วิจักษ์/วิจารณ์ การ์ตูนที่ชอบของผม

ลำดับตอนที่ #9 : Yosuga no Sora: รักต้องห้าม

              อย่างที่บอกนั่นแหละครับ ว่าผมเองเป็นคนเลือกดูอนิเมชั่นพอสมควร เรื่องไหนดังก็ตามไปดู บางเรื่องดูปลดเปลื้องอารมณ์เล่น บางเรื่องก็ตามอ่าน ตามดู เพราะเห็นตัวละครน่ารัก เช่นตอนนี้คิดว่าจะดูอาเรียกระสุนแดงเพระาอาเรียน่ารัก หรืออาจจะดูสาวน้อยเอเลี่ยนเอริโอะด้วยเหตุผลเดียวกัน นี่ก็เป็นเรื่องหนึ่งที่ผมดูเพราะตัวละครน่ารักอีกนั่นแล
             เหตุอันใดถึงไดมาดูเรื่องนี้ ก็เรื่องของตัวละครนั่นแล เริ่มตั้งแต่ช่วงที่เว็บซิสค่อนเปิดใหม่ๆ เขาก็ใช้ตัวละครมาสคอทที่ผมไม่รู้ว่าเป็นใคร และไม่ใส่ใจ จนกระทั่งตามมาดมเจอเรื่องนี้แล (และหาเกมมาเล่นในภายหลัง)

Yosuga no sora(นภาแห่งความสัมพันธ์)

  
แนว:ดราม่า 18+
ทีมผู้สร้าง:feel (Da capo series)

ผู้กำกับ:ทาเคโอะ ทาคาฮาชิ (spice and wolf)

               สำหรับเรื่องนี้ก็เป็นอีกหนึ่งในหลายๆเรื่องที่สร้างมาจากเกมจีบสาว(ตัวเกมไม่เหมาะสำหรับเด็กนะครับ)  ซึ่งถ้าเกมไม่เจ๋งก็คงไม่เอามาทำ ซึ่งจากที่ผมเล่นเกมมา (เนื้อเรื่องของคาสึฮะ) นับว่าเปี่ยมอารมณ์อย่างยิ่งละครับ โดยเฉพาะความเศร้าและเจ็บปวดที่ทำมาได้ดี ต้องมอบเครดิตให้ภาพและเสียงละครับ ที่ดึงอารมณ์ออกมาได้ดีอย่างยิ่ง อย่างไรก็ตามเกมนี้ไม่เหมาะกับคนเบื่อง่ายนะครับ เพราะตัวเกมมันจะขึ้นแต่ dialog มาให้อ่านเท่านั้น ส่วนคนไม่กระดิกญี่ปุ่นก็พอสนุกได้บ้างนะครับ เพราะใช่ว่าคุณจะเดาเนื้อเรื่องโดยสังเขปไม่ออกนะ (แต่มันไม่สนุกเท่ารู้ญี่ปุ่นแน่นอน)

เนื้อเรื่องคร่าวๆเลยนะครับ ก็คือ สองพี่น้องแฝดไม่แท้คาสุกาโนะอาศัยอยู่กับพ่อแม่ในเมือง มีครอบครัวที่อบอุ่น พ่อแม่ให้ครามรักเอาใจใส่ โดยพ่อทำกิจการร้านอาหาร (อะไรทำนองนั้น)

อยู่มาวันหนึ่ง พ่อกับแม่เสียชีวิตเพราะรถชน สองพี่น้องจึงตัดสินใจย้ายไปอยู่ชนบท กลับไปที่บ้านของปู่และย่า ตั้งใจว่าจะใช้เริ่มต้นชีวิตใหม่ที่นี่ และเรื่องราวต่างๆจึงเริ่มต้นภายใต้ชนบทที่มีแต่ทุ่งนา ขุนเขา และฟ้าครามแห่งนี้

  

