ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Fall in love หลงรักนายขี้อ้อน

    ลำดับตอนที่ #3 : Fall in love 2

    • อัปเดตล่าสุด 17 พ.ค. 56


    'ไอ้ดูจุน!!!'

     

    'กูได้ยินมึงนะ จะตะโกนทำไมว่ะ'

     

    'เมื่อไรมึงจะมาเอาน้องมึงกลับไป'

     

    'ก็จนกว่ากูจะกลับจากอังกฤษ'

     

    'เดี๋ยวนะ หมายความว่าตอนนี้มึงอยู่อังกฤษ'

     

    'เออ'

     

    'มึงไปทำอะไรที่อังกฤษว่ะ?'

     

    'กูก็ไปทำงานดิว่ะ'

     

    'แล้วทำไมมึงไม่เอาน้องมึงไปด้วยว่ะ'

     

    'ก็มันลำบากหนิว่ะ'

     

    'แล้วกูไม่ลำบากหรือไง?'

     

    'เออนะๆ ช่วยกูหน่อยเหอะ'

     

    "เออๆ กูช่วยมึงแค่ครั้งนี้ครั้งเดียวนะ'

     

    'ขอบคุณที่ช่วยกู'

     

    'แล้วเมื่อไรมึงจะกลับมา'

     

    'อีก 2 เดือน'

     

    'ห้ะ!!! นานขนาดนั้นเลย'

     

    'เออดิ ก็กูมาทำงานไม่ได้มาเที่ยวนะเว้ยถึงได้แปปๆอ่ะ'

     

    'เออๆ'

     

    'งั้นแค่นี้แหละกูต้องไปทำงานต่อ'

     

    'เออ'

     

     

     

     

    "จุนนี่ฮะ"

     

    "อะไร?"

     

    "คุยกับใครหรอฮะ?"

     

    "คุยกับพี่นายอ่ะ"

     

    "คุยกับพี่ดูจุนหรอฮะ"

     

    "อืม"

     

    "แล้วพี่ดูจุนจะกลับมาเมื่อไรอ่ะฮะ"

     

    "อีก 2 เดือน"

     

    "นานจังอ่ะ แต่ไม่เป็นไรยังไงก็มีจุนนี่อยู่ด้วย"

    ดีใจเข้าไป ผมเนี่ยซวยซ้ำซวยซ้อนจริงๆเลย

     

    "จุนนี่ฮะๆ"

     

    "อะไรอีกล่ะ?"

     

    "เย็นนี้ไปกินข้าวข้างนอกกันนะฮะ"

     

    "ไหนนายบอกว่าไม่ชอบกินข้าวข้างนอกไง"

     

    "ก็ฉลองที่เราคบกันไงฮะ" เออ ผมลืมไปเลยว่าโดนบังคับให้คบ สรุปตอนนี้ผมต้องทำหน้าที่คนรักใช่ไหมเนี่ย

     

    "อืมๆ งั้นก็ไปเตรียมตัวไป"

     

    "ฮะ" 

     

     

    "เสร็จหรือยัง?"

     

    "เสร็จแล้วฮะ"

     

    "งั้นก็รีบไปเถอะ"

     

    "ฮะ" เฮ้อ~~ ผมล่ะเหนื่อยจริงๆเลย ต้องมาดูแลเด็กคนนี้ แถมยังจะต้องตกลงเป็นแฟนกับไอ้เด็กนี้อีก

     

    "อ่ะ ฝนตกหนิฮะ"

     

    "จริงด้วย งั้นก็รีบๆกลับเถอะ เดี๋ยวนายจะไม่สบาย"

     

    "เป็นห่วงผมหรอฮะ"

     

    "เปล่า ก็ถ้านายเป็นอะไรไปมันก็รำบากฉันนะสิ"

     

    "โฮ อะไรกันจุนนี่อ่ะ คนเขาอุสาคิดว่าเป็นห่วง 

    งอลจุนนี่แล้ว"

     

    "อ่าวเดี๋ยวสิ" ผมทำอะไรผิดเนี่ย อยู่ดีๆก็งอลผมเฉยเลย

     

    "เดี๋ยวสิ เรื่องแค่นี้นายจะงอลฉันทำไม"

     

    "ก็ผมน้อยใจอ่ะ"

     

    "น้อยใจเรื่องไร?"

     

    "ก็เรื่องที่จุนนี่ไม่เป็นห่วงผมเลยอ่ะ"

     

    "เรื่องแค่นี้ นายจะน้อยใจทำไม?"

     

    "ทำไมจุนนี่ไม่เข้าใจผมเลยอ่ะ? แค่นี้ยังไม่รู้อีกหรอว่าผมนะชะ...."

     

    "อะไร?"

