ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fall in love หลงรักนายขี้อ้อน

    ลำดับตอนที่ #6 : Fall in love 5

    • อัปเดตล่าสุด 23 มิ.ย. 56


    "จุนนี่รีบๆเข้ามาสิฮะ  จะใก้ผมรอนานถึงขนาดไหนกัน"

     

    "ฉันรู้แล้ว เร่งกันจริง"

     

    "รู้แล้วก็รีบเข้ามาสักทีสิฮะ"

     

    "เออๆ"

     

    "ผมไม่ใช้ยาอันนี้สระนะฮะ  ผมใช้อันที่อยู่ข้างบนอ่ะฮะ"

     

    "จะให้ฉันสระแล้วเรื่องมากจังเลยนะ"

     

    "ก็ผมไม่ชอบใช้หน"

     

    "เออๆ เดี๋ยวฉันไปหยิบให้"

     

    "ขอบคุณฮะ"

     

    "ก้มหัวลงมาสิ"

     

    "ฮะ"  เฮ้อ.....ยังไงก็ต้องทำอยู่ดีสินะ  เหมือนสระผมให้เด็กยังไงไม่รู้  ทำไมถึงไม่รู้จักโตสักทีนะ  ชอบเอาแต่ใจอยู่เรื่อย แต่พอคิดจะเบื่อก็เบื่อไม่ลง อยากจะบ่นอยากจะว่าก็พูดไม่ออก 

    ก็ไม่อยากทำให้เสียใจหนิหน่า......!!!!!หยุดๆๆ

    คิดอะไรของเราอยู่กันเนี่ย  เราไม่ได้คิดอะไรกับเด็กนี่สักหน่อย แต่ทำไมถึงรู้สึกเป็นห่วงขนาดนี่กันนะ

     

    "เสร็จแล้ว ไปเป่าผมสิ"

     

    "เป่าให้หน่อยสิฮะ"

     

    "ฉันสระผมให้แล้วนะ  ยังจะต้องเป่าผมให้อีกหรอ"

     

    "นะฮะ  นะๆๆๆๆๆ"

     

    "เออๆ  เดินไปนั่งที่โซฟาแล้วเดี๋ยวฉันไปเป่าให้"

     

    "ขอบคุณจุนนี่มากฮะ ผมรักจุนนี่ที่สุดเลย"

    นี่เห็นผมเป็นคนรับใช้ หรือว่าอะไนกันแน่เนี่ย

     

    "เร็วๆ สิฮะจุนนี่"

     

    "อือๆ ฉันรู้แล้วนะ" .....ทำไมผมนุ่มจัง  เมื่อกี้ไม่เห็นรู้สึกเลย  สงสัยมั่วแต่เม่อคิดอะไรอยู่เลยไม่ได้สนใจ   ดูไปดูมาก็เหมือนเด็กเลยนะ

     

    "น่ารักจัง..."

     

    "อะไรนะฮะ??"

     

    "ปะ....เปล่าไม่มีอะไร  ฉันเป่าให้เสร็จแล้ว 

    เข้าไปนอนเถอะ"

     

    "แล้วจุนนี่ไม่ไปนอนหรอฮะ"

     

    "เดี๋ยวฉันตามไป"

     

    "ฮะ" ทำไมเมื่อกี้ถึงพูดแบบนั้นกันนะ  ถ้าเกิดได้ยินขึ้นมาเราก็แย่นะสิ

     

    "เราคงไม่ได้ชอบจริงๆใช่ไหม...??"

     

    "จุนนี่ฮะ  ยืนพูดอะไรอยู่ได้ นี่มันสี่ทุ่มแล้วนะฮะ"

     

    "มะ...ไม่มีอะไร  เดี๋ยวฉันก็เข้าไปเองแหละ

    แล้วทำไมถึงยังไม่นอนอีกล่ะ"

     

    "ก็ผมนอนไม่หลับหนิฮะ  ผมมีอะไรอยากจะถามจุนนี่อ่ะฮะ"

     

    "อะไรล่ะ??"

     

    "คือว่า....จุนนี่ลำบากใจใช่ไหมฮะ  ที่จะต้องเรียกผมว่า ซอบ เฉยๆ จุนนี่ถึงหลี่กเลี่ยงไม่พูดเลย"

     

    "เปล่า"

     

    "ถ้าไม่ใช่แล้วอะไรล่ะฮะ?"

     

    "คือฉัน......"  ผมจะทำยังไงดีล่ะเนี่ย  จะบอกไปตรงๆ หรือจะโกหกดี

     

    "ฉันแค่ไม่มีโอกาสที่จะเรียกแค่นั้นเอง"

     

    "จริงหรอฮะ"

     

    "จริงสิ"

     

    "แล้วจะให้ผมเชื่อได้ไง"

     

    "เชื่อฉันเถอะซอบ  ฉันพูดจริง  เชื่อฉันยัง?"

     

    "เชื่อแล้วฮะ"  สรุปพูดไปก็หมดเรื่องใช่ไหม เราต้องเรียกให้เด็กนี่แบบนี้ทุกวันเลยหรอเนี่ย

    แต่ชั้งเหอะ  นานๆไปเดี๋ยวก็ชินเองแหละ..........มั่ง??

