Prince&Maiderคุณชายหน้าใสกับคนใช้หน้าหวาน Fic {[Tao^Kacha]}

ตอนที่ 20 : การรับใช้ครั้งที่ 12 (100%)

Chapter : การรับใช้ครั้งที่ 12

Couple :  Tao X Kacha

Rating : 15+

About : ตอนนี้ดราม่านะครับ  ตองเกิดอารมณ์อยากแต่งดราม่าขึ้นมาบ้างหลังจากหวานหลังจากสุขกันมาเยอะและ แต่ตอนหน้ากลับเข้าสู่สภาะวะปกติครับผม

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

-Tao Talk-
  

   “ ยังไงเต๋าก็ไม่แต่งครับพ่อ “ หัวเด็ดตีนขาดยังไงผมก็ไม่แต่งกับยัยผีญี่ปุ่นนั่น

“ ยังไงแกก็ต้องแต่ง ยังไงแกก็ขัดคำสั่งพ่อไม่ได้เข้าใจมั้ยเต๋า “

ผมเดินกระแทกเท้า ปึงปัง ออกมาจากห้องทำงานของพ่อที่แสนจะเผด็จการ ถามความเห็นผมซักคำก็ไม่ถาม นี่มันสมัยไหนแล้วยังจะมาจับผมคลุมถุงชนอีก ทั้งๆที่ชีวิตของผมตอนนี้มีอีกสองชีวิตที่ผมจะต้องดูแล และผมจะไม่ยอมเด็ดขาด ถ้าผมจะต้องมาแต่งกับยัยผีญี่ปุ่นลูกครึ่งยมบาลนั่น น่ากลัวยิ่งกว่าแพรวคู่หมั้นของผมที่ตอนนี้กลายเป็นของพี่ต้นไปเรียบร้อยแล้ว

ตอนนี้ผมจะทำยังไงดี ผมไม่กล้าที่จะบอกคชา กลัวว่าคชาจะเสียใจ ไหนจะลูกผมอีก ผมกลัวมีผลกระทบต่อลูกของผมเพราะฉะนั้นผมต้องทำให้คชาสบายใจที่สุด ผมจะทำยังไงดี ผมจะมีพี่น้องกับเพื่อนไว้ทำไมว่ะ แต่ถ้าเรื่องนี้เข้าถึงหูแม่ผมเมื่อไหร่ เตรียมตัวขึ้นแท่นประหารได้เลย ต้องเก็บเรื่องนี้ให้เงียบที่สุด

อันดับแรกผมต้องไปหาพี่ต้นก่อน ว่าจะทำยังไงดี พี่ต้นน่าจะพึ่งได้ เห็นสนิทกับคชาอีกด้วย

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ พี่ต้น เต๋าเองขอเข้าไปหน่อยนะครับ “ ผมเปิดประตูเข้ามาอย่างถือวิสาสะ ถือว่าพี่เขารับรู้แล้ว

ผมเดินเข้ามาในห้อง ภาพที่เห็นคือพี่ต้นกับเจมส์กำลัง เอ่อ...บิ้วอารมณ์เพื่อต่อยอดไปกระทำสิ่งที่สามารถทำให้ท้องได้ ผมว่าแล้วว่าพี่น้องคู่นี้มันน่าสงสัยมาตั้งนานแล้วนะ และเป็นจริงๆอย่างที่ผมคิด

ผมรีบปิดประตูหนีและออกมาจากห้องของพี่ต้นทันที แล้วทีนี้จะไปหาใครเนี่ย พี่ไทด์กับเฟรมอย่าหวังว่าจะได้สาระกลับมา งั้นผมคงต้องไปหาเพื่อนแล้วล่ะ แต่ก่อนจะไปผมขอไปบอกคชาหน่อยแล้วกัน

ผมมุ่งตรงกลับไปที่ห้องของตัวเองอย่างรวดเร็ว โดยที่ไม่มีการลังเลแม้แต่นิดเดียวที่จะก้าวเดินไปข้างหน้า

“ ชาครับ เดี๋ยวเต๋าออกไปข้างนอกแปปเดียวนะครับ ไม่เกินห้าโมงครึ่งเต๋าจะกลับมาให้ถึงบ้านนะครับ เต๋ามีเรื่องสำคัญต้องคุยกับพวกอ้นหน่ะครับ มีอะไรก็เรียกเจ้าเฟรมมันนะ ชาท้องอยู่ทำอะไรเยอะๆไม่ดีนะ “ จากที่ตอนแรกคชาขมวดคิ้วอย่างสงสัยก็คลายความสงสัยออกเมื่อผมเผยว่าออกไปหาเพื่อน

“ อืมๆ “ คชาพยักหน้าหงึกหงักเป็นว่ารับรู้แล้ว

“ ไม่ต้องกลัวเต๋าจะหนีเที่ยวนะเพราะห้าโมงครึ่งผับยังไม่เปิด “ ผมบอกดักทางคชาและหอมแก้มไปสองฟอดใหญ่ๆก่อนจะเดินออกจากห้องไป

“ ไปแล้วนะครับ เต๋าจะรีบไปรีบมา “ ผมเดินออกมาจากห้องอย่างว่องไวแล้วเดินไปยังห้องของเจ้าเฟรม

“ เฟรม ดูแลคชาแทนพี่ด้วยนะ เดี๋ยวพี่ออกไปข้างนอกจะรีบไปรีบกลับ “ ผมชะโงกหน้าเข้าไปในห้องเฟรม

“ แล้วพี่เต๋าจะไปไหนอ่ะพี่ “ ผมเดินออกมาทันทีแต่ยังได้ยินเสียงเฟรมตามไล่หลังมา

“ ดูแลให้พี่ด้วยนะ “ ผมตะโกนไล่หลังไป

“ เออๆๆ ได้ๆ “ ผมหมดปัญหากับคชา ต่อไปคือปัญหาของผมเองและผมควรจะทำยังไงดีถ้ามันไม่เป็นไปตามที่ผมคิด

