Prince&Maiderคุณชายหน้าใสกับคนใช้หน้าหวาน Fic {[Tao^Kacha]}

ตอนที่ 13 : SF ต้นรักของหมียักษ์

Chapter : SF ต้นรักของหมียักษ์

Couple :  Ton X James

Rating : 18+ ใช้วิจารณญาณในการอ่าน

About : NC ต้นเจมส์ตามที่ร้องขอกันมานะครับ ตอนแรกจะให้เอนซีอย่างเดียวก็กลัวจะสั้นเกินไป เอาเนื้อเรื่องไปด้วยเลยแล้วกันเอ๊ะ!! หรือจะเอาNCอย่างเดียว 55+ ตอนนี้สั้นนิดนะครับรีดด์

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

-Ton Talk-

  
   “ เจมส์อย่าทำแบบนี้สิ เดี๋ยวคนอื่นก็มาเห็นหรอก “ ผมเตือนน้องแท้ๆที่ความสัมพันธ์ไม่แท้ของตัวเองให้หยุดการกระทำแบบนี้

“ ทำไมอ่ะพี่ต้น เจมส์ไม่ได้เจอพี่ต้นตั้งสามวันเต็มเลยนะ เจมส์คิดถึงพี่นิ “ ไอ้น้องคนนี้นิ เมื่อไหร่จะโต (?)

“ อะไรกันวันๆก็ตัวติดกับพี่ตลอด นอนก็แทบจะนอนด้วยกันทุกคืน ยังจะคิดถึงอีกหรอห๊ะ ไอ้น้องคนนี้ “ เจมส์เบะปากใส่ผม น่ารักตายล่ะไอ้หมีเอ๊ย

“ คำก็น้อง สองคำก็น้อง ไม่เคยเห็นความรักที่เจมส์ให้พี่ไปเลยใช่ป่ะ “ เอาอีกและดราม่าใส่ตลอด

“ เจมส์วันนี้พี่เพลียอย่าดราม่าใส่ได้ป่ะ “ ผมขัดจังหวะเจมส์แต่ผมคิดว่าเจมส์มันคงไม่คิดเช่นเดียวกับผม

“ งั้น..สงสัยต้องชาร์จแบตจะได้หายเพลีย “

ไอ้น้องคนนี่นิ ผมก็ไม่เข้าใจน้องมันเหมือนกันนะฮะ อยู่ด้วยกันมาก็ตั้งแต่มันเกิด ง่องแง่งใส่ผมตลอดๆ ทั้งๆที่พี่คนอื่นก็มีตั้งเยอะแยะไป ตั้งสี่คนนะพี่มันอ่ะ

คงสงสัยว่าทำไมผมถึงต้องพูดกับเจมส์แบบนั้นเดี๋ยวผมจะเล่าให้ฟังฮะ เพิ่งผ่านมาหยกๆนี้เอง น้องมันชอบเล่นอะไรแผลงๆผมต้องระวังตัวมากขึ้นเรื่อยๆ ไม่ใช่ผมไม่รักน้องนะฮะเพราะรักถึงต้องระวังไม่ให้คนอื่นรู้เรื่องความสัมพันธ์ของเราทั้งสองคน

“ อื้มมม...จ...เจมส์ พอได้แล้ว เดี๋ยวมีคนผ่านมาเห็นนะ “ ผมพยายามเตือนน้อง เพราะเดี๋ยวทั้งผมทั้งน้องจะลำบากทั้งคู่ถ้ามีคนมาเห็นฉากนี้เข้าพอดี (แต่คงไม่ทันล่ะเพราะไรท์ก๊อปมาจากพาร์ทคชา 55+ <<< ไรท์ )

 “ งั้นพี่ต้นก็เข้าห้องเจมส์ซักทีสิครับ คนอื่นจะได้ไม่ต้องเห็น “ ยังไม่เลิกล้มความพยายามอีกสงสัยต้องพูดถึงจะเข้าใจว่าวันนี้ผมเหนื่อยมากไม่มีอารมณ์ที่จะมานั่งคุยด้วยนั่งเล่นด้วยผมต้องการเวลาพักผ่อนฮะ

