คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Season 1 : เตรียมทหาร ปี 1 ตอนที่ 2 "ขุดตราจักรดาว"
“วิ่งหน้าวิ่ง”
“นักเรียน เตรียมทหาร นักเรียนเตรียมทหาร ใจและกายชายชาญ เลือดทหาร แรงกล้า……”
เสียงเพลงมาร์ชนักเรียนเตรียมทหาร ดังกระหึ่มไปทั่วบริเวณ กองพันนักเรียนใหม่ ภายใต้การควบคุมของ นตท.ก้อง กำลังวิ่งออกกำลังในตอนเช้ากันอย่างแข็งขัน แม้จะมีอาการล้าจากการถูกซ่อมด้วยการวิดพื้นเมื่อครู่ แต่พวกกล้า ก็พยายามกัดฟันวิ่ง โดยอาศัยแมกไม้ และสายลมในยามเช้า เป็นตัวช่วยให้ความรู้สึกเหน็ดเหนื่อยของพวกเขาดีขึ้นทีละนิดๆ
“นักเรียนใหม่ เสียงเบาเป็นแมวเลย ดังหน่อย ดังกว่านี้เป็นร้อยเท่าตัว!!”
“นักเรียน เตรียมทหาร นักเรียนเตรียมทหาร ใจและกายชายชาญ เลือดทหาร แรงกล้า……”
คอมแมนด์ พาแถว วิ่งรอบรั้วโรงเรียน เสียงร้องเพลงมาร์ช ดังกึกก้องขุนเขาชะโงก จนกระทั่งครบรอบ คอมแมนด์สั่งให้นักเรียนใหม่ จัดแถวเว้นห่างกันหนึ่งช่วงแขน เพื่อเตรียมเล่น PT พีทีนั้น เป็นการบริหารร่างกาย ทำให้กล้ามเนื้อ มีการเสริมสร้างให้แข็งแรงขึ้น โยมีหลายท่าทาง
“ได้ยืดแขนยืดขาแบบนี้ค่อยสบายหน่อยว่ะกล้า”
“ก็ว่างั้นแหละ อย่างน้อยก็ยังดีกว่าโดนสั่งให้วิดพื้นล่ะนะ”
“เลิกทำ”
“ฟังคอมแมนด์ จากนี้ไป จะปล่อยให้ขึ้นห้อง ให้เวลาสามนาที เปลี่ยนเป็นชุดอาบน้ำ”
นักเรียนใหม่ ต่างใส่เกียร์เต็มร้อย แล้วรีบวิ่งขึ้นห้องนอนตัวเองแล้วเปลี่ยนเป็นชุดอาบน้ำ ด้วยการพาดผ้าเช็ดตัวผืนเดียว แล้วพร้อมด้วยขันอาบน้ำที่มีพวก แปรงสีฟัน ยาสระผม สบู่ โฟม ครีมอาบน้ำ แล้วอีกสารพัดที่จะทำให้ร่างกายสะอาด ก่อนจะรีบวิ่งไปยังห้องอาบน้ำประจำชั้นนอนที่ตัวเองพักอยู่ ซึ่งแน่นอน คอมแมนด์ กำลังรออยู่ โดยชั้นอื่นๆ ได้จัดการให้คอมแมนด์คนอื่น จัดการดูแลไว้แล้ว
“ถอดเสื้อผ้า ปฏิบัติ!!”
!!
เป็นบางคนเท่านั้นแหละที่ยังอายๆเขินๆ ในขณะที่บางคน ถอดออกหมดจนขนาดที่ว่า กำลังจะถอดกางเกงในตามไปอีกชิ้นหนึ่ง
“เฮ้ยๆๆ ไม่ต้องถึงขนาดนั้น รู้ว่าเอ็งมีใจเป็นทหาร กล้าได้กล้าเสีย แต่หัดเกรงใจสายตาคนอื่นบ้างเฮ้ย” คอมแมนด์รีบสั่งห้าม ไม่ให้นักเรียนใหม่นายหนึ่ง ถอดอาภรมากไปกว่านั้น
กล้า กล้วย เทิด โจ้ และแม็กนั้น อยู่ในสภาพที่ ใส่เกงเกงชั้นในตัวเดียวกันหมดแล้ว คอมแมนด์ก้อง หันมามองน้องชายกับเพื่อนน้องชาย แล้วแอบพยักหน้าเหมือนเป็นการชมว่า ดีที่ รู้ถึงวิธีการปฏิบัติ
“ฟังนกหวีดให้สัญญาณจากผมนะ หนึ่งปิ๊ด…ตักน้ำ หนึ่งปิ๊ด…รดตัว ห้ามทำเกิน ไม่งั้น ซวยยย ทราบ !”
