ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Secret
B
B
Butterflies
[Secret]
[Secret]
-Yongguk-
"ว่าไงครับ?สนใจพวกผมหรอ?"ห๊ะ!? สนใจงั้นหรอ? เหอะ! ผมว่าพวกเขาเข้าใจอะไรผิดแล้วล่ะ อาจจะใช่ที่ย่านนั้นมีแต่คนสนใจพวกเขา แต่ใช่ว่าที่นี้จะมีคนสนใจพวกเขานิ(ที่นี้มีแต่คนสนใจ Night กันทั้งนั้น มีแต่พวกแกแหละ Evil! ที่ไม่สนใจ!!<<ไรท์)ขี้ตู่จริงๆ
"ถ้าตอบว่าไม่ล่ะ"อยากรู้จริงๆ ถ้าพวกเขาโดนปฏิเสธ พวกเขาจะทำยังไง แต่ผมว่าพวกเขาคงด้านมากที่ทำเป็นไม่ฟังคำปฏิเสธของผม
"หึ งั้นขอนั้งด้วยคนนะครับ"เหอะ อยากสานสัมพันธ์หรอ? เอ๊ะ? หรือว่าพวกเขาสนใจพวกผม?
"เชิญ...ถ้าด้านพอ"ผมเห็นพวกเขาชะงักไปเล็กน้อย ย่ำว่าเล็กน้อยเท่านั้น ก่อนจะยิ้มมุมปากเหมือนเจอของถูกใจ แล้วก็นั้งลงบนโซฟาตรงข้ามพวกผม พวกผมปลายตามองอย่างเหลือเชื่อ
"ไม่ดื่มอะไรหน่อยหรือไง?"ผมเป็นฝ่ายเชิญชวนเพื่อเป็นการไม่เสียมารยาท
"งั้นขอแรงๆสามทีล่ะกัน"Shame Butterfly หันไปพูดกับเด็กเสิร์ฟ
"พวกคุณคงจะคอแข็งน่าดู"ไอ้ฮิมถาม
"นิดหน่อย"Shame Butterfly หยักไหล่เล็กน้อย
"พวกคุณก็คงจะคอแข็งเหมือนกัน"Gloom Butterfly เป็นฝ่ายถาม
"ผมคิดว่าคงพอๆกับพวกคุณแหละ"ไอ้ออบตอบอย่างกวนๆ
Rrrrr
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะการสนทนา
"ครับ บอส"
'มีงานต้องทำ พวกมันเป็นนักค้ายา ทำให้เสร็จภายในคืนนี้้เท่านั้น แล้วฉันจะตามไปเก็บซากพวกมัน'
"ครับ"
'อีก 5 นาที ฉันจะส่งรูปไปให้ทางเมลล์...ไปทำงานได้แล้ว'
"ครับ บอส"เมื่อพูดจบ ผมก็วางสายพร้อมกับถอนหายใจเบาๆ
"เห้ย...วันนี้มีโปรเจคต้องทำ บอสบอกทำให้เสร็จภายในคืนนี้"ผมบอกอย่างหน่ายๆ
"เห้ย! นี่่บอสจะไม่ให้เราพักเลยไงวะ!"
"บ่นไปก็เท่านั้นแหละ"
"ใช่ ยังไงก็ต้องทำ"พวกผมพูดกันจนลืมไปว่ามีชายแปลกหน้า 3 คน นั้งอยู่ด้วย
"โปรเจค? โปรเจคอะไรกัน ต้องทำให้เสร็จภายในคืนนี้้้?"Gloom Butterfly ถามอย่างไม่เข้าใจ
"เอ่อ...ก็โปรเจคที่่มหาลัยนั้นแหละ แต่บอสคนนี้้โหดมาก สั่งอะไรก็ต้องทำให้เสร็จตามกำหนด อ้อ! แล้วก็ไม่ต้องถามว่าบอสคือใคร บอสก็คืออาจารย์นั้นแหละ พวกเราชอบเรียกอาจารย์ว่าบอสน่ะ เข้าใจป่ะ?"กูไม่เข้าใจ สัส! ไอ้ออบแม่งอธิบายทีไรผมงงทุกทีเลย กวนตีนยังไม่พอ พูดไม่รู้เรื่องอีก
"พวกเราคงต้องขอตัวแล้วล่ะ ไปเหอะ ทำไม่เสร็จเดี๋ยวโดนทำโทษ"ประโยคแรกผมพูดกับพวกเขา ส่วนประโยคหลังผมพูดกับเพื่อนผม
"ครับ แล้วเจอกันอีกนะ"Dark Butterfly พูดลา เหอะ! ไม่มีอีกแล้วล่ะ เจอกันครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว
00:00น.