“ เจมส์ วันนี้พี่มี...แว้กกก “ ยังไม่ทันที่ผมจะได้ท้วงเจมส์เลยผมก็ถูกไอ้หมียักษ์ของผมลากเข้าห้องมาอย่างว่องไวปราณสายลม

ตอนนี้ผมเลยอยู่ในห้องผมกับน้องมันแค่สองคน ผมไม่อึดอัดหรอกฮะเพราะรู้ว่าน้องคงเข้าใจผมแต่ไอ้คำพูดที่ส่อตลอดเวลาของมันทำให้ผมระวังตัวจนพักผ่อนได้ไม่เต็มที่

“ พี่ต้นครับ “ อยู่ดีๆเจมส์ก็พูดขึ้นมาทำเอาผมสะดุ้งไม่น้อย

“ ว่าไง?? “

“ พี่ต้นรักเจมส์มั้ยครับ?? “ เป็นอะไรของมันอีกเนี่ย อยู่ด้วยกันขนาดนี้แล้วยังไม่รู้อีกหรอไง

“ คำตอบมันก็ทนโท่อยู่บนการกระทำและหน้าของพี่แค่นี้ยังดูไม่ออกอีกหรอ ?? “ ผมเหวี่ยงใส่น้องไปพอเป็นพิธี ผมไม่ได้อยากเหวี่ยงเลยนะฮะแต่เพราะว่าเป็นมันนิสัยของผม

“ ครับ “ ไอ้หมีมันพูดรับและยิ้มอย่างมีความสุขล้น พร้อมกับดึงตัวผมเข้าไปกอด ยอมก็ได้ว่ะ เมื่อคืนผมก็ไม่ได้นอน น้องมันก็เพิ่งกลับมาจากค่าย ซักนิดคงไม่เป็นไร

ผมตื่นมาอีกทีก็น่าจะเย็นแล้วล่ะครับ คืนนี้ผมคิดว่าจะชวนไอ้หมีของผมออกไปกินข้าวข้างนอกเพราะไม่ได้กินด้วยกันก็นานพอตัวอยู่

“ โอ๊ยย!! “ ร่างกายผมมันเป็นอะไรของมันเนี่ยขยับนิดเดียวช่วงล่างก็เจ็บหน่วงๆ T^T

“ เห้ยยยยย!! “ ผมรู้สาเหตุของอาการเจ็บนี้อย่างที่โดยไม่ต้องไปหาให้เหนื่อยเลย ก็เพราะไอ้น้องตัวดีของผมมันลักหลับผมไง ทำไมผมถึงไม่รู้สึกตัวเลยนะ T^T

“ พี่ต้นเป็นอะไรหรอครับ “ เจมส์ลุกขึ้นจากหมอนพูดเสียงงัวเงีย อู้อี้เต็มที่ แล้วเอามือมาขยี้ตาเหมือนที่ชอบทำเวลาตื่นนอน *ผมคิดว่าตอนนี้มันดูน่ารักที่สุดเลยฮะ*

“ ไอ้หมีเจมส์ แกมาทำอะไรกับพี่ตอนหลับห๊า!! “ ผมพูดแบบกัดฟันทำให้ดูก็น่ารู้ว่าอารมณ์ผมตอนนี้ร้อนขนาดไหน

“ ก็ตอนนอนพี่ต้นยั่วเจมส์เองอ่ะ “ ยั่วอะไรของมันว่ะคนนอนนะเฮ้ย!

“ พี่ยั่วอะไรแกห๊ะ เจมส์ “ ผมพูดอย่างเอาเรื่อง มันจริงมั้ยล่ะครับท่านผู้อ่านผมหลับสนิทผมจะยั่วมันได้ยังไง

“ ก็พี่ต้นละเมออ่ะ ละเมอว่า ‘เจมส์พี่ไม่ไหวแล้ว ช่วยพี่ที อื้มมม..’ อย่างนี้อ่ะ ให้เจมส์อดใจไหวหรอครับพี่ต้น “ ผมพูดอย่างนั้นออกไปหรอ ไม่จริง ผมถึงจะเคยคิดแบบนั้นแต่ก็ไม่เคยแสดงออกมาให้น้องเห็นเลย

