยนต์มันดื่มเอาๆ กลุ้มครับ ==

    “เลย์ กลับกันเถอะ!!” ผมตะโกนใส่หูเลย์ ก็มันเปิดเพลงเสียงดังนี่หน่า

    “หืมมม~ ครับ” ขนาดมันเมามันยังพูดสุภาพได้นะ ไหนคริสบอกว่าโนแอลกอฮอร์

    แต่ทำไมไอหุ่นยนต์ถึงเมาได้ล่ะ ไอโกหก!

    “จะไปจริงๆงั้นเหรอ งั้นดื่มแก้วนี้แก้วเดียวก่อนไปได้ป่ะ” คริสส่งแก้วทรงสูงที่บรรจุน้ำสีฟ้าๆมาให้ผม

    “ดื่มแก้วนี้แล้วชั้นกลับได้ใช่มะ”

    “อืม ดื่มให้หมดด้วยนะ ^^

    รอยยิ้มมันดูไม่น่าไว้ใจยังไงไม่รู้ แต่ผมก็ยกขึ้นดื่มจนหมด จะได้กลับบ้านไปนอนซะที

    “โชคดีน๊า~” ทุกคนโบกมือลาผมที่แบกเลย์ออกมาด้วย ทำไมทุกคนดูอารมณ์ดีแบบแปลกๆ รู้สึกมีลางสังหรณ์แหะ ไอบ้านี่ก็ตัวหนักชะมัดแถมเมาไม่รู้เรื่อง ผมต้องค่อยลากเค้าๆกลับบ้านคนเดียวซะด้วย ตอนนี้ผมรู้สึกร้อนแปลกๆอ่ะ หรือว่าเพราะต้องทั้งแบกทั้งลากเลย์กันนะ

     

     

     

    ตุ้บ!!!

    เฮ้อ~ ถึงซะที ผมเหวี่ยงร่างของเลย์ลงบนเตียงทันที ว่าแต่ ตอนนี้ไม่มีใครอยู่บ้านของไอหุ่นยนต์นี่ซักคนเลยเหรอ พ่อบ้านซิวหมินก็ไม่อยู่ แม่บ้านก็ไม่มีซักคน ไปไหนกันหมดนะ ผมอยากกลับบ้านไปนอนอ่า เหนื่อยชะมัด แล้วผมยังไม่หายร้อนเลยด้วย เหมือนมันจะร้อนขึ้นเรื่อยๆด้วยนะ นั่งพักแปปคงหายมั้ง






    https://docs.google.com/document/d/1w4WJVWApANKK5YCoYkLFpNIt1U-kGpf-NckT3C7VKtM/edit


     




     

     

     

     

     

     

     

     

    จบจริงๆล่ะ ฮี่ๆๆๆ ^^

    กว่าอินี่จะมาต่อ เหอๆๆๆ ใกล้สอบแล้วงานเยอะ เรียนเยอะ หลายๆคนคงสอบกันเสร็จหมดแล้ว
    แต่เค้ายังไม่ได้สอบเล้ยยยยยย ชีวิตรันทดได้อีก แต่เรื่องใหม่น่าจะตามมาเร็วๆนี้นะฮะ
    ฝากไรเตอร์น้อยๆคนนี้ไว้ในอ้อมอกอ้อมใจรีดเดอร์ด้วยนะฮะ



    โบนัสสึ.....


    หน้าอาลู่เคลิ้มได้อีก 55555+ 



    #เด่วกลับมาอีดิท ไรเตอร์รีบ =w=

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×