Prince&Maiderคุณชายหน้าใสกับคนใช้หน้าหวาน Fic {[Tao^Kacha]}

ตอนที่ 23 : การรับใช้ครั้งที่ 13 (45%) "writting"

Chapter : การรับใช้ครั้งที่ 14

Couple :  Tao X Kacha

Rating : 13+

About : หลังจากหายไปนาน จะค่อยๆเอาทยอยลงนะครับ

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

-Kacha Talk-
  
   เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว หลังจากที่คุณต้นเผยเรื่องความสัมพันธ์กับคุณเจมส์ต่อหน้าสาธารณะชนในบ้านเพียงพอแล้ว พาตกใจกันยกบ้าน ผมพอรู้มาบ้างแล้วแต่ผมสงสัยว่าคุณเต๋ารู้ได้ยังไง แต่ตอนนี้ผมเก็บความสงสายไว้ไม่อยู่แล้วสิ

“ เต๋า เต๋า “ ผมเรียกคนที่อ่านหนังสือเกี่ยวกับการเลี้ยงลูกอย่างสนุกสนานให้หันมาสนใจผมบ้าง

“ จ๋า “ >///< ทำไมต้องทำเสียงกระเส่าด้วยว่ะ มันเขินนะเว้ย

“ เอ่อ...เต๋ารู้เรื่อง...พี่ต้นกับเจมส์ได้ยังไงอ่ะ? “ ผมพูดในสิ่งที่ข้องใจออกไป

“ ก็...ถ้าอยากรู้ จูบเต๋าทีดิ “ คุณเต๋าทำหน้ากะลิ้มกะเหลี่ย ผมว่าผมไม่รอดแน่เลยแหะ แต่ผมก็อดใจที่จะอยากรู้ไม่ได้

ผมเลยค่อยๆเลื่อนหน้าเข้าไปหาคุณเต๋าอย่างช้าๆจนในที่สุดริมฝีปากของเราสองคนก็แตะกัน คุณเต๋าถึงผมขึ้นไปนั่งบนตักและโอบเอวผมไว้หลวมๆ พร้อมกับส่งลิ้นร้อนเข้ามาคลุกเคล้ากับลิ้นผมอย่างคุ้นชิน

ผมไม่รู้ว่าเผลอจูบไปนานเท่าไหร่แล้วคุณเต๋ามีช่วงจังหวะให้พักหายใจบ้างแต่มันก็แค่เสี้ยวเวลาเดียวแล้วก็เข้ามารุกผมต่อหลายต่อหลายครั้งจน..

“อะแฮ่ม!!! บนห้องก็ได้นะครับพี่เต๋าพี่คชา “ คุณเฟรมเดินเข้ามาเห็น T///T

ผมลืมไปเลยนี่มันกลางห้องโถงเชียวนะ ใครไม่มาเห็นก็บ้าแล้ว T///T

“ ชา เต๋าว่าเราไปต่อบนห้องกันเถอะ “ แล้วคุณเต๋าก็อุ้มผมในท่าเจ้าหญิงเดินขึ้นห้องไปอย่างรวดเร็วว่องไว ดัง”กาม”นิจหนุ่ม

“ เต๋าไม่ต้องมาเฉไฉเลยนะ บอกชามาเลยว่ารู้เรื่องของสองคนนั้นได้ยังไง? “ ผมยังคงคาดคั้นต่อไป ถ้าไม่คาดคั้น มีหวังจบที่เตียงอีกแน่ ถึงผมจะท้องคุณเต๋าก็ไม่เคยที่จะออมมือให้อ่ะ

“ ก็...ขอซักสามยกดิแล้วจะบอก “ เพี๊ยะ!! ผมตีแขนแน่นๆของคุณเต๋าอย่างเน้นๆไปสองที ข้างละที

“ ต๋าวววว ไม่ต้องเลยนะ ได้คืบแล้วจะเอาศอก นิสัย “ ผมพูดตัดพ้อแล้วทำปากเบะใส่คนฟัง

“ เปล่าได้คืบเอาศอกนะ ได้จูบแล้วจะเอาชาต่างหากถึงจะถูก “ >///< โอ๊ยยย!!! ถ้าวันนี้คุณเต๋าจะติดเรทขนาดนี้ คชาขอลาตายดีกว่าครับ ไม่รอดแน่ คืนนี้ TT^TT