เอี๊ยดดดด
พวกผมขับรถมาอยู่หน้าโกดังหลังหนึ่ง ซึ่งเป็นสถานที่ตายของพวกค้ายา และตอนนี้้้พวกผมก็อยู่ในชุดทำงานแล้ว เป็นชุดหมีแขนสั้นสีดำ มีหมวกคล้ายเสื้อกันหนาวคลุมมาถึงคิ้ว ใบหน้าปกปิดด้วยมาร์ก ปิดถึงจมูกเป็นลายเขี้ยวฟันปีศาจสีดำตัดกับพื้นมาร์กสีขาว สวมรองเท้าผ้าใบสีดำล้วน พูดง่ายๆว่าแทบจะไม่เห็นร่างกายของพวกผมเลยนอกจากช่วงแขนและดวงตา อ้อ! ผมจะบอกความลับของพวกผมให้อีกอย่างคือ เวลาที่พวกผมแค้นและจะฆ่าใคร นัยต์ตาของพวกผมจะเปลี่ยนสี ไหวดั่งเปลวเพลิงโทสะ และพร้อมจะทำลายทุกสิ่งตรงหน้าได้ทุกเมื่อ...
นัยต์ตาของผมเป็นสีแดงเพลิง ไอ้ฮิมเป็นสีชมพูเพลิงและไอ้ออบเป็นสีเขียวเพลิง ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ คงเป็นเพราะความทรงจำอันเลวร้ายในอดีตล่ะมั้ง
เอาล่ะ ได้เวลาทำงานแล้ว พวกผมเดินเข้าไปในโกดังอย่างระวังตัว สายตาก็ไม่หยุดนิ่ง คอยสอดส่องไปทั่วโกดัง จนสายตาพบกับคนกลุ่มหนึ่งที่กำลังหันซ้าย หันขวา เหมือนมองหาใครสักคน นั้นก็คือพวกผมเอง
"พวกมันมีกัน 3 คนเองวะ ประมาทกันซะจริง"ไอ้ออบกระซิบกับผมเบาๆ
"เชี่ย! กูก็จัดอาวุธมาซะเต็มเลย"ไอ้ฮิมแม่มบ่นอีกล่ะ--" สัส! ไม่บ่นสักวันจะตายไหมวะเนี้ย!
"แก่แล้วไงสัส! บ่นจังมึง"ผมสวนกลับ มันหันมามองหน้าผมตาขวาง
"เห้ย! มันมานู้นแล้ว"พวกมันคนหนึ่งตะโกนขึ้น ผมจึงหยุดการสนทนาและปรับสีหน้าให้เรียบนิ่งที่สุด
"ของล่ะ"พวกมันท่วงขึ้น
"หึ ของหรอ? นี่ไง"
ฟู่ว..
พอไอ้ออบพูดจบ มันก็ปล่อยแก็สยาสลบจนคลุ้งไปทั่วโกดัง
.
.
.
.
.
.
"อือ...เห้ย! นี่มันเรื่องเหี้ยอะไรวะ....พวกมึงโกงพวกกูหรอ!? ไอ้สัส! ปล่อยนะเว้ย!!"พวกมันจ้องหน้าพวกผมตาเขม็ง แต่สายตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
"แหมๆ ตื่นมาก็ปากหมาเลยนะพวกมึง^^"ไอ้ออบพูดอย่างอารมณ์ดี แต่แค่เเป๊ปเดียวเท่านั้น เพราะตอนนี้มันตากว้างพร้อมกับนัยต์ตาที่เปลี่ยนสีด้วยความโกรธ ตามด้วยไอ้ฮิมและผม
"เห้ย! ตะ...ตาพวกมึง..."