คาสุกาโนะ ฮารุกะ

แฝดผู้พี่ ชายหน้าสวยซึ่งพอย้ายมาที่ใหม่ก็ต้องเป็นพ่อบ้านจำเป็น ด้วยความที่หัวหงอกและมีดวงตาสีเทาจึงทำให้เขาดูแปลกไปจากคนที่ชนบท และกลายเป็นที่หมายปองของสาวๆหลายคน ในอดีตเคยมีเรื่องบนเตียงกับนาโอะ เขาว่ายน้ำไม่เป็น เขาเอาใจใส่โซระมากที่สุดตามประสาพี่ชายที่แสนดี(เกินเลย) ไม่ว่าจะคอยคุยเหมือนเพื่อน คอยไปเยื่อยโซระตอนที่เธออยู่โรงพยาบาล และเป็นพ่อบ้านให้โซระเมื่อมาอยู่ที่ชนบท เนื่องจากเป็นหลานของนายแพทย์คาสุกาโนะ(ปู่ของเขา) จึงเป็นที่รู้จักกันดีในชนบทนี้

 ในเกมนิสัยน่ารักนะ แต่ในอนิเมะดูเหมือนพ่อฟันแหลกมากกว่า เพราะบทในอนิเมะกระชั้นเกินไป

  

คาสุกาโนะ โซระ

            น้องสาวฝาแฝดคนละฝาของฮารุ ในวัยเด็กเธอสุขภาพแย่มากจึงต้องอยู่ในโรงพยาบาลหลายปี(ค่อนข้างปกติของฝาแฝดครับ เพราะสายสะดือจะต้องส่งสารอาหารไปเลี้ยงลูกอ่อนคราวละสองคนซึ่งบางทีก็ไม่เท่ากัน ทำให้คนนึงอ่อนแอแต่อีกคนนึงแข็งแรง ที่พบบ่อยคือคนนึงจะตายคาครรภ์ครับ) ทำให้เธอมักจะใช้เวลาว่างไปกับการเล่นคอมหรือเล่นBB เนื่องจากตอนอยู่ในโรงพยาบาลฮารุกะติดต่อหาเธอและคุยกับเธอบ่อย ทำให้เธอสนิทกับฮารุกะมากกว่าพ่อแม่ และไม่ยอมแยกจากฮารุกะแม้มันจะจำเป็น เธอชอบเรียกฮารุกะว่า”ฮารุ” และหึงหวงฮารุกะ โดยเฉพาะเมื่อเจอกับนาโอะ

โดยส่วนตัวผมว่าโซระในเกมดูเด็กกว่าในอนิเมะทั้งหน้าตาและนิสัย ในเกมเธอขี้งอนและเป็นห่วงฮารุ แต่ในเมะขี้หึงและไม่ยอมยกฮารุให้ใคร   
 

                โยริฮิเมะ นาโอะ

            คู่บนเตียงกับฮารุกะในอดีต เป็นคนที่เด่นสารพัดงานบ้านงานเรือนและพยายามจะช่วยเหลือฮารุกะตลอดมา เนื่องจากครองครัวของเธอแตกแยกจึงทำให้เธอหนีออกมาจากบ้านแล้วมาพบฮารุกะ ก่อนที่จะมีอะไรกันคราวหลัง เธอเป็นห่วงโซระถึงแม้โซระจะไม่ชอบเธอ ด้วยความที่เรียนสูงกว่าฮารุกะอยู่1ปี เธอจึงตัดสินเรื่องต่างๆอย่างสุขุมและให้คำแนะนำทุกอย่าง เธอมีนิสัยอ่อนโยนและพูดจาอย่างมีเหตุผล

ส่วนตัวผมแล้วนาโอะนับเป็นตัวละครที่เปลี่ยนไปจากเกมน้อยที่สุดแล้ว

   

อามัตสึเมะ อากิระ   

มิโกะประจำศาลเจ้าซาโยริฮิเมะ และเป็นคนดูแลศาลเจ้าต่อจากผู้ปกครองของเธอ เพราะแม่เธอเสียตั้งแต่เธอยังเด็กจึงถูกอุปถัมภ์โดยเจ้าอาวาสประจำศาลเจ้าคนก่อน เป็นคนที่มีนิสัยร่าเริง แต่เด่นด้านความรู้สึกของคนมาก ในตอนเด็กเคยไปเล่นจับจักจั่นกับฮารุกะแล้วก็ตกต้นไม้ อากิระมีจุดเด่นคือเป็นสาวแอ๊คทีฟอย่างมากจนดูคล้ายเด็กเล็กที่ซุกซน แต่ถ้าเป็นงานดูแลศาลเจ้าและรักษาแผลใจ เธอจริงจังกับเรื่องนี้เสมอ