ผมส่ายหัวอย่างไม่เชื่อเจมส์ ถึงแม้ผมจะรู้ว่าน้องคงไม่มีทางโกหกผมเป็นแน่แท้ แต่ผมก็รับมันไม่ได้อ่ะ T^T

“ โอ้ยย!! เจ็บ วันนี้พี่กะว่าจะชวนแกออกไปกินข้าวข้างนอกกันสองคนแต่แกทำแบบนี้อดไป “ เหวี่ยงใส่อีกรอบหลังจากตื่นนอน

“ ได้ไงอ่ะพี่ต้น พี่เป็นคนยั่วผมเองนะ แล้วพี่จะให้ผมทนหรอไงครับ “ เจมส์ทำสายตาเว้าวอนเต็มที่

“ ไม่รู้ล่ะ ถือว่าเป็นอันยกเลิก วันนี้กินกับข้าวฝีมือคชาไปแล้วกัน “ ผมพูดจบก็พยายามลากสังขารตัวเองเข้าห้องน้ำไปอย่างยากลำบากเพราะช่วงล่างที่หนักมันหน่วงให้เดินยากขึ้นเป็นทวีคูณ

“ ชา..วันนี้เต๋าอยากกินไข่ตุ๋นอ่ะ “ เสียงเต๋าอ้อนคชาให้ทำกับข้าวสุดโปรดให้ ผมได้ยินจนชินแล้วละครับและที่สำคัญถ้าวันไหนคชาทำอาหารวันนั้นต้องเป็นไข่ตุ๋นด้วยทุกรอบ

แรกๆผมที่ผมได้ยินเต๋ามันอ้อนคชาก็ยังแปลกใจว่าทำไมคชากับเต๋าถึงได้สนิทกันขนาดนี้ ผมไม่อยากรู้เรื่องส่วนตัวของคนอื่นหรอกนะครับ แต่ผมได้ยินมาว่าคชาย้ายไปอยู่ห้องเต๋าแล้ว ผมก็อึ้งๆอยู่ไม่ใช่น้อย ที่ไอ้เต๋ามันพาผู้ชายไปนอน ปกติให้ลากหญิงมาเป็นว่าเล่นและไม่ซ้ำหน้าด้วย

แต่ผมก็พอเข้าใจแล้วล่ะว่าทำไมเต๋ามันถึงติดคชาแจซะขนาดนั้น แต่เต๋ากับคชาจะทำตัวอย่างนี้เฉพาะตอนอยู่กับพี่น้องและคุณแม่เท่านั้น ถ้าคุณพ่ออยู่ด้วยจะเป็นอีกแบบหนึ่งซึ่งผมก็พอที่จะเข้าใจอยู่

“ ทำเองก็เป็นแล้วนิ ชาสอนไปแล้ว ไปทำกินเอง ชายังต้องทำนู่นนี่นั่นอีกเยอะ “ คชามองเต๋าแบบค้อนๆและพูดตัดบทเต๋าอย่างรำคาญ เป็นผม ผมก็รำคาญฮะ คนบ้าอะไรไม่ยอมให้อยู่ห่างเลยแม้แต่เมตรเดียว

“ ชาอ่ะ -3- “ เต๋าทำปากเบะใส่คชา ทำให้คชาสวดกลับมาอีกยก

“ ไม่ต้องมาทำแอ๊บเด็กเลยนะ คิดว่าน่ารักหรอไงห๊ะเต๋า ไปนั่งเฉยๆไป เดี๋ยวทำให้ก็ได้ คราวหลังหัดทำนิสัยให้สมกับตัว ตัวใหญ่อย่างกับบัฟแล้วยังมาทำเด็กอีก อายพี่อายน้องบ้างมั้ยเนี่ย “ และสุดท้ายคชาก็ยอมใจอ่อนทำให้ซึ่งมันก็เป็นปกติ

เต๋ากลับมานั่งอย่างอารมณ์ดีตรงข้ามกับผม แต่ผมสงสัยมานานแล้วว่าสองคนนี้สนิทกันได้อย่างไร ลองถามดูดีมั้ย??