“ เต๋า อย่าวกเข้าเรื่องนี้สิ ตอบชามาก่อน “ ผมบู๋ปากใส่คุณเต๋า

“ งั้น...ถ้าเต๋าบอกแล้วต้องได้นะครับ “

*

“ ทำไมเต๋าเป็นแบบนี้ตลอดเลย ชาเสียเปรียบหว่ะ “ ผมบ่นกระปอดประแปด

“ ชาเสียเปรียบที่ไหน เต๋าต่างหากที่เสียเปรียบ พอชารู้ว่าเต๋ารู้เรื่องพี่ต้นกับเจมส์ยังไง ชาก็ได้แล้วหนึ่ง แล้วที่เต๋าขอเต๋าก็เสียเปรียบเห็นๆ เต๋าเป็นคนออกแรงนะ “ นั่น!! รู้ว่ามันออกแรงแล้วจะทำทำไมจริงมั้ย? ทำหน้าจริงจังด้วย หน้าจับกดจริงๆเลย อย่าคิดลึกนะครับ กดน้ำ..

“ ถ้ามันเหนื่อยแล้วจะทำทำไมเล่า? “ ผมถามด้วยอารมณ์...เขินหว่ะ >///<

“ ก็มัน...ทำแล้วมีความสุขไง เต๋าเลยทำ “ โอ้ววว !!! O///O คชาตายเลยครับเจอแบบนี้เข้าไป

“ ก็...ก็...ก็ได้ ชา-ยอมก็ได้ -3- “ คุณเต๋าจับผมนั่งตักแล้วเอามากอดผมไว้หลวมๆอีกรอบ

“ ภรรยาใครน้า น่ารักที่สุดเลย *ฟอดดดดดดดด* “ คุณเต๋ามาฉวยโอกาสหอมแก้มผมไปฟอดใหญ่ๆหนึ่งที

“ ต๋าวววว ตอบมาเลยให้ว่อง เร็ว !! “ ผมเร่งคุณเต๋าพลางตีหน้าดุที่สุดเท่าที่จะทำได้

“ ก็ได้ครับ ก็ได้ เรื่องมันมีอยู่ว่า... “

“ ว่า.... “

“ ก็วันนั้น เต๋ากำลังคิดมากเรื่องที่ชาท้อง เลยจะไปขอให้พี่ต้นเป็นที่ปรึกษาให้หน่อย ด้วยความเคยชินที่เต๋าทำกับพี่ต้นคือเปิดห้องเข้าไปเลย แต่สงสัยวันนั้นพี่ต้นคงอยากเสวยสุขมากไปจนลืมล๊อคห้องมั้ง เพราะปกติเต๋าไปบางทีมันก็ล๊อคแต่ทั้งๆที่มีคนอยู่ในห้อง "

" แล้วยังไงต่อ " คุณเต๋าหยุดหายใจไปพักนึง ผมก็เร่งให้เล่าต่อ

" ก็...วันนั้นเต๋าร้อนใจมากๆเลยพรวดพลาดเข้าไป เจอฉากเด็ดพอดีเลย แหะๆ “ คุณเต๋าเล่าไปพลางทำหน้าแดงไปด้วย น่ารักจริงๆเลยแฮะ สามีใครว่ะเนี่ย

" ฉากเด็ดอะไร ชางง? " ต้องทำใสซื่อไปก่อน จะได้ไม่รู้ว่าเราน่ะ คิดไปไกลแล้ว

" ก็...ฉากที่เต๋ากับชาเล่นกันจนชาท้องไง " ชัดเจน !!

" ครับๆ " ผมรีบหลบหน้า เขินนะเว้ย พูดมาอย่างนี้

“ แล้วเมื่อไหร่เต๋าจะได้ล่ะครับ “ ถามงี้ เสร็จคชาล่ะ ฮิๆ

“ หลังจากชาคลอดครับป๋ม “ คุณเต๋าทำหน้าหง๋อทันทีที่ให้คำตอบไป

“ งั้นเต๋าเอาตอนนี้เลยละกัน “ คุณเต๋าจับผมวางกับเตียงอย่างรวดเร็วแต่แผ่วเบา แล้วค่อยๆโลมเลียที่ซอกคอพอเยี่ยงขนมชิ้นโปรดปรานก็ไม่เชิง

“ ต...เต๋า เดี๋ยวสิ ตอนกลางค..คืนไม่ได้หรอ “ คุณเต๋าหยุดแล้วเงยหน้ามองผมทันที

“ สัญญาแล้วนะครับว่าตอนกลางคืน อย่าผิดสัญญากับเต๋านะค่ะ คนดี “ คุณเต๋ามาคลอเคลียข้างๆแก้มก่อนจะฉวยโอกาสจากแก้มผมไปอีกสองที ช้ำตายแล้วคชาเอ๊ยย!!