"ทำไม? ตาพวกกูทำไมหรอ?"พวกมันแสดงความหวาดกลัวออกมาอย่างชัดเจน
"ตาพวกมึง...เปลียนเป็นปะ...เปลวไฟ"
"แล้วไงหรอ?....กูถามว่าแล้วไง!!"
เฮือก!
00:38น.
พวกมันสะดุ้งโหยง เมื่อผมใช้เสียงแหบต่ำตะโกนใส่พวกมันพร้อมกับดวงตาของพวกผม 3 คน ที่เบิกกว้างกว่าเดิม
"พะ...พวกมึงเป็นใครกันแน่"
"พวกมึงอยากรู้งั้นหรอ?"ไอ้ฮิมพูดพร้อมกับนั้งลงตรงหน้าพวกมัน แล้วใช้มือบีบเข้าที่แก้มของพวกมันคนหนึ่ง
"พวกกูก็เป็นคนที่จะมากำจัดคนชั่วอย่างพวกมึงไง!!"ไอ้ฮิมสะบัดหน้ามันจนแทบหลุดติดมือ
"0[]0...น...นักฆ่า.."พวกมันพูดเสียงแผ่วและสั่นเครือ
"ฉลาดนิ หึหึ"ไอ้ออบพูดเสียงเหยียด
"ย...อย่าฆ่าพวกกูเลยนะ พะ....พวกกูไม่ได้ตั้งใจ"
"อ้อ...ถ้าพวกมึงตั้งใจ คนทั่วโลกคงเสพยาเหี้ยๆของพวกมึงกันหมดแล้วใช่ไหม!!"ไอ้ฮิมพูดพร้อมกับความโกรธที่พุ่งขึ้นเรื่อยๆ
"คะ...คือ พวกกูถ...ถูกจ้างมา..."
"ใคร!!?"
"ถ้ากูบอก พวกมึงจะปล่อยพวกกูใช่ไหม?"พวกผมมองหน้ากันก่อนจะแสยะยิ้มปีศาจอยู่ใต้มาร์ก
"หึ แน่นอน"
"กู ก...ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน กูไม่เห็นหน้าพวกมัน แต่ได้ยินมันพูดกันว่า'Secret'"ไอ้เลวพวกนี้อีกแล้วหรอ? พวกผมเผลอกำมือแน่นเมื่อได้ยินชื่ออัปมงคล
"แก้มัดพวกมัน..."ไอ้ออบพูด ไอ้ฮิมและผมเข้าไปแก้มัดพวกมัน แล้วผมก็พูดในสิ่งที่พวกมันไม่คิดว่าผมจะพูด
"วิ่งไปให้ไกลวิถีของพวกกูล่ะกัน..."พวกมันเบิกตากว้าง
"นะ...ไหนพวกมึงบอกว่าจะปล่อยพวกกูไง!!"
"ก็กูแก้มัดให้แล้วไง กูไม่ได้บอกว่าจะไม่'ฆ่า'พวกมึงสักหน่อย...เอาล่ะ กูจะนับหนึ่งถึงห้า ถ้าพวกมึงหลบอาวุธพวกกูได้...พวกมึงก็รอด..."
"1..."พวกมันล้มลุกคลุกคลานวิ่งตั้งแต่เริ่มนับ
"5!!"
00:59น.
ปัง!
ฉึก!
ผลั่ก!
.
.
.