“ เต๋า พี่มีไรอย่างจะถามแกหน่อยหว่ะ “ ความสอดรู้สอดเห็นมันมักมาก่อนคำว่าคิดเสมอ สำหรับผม

“ ว่าไงพี่ต้น ถ้าผมตอบได้ผมก็จะตอบ โอเคว่ามา?? “ ชิวๆจริงๆเลยนะแก =.=

“ แกไปสนิทกับคชาได้ไงว่ะเต๋า “ ไม่ทันได้คิดปากมันไวกว่าคำพูดอีกแล้ว O.O

“ ก็...คชาชอบไปขวางตอนเต๋าลากหญิงมาบ่อยๆหลังจากนั้นก็เจอกันมากขึ้น เต๋าก็เลยสนิทกับคชา และอีกอย่างเต๋าโดนแม่ทำโทษอีกด้วย เรื่องที่เต๋าทำพลาดอย่างใหญ่หลวง เลยทำให้เต๋าสนิทกับคชามากขึ้นๆไปอีก ก็เลยผลออกมาเป็นแบบเนี่ย “ ผมพยักหน้าเหมือนจะเข้าใจ

“ แล้วทำไมแกต้องไปขอคุณแม่ให้คชาย้ายมานอนที่ห้องแกด้วยว่ะ “ นั่นไง ปากไวกว่าความคิดอีกแล้ว

“ ก็...ผมต้องทำงานเช้าไง ให้คชาเทียวไปเทียวมาเดี๋ยวก็เหนื่อย อีกอย่างตึกใหญ่กับตึกที่คชาพักมันก็ห่างกันมากอยู่ คชาอาจพักผ่อนไม่เพียงพอ ก็เลยให้ย้ายมาอยู่ “ พูดแบบหน้าตาลอย ใครจะไปเชื่อแกห๊ะไอ้น้องคนนี้

“ แล้วทำผิดพลาดครั้งใหญ่หลวงนี่มันเรื่องอะไรว่ะ “ เต๋าเบิกตาโตนิดและส่ายหัว

“ พี่ไม่ใช่เด็กอายุสามขวบแล้วนะทำไมถามเยอะอย่างนี้เนี่ย ผมไม่ตอบแล้ว แต่ผมจะถามบ้าง “ ผมพยักหน้ารับเบาๆ แต่ไม่คิดว่าคำถามมันจะจี้จุดผมถึงขนาดนี้

“ พี่กับเจมส์ถึงขั้นไหนล่ะ “ ไอ้เต๋ามันรู้เรื่องได้ยังไงว่ะ ผมเชื่อว่าเจมส์ไม่ได้บอก แต่เต๋ามันมีเซนท์เรื่องพวกนี้อยู่แล้วด้วยนี่หว่าไม่งั้นมันคงตกเหยื่อไม่ติดถ้ามันไม่มีเซนท์

“ พี่..กับเจมส์ก็..พี่น้องกันไง ถามมาได้เนอะ “ ผมตอบแบบตะกุกตะกักนิด หรือเปล่า??

“ พี่ไม่ต้องปิดผมหรอก ผมดูออกแหละ สายตามันฟ้องซะขนาดนั้น แต่ผมไม่รู้ว่าคนอื่นดูออกเหมือนผมหรือเปล่านะพี่ต้น อ๊ะ คชาถือกับข้าวมาพอดีเลย “ กลิ่นมาก่อนที่คชาจะเดินเข้ามาที่โต๊ะซะอีก หอมมาก

“ คุณเต๋าครับ เดี๋ยวผมไปตามคุณเจมส์คุณเฟรมคุณไทด์และก็คุณหญิงก่อนนะครับ “ คชาหันมาพูดกับผมหลังจากที่หันไปแขวะให้เต๋ามัน

“ เจมส์เดี๋ยวพี่ไปตามเอง คชาไปตามคนอื่นๆเถอะ “ สิ่งที่ผมพูดเรียกสายตาแห่งความงงงวยของคชาได้อย่างดีเยี่ยม

“ เจมส์ ลงไปกินข้าวได้แล้ว “ ผมเดินเข้ามาเขย่าตัวเจมส์ให้ตื่นขึ้น หลังจากที่ผมเดินหนีออกจากห้องมา

“ อืออ เดี๋ยวค่อยลงไปเจมส์ขอนอนต่ออีกแปปนะพี่นะ “ เจมส์เอาผ้าห่มขึ้นมาคลุมโปง แต่มีหรอพี่ผมจะยอม

