คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Fall in love 6
Yoseob Part
ถ้าบ้านจุนนี่มันใหญ่เท่าสนามโอลิมปิก (เว่อไปป่ะ??) ขนาดนี้อ่ะนะ อยู่กันเข้าไปได้ไงเนี่ย ใหญ่ซะขนาดนี้ ไม่เดินหลงทางกันบ้างหรือไง
“คุณโยซอบค่ะ คุณหนูให้ดิฉันมาเรียกคุณไปรับประทานอาหารเย็นด้วยนะค่ะ” คุณหนู?? ใครคือคุณหนูอ่ะ
“ถึงแล้วค่ะ ตอนนี้คุณหนูรออยู่ข้างในแล้วนะค่ะ เชิญเข้าไปได้เลยค่ะ” คุณหนู คุณหนูอยู่นั้นแหละ สรุปว่าไอ้คุณหนูนี้มันใครกันแน่เนี่ย แล้วจุนนี่หายไปไหนแล้วอ่ะ พอผมเปิดประตูข้างเข้าไปก็เจอใบหน้าที่ผมคุ้นเคยเป็นอย่างดี !!!!??? นั้นมันจุนนี่หนิ
“ทำไมช้าจังล่ะ ฉันรออยู่ตั้งนาน” หรือว่าคุณหนูก็คือจุนนี่อย่างนั้นหรอ?? แต่มันคงไม่แปลกหรอกมั้ง ก็บ้านออกจะใหญ่ซะขนาดนี้ แถมยังมีคนรับใช้เป็นร้อย คุณหนูสุดๆอ่ะ
“ขอโทษนะฮะ พอดีผมมัวแต่สับสนอยู่อ่ะฮะ”
“สับสนอะไรของนาย??”
“ก็ผมไม่รู้หนิฮะว่าคุณหนูคือใคร จู่ๆคนของจุนนี่ก็มาบอกผมว่าคุณหนูให้มารับประทานอาหารเย็นด้วย ผมก็สับสนสิฮะ”
“เรื่องแค่นี้ไม่เห็นจะต้องสับสนเลย”
“ก็ใครมันจะไปคิดว่าจุนนี่จะรวยล่ะฮะ”
“ชั้งมันเถอะ เดี๋ยวอยู่ๆไปก็ชินเอง”
“จุนนี่พูดเหมือนจะอยู่นานอ่ะ”
“ก็จนกว่าจะเปิดเทอม”
“ทำไมนานจังล่ะฮะ”
“อยู่ๆไปเถอะนะ ฉันไม่ให้ทำให้ลำบากหรอก”
“ก็ผมไม่ชินหนิฮะ บ้านก็ใหญ่ มีคนรับใช้ก็เยอะ แถมทุกอย่างก็มีคนทำให้หมด มันรู้สึกอึดอัดอ่ะฮะ”
“อย่าบ่นให้มันมากนะ มันไม่เห็นจะอึดอัดตรงไหนเลย สบายจะตาย อยู่ๆไปเดี๋ยวก็ชิน”
“ก็ได้ฮะ” เอาความจริงไหมล่ะฮะว่าทำไมผมถึงไม่อยากอยู่ ก็คนมันเยอะหนิฮะ แถมบอดี้การ์ดของจุนนี่ก็เค็มไปหมดเลย จะเฝ้าอะไรกันนักหนา ผมก็มีเวลาอยากจะสวีทกับจุนนี่เหมือนกันนะ
“เดี๋ยวฉันจะให้คนของฉันเอาของไปเก็บที่ห้องให้แล้วกันนะ”
“ฮะ” อยากนอนกับจุนนี่มากกว่าอ่ะ ปกติถ้าเป็นเวลาแบบนี้ผมอ้อนจุนนี่ไปนานแล้ว แต่ที่ผมไม่ทำเพราะสายตาเป็นร้อยคู่จ้องมองมาที่ผมกับจุนนี่ แล้วจะมีใครที่ไหนอีกล่ะนอกจากพวกคนรับใช้กับบอดี้การ์ดหน้าโหดทั้งหลายของจุนนี่ที่ยืนเฝ้ากันอยู่ได้ ผมก็เขินเป็นเหมือนกันนะ นี้ไม่คิดจะเลิกยืนแล้วไปทำอย่างอื่นกันบ้างหรือไง ทำอย่างกับผมจะปล้ำจุนนี่อย่างนั้นแหละ ชิ!!!!! เซ็งอ่ะ…..