ถือเป็นอีกตัวละครที่ไม่เปลี่ยนไปจากในเกม แต่ในเมะเปรี้ยวกว่าจนดูไม่เข้ากัน ที่สำคัญคือหน้าตอนเด็กนี่ ดูเผินๆนึกว่าคิโนโมโตะ ซากุระอีก

  

มิกิวะ คาสึฮะ 

คุณหนูประจำเมืองนี้ มีรถรับส่งพร้อมคนขับแถมยังมีคนใช้ส่วนตัว ถึงกระนั้นเธอเลือกที่จะเดินไปโรงเรียนมากกว่านั่งรถ เธอเป็นห่วงอากิระไม่ต่างจากที่ฮารุกะห่วงโซระ เธอมักจะตวาดใส่สิ่งที่เธอไม่ชอบและใช้กำลัง โดยเฉพาะกับเรียวเฮซึ่งเป็นคู่มวยเลยทีเดียว งานอดิเรกคือเล่นวิโอล่า โดยมักจะเล่นให้อามัตสึเมะฟัง เป็นเชิงทดสอบว่าตัวเองมีฝีมือมากแค่ไหน โดยเธอเล่นวิโอล่าตามแม่ของเธอซึ่งเล่นเก่งมาก

เป็นตัวละครที่ในเมะกับเกมต่างกันชนิดฟ้ากับเหว เพราะในเกมซึนเดเระ มีเบื้องหลังที่อ่อนแอและคิดมาก แต่ในอนิเมะกลับเป็นคนที่ใจเย็นกว่าและดูไม่เหมือนคุณหนูเท่าไหร่ ส่วนผมมองว่าวาดมาหน้ายังกะอากิยามะ มิโอะ อย่างมาก

นางาซาโตะ เรียวเฮ

เด็กซ้ำชั้นคนหนึ่งในห้องฮารุกะ แม้จะดูเหมือนนักเลงแต่จริงๆแล้วเป็นคนตลกแบบหยาบคาย เนื่องจากชอบพูดจาขวานผ่าซากจึงมักจะโดนสาวๆเล่นงานเสมอโดยเฉพาะคาสึฮะ เขาหลงรักโซระแต่แรกเห็นแต่เพราะนิสัยกระด้างจึงเข้าหาโซระไม่สำเร็จทุกครั้ง ยามปกติชอบใส่ชุดยูคาตะ เป็นคนเรียนไม่เก่งและชอบเล่นอะไรบ้าๆ

นี่ก็ต่างไปจากเกมเพราะในเกมเรียวเฮสนิทกับอากิระจนนาโอะเรียก”คู่หูอากิระ”(Double Akira) แต่ในเมะกลับเป็นคนที่ไม่มีสาวคนใดเข้าหาและดูนักเลงกว่าเพราะไม่เคยแสยะยิ้มเลย
           โนงิซากะ โมโตโกะ
               เมด (แม่บ้าน) ประจำบ้านคาซึฮะ เธอไม่ปรากฏอายุ (แต่คิดว่ามากกว่า20ปีแล้ว) เป็นคนที่ดูภายนอกสุภาพเรียบร้อย แต่ความจริงแล้วชอบดื่มเบียร์ ขี้เมา และก็รั่ว เธอมักจะกังวลในความแก่ของตัวเอง (ทั้งๆที่อายุเพิ่ง20กว่าปีเนี่ยนะ)
               คนนี้ก็มาอีกคนที่ผมว่าในอนิเมชั่นทำมาได้ไม่น่ารักและดูน่าผิดหวัง ในอนิเมชั่นเธอรั่วเหมือนป้าแก่มากกว่ารั่วแบบใสๆในเกมเสียอีก
 

ในด้านของภาพอนิเมชั่น ตัวละครแต่ละตัวหน้าตาและรูปร่างดูแปลกๆ ไม่ได้แปลว่าไม่สมส่วนอะไรนะ แต่มันดูไม่เข้ากับบทที่ได้เท่าไหร่ อย่างคาสึฮะที่หน้าตาไม่ค่อยจะคุณหนู อากิระที่รูปร่างไม่สมนิสัยแบบเด็กแก่นแก้ว หรือกระทั่งโซระที่ดูไม่ค่อยจะเป็นน้องสาวผู้น่ารักเสียเลย แต่สิ่งที่ไม่ทำให้แย่ลงไปกว่านี้คือการจัดวางฉากและแบ๊คกราวน์ครับ ฉากชนบทที่เป็นเบื้องหลังถอดแบบจากเกมาได้สวยงามไม่ต่างกัน และให้บรรยากาศดี ส่วนการจัดวางฉากนับว่าทรงพลังน่าพอใจ คุณสามารถสัมผัสได้ถึงอารมณ์ความกดดัน และความเศร้าสลดของตัวละครได้ในฉากของมันเองครับ ส่วนเอฟเฟ็คและการนำวัตถุสามมิติมาสร้างรถ พัดลม และอื่นๆก็ดีและเข้ากับภาพฉากและตัวละครดีครับ