"ไอ้เชี้ยฮิม! 2 3 4 มึงหายไปไหนวะ? อยู่ดีๆก็นับ 5 ซะเสียงดังเชียว ปืนกูลั่นเลย สัส!"ผมว่าทีเล่นทีจริง หลังจากที่พวกผมกลับมาอยู่ที่รถที่จอดอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลโกดังนัก และเป็น Evil Butterfly เหมือนเดิม
"เออ...มึงชอบทำให้พวกกูตกใจ พวกมันเลยตายกันหมดเลย ไอ้ฮิม"ไอ้ออบพูดพร้อมพวกผมที่มองซากศพผ่านประตูโกดังอย่างสมเพช
"กูก็ตกใจเสียงตัวเองเหมือนพวกมึงน่ะแหละ ฮ่าๆ"ไอ้ฮิมพูดติดตลก จนผมกับไอ้ออบอดขำไม่ได้
"พ่องดิ ฮ่าๆ"ผมหัวเราะไอ้ฮิมเพลิน จนสายตาเหลือบไปเห็นเงาคนกลุ่มหนึ่ง ผมมองไม่ชัดว่าพวกมันเป็นใคร มีกี่คนและเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง เพราะพวกนั้นยืนอยู่ในความมืด ไอ้ออบกับไอ้ฮิมเห็นท่าทีที่ผิดปกติของผมจึงหันไปมองตาม และทันเห็นท่าสัญลักษณ์ของพวกมัน มันทำท่าปาดคอแล้วยื่นมือมาข้างหน้าทำมือเป็นรูปปืน พวกผมเผลอกำหมัดแน่นจนเล็บจิกเข้าเนื้อ ผมจำได้แม่น ไอ้ท่าทางแบบนั้น มันทำให้พวกผมไม่เหลือใคร... มันทำให้พวกผมต้องเป็นนักฆ่า! พวกมันฆ่าพ่อ แม่และพี่ชายฝาแฝดผม!! พวกมันฆ่าครอบครัวของพวกผม!!!
"Secret!!!"
.
.
.
..
.
.
..
.
.
TBC...
"ว่าไงครับ?สนใจพวกผมหรอ?"ห๊ะ!? สนใจงั้นหรอ? เหอะ! ผมว่าพวกเขาเข้าใจอะไรผิดแล้วล่ะ อาจจะใช่ที่ย่านนั้นมีแต่คนสนใจพวกเขา แต่ใช่ว่าที่นี้จะมีคนสนใจพวกเขานิ(ที่นี้มีแต่คนสนใจ Night กันทั้งนั้น มีแต่พวกแกแหละ Evil! ที่ไม่สนใจ!!<<ไรท์)ขี้ตู่จริงๆ
"ถ้าตอบว่าไม่ล่ะ"อยากรู้จริงๆ ถ้าพวกเขาโดนปฏิเสธ พวกเขาจะทำยังไง แต่ผมว่าพวกเขาคงด้านมากที่ทำเป็นไม่ฟังคำปฏิเสธของผม
"หึ งั้นขอนั้งด้วยคนนะครับ"เหอะ อยากสานสัมพันธ์หรอ? เอ๊ะ? หรือว่าพวกเขาสนใจพวกผม?
"เชิญ...ถ้าด้านพอ"ผมเห็นพวกเขาชะงักไปเล็กน้อย ย่ำว่าเล็กน้อยเท่านั้น ก่อนจะยิ้มมุมปากเหมือนเจอของถูกใจ แล้วก็นั้งลงบนโซฟาตรงข้ามพวกผม พวกผมปลายตามองอย่างเหลือเชื่อ
"ไม่ดื่มอะไรหน่อยหรือไง?"ผมเป็นฝ่ายเชิญชวนเพื่อเป็นการไม่เสียมารยาท
"งั้นขอแรงๆสามทีล่ะกัน"Shame Butterfly หันไปพูดกับเด็กเสิร์ฟ
"พวกคุณคงจะคอแข็งน่าดู"ไอ้ฮิมถาม
"นิดหน่อย"Shame Butterfly หยักไหล่เล็กน้อย
"พวกคุณก็คงจะคอแข็งเหมือนกัน"Gloom Butterfly เป็นฝ่ายถาม
"ผมคิดว่าคงพอๆกับพวกคุณแหละ"ไอ้ออบตอบอย่างกวนๆ
Rrrrr
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะการสนทนา
"ครับ บอส"
'มีงานต้องทำ พวกมันเป็นนักค้ายา ทำให้เสร็จภายในคืนนี้้เท่านั้น แล้วฉันจะตามไปเก็บซากพวกมัน'
"ครับ"
'อีก 5 นาที ฉันจะส่งรูปไปให้ทางเมลล์...ไปทำงานได้แล้ว'
"ครับ บอส"เมื่อพูดจบ ผมก็วางสายพร้อมกับถอนหายใจเบาๆ
"เห้ย...วันนี้มีโปรเจคต้องทำ บอสบอกทำให้เสร็จภายในคืนนี้"ผมบอกอย่างหน่ายๆ
"เห้ย! นี่่บอสจะไม่ให้เราพักเลยไงวะ!"