“ทราบ!!”
ปิ๊ด !!
ซ่า
ปิ๊ด !!
ซูม ซ่า โครม แกร๊งๆ (ประมาณว่า ของใช้ที่วางไว้บนขอบอ่างมันร่วงหล่นอ่านะ)
“อาบน้ำยังเสียงดัง หมอบ!!”
!!
ทั้งหมด ต้องจำใจหมอบ ทั้งๆที่พึ่งจะอาบน้ำได้เพียงขันเดียวเท่านั้น พื้นห้องน้ำ แฉะ นองไปด้วยน้ำ ทำเอาพวกเขาตัวลื่นไปเลยทีเดียว
“ห้ามทำอะไรเกินคำสั่งของผม ให้โอกาสอีกหนึ่งครั้ง ถ้ายังมีแบบนี้อีก ไม่ต้องอาบน้ำ ทราบ!!”
“ทราบ!”
ปิ๊ด!!
ซ่า
ปิ๊ด!!
ซู่ม
จนแล้วจนรอด พวกเขาก็อาบน้ำเสร็จจนได้ คอมแมนด์สั่งให้นักเรียนใหม่ ไปเปลี่ยนเป็นชุดศึกษา ซึ่งก็คือ ชุดนักเรียนชุดเก่าของพวกเขานั่นเอง คอมแมนด์สั่งเรียกรวมแถวที่หน้าอาคารอีกครั้งหนึ่งเพื่อจะพาเหล่านักเรียนใหม่ ไปยังโรงเลี้ยงเพื่อรับประทานอาหารเช้า
การปฏิบัติในช่วงนี้ จะใช้ระบบฉาก การตักอาหารจากจานเป็นแนวตั้ง เมื่ออยู่ในแนวระดับเดียวกันกับปาก จึงสามารถรับประทานได้
“ทั้งหมด กล่าวคำปฏิญาณ”
“นกเรียนเตรียมทหารจะต้องซื่อสัตย์สุจริต ไม่กล่าวเท็จ ไม่คดโกง ไม่ลักขโมย และไม่ยอมให้ผู้หนึ่งผู้ใดกระทำเช่นนั้น เป็นอันขาด!!”
“เชิญรับประทานได้”
“ขอบคุณครับ!!”
“เฮ้ย ไอ้กล้วย ระวังหน่อยสิวะ”
“โห่ แค่แขนกระแทกนิดเดียวนะเว้ยแม็ก”
“แล้วใครใช้เอ็งถนัดซ้ายวะ ชาวบ้านเขาถนัดขวากันหมด มีเอ็งนี่แหละ ใช้มือข้างซ้าย เห็นป่าววะ ชนจนแกงตรูหกหมดแล้วเนี่ย”
“ไอ้เวร อย่าพึ่งมาทะเลาะกันตอนนี้สิเฟ้ย อยากโดนพี่คอมแมนด์แด๊ก รึไง” กล้าเอ็ดเพื่อนที่กำลังเถียงกันอยู่ จนคู่กรณีทั้งสอง ต้องยอมลดมือราศอกกัน
ช่วงสามสัปดาห์แรกในชีวิตการเป็นนักเรียนเตรียมทหารของพวกกล้านั้น ผ่านพ้นไปแล้ว พวกเขาอดทนต่อการถูกจวกถูกซ่อมมาได้ แต่ก็มีหลายชีวิตที่ยอมแพ้ต่อความลำบาก ทยอยกันลาออกไป ห้องนอนของกล้าที่เคยมีกันถึงสิบคน ตอนนี้ เหลือเพียงแค่ กล้า กล้วย โจ้ แม็ก และเทิด แค่ห้าคนเท่านั้น