คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : เริ่มเรื่องวุ่น
แสงสีส้มสาดส่องเข้ามาเพื่อเป็นการบ่งบอกเวลา……..แน่นอนเป็นเวลาเช้า มีร่างของเด็กหนุ่มขดตัวอยู่ใต้ผ้าห่มผืนสีเขียว มีผมสีดำและตาสีฟ้าอันดูเหมือนมีมนตร์สะกดอะไรบางอย่างมิอาจละสายตาจากดวงตาคู้งามนั้นได้ โผล่ออกมาจากผ้าห่ม
" คลิก! " เสียงลูกบิดประตูห้องดังขึ้นพร้อมกับร่างของหญิงวัยกลางคนก้าวเข้ามาเธอผู้นั้นมีนัยน์ตาสีฟ้าเช่นเดียวกับเด็กหนุ่มบนเตียงบอกยี่ห้อแม่ลูก กันเห็นๆ
"เฮ้อ เหมือนเคย ตื่นสายทั้งปี " หล่อนบ่นออกมาพลางมองลงไปบริเวณพื้นเห็นนาฬิกาปลุก 4-5 เรือนวางระเนระนาดอยู่ สภาพของนาฬิกาแต่ละเรือน……. ดูไม่ได้บุบบู้บี้ กี่เรือน กี่เรือนก็ต้องมีชะตากำอย่างนี้ทั้งสิ้น จากนั้นหล่อนก็มองดูลูกชายของหล่อนแล้วรำพึงกับตัวเอง
"วันนี้สินะที่เค้าก็จะรู้ตัวตนที่แท้จริงของเค้าเอง"
"ไวล์ ตื่นได้แล้วลูก "
"ไวล์ " เสียงมารดาเริ่งบ่งบอกถึงอารมณ์ที่ไม่คงที่
"ไวล์ตื่นลูก ตื่นๆๆๆๆๆๆๆลูกต้องไป ร.ร"
"ว๊ากๆๆๆๆๆๆๆๆ"
ทันใดนั้นทั้งบ้านก็เกิดพายุขนาดย่อมๆขึ้น แต่มันต่างจากพายุจริงๆตรงที่ พายุที่บ้านนี้มีให้เห็นทุกวันน่ะสิ
ไวล์ เวรียาร์ด เป็นเด็กหนุ่มหน้าตาดีในสายตาสาวๆ อายุราว 15 ปี ผมดำ ตาสีฟ้าสวยที่หลายๆคนชอบ เรียนที่โรงเรียนเซนต์บาร์เบิล ไม่มีแฟน และที่สำคัญโชคชะตามักเล่นตลกกับเขา
……………………………………………………………………………………………………….
โรงเรียน เซนต์บาร์เบิล
" เมอร์ลี่"
มาค่ะ
"เวเน่"
มาค่ะ
"ซอฟ"
มาครับ
"ไวล์ เวรี…." เสียงของครูถูกหยุดไว้แค่นั้น และถูกกลบด้วยเสียง
"ปัง++" พร้อมร่างเด็กหนุ่มที่ตอนนี้กำลังส่งรอยยิ้มแห้งๆ ให้ครูประจำวิชา แต่ไม่วายดีที่ยังไม่ลืมต่อคำที่ครูค้างไว้ " ยาร์ด มาครับ"
"นี่ มิสเตอร์ เวรียาร์ด ทีหน้าทีหลังเวลามาก็หัดจับลูกบิดประตู แล้วหมุน โดยไม่ต้องชนประตูก่อนได้ไหมประตูนี้น่ะ จะพังอยู่รอมร่อแล้ว อีกอย่างที่ไม่ต้องสะเออะไปห่วงภารโรงว่ากลัวเขาจะไม่มี อะไรทำหรอกนะ หึ แล้วเดี๋ยวนี้ของก็แพงหัดประหยัดมั่งก็เป็นการดีมากนะ"