"บ่นไปก็เท่านั้นแหละ"
"ใช่ ยังไงก็ต้องทำ"พวกผมพูดกันจนลืมไปว่ามีชายแปลกหน้า 3 คน นั้งอยู่ด้วย
"โปรเจค? โปรเจคอะไรกัน ต้องทำให้เสร็จภายในคืนนี้้้?"Gloom Butterfly ถามอย่างไม่เข้าใจ
"เอ่อ...ก็โปรเจคที่่มหาลัยนั้นแหละ แต่บอสคนนี้้โหดมาก สั่งอะไรก็ต้องทำให้เสร็จตามกำหนด อ้อ! แล้วก็ไม่ต้องถามว่าบอสคือใคร บอสก็คืออาจารย์นั้นแหละ พวกเราชอบเรียกอาจารย์ว่าบอสน่ะ เข้าใจป่ะ?"กูไม่เข้าใจ สัส! ไอ้ออบแม่งอธิบายทีไรผมงงทุกทีเลย กวนตีนยังไม่พอ พูดไม่รู้เรื่องอีก
"พวกเราคงต้องขอตัวแล้วล่ะ ไปเหอะ ทำไม่เสร็จเดี๋ยวโดนทำโทษ"ประโยคแรกผมพูดกับพวกเขา ส่วนประโยคหลังผมพูดกับเพื่อนผม
"ครับ แล้วเจอกันอีกนะ"Dark Butterfly พูดลา เหอะ! ไม่มีอีกแล้วล่ะ เจอกันครั้งเดียวก็เกินพอแล้ว
00:00น.
เอี๊ยดดดด
พวกผมขับรถมาอยู่หน้าโกดังหลังหนึ่ง ซึ่งเป็นสถานที่ตายของพวกค้ายา และตอนนี้้้พวกผมก็อยู่ในชุดทำงานแล้ว เป็นชุดหมีแขนสั้นสีดำ มีหมวกคล้ายเสื้อกันหนาวคลุมมาถึงคิ้ว ใบหน้าปกปิดด้วยมาร์ก ปิดถึงจมูกเป็นลายเขี้ยวฟันปีศาจสีดำตัดกับพื้นมาร์กสีขาว สวมรองเท้าผ้าใบสีดำล้วน พูดง่ายๆว่าแทบจะไม่เห็นร่างกายของพวกผมเลยนอกจากช่วงแขนและดวงตา อ้อ! ผมจะบอกความลับของพวกผมให้อีกอย่างคือ เวลาที่พวกผมแค้นและจะฆ่าใคร นัยต์ตาของพวกผมจะเปลี่ยนสี ไหวดั่งเปลวเพลิงโทสะ และพร้อมจะทำลายทุกสิ่งตรงหน้าได้ทุกเมื่อ...
นัยต์ตาของผมเป็นสีแดงเพลิง ไอ้ฮิมเป็นสีชมพูเพลิงและไอ้ออบเป็นสีเขียวเพลิง ผมก็ไม่รู้เหมือนกันว่าทำไมถึงเป็นแบบนี้ คงเป็นเพราะความทรงจำอันเลวร้ายในอดีตล่ะมั้ง
เอาล่ะ ได้เวลาทำงานแล้ว พวกผมเดินเข้าไปในโกดังอย่างระวังตัว สายตาก็ไม่หยุดนิ่ง คอยสอดส่องไปทั่วโกดัง จนสายตาพบกับคนกลุ่มหนึ่งที่กำลังหันซ้าย หันขวา เหมือนมองหาใครสักคน นั้นก็คือพวกผมเอง
"พวกมันมีกัน 3 คนเองวะ ประมาทกันซะจริง"ไอ้ออบกระซิบกับผมเบาๆ
"เชี่ย! กูก็จัดอาวุธมาซะเต็มเลย"ไอ้ฮิมแม่มบ่นอีกล่ะ--" สัส! ไม่บ่นสักวันจะตายไหมวะเนี้ย!