ผมรีบออกจากบ้านและตรงดิ่งไปยังบ้านของอ้น บ้านของเพื่อนผมคนนี้เหมือนเป็นสถานส่องสุมขนาดย่อมสำหรับพวกผม

ผมใช้เวลาพอสมควรสำหรับการเดินทาง มันยิ่งทำให้ผมร้อนรนมากขึ้นกว่าที่เคยเป็น

ผมมาหยุดอยู่ตรงหน้าบ้านของอ้น รอซักพักหนึ่งก่อนที่ประตูจะเปิดออกเพื่อให้รถที่ผมขับมาทะยานเข้าสู่ภายในรั้วบ้านได้

“ เห้ย!! ไอ้เต๋า ลมอะไรหอบให้มึงมาหาพวกกูที่บ้านว่ะ ตั้งแต่มึงอยู่กับคชาอะไรนั่น มึงก็ไม่ออกมาสุงสิงกับพวกกูเลยนะ “ ผมยังไม่ทันก้าวลงจากรถดี ไอ้เพื่อนตัวดีของผมก็อดที่จะแซวไม่ได้

“ เออ มันเรื่องของกู แล้วแอ้นอยู่เปล่าว่ะ “ ผมถามหาเพื่อนผู้หญิงที่น่าจะช่วยผมได้ดีกว่าไอ้ตัวผู้อย่างคนอื่นๆ

“ อยู่ในบ้านมึงมีไรเปล่าว่ะ เห้ย!! “ ผมไม่ฟังที่มันจะพูดพล่ามอะไรออกมายาวกับการที่ผมมาปรากฎตัวที่บ้านมันอย่างน่าเหลือเชื่อ

“ แอ้น เต๋ามีเรื่องจะให้แอ้นช่วย แอ้นช่วยเต๋าหน่อยนะ “ ผมเดินแหวกกลางวงที่มีเพื่อนพ้องมากหน้าหลายตานั่งเม้าส์แตกกันอยู่

“ เต๋ามีเรื่องไรหรอ ถ้าแอ้นช่วยได้แอ้นจะช่วย “ ผมพยักหน้าให้แอ้นก่อนจะเดินออกจากวงสนทนาวงใหญ่นั่น

ผมเดินมาในที่ค่อนข้างลับนิดหนึ่ง เพื่อที่จะไม่ให้คนอื่นได้ยินเรื่องที่ผมจะเล่าต่อไปนี้

“ แอ้นทำใจดีๆก่อนที่จะฟังเต๋าเล่านะ พร้อมมั้ย “ ผมหันไปถามแอ้นที่ยังคงทำหน้าตางงกับพฤติกรรมของผมในวันนี้ แต่แอ้นก็พยักหน้าตกลง ผมจึงเล่าเรื่องราวทั้งหมดให้ฟัง

“ แอ้นคือ...เต๋า...ทำคชาท้องอ่ะ “ แอ้นถึงกับเบิกตาโพลงจนตาโตเป็นไข่ห่านด้วยความตกใจเป็นยิ่งยวด

“ เต๋าว่าอะไรนะ มันจะเป็นไปได้ยังไง..ในเมื่อ...คชา..เป็นผู้ชายนะ “ แอ้นพูดในสิ่งที่ตัวเองรู้ออกมา

“ ใช่..เต๋าก็คิดแบบแอ้นนั่นแหละ ถึงทำให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ “

“ เต๋าพาคชาไปหาหมอหรือยัง เพราะไม่แน่คชาอาจจะโกหกหลอกเต๋าอยู่ก็ได้ “ แอ้นพูดในสิ่งที่ตนคิดอีกรอบ เหมือนกับผมในตอนแรกเหมือนกันแหละ

“ พาไปแล้ว ทุกอย่างชัดเจนมาก แถมหมอยังบอกอีกว่า คชาอาจจะได้...ลูกแฝด “ แอ้นทำตาโตและยิ้มออกมาอย่างมีความสุข

“ นี่..ถ้าได้หลานมาแล้วอย่าลืมให้แอ้นมาเลี้ยงบ้างนะ เออ..แต่ว่า..คชาท้องได้ไง “

“ หมอบอกอาจะเป็นไปได้ที่ผู้ชายจะท้องแต่มีสิทธิ์หนึ่งในสิบล้านคนอ่ะแอ้น คชาโชคดีเนอะ “ ผมพูดติดตลอกเพื่อไม่ให้เครียดเกินไป

“ แต่..แอ้นว่า ที่เต๋ามาหาแอ้นในวันนี้อ่ะไม่ใช่แค่เรื่องนี้เรื่องเดียวหรอกใช่มั้ย ? “ แอ้นนี่สมกับเป็นคนที่ผมปรึกษาได้แทบทุกเรื่องจริง รู้ทันผมตลอด

“ ใช่ คือ..ตอนนี้พ่อเต๋าอ่ะ บังคับให้เต๋าแต่งงานกับเด็กที่ชื่อยูกิ “ ผมสารภาพออกมาตามตรง

“ เดี๋ยวนะ ขอแอ้นนึกก่อน ชื่อนี้มันคุ้นมากอ่ะเต๋า เดี๋ยวนะ...ยูกิ..ยูกิ..อ๋อ!! แอ้นจำได้แล้วยัยเด็กลูกครึ่งญี่ปุ่นนั่นใช่มั้ย ยัยนี่มันร้ายนะเต๋า “ ผมนึกว่าแอ้นจะไม่รู้จักซะอีก แถมยังรู้อีกด้วยว่าเป็นผู้หญิงที่ไม่น่าคบ แสดงว่าชื่อเสียงของยัยผีนั่นต้องกระหึ่มแน่ๆ