"ครับ ครับ" ไวล์พูดเสียงอ่อย
"เอาล่ะเรามาเรียนกันเลย"
"วิชาประวัติศาสตร์เป็นวิชาที่ว่าด้วยการศึกษาเรื่องราวในอดีต โดยนำหลักฐานที่พบเห็นมาวิเคราะห์ตีความ ดังนั้นนักเรียนจะเห็นว่า"
" โ ป๊ ก "
"เสียงอะไรน่ะ"
"ไวล์" เสียงประสานของนร.ในห้องดังขึ้น
"หือ รายหรอ"
"นี่ ไวล์คิดนั่งหลับตอนนี้น่ะ มันไม่แฟร์เท่าไรนะนี่เพิ่งเรียนใน2 นาทีแรกเท่านั้นเอง ครูให้เธอถามเกี่ยวกับวิชานี้ 1 คำถาม "
"เออ…คือ รากที่2ของ 1600 คืออะไรครับ"
"กรี๊ด…นี่ไวล์ดูท่าเธอก็ยังไม่รู้เลยล่ะสิว่าวิชานี้วิชาอะไรน่ะ ( เฮ้อ จริงๆเลย)"
ตลอดชั่วโมงนั้นไม่ได้เรียนเลยเนื่องจากต้องฟังบทสวดของอาจารย์ประจำวิชาอันยาวเหยียด จนจบ ส่วน เจ้าไวล์นั่น ก็หลับ
………………………………………………………………………………………………………
"กลับมาแล้วครับ"
"อ้าวไวล์ เป็นไงบ้างลูก ที่ ร.ร. ดีไหม" เวร่าผู้เป็นเเม่ถามขึ้นด้วยความเป็นห่วง
"เยี่ยมครับ" ไวล์ตอบหน้าตาย
"งั้นก็ดีแล้วล่ะจ้ะ คือ ไวล์แม่มีอะไรจะบอกลูก"
"เรื่องอะไรล่ะครับ" ไวล์ถามขึ้น
"มันเกี่ยวกับลูก เรื่องนี้สำคัญมากมันสามารถเปลี่ยนแปลงชีวิตของลูกทั้งชีวิตเลย ลูกเคยสงสัยบ้างไหมว่าทำไมดวงตาสีฟ้าคู่สวยนั้นของลูกมันเหมือนมีมนตร์ดึงดูดบางอย่าง เคยสงสัยบ้างไหมว่าทำไมกลางวันลูกจึงหลับบ่อยๆ และกลางคืนลูกก็ไม่ค่อยง่วง ไม่เหมือนเด็กทั่วๆไป".
ไวล์มองหน้ามารดาเป็นการบอกนัยๆว่าแน่นอน เขาสงสัยมานานแล้วล่ะ
เวร่าพูดต่อด้วยความมั่นใจ
"คือ ลูกเป็นผู้ใช้มนตรา "
"หา!!!!!!" ไวล์ตะโกนก่อนจะช็อกสลบเหมือดไปตรงนั้นดื้อๆ
'ขวัญอ่อนจริงลูกคนนี้' เวร่าคิดในใจ
หลังจากนั้น 1 ชั่วโมงไวล์ก็ตื่น พร้อมแคะขี้หูทั้งสองข้างเพื่อฟังให้ชัดๆข้อมูลจะได้ไม่ผิดพลาด
แต่ก็เหมือนเดิม เขาฟังถูกตั้งแต่ครั้งแรกแล้ว(เสียดายขี้หู แย่เลย)
ไวล์นั่งอึ้งพลางคิดว่า อยู่มา15 ปี ไม่มีใครบอกมาสักแอะว่าเขาเป็นใครมาจากไหน ส่วนเรื่องพ่อพอเขาถามแม่ แม่เขาก็ดันไม่ตอบ แต่อยู่ๆวันนี้เขากลับไปเป็นผู้ใช้มนตราซะนี่ ถ้าเป็นคุณ คุณจะรู้สึกยังไงล่ะ
………………………………………………………………………………………………
ความคิดเห็น