     

    "ชั้งมันเถอะยังไงจุนนี่ก็ไม่เข้าใจผมอยู่ดี"

     

    "เดี๋ยวสิ เดี๋ยว!!!" อะไรกันนักหนาเรื่องแค่นี้ทำไมต้องโกรธด้วยนะ

     

    "หยุดได้แล้ว!! เดี๋ยวนายก็ไม่สบายหรอก ออกไปเดินตากฝนอย่างนั้นเดี๋ยวก็ไม่สบายขึ้นมาจะทำยังไง?"

     

    "ไม่!! ยังไงจุนนี่ก็ไม่เป็นห่วงผมอยู่แล้วหนิ. ให้ผมเป็นไข้จนตายไปเลยจุนนี่จะได้ไท่ต้องรำบากมาดูแลผม" โกรธกันขนาดนั้นเลย เฮ้อเหนื่อยจริงๆ สรุปผมต้องง้อไอ้เด็กนี้ใช่ไหม?

     

    "ฉันเป็นห่วงนาย ถ้านายเป็นอะไรไปฉันคงรู้สึกผิด ขอโทษที่พูดทำร้ายจิตใจนาย"

     

    "จุนนี่โกหก"

     

    "ฉันพูดจริงนายรีบเข้ามาเถอะ ฉันเป็นห่วงนายนะ"

     

    "ก็ได้ฮะ"

     

    "รีบขึ้นไปอาบน้ำเช็ดหัวให้แห้งเลย เดี๋ยวจะไม่สบาย"

     

    "ฮะ" บทจะว่าง่ายก็ง่ายเกินไปนะ เด็กคนนี้นี่แปลกจริงๆเลย

     

    "เป็นไงมั้ง?"

     

    "ก็รู้สึกปวดหัวนิดหน่อยอ่ะฮะ"

     

    "งั้นก็ไปกินยาแล้วนอนไป"

     

    "ฮะ" จนได้สินะ ในที่สุดก็ไม่สบาย เฮ้อยังไงก็ต้องดูพรุ่งนี้ก่อน ถ้าไข้ขึ้นคงต้องโทรไปหยุดโรงเรียนให้

     

    "นี้เช้าแล้วนะ ตื่นได้แล้ว" สงสัยไข้ขึ้นแน่เลย. 

     

     

     

     

    'เออ...คุณครูครับผมเป็นผู้ปกครองของยัง โยซอบ พอดีเขาไม่สบายก็เลยจะโทรมาหยุดนะครับ'

     

    'ค่ะๆ ขอบคุณที่โทรมาบอกนะค่ะ'

     

    'ครับ'

     

     

     

    วันนี้ทั้งวันผมต้องดูแลไอ้เด็กนี้หรอเนี่ย  

     

    "อ่าวจุนนี่ฮะ นี้กี่โมงหรอฮะ?"

     

    "10 โมง"

     

    "หะ!!! สายขนาดนี้ทำไมจุนนี่ไม่ปลุกผมล่ะฮะ"

     

    "ก็นายยังตัวรุมๆอยู่เลย เดี๋ยวไปเรียนกลับมาก็ไขขึ้นหนักพอดี"

     

    "ฮะๆ"

     

    "เดี๋ยวฉันไปเอาข้าวต้มกับยามาให้"

     

    "ไม่เป็นไรฮะเดี๋ยวผมเดินไปเอง"

     

    "นายไม่สบายอยู่ นอนเถอะ เดี๋ยวฉันไปเอามาให้"

     

    "เดี๋ยวผมไปเองฮะ...โอ้ย!!"

     

    "ฉันบอกนายแล้วไง ไปนอนเถอะ เดี๋ยวฉันไปเอามาให้"

     

    "ก็ได้ฮะ" ดื้อจริงๆเลย ไอ้เด็กคนนี้หนิ

     

    "อ่ะ กินข้าวต้มสะ จะได้กินยาต่อ"

     

    "ฮะ"

     

    "...."

     

    "เออ...จุนนี่ฮะ"

     

    "มีอะไร?"

     

    "ผม...ขอถามอะไรจุนนี่หน่อยได้ไหมฮะ"

     

    "ได้สิ"

     

    "ผมรักจุนนี่นะฮะ"

     

    "ฉันรู้แล้วนะ"

     

    "ผมไม่ได้คิดกับจุนนี่แบบพี่นะ ผมคิดกับจุนนี่เหมือนผู้ชายคนหนึ่ง. ผมรักจุนนี่มากนะฮะ"

     

    "......."

     

    "แล้วจุนนี่เคยรักผมบ้างไหม?"

     

    "......." เอาแล้วไง ถามมาแบบนี้ผมจะตอบยังไงดีเนี่ย...


     To be coutinues........


    -------------------------

    ไรเตอร์ขอโทษที่เอามาลงช้านะค่ะ
    ยังไงก็อย่าลืมคอมเม้นให้ไรเตอร์
    ด้วยนะค่ะ

    Shalunla
    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน
    นิยายแฟร์ 2024

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×