“ อืม เต๋ารู้แล้ว แต่พ่อเต๋าจะให้แต่งงานกับเด็กคนนั้นอ่ะสิ ทำไงดีอ่ะแอ้น “ แอ้นทำหน้าครุ่นคิดอยู่พักหนึ่งก่อนจะนึกไอเดียสุดเจ๋งออก

“ ก็...เรื่องนี้เต๋าควรบอกคชาให้เร็วที่สุด และต่อจากนั้นมันจะเป็นผลดีต่อตัวเต๋าเอง เชื่อแอ้นสิ แอ้นว่าแอ้นมองคนไม่ผิดหรอก “ แอ้นส่งยิ้มอย่างมีนัยแบบว่าสนุกแน่งานนี้

“ เต๋าหมดเรื่องแล้วล่ะ ขอบคุณแอ้นมากที่ช่วยเต๋าคิดนะ เต๋าคิดไม่ออกจริงๆ มันตื้อไปหมดเลยอ่ะ ขอบคุณจริงๆนะ “ แอ้นยิ้มให้ผมอย่างนางงามก็จะเดินนำหน้าผมให้ออกมาจากสถานที่ตรงนั้น

“ ไม่เป็นไรหรอกเรื่องแค่นี้เอง อีกอย่างแอ้นก็อยากได้หลานมาเลี้ยงมาเล่นเหมือนกัน “

“ เต๋าไม่รู้จะตอบแทนแอ้นด้วยวิธีไหนดี “ แอ้นกลับหันหลังมามองผมอย่างมีความหวัง

“ ถ้าคลอดแล้ว เอามาหาแอ้นบ่อยๆสิ แค่นั้นก็พอ “ แอ้นบอกกับผมอย่างสดใสก่อนจะหันหลังกลับเดินนำหน้าผมต่อไป

“ แอ้น..งั้น..เต๋ากลับเลยแล้วกันนะ ปล่อยให้คชาอยู่คนเดียวแล้วเต๋าใจไม่ดีเลยอ่ะ ฝากบอกพวกไอ้อ้นมันด้วยนะ ไปเยี่ยมคชาบ่อยๆก็ดีนะคชาจะได้มีเพื่อน “ ผมส่งยิ้มให้แอ้นแล้วพาร่างกายตัวเองขึ้นรถและมุ่งสู่บ้านของตัวเอง

-Kacha Talk-

   เมื่อกี้ คุณเต๋าโทรมาบอกผมแล้วครับว่ากำลังจะกลับบ้าน ดีนะที่ไม่เถลไถล ลองทำดูสิ ผมจะหนีออกจากบ้านแบบไม่หวนคืนกลับมาเลย จะว่าไป คิดถึงบอสกับเบนเหมือนกันนะเนี่ย เดี๋ยวว่างๆไปเยี่ยมบ้างดีกว่า

แกร๊กก!! เสียงประตูห้องของคุณเต๋าถูกเปิดขึ้นด้วยฝีมือของคุณเฟรม

“ เฟรมมีอะไรหรือเปล่า “ ผมถามคุณเฟรม

“ พี่ชา ลงไปกัน พี่เต๋าบอกให้เฟรมให้พี่ชากินข้าวก่อนอ่ะ ถ้าพี่ชาไม่ยอมไปนะ เฟรมได้หัวหลุดแน่เลยอ่ะ พี่ชาลงมากับเฟรมเถอะนะ “ เฟรมพูดพร้อมกับทำหน้าทำตาหวาดกลัวผสมกับอ้อนวอน เป็นอะไรที่วอน..มาก

“ โอเคครับ เดี๋ยวพี่ตามลงไปนะ อีกแปปหนึ่ง เฟรมลงไปรอพี่ที่ห้องอาหารเถอะ “ คุณเฟรมพยักหน้าสองสามทีและเดินออกไปจากหน้าห้องของคุณเต๋า จะใช้ว่าเป็นห้องของผมได้หรือเปล่านะ ไม่กล้าใช้แฮะ

ปังงงงง!! เสียงประตูเปิดขึ้นอีกรอบ

แต่ว่า คุณเฟรมน่าจะพูดรู้เรื่องแล้วนะเพิ่งออกไปเมื่อกี้ กลับมาอีกแล้ว มีอะไรสำคัญหรือเปล่าเนี่ย ถึงได้รีบเปิดประตูขนาดนั้น

“ นังทอม พี่เต๋าของฉันอยู่ไหน แล้วแกมาอยู่ที่ห้องของพี่เต๋าของฉันได้ยังไง ออกไปจากห้องพี่เต๋าของฉันเดี๋ยวนี้นะ “ ตอนแรกผมคิดว่าเป็นคุณเฟรม แต่พอหันกลับมาเจอบวกกับน้ำเสียงแล้ว เจอยัยผีญี่ปุ่นนั่นเอง ยัยนี่หน้าตาก็น่ารักนะ ไม่น่าจะนิสัยแบบนี้เลย

“ พี่เต๋าของคุณไปหาเพื่อนและกำลังเดินทางกลับมาหาผม ส่วนผมมาอยู่ที่ห้องของคุณเต๋าได้ยังไง ไม่มีอะไรมากหรอกครับ แค่คุณเต๋าเขาบังคับให้ผมมานอนด้วยทุกคืน “ ผมตอบเน้นย้ำคำที่สามารถที่ทำให้เจ็บปวดได้อย่างชัดถ้ยชัดคำและส่งยิ้มพิมพ์ใจไปให้ อยากมากแว้ดๆใส่ก่อนทำไมล่ะ สมควรโดน

