คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Chapter 4
“ฉันกำลังใช้ความคิด อิวะจัง”
โออิคาวะ พูดขณะรับประทานอาหารกลางวัน
“นี่มันไม่ดีเลย ตอนนี้ ฉันอยากจะตบหน้านาย โออิคาวะ”
อิวะอิซึมิ พูด
"โอ๊ย! อิวะจัง! ยังไงก็ตาม ฉันคิดว่าตอนนี้ ฮินาตะ ทำหน้าที่เป็นตัวล่อได้ดี”
“แต่เขาสามารถเคลื่อนไหวได้อย่างรวดเร็วอย่างน่าความประหลาด”
“ใช่ แต่ถ้าเขาทำได้แค่นั้น คนอื่นจะเริ่มคิดถึงกลยุทธ์ที่จะตอบโต้ ลองคิดอย่างนี้สิ ฮินาตะ เป็นเหมือนนักรบเด็กตัวเล็กๆ ที่มีดาบคมเฉียบ แต่ดาบเล่มนั้นคือตัวตนทั้งหมดที่เขาเป็น เขายังไม่สามารถควบคุมมันได้และเขาก็อ่อนแอเมื่อไม่มีมัน เมื่อคุณเอาดาบออกจากมือของเขาไป เด็กคนนั้นก็จะเป็นแค่นักรบเด็กน้อยที่ไร้ประสบการณ์”
“ดังนั้น นายเลยบอกฉันว่า ดาบที่ว่องไวของ ฮินาตะ และถ้าไม่มีดาบนั่น เขาก็เป็นแค่มือใหม่ที่อ่อนแอ”
“ใช่แล้ว แต่ถ้าเรามอบอาวุธแบบอื่นให้เขามี เพื่อเปลี่ยนเขาจากนักรบอ่อนประสบการณ์ที่ใช้ได้แค่ดาบเล่มเดียวเท่านั้นเป็นนักรบที่แข็งแกร่งที่มีประสบการณ์ และมีพวกชุดเกราะมากมาย มีพวกโล่กับดาบหรืออะไรอีกหลายอย่าง ถึงแม้จะเป็นอาวุธที่ทื่ออย่างพวกดาบ และมีดขว้างและปืนกลและ...”
“ฉันคิดว่านายกำลังหลงประเด็น ในตอนนี้ ฮินาตะ น่ากลัวเพราะการโจมตีที่รวดเร็วของเขา ด้วยดาบที่เขามี แต่เขาไม่ได้น่ากลัวในฐานะผู้เล่น แต่การเพิ่มอาวุธเพิ่มเติมและปรับปรุงการเล่นของเขาจะทำให้เขากลายเป็นผู้เล่นที่แข็งแกร่ง ซึ่งจะทำให้ทีมอื่นหันมามองเขาและทำให้เขากลายเป็นตัวล่อที่ยอดเยี่ยม นั่นคือสิ่งที่นายกำลังพยายามจะพูดใช่ไหม?”
"ใช่ เป็นนักรบที่น่ากลัวแม้จะไม่มีอาวุธก็ตาม”
“นั่นนายพยายามพูดสร้างแรงบันดาลใจเหรอ? อย่าพยายามพูดด้วยสีหน้าแบบนั้นเลย โออิคาวะ ยังไงก็ตามด้วยความฉลาดของนาย จะวางแผนแนะนำให้พวกเราทำอะไร”
“ก็เรื่องธรรมดา อันดับแรก เราต้องปรับปรุงการเสิร์ฟลูก การรับลูก และการบล็อกลูกของ ฮินาตะ เพื่อให้เขาสามารถเป็นประโยชน์ในด้านอื่นๆ จากนั้นเราก็ฝึกซ้อมกับ ฮินาตะ เป็นประจำกับการโจมตีแบบรวดเร็วนั่นและการเซ็ตลูกอื่นๆ แบบปกติ”
“แต่การฝึกรับลูก ไม่ใช่สิ่งที่นายสามารถทำได้เพียงชั่วข้ามคืน”
“แต่การฝึกซ้อมก็ไม่ได้เลวร้ายอะไร”
_______
ผ่านไปไม่กี่สัปดาห์ของการฝึกซ้อมวอลเลย์บอล ฮินาตะ ได้ฝึกซ้อมเทคนิคพื้นฐานทั้งหมด
“เฮ้ วาตาริ นายรับบอลได้ยังไง”
ฮินาตะ ถาม
"ฉันไม่รู้ ฉันเดาว่านายต้องเคลื่อนไหวให้น้อยที่สุด เพื่อหาตำแหน่งมั่นคงในการรับ”
วาตาริ ตอบ
“มันเป็นเรื่องของการติดตามตำแหน่งที่ลูกบอลไป”
“คุนิมิ! คินดะอิจิ! ช่วยตบบอลมาให้ฉันหน่อยได้ไหม!”