“ ชาจ๋า “ หลังจากที่คุณเต๋าล้มตัวลงนอนข้างผม ก็เรียกผมเสียงอ่อยขึ้นมา จะเอาอะไรอีกนั่น

“ ว่าไงครับ “ หยั่งเชิงไปก่อนแล้วกัน

“ เต๋าว่า...เราไปช้อปปิ้งกันเถอะ ไปตากแอร์ที่ห้างกันจะได้ไม่เปลืองไฟที่บ้าน “ ป๊าดดด พ่อคุณทูนหัวของคชา บ้านคุณเธอออกจะรวยแต่กลับกลัวเปลืองไฟ เอาอะไรมาคิดเนี่ย?

“ ก็ได้ครับ ชาจะได้ไปหาซื้อเสื้อผ้าให้เต๋าด้วย เต๋าจะได้หล่อๆ “ ผมส่งยิ้มให้คุณเต๋าอย่างพอใจ๊พอใจ

“ งั้นไปกันเถอะครับ “ คุณเต๋าค่อยๆพยุงผมให้ลุกขึ้นแล้วพาเดินไปที่ประตูห้อง

“ แต่คืนนี้อย่าลืมนะครับ คนเก่งของผม “ คุณเต๋ามากระซิบข้างหูผมด้วยเสียงที่กระเส่าสยิวกิ้ว ก่อนจะพาผมเดินออกจากห้องไป เหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้นเมื่อกี้นี้  

*

ณ. จุดนี้ ผมกับคุณเต๋าอยู่ที่ห้างTK มาทำอะไรกันหรอครับ ก็ทำเหมือนคนรักเขาทำกันนั่นแหละ ดูหนัง กินข้าว ช้อปปิ้ง คุณเต๋าเดินกับผมทีนี่เงินแทบไม่หลุดออกจากกระเป๋าเลย จนบางครั้งคุณเต๋าต้องบังคับผมซื้อ ทำไงได้ล่ะครับ ผมไม่ได้คนมีเงินนี่หน่า อีกอย่างเงินมันก็ของคุณเต๋าใครจะไปกล้าใช้จ่ายแบบสุรุ่ยสุร่ายกันล่ะครับ

“ เต๋า พอได้แล้วมั้ง ชาบอกแค่ว่ามันสวยเหมาะกับเต๋าดีแค่นั้นเองนะ ไม่เห็นต้องซื้อทุกอย่างที่ชาบอกว่ามันดีเลยนี่ “ ผมว่าคุณเต๋าอย่างหัวเสียมากๆ คนบ้าอะไรก็ไม่รู้ แค่พูดลอยก็จับยัดตะกร้าแล้วเดินไปจ่าย รู้ว่ารวยไม่เห็นต้องทำแบบนี้เลย

“ ถ้าเต๋าไม่ทำ ชาก็ไม่ยอมซื้อน่ะสิ ไม่ได้หรอก เต๋ารู้ว่าชาอยากได้ เต๋ามีเงินเลี้ยงชาได้ทั้งชีวิตแค่นี้เต๋าซื้อให้ได้ อย่าคิดให้มันมากสิ “ ใครกันแน่ที่ควรจะโดนเอ็ดอ่ะ -3-

“ ก็มันเงินเต๋านิ ชาก็ต้องเกรงใจอยู่แล้ว อีกอย่างราคามันก็ใช่ว่าจะถูกนะ เสื้อตัวเดียวชาพาเต๋ากินข้าวได้ตั้งสี่วันเชียวนะ “ พวกผมสองคนมีปากเสียงกันในร้านเสื้อแห่งหนึ่ง ทำเอาพนักงานสาวๆและคนอื่นๆในร้านมองผมกับเต๋าด้วยท่าทางที่กลั้นหัวเราะไว้แทบจะไม่อยู่

