คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5
จากผู้เขียนเรื่องนี้ : ฉันรู้สึกว่าควรบอกถึงข้อมูลในกรณีที่คุณยังไม่รู้ แต่ในฟิคเรื่องนี้ สึกิชิมะ เป็นผู้เล่น No.10 และ ยามากุจิ เป็นผู้เล่น No.11 (เพราะ ฮินาตะ ไม่ได้ไปที่ คาราสึโนะ และเจ้ายักษ์จิ๋วก็ไม่ได้อยู่ที่ คาราสึโนะ เช่นกัน - ดังนั้น หมายเลขนี้จึงไม่มีความหมาย)
หนึ่งสัปดาห์ผ่านไปนับตั้งแต่มีการประกาศตารางการแข่งอินเตอร์ไฮและนี่เป็นวันของการแข่งขัน ฮินาตะ รู้สึกเหมือนว่าตัวเองกำลังจะป่วย
“ฉันจะไปห้องน้ำ”
ฮินาตะ พูด
"นายโอเคไหม?"
คุนิมิ ถาม
"น่าจะนะ”
ฮินาตะ ตอบ
“อย่าหลงทางล่ะ!”
คินดะอิจิ พูดติดตลก ฮินาตะ เดินไปเข้าห้องน้ำที่มีแต่ผู้เล่นตัวสูงอยู่
“เฮ้ หลีกทางให้เด็กมัธยมต้นผ่านสิ”
ผู้เล่นคนหนึ่งกล่าว
“เพื่อน นั่นมันแจ็กเก็ตของทีมเซย์โจ”
คนที่สองพูดขึ้น
“เซย์โจมีผู้เล่นตัวเล็กขนาดนั้นด้วยหรอ!”
คนแรกแสดงความคิดเห็นตัวเอง
“เขาน่าจะเป็นมือใหม่ที่เป็นตัวสำรองน่ะ”
คนที่สองตอบ
“อย่าให้ใครสนใจนาย ไม่ต้องสนใจพวกเขา พวกเขาไม่รู้ว่านายคืออาวุธลับของทีมเรา”
ฮินาตะ จำสิ่งที่ โออิคาวะ บอกกับเขา เมื่อพวกเขามาถึงที่นี่แลเขามาเข้าห้องน้ำ
"นายอยู่ที่นี่เองหรอ!"
คินดะอิจิ พูดด้วยความโล่งใจ เมื่อเห็น ฮินาตะ อีกครั้ง แต่ ฮินาตะ กำลังจ้องเขม็งไปที่การแข่งขันของทีมดาเตะโค
“เอ่อ ฮินาตะ นายอยู่ที่นี่ด้วยเหรอ”
“โอ้ ขอโทษนะ คินดะอิจิ นายพูดว่าอะไรนะ?"
ฮินาตะ ตอบ เมื่อตื่นจากภวังค์
"ไม่มีอะไร นายรู้ใช่ไหมว่านายกำลังจะไปไหน ใช่ไหม”
"ใช่"
“เจ๋งไปเลย คุนิมิกับฉันจะคุยกับสมาชิกในทีมเก่าที่ไม่มีชื่อขึ้นต้นด้วยชื่อ คาเงยามะ”
“โอเค ฉันจะเดินดูอะไรรอบๆ แถวๆ นี้ สถานที่นี้มันใหญ่มาก!”
“แค่อยู่รอจนกว่านายจะได้เห็นสนามในการแข่งระดับประเทศ”
ฮินาตะ กำลังเดินไปที่อัฒจันทร์ แต่เขาเดินชนเข้ากับปัญหาเล็กน้อย
“เขาเตี้ยกว่าฉันอีก!”
“เฮ้ นายพูดว่าอะไรนะ”
คนตัวเล็กพูดพลางกระทืบเท้า
“มันก็แค่ ฉันไม่เคยดูถูกใครมาก่อน”
“นิชิโนยะ หยุดหาเรื่องทะเลาะได้แล้ว!”
ซาวามูระ ดุ
“นั่นมัน...?”
สึกาวาระ ถามว่า
“ผู้เช่น เซย์โจ เบอร์ 8 เหรอ?”