“ กรี๊ดดดดด นังทอมนี่แกกล้ายังไงห๊า!! มาหาว่าพี่เต๋าของฉันเป็นเกย์ “ ผมมองหน้าผู้หญิงคนนั้นด้วยใบหน้าที่คิดว่าบ๊องแบ๊วที่สุด

“ รู้สึกว่าผมจะไม่ได้พูดประโยคไหนเลยนะครับที่มีคำว่าเป็นเกย์ มีแต่คุณนั่นแหละที่ไปว่าคุณเต๋าเป็นเกย์ “ ผมตอกกลับไปอย่างเบาๆ

“ พี่เต๋าค๊า อยู่ไหน เอมี่สุดที่รักมาหาแล้วค่ะ “ ผู้หญิงรายใหม่เดินเข้ามาในห้องด้วยหน้าตาชื่นมื่นแบบว่าเป็นอะไรที่แสนจะปกติ

“ นี่ป้า หล่อนเอาอะไรมากล้าว่าเป็นสุดที่รักของพี่เต๋าของฉัน “ ยัยผีญี่ปุ่นเลิกปะทะคารมกับผมแต่หันไปปะทะกับผู้มาใหม่แทน

“ เป็นป้าก็ดีเนอะ ประสบการณ์เยอะเป็นตัวเลือกที่ดี ฉันก็ไม่เข้าใจเต๋าจริงๆเลยกล้าเอายัยเด็กกะโปโลอย่างเธอไปได้ยังไง ต่ำมากกกกก “ ผู้หญิงที่มาใหม่ก็ไม่ได้น้อยหน้าไปกว่ายัยผีญี่ปุ่นนั่นเลย

“ กรี๊ดดดดด นี่อีแก่แกว่าฉันหรอ “ ยูกิชี้หน้าผู้หญิงคนนั้นอย่างอาฆาตแค้น แต่ผู้หญิงคนนั้นกลับยิ้มเยาะอย่างสะใจ

“ เอ้า!! ถ้าฉันไม่ด่าแกแล้วจะให้ฉันด่าชะนีตัวไหนล่ะห๊า!! กลับบ้านไปกินนมพ่อได้แล้วไป!! “ ไล่อย่างไร้เยื่อใย

“ นี่ไง คู่แข่งเธอตัวสำคัญอีกคน นังทอมนี่มันร้ายนะ “ ยัยผีญี่ปุ่นนั่นชี้หน้าผม ชี้หน้าผมเลยหรอ?

“ นี่ยัยเด็กผี อย่าไปโยนขี้ให้คนอื่น แกนั่นแหละที่ร้ายอ่ะ ฉันดูแค่นี้ก็รู้แล้วว่านังนี่มันคนใช้ “ ใช่ ผมเป็นคนใช้แต่เดี๋ยวนะ นังนี่ นังมันใช้กับผู้หญิงไม่ใช่หรอ?

“ ขอโทษนะครับผมเป็นผู้ชายแท้ๆเกินร้อยไม่ได้เป็นผู้หญิงหรือทอมนะครับ “ ผมแก้ตัวเพื่อไม่ให้ตัวเองถูกมองผิด

“ อ๋อ!! นี่แกหลอกเต๋าใช่มั้ยว่าแกเป็นผู้ชายทั้งๆที่แกเป็นผู้หญิง แกจะหลอกจับเต๋ากินใช้มั้ยล่ะ แกมันร้ายนักนะ “ ตะกี้ยังเข้าข้างผมอยู่เลยทำไมผมถึงโดนแล้วล่ะเนี่ย ผู้หญิงเข้าใจยากโครต

“ ผมเป็นผู้ชายจริงๆนะครับ ผมไม่ได้โกหก “ ผมแก้ตัวยกสอง ศักดิ์ศรีผมไม่เหลือแล้ว ถูกมองว่าเป็นผู้หญิงไม่รู้กี่รอบแล้ว

“ แกมันตอแหล!! “ ทั้งสองคนพูดใส่หน้าผมอย่างพร้อมกัน

มันชักจะมากแล้วนะ ผมอยู่ของผมเฉยๆก็มาว่าก็มากล่าวหา ผมอยู่ของผมอย่างสงบก็มาหาเรื่อง คิดว่านายเอกสมัยนี้จะตอกกลับไปเป็นหรอไง คอยดูเถอะนังผีไทยกับนังผีญี่ปุ่น

“ พวกแกมันก็หน้าด้านเหมือนกันนั้นแหละ ผู้ชายเขาไม่เอาก็ตามตื้ออยู่ได้ วิ่งไล่จับกันอยู่บ้างไม่เปลืองพลังงานที่ได้มาจากไมโทคอนเดรียที่อยู่ในเซลล์ทั่วร่างกายของพวกแกหรอไงห๊า ผมเห็นแล้วเพลียกับพวกคุณจริงๆ “ ผมฉลาดใช่มั้ยล่ะ ผมได้เกรดสี่ชีวะนะจะบอกให้

“ อะไรของแก ไมโทอะไร แกบ้าหรือเปล่าห๊ะ “ ผีไทยท้าวเอวถามผมอย่างหงุดหงิด ทำให้ผมผมเสาะยิ้มอย่างพอใจ แต่ยูกินี่ หน้าเริ่มเสียไปซะแล้ว

“ บ้า!! บ้ามากด้วยครับ แค่เรื่องพื้นฐานของชีวิตตัวเองยังไม่รู้จัก มิน่าล่ะถึงได้โง่ไล่จับผู้ชายที่เขาไม่เอา อาร์อีอาร์ไม่ได้เพิ่มเซลล์สมองให้หรอไง ถึงได้โง่จนหาอะไรที่จะมาด่าไม่ได้อยู่แล้ว ไร้เทียมทานจริงๆ “ ผมตอกกลับไปอีกรอบจนยัยผีไทยหน้าแดงก่ำไปหมดด้วยความโทสะ