“ ถ้าเจมส์ไม่ตื่นเจมส์ไม่ต้องกินของหวาน “ เจมส์เด้งตัวลุกขึ้นมาทันทีและไม่มีท่าทางง่วงอีกแล้วหลังจากที่ได้ยิ้นคำว่า ไม่ต้องกินของหวาน

“ เจมส์ไปแล้วครับพี่ต้น “ เจมส์วิ่งเข้าห้องน้ำไปล้างหน้าล้างตาก่อนจะเดินตามออกมาไปที่ห้องอาหาร

ตอนนี้ทุกคนอยู่พร้อมหน้า ยกเว้นแต่คชาเพราะคชาต้องกินข้าวก่อนเพราะต้องขึ้นไปจัดของที่ห้องของเต๋าเป็นอย่างนี้ทุกวัน พอจัดเสร็จคชาก็จะยกของหวานมาให้แล้วก็ตรงเวลากับที่ทุกคนกินข้าวกันเสร็จแล้วเหมือนกัน เป็นอย่างนี้เช่นทุกวัน ( เว่อร์เนอะ เวลาอะไรมันจะตรงเป๊ะๆๆขนาดนั้น <<< ไรท์ )

“ ฝีมือคชานี่ไม่เปลี่ยนเลยจริงๆนะ อร่อยเหมือนเดิมเลย “ คุณแม่พูดขึ้นมาจากใจจริง ผมก็ว่างั้นแหละฮะ ฝีมือคชาอร่อยจริงๆ

“ ขอบคุณครับคุณหญิง “ คชาพูดขอบคุณอย่างสุภาพ และเป็นปกติ

“ เมื่อไหร่แม่จะขอคชาให้เจ้าเต๋ามันซักทีอ่ะ “ พี่ไทด์อยู่ๆก็โพลงขึ้น ปกติวันๆเห็นแต่หมกอยู่กับน้องหลินสุดสวาทขาดใจดิ้น ไม่เคยจะเห็นครอบครัว แต่แล้วทำไมถึงได้มาสนใจละเนี่ย

“ ไม่รู้ซิไทด์ แม่ก็หาฤกษ์อยู่เหมือนกันนะ “ คุณแม่ผู้ยิ้มๆ เจ้าเต๋าและพี่น้องผมหัวเราะกันใหญ่ ส่วนคชานั้น หน้าแดงเป็นลูกมะเขือเทศบวกกับสตอเบอรี่แล้ว

“ พรุ่งนี้เลยมั้ยครับแม่ “ เต๋าเสริมขึ้นมา ทำเอาคชาหันหน้าไปทำตาดุใส่อย่างไม่กลัว

“ ไม่ต้องแล้วมั้งพี่ ย้ายตัวไปอยู่กับพี่แล้วนิ แต่ย้ายใจผมยังไม่เห็นหว่ะ “ เฟรมมันเอาด้วยอีกคน

“ ต๋าววว พอเลยขึ้นห้อง ไปทำงานต่อ “ คชาเห็นท่าไม่ดีเลยต้องแขวะคู่กรณีอย่างเสียไม่ได้ และต้องลากออกไปจากตรงนี้ไม่อย่างนั้น คชาจะหายใจไม่ทันและขาดใจไปซะก่อนที่จะได้แต่งงานกับเต๋า (พี่ต้นก็เป็นไปกับเขาเถอะ<<<ไรท์)

คชากับเต๋าออกจากสถานการณ์อันเป็นใจไปแล้ว คุณแม่ก็ต้องกลับขึ้นไปทำงานต่อ พี่ไทด์ก็กลับไปสวีทกับหวานใจต่อ เจ้าเฟรมก็ไปอยู่กับเมียมันบนห้องแล้ว ทั้งโต๊ะเหลือแค่ผมกับเจมส์สองคน

“ พี่ต้นขึ้นห้องเถอะเจมส์อยากนอนแล้ว “ ผมพยักหน้ารับ แล้วเดินตามเจมส์ขึ้นห้องไป

ปัง !! เสียงปิดประตูที่แสนจะเบาปิดลง

พลั่กกก!!