“คนที่โจมตีได้รวดเร็วอย่างน่าประหลาดนั่น?”
คาเงยามะ ถาม
“ให้แน่ใจว่านายจะแข่งชนะ เพื่อที่ฉันจะได้เล่นและเอาชนะนายได้”
ฮินาตะ พูดกับ คาเงยามะ ขณะที่เขาเดินออกไปที่อัฒจันทร์
“นายจำแมทช์ที่ คาเงยามะ เล่นตอนมัธยมต้นได้ไหม แมตซ์นั้นที่แข่งกับทีมเล็กๆ ที่สวมชุดสีเขียว ฉันคิดว่า No.8 ของ เซย์โจ เป็นกัปตันของทีมนั้น”
สึกะวาระ กล่าว
“ถ้าจำไม่ผิด กัปตันของทีมนั้นเคลื่อนไหวเร็วจริงๆ”
ซาวามูระ ออกความเห็น
“และเราแทบจะไม่เห็นการเล่นของ No.8 เลย นายคิดว่าเขาจะเล่นได้เร็วขนาดนั้นสำหรับการแข่งตลอดทั้งเกมได้ไหม”
"อาจจะนะ แต่เราต้องโฟกัสที่แมตซ์ตรงหน้าก่อน”
“โออิคาวะ อยู่ที่ไหน”
หัวหน้าโค้ช ถาม
“อาจจะคุยกับแฟนคลับของเขาก็ได้”
อิวาอิซึมิ ตอบ
“ผมจะไปตามหาหมอนั่น”
“นี่มันบ้า”
คุนิมิ ถอนหายใจ
“นายคิดว่าเราจะมีแฟนคลับตัวเองในปีหน้าบ้างไหม? หรือปีต่อๆ ไป?”
คินดะอิจิ ถาม
"อาจจะไม่ เว้นแต่นายจะเป็นเอซคนต่อไป ถ้าอย่างนั้นนายอาจมีแฟนคลับสักหนึ่งหรือสองคนก็ได้”
คุนิมิ ตอบ
“ฉันหมายความว่านายไม่ได้มีภาพลักษณ์ภายนอกที่อ่อนโยนแบบที่ โออิคาวะ ทำแบบนั้น ถ้าในพวกเราสามคนฉันคิดว่าคนที่จะมีแฟนคลับ ก็น่าจะเป็น ฮินาตะ”
"ฉันหรอ?"
ฮินาตะ พูดพลางพ่นน้ำที่พึ่งดื่มไป
"ใช่ นายตัวเล็ก กระฉับกระเฉง มันจะเตือนพวกเขาให้นึกถึงลูกสุนัข แล้วพวกผู้หญิงชอบลูกสุนัข หรืออย่างน้อยฉันก็คิดว่าพวกเขาชอบ”
คุนิมิ ตอบ
“นายไม่จำเป็นต้องพูดตรงไปตรงมาเกี่ยวกับเรื่องนี้ นายจะฆ่าเขาหรือไง”
คินดะอิจิ กระซิบ
“อย่างน้อยก็ทำประสาทของเขาก็สงบลงได้บ้างน่ะ”
คุนิมิ กระซิบกลับ
ประมาณหนึ่งชั่วโมงผ่านไป เมื่ออาโอบะ โจไซ ได้รับอนุญาตให้อุ่นเครื่อง ฮินาตะ ถอดเสื้อแจ็คเก็ตตัวเองเผยให้เห็นเสื้อของเขา หมายเลข 10 เช่นเดียวกับเจ้ายักษ์จิ๋ว
“โอเค นี่คือจุดเริ่มต้น”
ฮินาตะ ตั้งใจฟังชื่อของตัวเอง ซึ่งมันไม่อยู่ในรายชื่อผู้เล่นตัวจริง
“เฮ้ ชอร์ตตี้พาย”
โออิคาวะ พูด
“อย่าลืมอุ่นเครื่อง เผื่อเอาไว้ด้วยล่ะ”
ฮินาตะ ยืนอยู่ข้างสนามดูเกมแข่งที่ทีมชนะด้วยคะแนน 25-14 และ 25-12