“ นี่แกจะมากไปแล้วนะ “ ไม่หยุดอีก สงสัยอยากจะโดนอีกชุดแหะ จัดให้ได้ครับ เรื่องอย่างนี้คชาแถมให้ได้

“ มากแล้วไง พวกแก.. “ ผมยังอ้าปากไล่พวกนั้นไม่เสร็จสรรพ ยูกิก็ด่ากราดขึ้นมาอีกรอบ

“ มันจะมากไปแล้วนะ แกกล้าดียังไงมาด่าฉันห๊า แกมันก็ไม่ได้ต่างไปจากฉันหรอกที่ไล่ตามจับผู้ชายอ่ะ ถ้าแกไม่ทำแบบนี้แกจะได้พี่เต๋าหรอไง “ ผมยิ้มแป้นให้ทั้งสองคน

“ ถ้า..ผมจะบอกว่า...คุณเต๋าเข้ามาหาผมเองล่ะ พวกคุณจะว่ายังไง “ ผมยิ้มอย่างผู้ชนะ

ผู้หญิงคนนั้นง้างมือ ตบลงมาที่แก้มผมฉาดหนึ่งอย่างแรงจนผมล้มลงเตียงไปอีกครั้ง

เพี๊ยะ!!!  มือเรียวฟาดเข้าแก้มขวาผมแต่ว่า..มือหนักเหมือนกันแหะ ไม่คิดว่าจะมือหนักขนาดนี้

“ นี่สำหรับที่แก มายุ่งกับเต๋าของฉัน “  เพี๊ยะ!!! โดนที่ข้างเดิม ผมเริ่มรู้รสคาวๆในโพรงปากของผม สงสัยคงปากแตกแล้วล่ะ ใช่ผู้หญิงหรือเปล่าว่ะ

“ นี่สำหรับที่แกมาด่าฉัน และนี่.. “ ผู้หญิงคนนั้นกำลังจะง้างตบผมอีกครั้งแต่...กลับถูกยูกิจับแขนไว้ทันก่อน

“ นี่..ป้า เดี๋ยวนังทอมนี่ก็ได้ตาย....ก่อนที่ฉันจะได้ตบมันน่ะสิ “ ยูกิ ง้างมือตบผมอย่างว่องไวจนผมไม่ทันตั้งตัว

เพี๊ยะ!! เข้ามาที่แก้มซ้ายของผมอย่างแรง นี่ถ้าไม่เห็นว่าเป็นผู้หญิงนะผมโต้คืนไปแล้ว (ยังจะทำแมนอีก<<<ไรท์)

“ ไม่มีความแค้นส่วนตัว แต่อยากจะตบ และขออีกครั้งล่ะกันนะ มันจะได้สมดุลกับเมื่อกี้ “ ยูกิยิ้มและง้างมืออีกรอบก่อนจะฟาดมือลงมา ผมหลับตาปี๋ รับสัมผัสนั้นแต่โดยดี

แต่..ไม่มีอะไรเกิดขึ้น หมายความว่ายังไงกัน ผมค่อยๆลืมตาขึ้นเพื่อปะทะกับพวกเธอทั้งสองอย่างเริ่มหวาดกลัวเบาๆ แต่สิ่งที่ได้ประจักแก่สายตาคือ...

คุณเต๋าจับแขนยูกิไว้ แต่ทำไมถึงมาถึงบ้านเร็วอย่างนี้ อย่างนี้ผมจะทำไงเนี่ย ตายแน่แกคชา คุณเต๋าจับได้คาหนังคาเขาขนาดนี้ ถึงตัวเองจะไม่ได้ก่อเรื่องเองก็เถอะนะ แต่ก็อยู่ในเหตุการณ์ คุณเต๋ายิ่งเป็นคนไม่ชอบมีเรื่องอยู่ด้วย

“ ใครใช้ให้พวกเธอสองคนเข้ามาในห้องฉัน “ คุณเต๋าพูดเสียงเรียบพร้อมกับสะบัดแขนยูกิออกอย่างแรง

“ นังทอมกับแก...ยัยเด็กกะโปโล ไม่ได้ยินหรอไง เต๋าเขาไล่พวกแกสองคนอ่ะ อยู่ทำไม หน้าทนหรอ ออกไปสิ ออกไป “ ยัยผีไทยไล่ผมกับยูกิ แล้วเดินเข้าไปควงคุณเต๋าหน้าตาเฉย

“ พี่เต๋าไล่แกนั่นแหละ ป้ากับนังทอมออกไปสิ อยู่ทำไม ยังไม่รู้ตัวอีกหรอว่าโดนไล่อ่ะ “ ยูกิเดินเข้าไปควงแขนของคุณเต๋าอีกข้าง ได้!! เล่นกันอย่างนี้ใช่มั้ย อย่ามาดูถูกคชา ถ้าคุณเต๋าไม่เลือกผมอย่ามาเรียกว่าคชาเลย

“ เต๋า คชาเจ็บอ่ะ ฮึก... “ ผมเอามือมาลูบตรงที่โดนตบตรงแก้มทั้งสองข้าง พร้อมกับบีบน้ำตาออกมาอย่าง...เจ็บจริงๆ ไม่ได้ตอแหล

“ เธอสองคนออกไปจากห้องฉันได้แล้ว อย่าให้ฉันโกรธไปมากกว่านี้ “ คุณเต๋าสะบัดแขนออกจาการเกาะกุมของสองคนนั้นแล้วเดินมาหาผม

“ เจ็บมากมั้ย เดี๋ยวเต๋าทำแผลให้นะ “ คุณเต๋าจับมือผมออกแล้วลูบหน้าผมอย่างแผ่วเบา เหมือนกับว่าถ้าลูบแรงเกินไปอาจจะทำให้แก้มของผมแตกสลายเอาได้

