นุกนิก ผู้โดดเดียว

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

 สวัสดี ฉันชื่อนุกนิก หรือ นางสาวสมประสงค์ พงษ์วิวาห์  หรือที่ทุกคนเรียกกันว่า นางนุกนิกผู้โดดเดียว

สงสัยกันใช่ไหมค่ะว่าทำไม เรื่องมันมีอยู่ว่า.......

ตั้งแต่ฉันเกิดมา แม่ผู้ให้กำเนิดฉัน ก็ทิ้งกันไป ไปแบบไม่ทราบสาเหตุ ทิ้งฉันไว้ที่หน้าบ้านของผู้เป็นบิดา ต่อมาอยู่กับบิดาได้ 5 ขวบ ฉันก็โดนทิ้ง ให้อยู่คนเดียวในบ้านหลังนั้น เนื่องจากบิดาไปมีครอบครัวใหม่ ทิ้งให้เด็ก 5 ขวบอย่างฉัน อยู่บ้านหลังน้ันคนเดียว กับ ตัวเองและตัวเอง

ทุกคนอาจสงสัยทำไมอยู่รอดมาได้จนอายุ 25 ปี ใช่ค่ะ ตอนนี้ฉันอายุ 25 ปีแล้ว  ตลอดหลายปีที่ผ่านมามีแค่คนงานส่งข้าว กับ ส่งเงินมาให้ จวบจนฉันอายุ 10 ปี ก็เหลือแค่เงินที่ถูกส่งมาให้ และฉันไม่เคยเลยสักครั้ง ที่จะพบหน้าผู้ที่เรียกว่าพ่อ 

ตอนนี้ที่ฉันเข้าเรียนใหม่ๆ ไม่มีเพื่อนเลยสักคน แรกๆก็เหงา อยู่ๆไปก็ไม่เดือดร้อน ในชีวิตมีแต่ตัวฉันกับ...ก็ตัวฉันอีกนั้นแหละ

ฉันเป็นคนพูดน้อย ปฏิสัมพันธ์ กับคนค่อนข้างยาก ถ้าเดินไปเจอกลุ่มเพื่อน ก็จะเดินหลีกหนี ถ้าเพื่อนเข้ามาทัก หรืออาจารย์เข้ามาคุย ก็จะแค่ถามคำตอบคำ หรือพยักหน้า ทำให้ไม่ค่อยมีคนเข้ามาหา หรือพูดคุย จนทุกคน เรียกฉันว่า “นางนุกนิก ผู้โดดเดียว” แต่สำหรับฉันคิดว่าดีแล้ว ไม่วุ่นวายดี 

ตลอดมาชีวิตฉันก็ดำเนินชีวิตมาอย่างสุขสงบกับการอยู่คนเดียว ทำอะไรเองคนเดียว เป็นแบบนี้มาโดยตลอด แม้ในที่ทำงานก็ตามที ...จนได้มาเจอกับเขา