“ฉันสงสัยว่า ทำไมพวกเขาไม่ให้หมายเลข 8 ลงเล่น ไม่สิตอนนี้เป็นหมายเลข 10 แล้วในตลอดทั้งเกม”
สึกาวาระ ถาม
“พวกเขาอาจไม่เห็นความจำเป็นต้องใช้การโจมตีที่รวดเร็วแบบนั้น ในเมื่อเกมที่ผ่านมาเป็นการแข่งที่ชนะง่ายดายสำหรับพวกเขา”
ซาวามูระ ตอบ
“มันทำให้งานของฉันหนักขึ้นมาก นั่นหมายความว่าฉันไม่มีคลิปวิดีโอของการโจมตีด้วยความเร็วแบบนั้นของพวกเขา และ อาจารย์ทาเคดะ บอกว่าพวกนายเคยเห็นมันเพียงแค่ครั้งเดียวในแมตซ์ฝึกซ้อมกับอาโอบะ โจไซ”
โค้ชอุไค กล่าวเสริม
“เจอกันพรุ่งนี้นะคาราสึโนะ”
โออิคาวะ พูดเยาะเย้ย เมื่อเขาเดินผ่านคาราสึโนะกับคนอื่นๆ ในทีม
”ฉันได้ยินมาว่า คาราสึโนะ เป็นทีมที่แข็งแกร่งมากในปีนี้”
ยามาดะ พูดขึ้น
“ใช่ แต่พวกเขากำลังต้องแข่งกับ เซย์โจ และ โออิคาวะ ดังนั้น พวกเขาไม่มีโอกาสที่จะชนะ”
โมริคาวะ ตอบด้วยความสงสัย
“ใช่ แต่เวลาอันยาวนาน ที่พวกเราทุกคนรู้ว่าจะต้องเป็นโรงเรียนชิราโทริซาวะที่จะได้ไปแข่งในระดับประเทศ”
“ฉันอยากพูดว่า ฉันสงสัยเกี่ยวกับผู้เล่นหมายเลข 10 ของ เซย์โจ พวกเขาไม่ได้ให้เขาลงแข่งเมื่อวานนี้ แต่เขาต้องมีความพิเศษบางอย่างสำหรับทีม”
“อาจจะเป็นลิเบอร์โร่ตัวสำรอง?”
“ไม่ใช่ เขาสวมชุดปกติ เราน่าจะได้รู้ในวันนี้”
นี่เป็นวันที่สองของการแข่งขันและมีบรรยากาศตึงเครียดท่ามกลางฝูงชน ในขณะเดียวกัน ฮินาตะ อยู่ในห้องน้ำอีกครั้ง และแน่นอนว่าเขาเจอปัญหา คราวนี้เป็นมิดเดิ้ลบล็อคเกอร์ตัวสูงจากคาราสึโนะ แต่ไม่ได้บทสนทนาอะไรกัน
“เขาอาจจะสูงกว่า แต่ฉันเป็นผู้เล่นที่เก่งกว่า เจ้าเบอร์ 10 คนนั้นอย่างแน่นอน”
ฮินาตะ พูดกับตัวเอง
เมื่อ ฮินาตะ กลับมา เขาถูก ฮานามากิ ตบที่หลัง
“วันนี้นายเป็นตัวจริง”
“ว้าวววววว!”
ฮินาตะ พูดด้วยความแปลกใจ
“เอ้านี่ ช๊อตตี้พาย”
โออิคาวะ ยกนิ้วโป้งและนิ้วก้อยออกมา
“นี่เป็นสัญญาณว่า จะใช้ลูกเซ็ตที่เร็วที่สุด”
“ครับ”
ฮินาตะ ตอบ พร้อมกำมือ
ฮินาตะ เดินไปเข้าแถวพร้อมกับคนอื่นๆ ในทีม
“ขอบคุณสำหรับเกมครับ!”
เขาพูดพร้อมกับคนอื่น ๆ
“ฉันเชื่อใจในตัวของพวกนายนะ”
โออิคาวะ พูดขึ้น
ตอนหน้าเป็นแมตซ์ระหว่าง อาโอบะ โจไซ Vs. คาราสึโนะ ค่ะ
ความคิดเห็น