กล้าจำเป็นต้องคอยพูดให้กำลังใจเพื่อน ให้มีใจสู้ต่อไป หลังจากนี้ พวกเขาจะต้องเข้าสู่ช่วง “การขุดจักรดาว” จักรดาวนั้น เป็นตราสัญลักษณ์ของโรงเรียนเตรียมทหาร แน่นอน สิ่งนี้เป็นเครื่องหมายชิ้นแรกและสำคัญที่สุด ในการเป็นนักเรียนเตรียมทหาร แน่นอน กว่าจะได้สิ่งนี้มานั้น พวกกล้า ต้องผ่านบททดสอบอีกมากมายทีเดียว
จักรดาว จะมีรูปดาว ซึ่งเป็นเครื่องหมายชั้นนายพลของกองทัพอากาศ อยู่ตรงกลางจักร ซึ่งเป็นเครื่องหมายชั้นยศนายพลของกองทัพเรือ ที่มีคบเพลิงไขว้อยู่ แทนสัญลักษณ์ที่บ่งบอกถึงการศึกษาและความรุ่งโรจน์ รองรับด้วยช่อชัยพฤกษ์ แทนเครื่องหมายชั้นยศนายพลแห่งกองทัพบกและตำรวจ
“เอาแล้วววววว สัปดาห์นรกเริ่มแว้ววววว”
“ปอดแหกไปได้น่าไอ้แม็ก รุ่นพี่เขาผ่านกันมาได้ทุกรุ่น เราก็ต้องผ่านให้ได้สิวะ”
“แต่ข้อยสิบ่ปอดแหกเด้อ ข้อยสิปวดขี้มากกว่า ยังบ่ได้ขี้มาแต่เมื่อคืนเลยเด้อ”
“ไอ้บ้าเทิด พูดไม่เกรงใจคนอื่นเลยนะ”
“เปิ้ลเองก็เหมือนกันกะเจ้า ตื่นเต้นมาก”
“อดทนหน่อยนะพวกเรา เดี๋ยวช่วงวันพฤหัสบดีแรกของเดือนมิถุนายน ก็ถึงพิธีไหว้ครูแล้ว ตอนนั้น พวกเราจะได้เครื่องหมายแล้ว อดทนหน่อย”
กล้า ซึ่งในตอนนี้ ได้รับการแต่งตั้ง ให้ทำหน้าที่ หัวหน้าตอน คอยดูแลเพื่อนๆในหมวด คอมแมนด์ก้อง เดินมายังบริเวณหน้ากองร้อยที่ตอนนี้ อยู่ที่ลานฝึก ด้วยสีหน้าจะกินเลือดกินเนื้อ
“นักเรียนใหม่ หาที่ว่างสำหรับตน เตรียมพุ่งหลัง!!”
“เอาแล้วไง นรกมาเยือนแล้ววววว”
“อย่าบ่นน่า ทำๆไปเถอะ เดี๋ยวก็เลิกแล้ว”
“เตรียม!!”
“เตรียม”
“ห้าสิบยก!!”
“ห้าสิบยก”
“เสียงเบา หนึ่งร้อยยก”
“หนึ่งร้อยยก”
“เสียงดังใช้ได้ เพิ่มให้อีกหนึ่งยก”
!!
ไอ้พี่บ้า แค่ยกนึง ยังจะเอาอีกนะ คอยดูเท้อออออ จะใส่ชื่อพี่ไว้ในบัญชีแบล็คลิสต์ตอนที่เรียนจบแล้ว ฮึ่ยยย -*-
“หนึ่ง สอง สาม หนึ่ง หนึ่ง สอง สาม สอง หนึ่ง สอง สาม สาม หนึ่ง สอง…….”