     

    "งั้นก็เข้าไปนอนได้แล้ว"

     

    "ไม่เอาอ่ะ  จุนนี่เข้าไปด้วยสิ นะฮะ"

     

    "อืมๆ"

     

    "นอนหลับฝันดีนะฮะ"

     

    "อืม"

     

    "จุนนี่บอกผมกลับบางสิ"

     

    "นอนหลับฝันดีนะ"

     

    "เรียกชื่อด้วยสิฮะ"

     

    "เรื่องมากจังเลยนะ"

     

    "ก็ผมอยากให้จุนนี่เรียกชื่อผมบางหนิฮะ"

     

    "นอนหลับฝันดีนะซอบ  พอใจยัง??"

     

    "พอใจมากๆๆฮะ"

     

    "งั้นก็รีบนอนได้แล้ว"

     

    "ฮะจุนนี่"  ยังไงก็เหมือนเด็กที่เอาแต่ใจอยู่ดีนั้นแหละ

     

     

     

    "ตื่นได้ ตื่นๆๆๆ" นี่ผมทั้งปลุก ทั้งเขย่า แล้วนะยังไท่ตื่นอีก

     

    "ซอบตื่นได้แล้ว"

     

    "ตื่นแล้วฮะ ^ ^" สงสัยต้องใช้วีธีนี้เรียกทุกวัน

     

    "ตื่นแล้วก็รีบไปอาบน้ำไป" 

     

    "จะรีบไปไหนล่ะฮะ  นี้มันปิดเถอมอยู่นะฮะ"

     

    "จะพาไปเที่ยว  ไม่ไปหรือไง?"

     

    "ไปเที่ยวอ่ะฮะ??"

     

    "อย่าถามให้มันมากนัก  จะไปหรือไม่ไป"

     

    "ไปสิฮะ  ผมก็แค่อยากรู้เฉยๆอ่ะ"

     

    "ฉันจะพาไปบ้านพักของฉันที่อยู่บนภูเขา"

     

    "จุนนี่มีบ้านพักด้วยหรอฮะ"

     

    "มีสิ"

     

    "มันเป็นยังไงหรอฮะ??"

     

    "พอไปถึงเดี๋ยวนายก็รู้เองแหละนะ"

     

    "ก็ได้ฮะ"

     

    "ขึ้นรถได้แล้ว"

     

    "ฮะๆ"

     

    "อย่าหลับระหว่างทางอีกล่ะ  ฉันขี้เกียจปลุก"

     

    "ก็ได้ฮะ แต่ผมรับปากหรอกนะฮะ ว่าผมจะหลับหรือเปล่า"

     

    "แต่ถ้าหลับฉันไม่ปลุกหรอกนะ"

     

    "รู้แล้วฮะ  ไม่ต้องย้ำ"  จะทำตัวเป็นเด็กไปถึงเมื่อไรกันเนี่ย  กว่าจะไปถึงมีหวังหลับแน่ๆ

     

    "ซอบๆ"  ลักษณะแบบนี้หลับชัวร์  ปล่อยให้หลับอย่างนี้เนี่ยแหละ  บอกแล้วไม่เคยจะฟัง

    แกล้งซะให้เข็ด

     

    "เดี๋ยวสิฮะจุนนี่!!!"

     

    "อ่าว  ตื่นแล้วหรอนึกว่าจะหลับจนถึงเช้าซะอีก"

     

    "จุนนี่จะแกล้งผมทำไมอ่ะ"

     

    "ฉันไม่ได้แกล้งสักหน่อย  ฉันเรียกแล้วไม่ยอมตื่นเองนะ"

     

    "โฮ้...จุนนี่อ่ะ  เรียกกันสักอีกสองสามรอบก็ไม่ได้"

     

    "ชั้งมันเถอะ  รีบเข้าไปได้แล้ว"

     

    "ถึงแล้วหรอฮะ"

     

    "อืม"

     

    "เร็วจัง"

     

    "รีบๆเดินไปเถอะนะ  เดี๋ยวก็มืดพอดี"

     

    "รู้แล้วฮะ"

     

    "ถึงหรือยังอ่ะฮะ"

     

    "ถึงแล้ว"

     

    " °° !!!!!  นี้ใช่บ้านพักจุนนี่จริงๆหรอฮะ"

     

    "ก็จริงนะสิ  แล้วมันยังจะมีบ้านพักของใครอีกล่ะ"

     

    "นี่มันบ้านพักหรือคฤหานส์กันแน่เนี่ย  โครตใหญ่เลยอ่ะ"

     

    "จะตกใจอะไรกันนักกันหนาก็แค่บ้านพักหลังเดียว"

     

    "ก็ใครจะไปรู้ว่าบ้านพักจุนนี่จะใหญ่ขนาดนี้กันล่ะ  ใครเห็นก็ต้องตกใจอยู่แล้ว"

     

    "เออๆ  รีบเข้ามาเถอะ  ฉันจะได้ให้คนของฉันเตรียมอาหารเย็นให้"

     

    "ใครอ่ะจุนนี่??"

     

    "ถามมาได้ก็ คนรับใช้กับพ่อครัวไง เดี๋ยวฉันไปดูความเรียบร้อยก่อน  ส่วนนายก็รออยู่แถวนี่เนี่ยแหละ"

     

    "นี้สรุปว่าจุนนี่เป็นแค่คนธรรมดาหรือว่าเป็นคุณชายกันแน่เนี่ย งงไปหมดแล้ว"



    To be continue......

     


    ------------------------------------------------------------------


    ไรเตอร์ขอโทษที่ไม่ได้เข้ามานานนะค่ะ
    พอดีช่วงนี้ไรเตอร์ยุ่งนิดหน่อยเลยเข้ามาแต่งช้า
    แต่ยังไงก็ช่วยคอมเม้นให้ไรเตอร์ด้วยนะค่ะ

    Shalunla
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×