“ ถ้ายังไม่ออกไปอย่าหาว่าฉันไม่เตือน และฉันจะพูดเป็นครั้งสุดท้าย ถ้าฉันไม่อนุญาต พวกเธอก็ไม่มีสิทธิ์เข้ามาในห้องนอนของฉัน จำใส่สมองของเธอเอาไว้ด้วย แล้วออกไปซะ “ คุณเต๋ากดเสียงให้เป็นคีย์ต่ำเท่าที่จะทำได้ ทำเอาผมกลัวอยู่เหมือนกัน ทำไมถึงน่ากลัวแบบนี้

“ เต๋า หมายความว่ายังไงที่พูดอ่ะ ทำไมเต๋าทำกับเอมี่แบบนี้หล่ะค่ะ ไหนบอกว่าจะรอเอมี่ไงค่ะ “ ชื่อเอมี่หรอเนี่ยเพิ่งรู้แหะ

“ คุณไปหาใครต่อใครในขณะที่ผมรอคุณ แค่นี้ผมก็รับไม่ได้แล้ว แล้วช่วยเลิกวุ่นวายกับชีวิตผมด้วยนะครับ ตอนนี้ผมมีแค่คนเดียวคือคชา และจำใส่สมองน้อยๆของพวกคุณไว้ด้วยนะ ถ้ามายุ่งกับคชาของผมอีกอย่าหาว่าผมไม่เตือน “ คุณเต๋าตวัดตาไปมองผู้หญิงสองคนนั้นอย่างน่ากลัว ก่อนที่สองคนนั้นจะล่าถอยไปอย่างหงุดหงิดอารมณ์

“ ชาครับ ทำไมชาไม่โต้ตอบกลับไปบ้างล่ะครับ ปล่อยให้ยัยพวกนั้นทำร้ายอยู่ฝ่ายเดียวได้ยังไง เห็นมั้ยได้แผลมาเต็มหน้าเลย คราวหลังสู้ไปเลยนะครับเต๋าไม่ว่าหรอก “ อ้าว ไม่สนใจแล้วยังสนับสนุนอีก แผลไม่ต้องทงต้องทำมันแล้ว งอนโว้ยยยย!!

ผมเอามือกอดอกตัวเองพร้อมกับสะบัดหน้าหนีจากการเกาะกุมของคุณเต๋า ขอเล่นตัวนิดจะได้มีสีสันหน่อยพอไม่สู้คนแล้วก็มาว่า มีที่ไหนกันเขามีแต่เป็นห่วง

“ ชาครับ ไม่เอาหน่า มาๆ เดี๋ยวเต๋าทำแผลให้ ไม่งอนนะครับคนดี “ คุณจับคางมนผมให้หันหน้าไปตามแรงก่อนจะประทับจูบบนหน้าผากผมอย่างแผ่วเบา

“ เดี๋ยวเต๋าไปเอายาแปปนะครับ รอเต๋าอยู่ตรงนี้นะ อย่าหนีไปไหนนะ “ จะกำชับอะไรเยอะแยะเนี่ย ออกไปไหนก็ไม่ได้ เที่ยวไหนก็ไม่ได้ ทำอะไรก็ไม่ได้ ผมจะเป็นง่อยอยู่แล้ว เบื่อด้วย T[]T ถ้าผมไม่หลอกคุณเต๋าตั้งแต่แรกผมก็ไม่เป็นอย่างนี้ใช่มั้ย ผมกลับไปแก้ไขจะทันมั้ยเนี่ย คงไม่ทันแล้วใช่มั้ย

“ มาแล้วครับ คราวหลังเต๋าจะไม่ปล่อยให้ชาอยู่คนเดียวอีกแล้ว ออกไปข้างนอกเดี๋ยวเดียวเองกลับมาก็เกิดเรื่องแล้ว เต๋าขอโทษนะครับ เต๋าผิดไปแล้วที่เต๋าปล่อยให้ชาอยู่คนเดียว ไม่งั้นชาก็ไม่ต้องมาเจ็บตัวแบบนี้ “ คุณเต๋าพูดพลางทำแผลผมไปเรื่อยๆแต่น้ำเสียงเป็นน้ำเสียงที่รู้สึกผิดมากเลย

“ แต่ก่อนหน้านั้นเต๋าคงต้องจัดการกับเจ้าเฟรมมันก่อน บอกให้ดูแลชาดีๆ แล้วมันหายหัวไปไหนเนี่ย อย่าให้เจอนะ “ คุณเต๋าพูดติดตลกเพื่อไม่ให้บรรยากาศดูตึงเครียดมากจนเกินไป

“ เต๋าก็ไปว่าเฟรมไม่ได้นะ เฟรมก็มีชีวิตของเฟรมนะ จะมาดูแลชาตลอดเวลาที่เต๋าไม่อยู่มันเป็นไปไม่ได้หรอกหน่า เต๋านั้นแหละผิด ไม่ยอมให้ชาไปด้วย ถึงชาไม่ได้ขอไปด้วยก็เถอะ -3- “ ผมเบะปากใส่คุณเต๋าด้วยความหมั้นไส้เบาบวกกับอยากแกล้ง

“ โอ๋ๆๆ!! เต๋าขอโทษ คราวหลังเต๋าจะไม่ทำอีกแล้วครับ ยกโทษให้เต๋านะ “ ทำหน้าเหมือนจะร้องไห้เลยอ่ะ สงสาร ไม่แกล้งแล้วก็ได้ -3-

“ โอเคๆ ยกโทษให้ก็ได้ครับ ชาไม่ได้โกรธอะไรเต๋าซักหน่อย แค่อยากแกล้งเต๋าแค่นั้นเอง “ ผมหลุดหัวเราะออกเมื่อเห็นท่าทีเหวอๆของคุณเต๋า

“ แกล้งเต๋าหรอชา “ คุณเต๋าถามผมหน้านิ่ง ผมเลยพยักหน้าแทนคำตอบ

“ แกล้งเต๋าหรอชา? “ ผมพยักหน้าอีกรอบ จะถามทำไมเยอะแยะนิ?