ฮินาตะ เรียกคนอื่นๆ
“อืม”
คุนิมิ ตอบ
ตลอดการฝึกพิเศษทั้งหมด ฮินาตะ จดจ่ออยู่กับการเคลื่อนไหวของตัวเอง ประมาณครึ่งหนึ่งของลูกบอลที่เขารับมันไว้ด้วยหน้าตัวเองหรือลูกบอลตกลงบนพื้น
“ในที่สุดนายก็ทำมันได้”
คินดะอิจิ ถอนหายใจ
“ไปเก็บของกันเถอะ ก่อนที่ อิวาอิซึมิ จะกลับมาและตะโกนใส่พวกเรา”
_______
“เจ้าหนูอัจฉริยะตัวน้อยของนายเข้ากับคนอื่นได้ดีทีเดียว”
อิวาอิซึมิ พูดกับ โออิคาวะ ทั้งคู่ซ่อนตัวอยู่ในตู้ล็อคเกอร์
"ไม่ ไม่ใช่อัจฉริยะ ฉันเกลียดคำว่าอัจฉริยะ จากคำพูดทั้งหมดนี้”
โออิคาวะ ปฏิเสธ
“มันมาจากความพยายาม การฝึกซ้อม และความมุ่งมั่นอย่างแท้จริง พรสวรรค์ธรรมชาติไม่สามารถเอาชนะได้”
“นายจะยอมรับแล้วสินะว่า เขาเป็นคนโปรดของนายใช่ไหม”
"ก็นะ ฮินาตะ เป็นเด็กปีหนึ่งที่ฉันชื่นชอบในปีนี้ แต่นายก็ปฏิเสธไม่ได้ว่าเขาก็เป็นคนโปรดของนายเหมือนกัน”
โออิคาวะ พูดขึ้น
“ไม่เหมือนกับนาย ไอ้โง่โออิคาวะ ฉันไม่มีคนโปรด”
“โกหก!”
_______
“จ๊ากกกกก! พวกเขาซ่อนตัวอยู่ในแถวๆ ตู้ล็อคเกอร์ตลอดเวลา!”
ฮินาตะ พูดด้วยความตกใจขณะเปิดตู้ล็อคเกอร์
“โอ้ ชิบ! ตอนนี้พวกเรามีปัญหาแล้ว!”
คินดะอิจิ กระซิบบอกกับ คุนิมิ
“ยอมรับมาเถอะ อิวะจัง~!”
โออิคาวะ แซว
“โอ้! ดูเหมือนว่าพวกเราจะถูกพบแล้ว!”
“ฉันไม่มีอะไรต้องยอมรับ”
อิวาอิซึมิ พูดปกป้องตัวเอง
"เฮอะ! การแข่งอินเตอร์ไฮมีขึ้นในสัปดาห์หน้า และพวกเราตั้งใจจะยกเรื่องพวกนี้มาเถียงกันนี่นะ อิวะจัง นายลืมหยิบตารางการแข่งขันไปได้ยังไง”
โออิคาวะ บ่น
“ฉันไม่ได้ลืม นายต่างหาที่ลืม ไอ้โง่”
อิวะอิซึมิ ถอนหายใจ การพูดคุยกับ โออิคาวะ ก็อาจจะมากเกินไปในบางครั้ง
“ฉันรู้ว่านายต้องลืม ฉันเลยไปหยิบมันมาให้แทน”
หัวหน้าโค้ช พูดขณะเดินเข้ามาในโรงยิม
“แม้ว่าเราจะไม่ได้เล่นในรอบแรก แต่ฉันอยากให้พวกนายทุกคนไปดูการแข่งขัน โดยเฉพาะคู่นี้”
หัวหน้าโค้ช ชี้ไปที่ตารางแข่งของคาราสึโนะกับดาเตะโค
“มีโอกาสสูงที่เราจะได้แข่งกันคาราสึโนะหรือดาเตะโค”
“เป็นไปได้สูงเหรอ”
โออิคาวะ พูดอย่างครุ่นคิด
“ยังไงพวกนายก็ต้องไปเก็บของอยู่ดี ไป ไปได้แล้ว!”
หัวหน้าโค้ช พูดขณะที่สมาชิกที่เหลือของทีมเริ่มทำความสะอาดยิม
“ฮินาตะ พรุ่งนี้หลังเลิกเรียน ฉันจะสอนวิธีการตบลูกช็อตแบบปกติ และ แบบเร็วให้”
โออิคาวะ พูดขณะเดินผ่าน ฮินาตะ ที่กำลังเดินไปที่ทางออกยิม
“ด้วยการตบลูกช็อต ถ้านายตบมันไปตรงๆ และการโจมตีแบบลูกครอสที่นายจะตีมันข้ามสนามไป”
โออิคาวะ อธิบายให้ ฮินาตะ โดยให้ อิวาอิซึมิ สาธิต
“ใช่ แต่ ฮินาตะ จะไม่สามารถเอาชนะบล็อคเกอร์ได้ โดยเฉพาะกับโรงเรียนดาเตะโค”
อิวาอิซึมิ พูดค้าน
“แต่บางทีพวกเขาอาจจะยังไม่ทันกระโดด ก่อนที่เขาจะตบลูก”
“จะเกิดอะไรขึ้นถ้า ฮินาตะ วิ่งไปรอบๆ เขามีความเร็ว ถ้านายไม่อยากถูกบล็อกก็แค่หลบ”
“ฮินาตะ ของพวกเราค่อย ๆ ถอยห่างจากการเป็นตัวล่อแล้วนะ”
“ฉันแค่พูดในสิ่งที่ฉันคิด เจ้าโง่”
“การคิดมากเกินไปอาจทำให้สมองของนายลัดวงจรได้ อ้อ ก่อนที่นายจะไป ฉันมีสิ่งนี้ให้นาย”
“ขอบคุณครับ… มันคืออะไร”
ฮินาตะ ถาม
“รายละเอียดการส่งสัญญาณทั้งหมดของฉัน นายจะต้องรู้ว่าตัวเองต้องทำอะไร”
โออิคาวะ ตอบ
“ตั้งใจฝึกซ้อมต่อไป! โอ้ และถึงแม้การฝึกซ้อมต่อไป มันจะไม่พร้อมสำหรับการแข่งอินเตอร์ไฮ แต่มันน่าจะพร้อมเมื่อเป็นการแข่งตอนฤดูใบไม้ผลิ และฉันคิดว่านายจะพร้อมที่จะใช้มันเมื่อถึงเวลานั้น”
ความคิดเห็น