เวลาผ่านไปเท่าใดนั้น ไม่มีใครทราบได้ แต่ที่แน่ๆ พวกกล้า และผองเพื่อนนั้น อยู่ในสภาพที่สะบักสะบอมพอสมควร โจ้ถึงกับนอนแผ่หลาลงไปกับพื้น โดยที่ไม่ได้สนใจถึง พื้นคอนกรีตกลางแดดยามบ่ายที่ เปรียบได้กับกระทะเนื้อย่างก็ไม่ปาน
“เฮ้ย โจ้ เป็นไงวะ”
“เปิ้นหมะเป๋นไร แค่หม้อย เท่านั้นเองงงง”
“หม้อยมันแปลว่าไรวะ” แม็กถาม
“ก็แปลว่าเหนื่อยไง” กล้าแปลให้
“อ๋อเหรอ”
“นักเรียนใหม่ ฟัง!!”
มันเอาอีกแว้วววว เสียงนรกจากคอมแมนด์ คราวนี้ เขาจะทำยังไงกับพวกเราอีกเนี่ย แค่วันแรกของการขุดเครื่องหมายจักรดาวก็ขนาดนี้แล้ว แล้วไอ้ที่เหลือตั้ง เกือบอาทิตย์ กว่าจะถึงวันไหว้ครูที่จะได้เครื่องหมายจักรดาว พวกเราจะเป็นยังไงกันเนี่ยยยยยยย
“คอมแมนด์เห็นว่าพวกเรา ไม่มีสปิริตในการทำตามคำสั่ง แค่นี้ก็เหนื่อย แค่นี้ก็เป็นลม แล้วแบบนี้ พวกเราจะเอาอะไรไปให้พวกพี่ๆเขายอมรับว่าพวกเราจะเป็นนักเรียนเตรียมทหารปีหนึ่ง ให้โอกาสอีกครั้งหนึ่ง ทำให้ประทับใจ พุ่งหลังท่าเตรียม!!”
Wow ใครว่านรกไม่มีจริงกันฟะ บอกได้เลยว่า นรกของแท้ มีอยู่จริง ที่เตรียมทหารนี่แหละ
“กล้า พี่เอ็งไปแด๊กอะไรมาวะ ถึงโหดขนาดนี้อ่ะ”
“เราเองก็อยากจะรู้เหมือนกันว่ะกล้วย ถ้าเอ็งอยากจะรู้เอ็งยกมือขึ้นแล้วถามเขาดิ จะได้รู้ว่า”
“จะบ้าเรอะ ขืนตรูยกมือขึ้นแล้วถาม ตรูมีหวังโดนจวกเดี่ยวนอกรอบแหงมๆ”
“เตรียม!!”
“เตรียม”
“ห้าสิบยก!!”
“ห้าสิบยก”
“เสียงเบา หนึ่งร้อยยก”
“หนึ่งร้อยยก”
“เริ่มทำ!!”
“หนึ่ง สอง สาม หนึ่ง หนึ่ง สอง สาม สอง หนึ่ง สอง สาม สาม หนึ่ง สอง…….”
เวลาผ่านไปเร็วอย่างกับโกหก ……………
“หนึ่งสองสาม เก้าสิบแปด …… หนึ่งสองสาม เก้าสิบเก้า ….. หนึ่งสองสาม …..”
“เลิกทำ!!”
“แฮ่กๆๆ”
“มีคนอู้!!”
!?
ใครฟะ อยากจะแพ่นกบาลมันให้หัวแบะจริงๆเลยเฟ้ย ทำเอาคนทั้งกองเขาจะอิ๊บอ๋ายอยู่แล้วเนี่ย
“มีคนอู้!! (โว้ย)”
“นับใหม่ เริ่ม !!”
“หนึ่ง สอง สาม หนึ่ง หนึ่ง สอง สาม สอง หนึ่ง สอง สาม สาม หนึ่ง สอง…….”