"แก่แล้วไงสัส! บ่นจังมึง"ผมสวนกลับ มันหันมามองหน้าผมตาขวาง
"เห้ย! มันมานู้นแล้ว"พวกมันคนหนึ่งตะโกนขึ้น ผมจึงหยุดการสนทนาและปรับสีหน้าให้เรียบนิ่งที่สุด
"ของล่ะ"พวกมันท่วงขึ้น
"หึ ของหรอ? นี่ไง"
ฟู่ว..
พอไอ้ออบพูดจบ มันก็ปล่อยแก็สยาสลบจนคลุ้งไปทั่วโกดัง
.
.
.
.
.
.
"อือ...เห้ย! นี่มันเรื่องเหี้ยอะไรวะ....พวกมึงโกงพวกกูหรอ!? ไอ้สัส! ปล่อยนะเว้ย!!"พวกมันจ้องหน้าพวกผมตาเขม็ง แต่สายตาเต็มไปด้วยความหวาดกลัว
"แหมๆ ตื่นมาก็ปากหมาเลยนะพวกมึง^^"ไอ้ออบพูดอย่างอารมณ์ดี แต่แค่เเป๊ปเดียวเท่านั้น เพราะตอนนี้มันตากว้างพร้อมกับนัยต์ตาที่เปลี่ยนสีด้วยความโกรธ ตามด้วยไอ้ฮิมและผม
"เห้ย! ตะ...ตาพวกมึง..."
"ทำไม? ตาพวกกูทำไมหรอ?"พวกมันแสดงความหวาดกลัวออกมาอย่างชัดเจน
"ตาพวกมึง...เปลียนเป็นปะ...เปลวไฟ"
"แล้วไงหรอ?....กูถามว่าแล้วไง!!"
เฮือก!
00:38น.
พวกมันสะดุ้งโหยง เมื่อผมใช้เสียงแหบต่ำตะโกนใส่พวกมันพร้อมกับดวงตาของพวกผม 3 คน ที่เบิกกว้างกว่าเดิม
"พะ...พวกมึงเป็นใครกันแน่"
"พวกมึงอยากรู้งั้นหรอ?"ไอ้ฮิมพูดพร้อมกับนั้งลงตรงหน้าพวกมัน แล้วใช้มือบีบเข้าที่แก้มของพวกมันคนหนึ่ง
"พวกกูก็เป็นคนที่จะมากำจัดคนชั่วอย่างพวกมึงไง!!"ไอ้ฮิมสะบัดหน้ามันจนแทบหลุดติดมือ
"0[]0...น...นักฆ่า.."พวกมันพูดเสียงแผ่วและสั่นเครือ
"ฉลาดนิ หึหึ"ไอ้ออบพูดเสียงเหยียด
"ย...อย่าฆ่าพวกกูเลยนะ พะ....พวกกูไม่ได้ตั้งใจ"
"อ้อ...ถ้าพวกมึงตั้งใจ คนทั่วโลกคงเสพยาเหี้ยๆของพวกมึงกันหมดแล้วใช่ไหม!!"ไอ้ฮิมพูดพร้อมกับความโกรธที่พุ่งขึ้นเรื่อยๆ
"คะ...คือ พวกกูถ...ถูกจ้างมา..."
"ใคร!!?"
"ถ้ากูบอก พวกมึงจะปล่อยพวกกูใช่ไหม?"พวกผมมองหน้ากันก่อนจะแสยะยิ้มปีศาจอยู่ใต้มาร์ก
"หึ แน่นอน"
"กู ก...ก็ไม่แน่ใจเหมือนกัน กูไม่เห็นหน้าพวกมัน แต่ได้ยินมันพูดกันว่า'Secret'"ไอ้เลวพวกนี้อีกแล้วหรอ? พวกผมเผลอกำมือแน่นเมื่อได้ยินชื่ออัปมงคล
"แก้มัดพวกมัน..."ไอ้ออบพูด ไอ้ฮิมและผมเข้าไปแก้มัดพวกมัน แล้วผมก็พูดในสิ่งที่พวกมันไม่คิดว่าผมจะพูด
"วิ่งไปให้ไกลวิถีของพวกกูล่ะกัน..."พวกมันเบิกตากว้าง
"นะ...ไหนพวกมึงบอกว่าจะปล่อยพวกกูไง!!"