เราเถียงกันได้ไม่นาน(?)เสื้อที่คุณเต๋าจับยัดแล้วเอาไปจ่ายเป็นที่เรียบร้อยแล้วก็มาถึง ซึ่งถ้าดูจากตอนนี้แล้ว ผม..เดินตัวปลิว ส่วนคุณเต๋า...ถุงเสื้อผ้าข้าวของทั้งหลายแหล่ไม่ต่ำกว่ายี่สิบสามถุงถืออยู่ในมือ พอผมบอกว่าจะช่วยถือเจ้าตัวก็ไม่ยอมโดนอ้างว่า “เป็นเมียก็อยู่เฉยๆไปเดี๋ยวผัวจัดการเอง” ไม่รู้เป็นอะไรมากเปล่า ถึงได้พูดอย่างนั้นออกมา สงสัยคงจะหงุดหงิดผมที่ขัดเรื่องซื้อของแน่เลยอ่ะ ขัดทุกร้านที่เข้า

ครืด ครืด...ครืด ครืด...ครืด ครืด

เสียงโทรศัพท์คุณเต๋าดังขึ้น แล้วทำไงละครับทีนี้ ลำบากผมสิ คุณเต๋าข้าวของเต็มมือเลยหยิบไม่ ผมเลยต้องล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกงของคุณเต๋า

“ ได้ยังอ่ะครับชา “ ผมพยายามทำไมมันหยิบยากอย่างนี้ว่ะ แล้วไอ้คุณเต๋านี่มันก็โรคจิตอ่อนๆหรอไงเนี่ย ชอบใส่กางเกงรัดเป้า กลัวคนอื่นไม่รู้ว่าของตัวเองใหญ่หรอไงว่ะ(?) แอบหงุดหงิดเล็กๆ

“ แปปนะ อ๊ะเจอแล้ว แต่...ทำไมมันเอาไม่ขึ้นอ่ะเต๋า “ ผมล้วงเข้าไปในกระเป๋ากางเกง หยิบได้แล้วนะครับ แต่ทำไมมันไม่ขึ้นตามมือมาอ่า?

“ ช..ชา อย่าเพิ่งดึง นั่นไม่ใช่โทรศัพท์ นั่นมัน...มังกรนะ “ คุณเต๋าลงมากระซิบข้างๆหูผม

ตายแล้ว...คชาแกเอ๊ยๆๆๆ หลายรอบแล้วนะ ไอ้หนอนน้อยนั่นมันใหญ่พอๆกับไอโฟนเลยหรอไงว่ะ

“ ขอโทษนะ อ๊ะ!! อันนี้ใช่ไอโฟนแล้ว ไม่ใช่หนอนน้อยล่ะ “ ผมดึงไอโฟนออกมาแล้วยื่นให้คุณเต๋า

“ หนอนน้อยอะไรชา เขาเรียกว่ามังกรต่างหาก ถ้าเป็นหนอนน้อยจริง ชาคงไม่ร้องครางเสียงหวานทุกครั้งแหละที่เต๋าเอาเข้าไปหรอกครับ “ คุณเต๋าว่าพลางยิ้มเย้ยอย่างผู้ชนะก็จะเลื่อนหน้าจอเพื่อรับโทรศัพท์ที่โทรเข้ามา

“ ว่าไงแอ้น...อ๋อ...ที่ไหนกี่โมงล่ะ...ได้ๆ เดี๋ยวไปๆ...มาด้วยครับมาด้วย...โอเคแล้วเจอกันนะ “ คุณเต๋าที่หายไปคุยโทรศัพท์ที่ห่างจาผมไปไกลมากตั้งสองเมตรครึ่งเดินกลับมาพร้อมโปรยยิ้มเสน่ห์ให้ผม ผมว่าผู้หญิงที่โดนคุณเต๋าหลอกเพราะต้องเจอลูกไม้แบบนี้แน่เลย ขนาดผมยังเขินเลยเจอแบบนั้นเข้าไป

“ พอดีว่าเพื่อนที่ช่วยปรึกษาตอนชาท้องใหม่ๆเขาโทรมาชวนให้ไปเที่ยวที่ผับบ้านเขาเปิดใหม่น่ะ ไปกันนะครับ “ ผับเปิดใหม่ คงยังไม่สกปรกมากหรอกมั้ง ไปก็คงไม่เสียหายจะได้ไปคุยกับเพื่อนคุณเต๋าด้วย ไม่ได้เจอกันนาน

“ ก็ได้ครับ แต่อย่ากลับดึกมากนะ โอเคมั้ย? “ ผมถามย้อนคุณเต๋ากลับไป

“ โอเคครับ คุณภรรยาทูนหัวผัวกลัวยิ่ง ไปกันเถอะครับ “