เสียงเพลงประกอบก็นับว่าดีน่าพอใจ ผมบอกเลยนะว่าผมชอบเพลงเปิดมาก แต่เสียอย่างนึงคือเพลงประกอบบางเพลงฟังดูธรรมดาอย่างมาก อย่างเพลงปิดแบบพิเศษที่ไม่ชวนฟัง ถึงกระนั้นก็นับว่าวางมาเข้ากับฉากและทำให้คุณก้าวข้ามช่วงน่าเบื่อไปได้

การวางเนื้อเรื่องนี่สิที่ไม่เข้าท่านัก เพราะหลายๆจุดพูดน้อยเกิน บางจุดก็เต็มไปด้วยเรื่องที่ไม่เข้าใจ ถ้าจะยกตัวอย่างง่ายๆก็คือในช่วงตอนที่5-6 ที่พยายามพูดถึงความทุกข์ของอากิระ ซึ่งอธิบายมาไม่เข้าใจเท่าไหร่ และพอเรื่องถึงช่วงไคลแม็กซ์ตามแบบของเรื่องแนวดราม่า ก็ไม่ยาวเท่าที่ควร และจบลงที่ฉากR

 

               แถมอีกฉากคือฉากใกล้จบที่ฮารุกะจะช่วยโซระที่คิดจะโดดน้ำตาย แล้วจมไปทั้งคู่ อยู่ดีๆพวกเขาก็ขึ้นมาที่บันไดศาลเจ้าเก่า โดยไม่บอกว่าใครช่วย และไม่พูดไม่จาอะไรมากนัก ซึ่งผมเองคงจะบอกว่า ถ้าคุณไม่รู้เนื้อเรื่องส่วนนี้มาก่อนคุณอาจจะงง ว่าสองพี่น้องตายไปแล้วหรือไง และที่แน่ๆคือบทพูดสั้นจนไม่ประทับใจโดยจบที่การสารภาพรักคู่กับเพลงที่น่าเบื่อ แม้ภาพตะวันโผล่พ้นฟ้าอันสวยงามก็ไม่ช่วยให้สัมผัสอามรณ์ได้เท่าที่ควร ที่แย่ที่สุดคือ จากทั้งหมด12ตอน ผมนับฉากRได้ถึง23ฉาก เยอะเกินไปป่าวเพ่

ด้านเสียงพากย์ก็ไม่ต้องพูดอะไรมาก เพราะตัวละครเอาคนพากย์คนเดียวกับที่พากย์ในเกมมาพากย์ และรวมๆก็นับว่าได้อารมณ์พอใช้ ก็ถือว่าทำได้ดีเหมือนกัน ถึงเสียงของเรียวเฮจะชวนเหวออยู่เหมือนกัน และเสียงของฮารุกะที่รู้สึกจะเข้มไปหน่อยนะ ผิดกับหน้าไปเยอะ

มันคงโหดร้ายมากที่จะเอาเรื่องนี้ไปเทียบกับอนิเมะสร้างจากเกมจีบสาวของ Kyoto Animation (Air, Kanon, Clannad) แต่มันน่าจะดีกว่าที่จะเพิ่มซีนไคลแมกซ์ ซีนที่ประทับใจให้มันยาวกว่านี้ รวมไปถึงลดฉากRลงไปให้มันมากๆด้วย คงไว้แค่พวกที่สำคัญก็พอแล้ว เยอะแบบนี้เอาเวลาไปนับรวมฉากน้ำตาไหลแบบKyoAni ได้เลยนะ