"ก็กูแก้มัดให้แล้วไง กูไม่ได้บอกว่าจะไม่'ฆ่า'พวกมึงสักหน่อย...เอาล่ะ กูจะนับหนึ่งถึงห้า ถ้าพวกมึงหลบอาวุธพวกกูได้...พวกมึงก็รอด..."
"1..."พวกมันล้มลุกคลุกคลานวิ่งตั้งแต่เริ่มนับ
"5!!"
00:59น.
ปัง!
ฉึก!
ผลั่ก!
.
.
.
"ไอ้เชี้ยฮิม! 2 3 4 มึงหายไปไหนวะ? อยู่ดีๆก็นับ 5 ซะเสียงดังเชียว ปืนกูลั่นเลย สัส!"ผมว่าทีเล่นทีจริง หลังจากที่พวกผมกลับมาอยู่ที่รถที่จอดอยู่ไม่ใกล้ไม่ไกลโกดังนัก และเป็น Evil Butterfly เหมือนเดิม
"เออ...มึงชอบทำให้พวกกูตกใจ พวกมันเลยตายกันหมดเลย ไอ้ฮิม"ไอ้ออบพูดพร้อมพวกผมที่มองซากศพผ่านประตูโกดังอย่างสมเพช
"กูก็ตกใจเสียงตัวเองเหมือนพวกมึงน่ะแหละ ฮ่าๆ"ไอ้ฮิมพูดติดตลก จนผมกับไอ้ออบอดขำไม่ได้
"พ่องดิ ฮ่าๆ"ผมหัวเราะไอ้ฮิมเพลิน จนสายตาเหลือบไปเห็นเงาคนกลุ่มหนึ่ง ผมมองไม่ชัดว่าพวกมันเป็นใคร มีกี่คนและเป็นผู้ชายหรือผู้หญิง เพราะพวกนั้นยืนอยู่ในความมืด ไอ้ออบกับไอ้ฮิมเห็นท่าทีที่ผิดปกติของผมจึงหันไปมองตาม และทันเห็นท่าสัญลักษณ์ของพวกมัน มันทำท่าปาดคอแล้วยื่นมือมาข้างหน้าทำมือเป็นรูปปืน พวกผมเผลอกำหมัดแน่นจนเล็บจิกเข้าเนื้อ ผมจำได้แม่น ไอ้ท่าทางแบบนั้น มันทำให้พวกผมไม่เหลือใคร... มันทำให้พวกผมต้องเป็นนักฆ่า! พวกมันฆ่าพ่อ แม่และพี่ชายฝาแฝดผม!! พวกมันฆ่าครอบครัวของพวกผม!!!
"Secret!!!"
.
.
.
..
.
.
..
.
.
TBC...
มาอัพแล้วจ้า รอนานไหมเอ๋ย? ไม่นานหรอก55555 ไรท์อาจจะไม่ได้อัพบ่อยเท่าไหร่นะ เพราะต้องช่วยพ่อ แม่ทำงาน และต้องยุ่งเรื่องเรียนด้วย แต่ถ้าไรท์ว่างเมื่อไหร่ไรท์จะรีบแจ่นมาอัพให้ลีดเดอร์ทุกคนอ่านทันทีนะคะ^^(ไรท์ขอบอกว่าไรท์บ้ายอน่ะ ถ้าอยากอ่านไวๆเม้นต์ยอไรท์เยอะเลยนะ คิคิ)ไปดีกว่า
ป.ล. รักคนอ่านเ้น้อ! แจ๊พๆ^3^
ตามจิกหัวไรท์ได้ที่ เฟส:facebook/nada.dinakozii ทวิต:@NadaDinako จ้า
ป.ล. รักคนอ่านเ้น้อ! แจ๊พๆ^3^
ตามจิกหัวไรท์ได้ที่ เฟส:facebook/nada.dinakozii ทวิต:@NadaDinako จ้า
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น