“ ได้!! “ เสียงแบบนี้มัน ตายแน่แกคชา แกทำอะไรลงป๊ายยยยยย(วิบัติเพื่อเสียง<<<ไรท์)

เต๋ากดผมลงกับเตียงอย่างไม่ยากเย็นเพราะผมกำลังอึ้งอยู่นั้นเอง ปากของคุณเต๋าค่อยพรมจูบไปเรื่อยทั่วใบหน้าของผม ตอนแรกผมคิดว่าจะโดนเยอะกว่านี้ซะอีก

“ เต๋ามีอะไรไม่สบายใจหรอ “ ทำไมผมถึงถามคำถามนั้นออกไปก็ไม่รู้เหมือนกัน สงสัยความรู้สึกที่คุณเต๋าตอนจูบผมมันรู้สึกได้ว่าหวงแหนมากกว่าปกติ

“ เอ่อ...ครับ “ คุณเต๋าตอบเฉยๆ ยังไม่ได้ปริปากพูดอะไรออกมา

“ เล่าให้ชาฟังได้มั้ย “ คุณเต๋าลุกขึ้นนั่งแต่ยังไม่ลืมที่จะประคองผมให้ลุกขึ้นมานั่งฟังเรื่องที่คุณเต๋าจะเล่าต่อไปนี้อีกด้วย น่ารักที่สุด พอตอนจะกระด้างก็กระด้างซะจนรับไม่ได้ พออ่อนโยนหน่อยก็หวานเลี่ยนจนหมดแทบขึ้นกันเลยทีเดียว

“ ได้ครับ ขอเต๋าทำใจแปปหนึ่งได้มั้ย “ สีหน้าของคุณเต๋าดูไม่ดีเลยอ่ะ สงสัยจะเป็นเรื่องที่ไม่ดีมากแน่ๆเลย

“ ถ้าเต๋าไม่พร้อมไม่ต้องเล่าก็ได้นะ ชารอได้ “ ผมกุมมือคุณเต๋าและส่งยิ้มไปให้เผื่อจะสบายใจขึ้นมาบ้าง ผมไม่ชอบเห็นคุณเต๋าเป็นแบบนี้เลย

“ ไม่เป็นไรชา เต๋าจะเล่าให้ฟัง “ คุณเต๋าสูดลมเข้าไปในปอดลึกๆก่อนจะที่อ้าปาก

“ พ่อเต๋าจะให้เต๋าแต่งงานกับ...ยูกิ “ อึ้ง..อึ้งสิ...แต่งงานหรอ ก็เหมาะกันดีเนอะ

“ ว่า..ว่าอะไรนะเต๋า “ ผมกุมมือคุณเต๋าแน่น เพราะคาดคั้นที่จะเอาคำตอบ โดนมีหวังว่าเรื่องเมื่อกี้คุณเต๋าคงพูดเล่นๆให้ผมตกใจเล่นเฉยๆ

“ พ่อเต๋าจะให้เต๋าแต่งงานกับยูกิ “ มันไม่ใช่เรื่องจริงใช่มั้ย ผมส่ายหัวไปมาอย่างไม่เชื่อ

“ เอ่อ..เต๋าไม่ต้องคิดมากนะ ชายังไม่คิดมากเลย “ ผมสะบัดความคิดทั้งหมดทิ้งทำไปและพยายามปลอบคุณเต๋าเท่าที่จะทำได้ แต่ผมเองก็ใจหายเหมือนกันนะที่อยู่ดีๆคนที่อยู่ด้วยทุกวันจะไปแต่งงานกับคนที่ผมไม่ชอบหน้ามาก

“ ไม่ให้เต๋าคิดมากได้ไงชา เต๋ามีชาอยู่แล้วนะ เต๋าจะไม่แต่งงานกับใครทั้งนั้น “ แค่ประโยคแก้ตัวธรรมดาทำไมผมถึงรู้สึกชาวูบหวาบที่หน้าอย่างนี้นะ

“ เต๋าก็รู้นี่ ว่าขัดใจคุณท่านแล้วคุณท่านจะเป็นยังไง “ คุณเต๋ามองผมด้วยสีหน้าที่ไม่พอใจ เพราะอะไรกันถึงมองกันด้วยสายตาแบบนี้

“ ชาไม่คิดจะรั้งเต๋าไว้เลยหรอ ชาอยากให้เต๋าไปแต่งงานกับยัยผู้หญิงคนนั้นหรอไง!! “ คุณเต๋าตวาดลั่นห้องทำเอาผมสะดุ้งขนลุกซู่กันไปทั่วตัว

“ ไม่ใช่อย่างนั้นนะเต๋า มันม.. “ ต่อมน้ำตาผมเริ่มทำงานอีกครั้ง ผมรู้สึกถึงความร้อนผ่าวที่บริเวณรอบดวงตา ร้องไห้...อีกแล้วหรอ?