โดยรวมแล้ว ถ้าคุณเล่นเกมนี้มาก่อน อนิเมะเรื่องนี้นับว่าดัดแปลงมาไม่เข้าท่านัก แต่ถ้าคุณไม่ได้เล่นเกมมาก่อน อนิเมะเรื่องนี้ก็ไม่เลวร้ายเกินไป  และสำหรับบางคน ก็อาจจะเรียกได้ว่า "แค่เห็นโซระก็มีความสุขแล้ว"
               แต่สำหรับผม ผมเลือกมังงะมากกว่าครับ ซึ่งไม่ติดเรทเหมือนแบบข้างต้น

               สำหรับคำถามที่ว่า ทำไมความรักในสายเลือดถึงผิด คำตอบก็คือ มันเป็นสัญชาติญาณของมนุษย์ที่ไม่ต้องการให้ลูกหลานตัวเองอ่อนแอ
              อันนี้เปรียบไปก็เหมือนเวลาผสมพันธุ์หมาแหละครับ ถ้าผสมหมาพันธุ์บริสุทธิ์ต่อไปเรื่อยๆ มันจะอ่อนแอ หรืออาจจะพิการได้เลยทีเดียว กับคนนั้นก็ไม่ต่างกัน หากคนที่มีลักษณะพันธุกรรมเหมือนกัน (สายเลือดเดียวกัน) ให้กำเนิดทายาท ทายาทจะอ่อนแอลงจนพิการได้ ถ้าผมจำได้ไม่ผิด เคยมีเหตุในหมู่บ้านปิดบนเกาะไอร์แลนด์ ซึ่งไม่ยอมรับวัฒนธรรมภายนอก ถูกขนานนามว่าเป็นหมู่บ้านต้องสาปเพราะเด็กในหมู่บ้านนี้เกิดมาตาบอด หูหนวก เป็นใบ้ โดยควาจริงก็คือเพราะคนในหมู่บ้านไม่แต่งงานกับคนนอก เลยต้องแต่งงานระหว่างญาติในหมู่บ้านกันเอง โดยเป็นมาได้สัก3-4รุ่นแล้ว

  และอีกอย่างก็คือ พี่กับน้องจะมีฮอร์โมนอยู่ชนิดหนึ่ง ซึ่งทำให้พี่กับน้องไม่เกิดอารมณ์รักกัน โดยพี่กับน้องทั่วๆไป มีโอกาสน้อยมากที่จะรักกันฉันท์แฟนครับ แต่กับแฝดคนละฝาจะไม่มีฮอร์โมนตรงนี้ เนื่องจากแฝดคนละฝาถือเป็นความผิดปกติอย่างหนึ่งในการปฏิสนธิครับ

 เนื่องจากแฝดไม่แท้ เกิดจากการที่อสุจิสองตัว และไข่สองใบได้ผสมกัน พูดง่ายๆคือ แฝดคนละฝาเกิดจากการปฏิสนธิสองครั้งในเวลาเดียวกัน (แฝดแท้เกิดจากการปฏิสนธิแบบไข่ใบเดียว อสุจิตัวเดียว โดยพอปฏิสนธิกันแล้วมันจะสร้างเด็กขึ้นมาเป็นคนสองคนภายหลังในขั้นตอนสร้างเซลล์) จึงเป็นลักษณะไม่ปกติอยู่แขนงหนึ่ง จึงไม่น่าแปลกใจ ว่าทำไมแฝดคนพี่กับคนน้องจะแตกต่างราวกับคนละคน

           

นอกจากนี้ หนึ่งในวิธีคลาสสิคที่เขามักจะทำเมื่อแม่ได้ฝาแฝดชายหญิง (ซึ่งต้องเป็นแฝดคนละฝาอยู่แล้ว) คือจับแยกกันไปดูแลครับ (บ้างก็อาจจะจับแต่งงาน เพราะเชื่อว่าเป็นคู่รักจากชาติก่อน) เนื่องจากความที่แฝดคนละฝาจะรู้สึกถึงความเป็นพี่เป็นน้องน้อยมาก (คือจะคิดเหมือนเป็นคนละคน) ถ้าปล่อยให้อยู่ด้วยกันก็มีความเป็นไปได้ที่จะสนิทกันจนรักกันเอง ก็เลยมักจับแยก (จนกลายเป็นเหตุการณ์แบบหนึ่ง ที่ชายชาวอเมริการักผู้หญิงคนหนึ่งมาก แล้วขอแต่งงาน แต่คำขอล้มเหลวเพราะเขาไม่รู้ว่าแฟนของเขาเป็นคู่แฝดของเขาซะเอง)

            
               ก็จบกันเท่านี้แหละครับ