“ถ้าต้องการอะไรเพิ่มก็บอกคนของฉันได้นะ”
“ขอบคุณมากฮะ”
“อืม อยู่ดีๆแล้วอย่าซนล่ะ ฉันไปแล้วนะ” ซนอะไรกัน นี้เห็นผมเป็นเด็กประถมหรือยังไงกันเนี่ย จุนนี้อ่ะใจร้ายที่สุดเลย
สักพักหลังจากที่จุนนี่เดินออก ผมก็เดินเข้ามาในห้องที่จุนนี่เตรียมไว้ให้ ในห้องกว้างมากจนทำให้ผมรู้สึกกลัวขึ้นมา ทำไมมันใหญ่จังนะ น่ากลัวอ่ะ…….
“ฮึก……ตอนนี้ผมอยากหาจุนนี่จัง......ผมกลัวจังเลย.......ผมกลัว.......”
JunHyung Part
ปล่อยเด็กนั้นไว้คนเดียวจะเป็นอะไรไหมนะ?? เด็กนั้นยิ่งขี้กลัวอยู่ด้วย เข้าไปหาสักนิดดีกว่า
ก๊อกๆๆๆๆ ก๊อกๆๆๆๆ
“โยซอบอยู่ข้างในหรือเปล่า โยซอบ....” ไม่มีเสียงตอบหลับหรือว่าจะหลับไปแล้ว แต่ปกติไม่เห็นจะหลับเร็วขนาดนี้นะ คงไม่ได้กำลังกลัวอยู่หรอกนะ………
“โยซอบ ฉันเข้าไปแล้วนะ” พอผมเปิดประตูเข้ามาก็เห็นของวางไว้อยู่บนโซฟา แล้วเด็กนั้นหายไปไหนกันนะ..... ผมเดินดูทุกห้องแต่ก็ไม่เห็น หรือว่าจะออกไปเดินเล่น คงไม่ใช่หรอกมั้ง
“ฮึก.....ฮือๆๆๆ” เอ๋??? เสียงอะไรนะ หรือว่าจะเป็นเสียงโยซอบ พอผมได้ยินเสียงร้องไห้ ผมก็รีบหาที่มาของเสียงนั้นทันที ในตู้เสื้อผ้างั้นหรอ??? แล้วเด็กนั้นจะเข้าไปในตู้เสื้อผ้าเพื่อร้องไห้เนี่ยนะ....?? ผมตัดสิ้นใจเปิดตู้ดูก็พบร่างเล็กที่นั้งกอดเข่าร้องไห้อยู่ในตู้
“โยซอบ เป็นอะไรหรือเปล่า??”
“จุนนี่ฮะ” พอเด็ดนั้นเงยหน้าขึ้นมาก็โผลเข้ามากอดผมทันที สงสัยจะกลัวที่จะอยู่คนเดียวสินะ
ผมไม่น่าปล่อยให้เด็กนี่อยู่คนเดียวเลย คนตัวเล็กที่ยังคงกอดคนตัวสูงอยู่ ก็ยังร้องไห้ไม่ยอมหยุด
“หยุดร้องไห้ได้แล้ว ไม่เป็นไรนะ เดี๋ยวฉันมานอนเป็นเพื่อนเอง” ผมพูดพร้อมกอดแล้วลูบหัวคนในออมแขนอย่างอ่อนโยน
“จริงนะฮะจุนนี่”
“อืม”
“ขอบคุณฮะ” คนที่อยู่ในออมแขนของผมตอนนี้หยุดร้องไห้แล้วหันกลับมายิ้มให้ผมอย่างแทน หยุดร้องไห้สักทีสินะ พอเวลาผมเห็นเด็กนี่ร้องไห้ทีไรแล้วรู้สึกไม่สบายใจทุกที หรือนี่อาจจะเป็นเพราะ ผมแอบรักเด็กคนนี้ไปแล้ว.......
To be continue………
-----------------------------------------
ตอนนี้อาจจะสั้นไปหน่อยนะค่ะ
แต่ยังไงก็ช่วยคอมเม้นให้ไรเตอร์ด้วยนะค่ะ
Shalunla
ความคิดเห็น