“ ไม่ใช่อย่างนั้นแล้วมันอย่างไหน ถึงชาไม่พูดตรงๆแต่ความหมายมันก็บอกว่าไล่ให้เต๋าไปแต่งงานผู้หญิงคนนั้นอยู่ดี!! “ ผมส่ายหน้าพร้อมกับน้ำตาที่ร่วงหล่นลงมาเป็นสาย

“ ไม่ใช่นะเต๋า เต๋าฟังชาก่อนนะ “ คุณเต๋ามองหน้าผมอย่างน่ากลัว ผมกลัว ผมไม่ต้องการให้คุณเต๋าเป็นแบบนี้ซักหน่อย ผมก็แค่อยากจะปลอบ ผมไม่อยากเห็นคุณเต๋าคิดมาก

“ ชาจะเอาฐานะอะไรที่จะไปรั้งเต๋าไว้ คนรักของเต๋าก็ไม่ใช่ พี่น้องของเต๋าก็ไม่ใช่ เต๋าจะให้ชารั้งเต๋าในฐานะอะไร “ ผมพูดในสิ่งที่ตัวเองคิดอยู่ในตอนนั้นออกมาอย่างลืมตัว ผมว่าจะไม่พูดและคิดเรื่องนี้แล้ว

“ ชา... “ คุณเต๋าดึงผมเข้าไปกอด ทำให้ผมยิ่งสะอื้นไห้มากกว่าเดิม ผมไม่ได้อยู่ในฐานะอะไรที่จะเรียกร้องอะไรจากคุณเต๋าได้ ผมไม่ได้อยู่ในฐานะอะไรที่จะให้คุณเต๋าทำแบบนี้กับผม และผมไม่ได้อยู่ในฐานะที่จะรั้งคุณเต๋าจากทุกๆสิ่งอย่างไว้ได้

“ ชาไม่มีสิทธิ์อะไรเลยนะเต๋า ชาจะทำอะไรได้อ่ะเต๋า “ ผมยิ่งก้มหน้าก้มตาร้องไห้หนักกว่าเดิมอีก เพราะทุกอย่างมันยิ่งตอกย้ำให้ผมรู้ฐานะของตัวเองชัดเจนยิ่งขึ้นไปอีก

“ ไม่ต้องคิดอะไรทั้งนั้นแหละ หยุดคิดเรื่องนี้ไปเลยนะ ชาฟังเต๋านะ ยังมีเรื่องที่เต๋ายังไม่ได้บอกชาอีกเรื่องหนึ่ง “ คุณเต๋าเชยคางผมให้เงยหน้าขึ้นเพื่อที่จะได้สบตากัน ทั้งๆที่ม่านน้ำยังคงบดบังภาพตรงหน้าแต่ผมกลับรู้สึกได้ว่าสายตาของคุณเต๋าตอนนี้แตกต่างจากเมื่อกี้มันช่างอ่อนโยนจริงใจมาก

“ เรื่องที่เต๋ายังไม่ได้บอกชา... “ ผมปาดน้ำตาทิ้งเพื่อที่จะได้รับรู้อย่างชัดเจนมากขึ้น

“ คือ.........

เต๋า..........

รักชานะ “

ผมอึ้ง...อึ้งยิ่งกว่าเมื่อกี้ที่คุณเต๋าบอกว่าจะแต่งงานกับยัยผีนั่นอีก และมันยิ่งทำให้น้ำตาผมพร้อมใจไหลออกมาอย่างมิได้นัดหมาย

“ ว่า..อึก..ไงนะ “ ผมถามย้ำออกไปอีกรอบเพราะผมกลัวว่าสิ่งที่ผมได้ยินเมื่อกี้มันไม่ใช่ความจริง

“ เต๋าบอกว่า เต๋ารักชานะครับ “ คุณเต๋าเอามือมาปาดน้ำตาออกจากใบหน้าของผมอย่างแผ่วเบามันทำให้ผม...ยิ้มออกมาทั้งน้ำตา

“ ยังมีอีกเรื่องหนึ่งนะชา เรื่องนี้สำคัญที่สุดเลย “ ผมผละออกมาจากอ้อมกอดของคุณเต๋าแล้วเอามือของตัวเองเช็ดน้ำตาออกให้หมดเนื่องจาก เค้าอายอ่ะ >///< บอกรักกันตรงๆอย่างนี้ไม่อายได้ไง

“ ร..เรื่องอะร..ไรอ่ะ “ ผมตะกุกตะกักถามออกไปทำให้คุณเต๋าหลุดหัวเราะเบาๆ

“ ห..หัวเราะอะไรเล่าเต๋า “ ผมเอามือไปตีที่อกแร่งของคุณเต๋าสองสามที ก็..เขินพอเป็นพิธีอ่ะ เขินมากมันดูไม่ดีดูไม่งาม จริงป่ะ?

“ ไม่แกล้งแล้วครับ เรื่องที่เต๋าจะบอกมีอยู่ว่า... “ แล้วก็เงียบไป จะให้ผมลุ้นทำไมว่ะครับเนี่ย

“ ว่า... “ คุณเต๋านั่งลงไปคุกเข่า เอ่อ...มันเหมือนท่าที่พระเอกขอนางเอกแต่งงานเลยอ่ะ >///< คชา...แกเพ้อเจ้ออะไรว่ะ คุณเต๋าเนี่ยนะจะขอแต่งงาน ฝันไปเร็วล้านปีแล้ว

“ แต่งงานกับเต๋านะคชา “ >/////////////////////////////////////////<

>บ้าแล้วววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววววว<  

                                                             Tobecontinue

TalK By WriteR ‘ตอง’

จบแล้วเย้ ตอนนี้หลากหลายอารมณ์มากอ่ะ 555+ แต่งเองยังงงเองเลย

เป็นไงล่ะตอนนี้สุขเศร้าเคล้าน้ำตาเบาๆ

ตอนหน้าแจกNCจ้า ดีเปล่าๆ 555+

ขอฝากนี่ด้วยนะครับ เข้าไปกดรูปหัวใจกันเยอะ รักรีดด์นะครับผม
นิยายของตองเข้าไปอยู่ในนี้แล้ว ฝากด้วยนะครับ   กดหนักๆ