สิ้นสุดการขุดตราจักรดาวในวันแรก ความอ่อนเพลียของพวกกล้า สะสมมากขึ้น กล้าล้มตัวลงบนเตียงในสภาพไร้เรี่ยวแรง
“เป็นไงวะกล้า เหนื่อยเหรอ”
“ไม่เหนื่อยมั้งไอ้เวร”
“ข้อยสิเมื่อยมากเลยเด้อ”
“เปิ้นเองก็หม้อยมาก”
“พวกเราอดทนหน่อยนะ อีกไม่กี่วันเราก็จะได้ตราจักรดาวกันแล้ว”
“ก็อยากจะอดทนนะเว้ย แต่ว่านี่มันจะเกินลิมิตของพวกเราแล้วนะกล้า”
“ใจสู้หน่อยสิแม็ก นี่แค่วันแรกเองนะ พวกเราต้องใจสู้เข้าไว้ อย่าให้เหมือนพวกคนอื่นที่ลาออกกันไปสิ”
ทั้งห้าคน ผล็อยหลับไปโดยไม่รู้ตัว แต่ละคน อ่อนเพลียมากันเกือบทั้งวัน แต่ละคนหลับสนิท ด้วยท่านอนแปลกๆ ต่างกันไป กล้านอนดิ้น กล้วยนอนหลับน้ำลายยืด โจ้นอนหลับตัวตรง เทิดนอนดิ้นจนตกลงไปข้างล่าง และแม็ก นอนขดตัว แต่ที่ทุกคนมีเหมือนๆกันก็คือ …….
คร่อกกกกกกกกกกกกก……….ฟี้…….
เสียงกรนที่ดังสนั่นหวั่นไหวนั่นเอง แล้วก็ไม่มีใครรู้ว่า ใครที่ทั้งนอนกรน แล้วยังไม่พอ กัดฟันอีกต่างหาก
“ปรี๊ดดดดดดดดดดดด”
“ปรี๊ดดดดดดดดดดดด”
“ปรี๊ดดดดดดดดดดดด”
“ตื่น ตื่นได้แล้ว จะมัวนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน นักเรียนใหม่ รวมแถวเวลานี้ !!”
เสียงนกหวีดยาว ดังขึ้นในช่วงกลางดึกของคืนนั้นนั่นเอง กล้าสะดุ้งพรวดตื่นขึ้นมาอย่างตกใจ ในขณะที่เพื่อนๆในห้องอีกสี่คน ค่อยๆลืมตา ลุกขึ้นมาอย่างงัวเงีย
“อะไรวะ นี่มันเช้าแล้วเหรอ”
“ไม่ใช่อ่ะ พึ่งจะตีสองเอง หรือว่าเขาปลุกมาตอนดึกเพื่อจะขุดตราจักรดาววะเนี่ย”
“ปลุกมาขุดตอนดึกเนี่ยนะ”
“ลงไปเร็วเว้ย เดี๋ยวโดนแด๊ก”
นักเรียนทั้งกองพัน เฮโล วิ่งกันลงไปรวมตัวหน้าตึกนอนอย่างพร้อมเพรียง แต่ก็ยังมีบางคนที่อยู่ในสภาพที่เรียกว่า ยืนหลับ จนเพื่อนข้างๆต้องสะกิด ก่อนที่สายตาคอมแมนด์จะสาดส่องมาเห็น
และแล้วก็เช้าจนได้ นักเรียนใหม่ อยู่ในสภาพอ่อนเพลียอย่างเห็นได้ชัด ในช่วงการเรียนปกติช่วงเช้า หลังจากรับประทานอาหาร เคารพธงชาติเสร็จ กล้ากับแม็กนั้น ผล็อยหลับไป
“ไอ้กล้า ไอ้แม็ก ตื่นเว้ยเฮ้ย นายทหารเวรมาตรวจแล้วเว้ย ตื่นสิวะ”
“อารายยยยย คนกำลังหลับสบาย”
“มีไรวะกล้วย”
“นายทหารเวรมาจดชื่อคนหลับเว้ย ตื่นด่วน”
ดูเหมือนโชคจะยังเข้าข้างทั้งสองคนอยู่ พวกเขาตื่นทันก่อนนายทหารเวรจะเห็นพวกเขาในสภาพเจ้าชายนิทราซะอีก ทั้งสองเอ่ยขอบคุณกล้วยที่ช่วยปลุกเขา ก่อนจะลุกขึ้นมาจดงานบนกระดานที่อาจารย์กำลังจดให้อยู่
ความคิดเห็น