ผมถูกเจมส์สะกิดเบาๆให้ล้มลงไปนอนราบกับเตียงอย่างที่ไม่รู้ตัว

“ เจมส์จะทำไรอ่ะ “ ผมตกใจพูดแทบไม่เป็นประโยค

“ ก็พี่ต้นบอกว่าถ้าเจมส์ลงไปกินข้าวจะให้เจมส์กินของหวานไม่ใช่อ่อ “ สายตาที่เจมส์มองมาแบบว่าเป็นสายตาที่หมียักษ์อยากกินปลาที่อยู่ในแม่น้ำอย่างหิวกระหาย ถ้าไม่ได้กินคงจะขาดใจตาย แต่ถ้าได้กินก็จะลิ้มลองไม่หยุด

“ ก็คชาถือมาให้กินแล้วไง ไม่ต้องเลยนะ วันนี้เจมส์ทำไปแล้ว “ ผมท้วงขึ้นมาก่อนไม่งั้นพรุ่งนี้ผมไม่ได้เป็นอันทำงานแน่นอนฮะ

“ ใครบอกเจมส์ทำ พี่ต้นเป็นคนทำเจมส์ต่างหาก “ ผมยิ่งอึ้งกับคำพูดของน้องคนนี้มาก กล้าพูดว่าผมกล้าทำแบบนั้นลงไป คิดว่าผมจะเชื่อหรอฮะ

“ เจมส์มันจะมากไปแล้วนะ “ ผมตวาดเสียงดังใส่เจมส์ แต่คนตรงหน้าไม่มีท่าทีจะสะทกสะท้านอะไรเลยแม้แต่นิด

“ แต่ผมมีหลักฐาน “ เจมส์หยิบโทรศัพท์ไอโฟนสี่เอสสีดำขึ้นมาและเปิดวีดีโอให้ดู >///< มันเป็นวีดีโอที่ผมกำลังเอ่อ...>///< อย่างนั้นกับเจมส์อยู่แล้ว..เอ่ออ... ผมเป็นคนทำด้วย

“ คราวนี้จะให้เจมส์กินของหวานได้ยังครับ คุณภรรยา “ ผมเขกหัวน้องชายแท้ๆที่ความสัมพันธ์ไม่แท้ไปสองที

“ โอ้ยย!! เจมส์เจ็บนะพี่ต้น “ ผมยิ้มเยาะใส่

“ จะได้จำไงว่าอย่าพูดอย่างนี้อีก “ ที่ผมเชื่อน้องกับหลักฐานชิ้นนี้เพราะตั้งแต่ความสัมพันธ์เราสองคนพี่น้องเปลี่ยน ผมไม่เคยทำอย่างนี้เลยซักครั้ง และที่ผมมั่นใจได้ว่าเป็นผม เพราะท่าทางสัดส่วนแล้วก็เสียงร้องในลำคอมันเป็นของผมหมดเลย ผมคิดว่าเจมส์คงไม่เก่งคอมหรือเอาเรื่องตัวเองไปให้คนอื่นตัดต่อหรอกฮะ

“ พี่ต้นของเจมส์นี่น่ารักที่สุดเลยครับ “ เจมส์ฉวยโอกาสหอมแก้มผมไปทีหนึ่ง แต่ผมก็อดไม่ได้ที่จะเหวี่ยงน้องแบบเบาๆ

“ ไม่ต้องทำมันและ ได้ไปแล้วนิแก้มพี่ ไปอาบน้ำไป พรุ่งนี้ค่อยต่อ “ ผมพูดแล้วก็เดินเข้าห้องน้ำอย่างเสรีภาพจากคนตัวใหญ่กว่า

“ ก็ได้ครับ “ แปลกใจเหมือนกันนะฮะ ปกติต้องง้องแง้งใส่ผม แต่วันนี้ไม่มีภาพนั้นให้เห็นเลยฮะ

 ตกกลางดึก

“ หืมม..อะไรของแกว่ะเจมส์ “ ผมเปิดไฟบนหัวเตียงไว้หรี่ๆ เลยเห็นหน้าของเจ้าหมียักษ์ได้บ้าง

“ วันใหม่แล้วครับ “ วันใหม่แล้วเกี่ยวอะไรด้วยว่ะ??

“ แล้วมันเกี่ยวอะไรอ่ะเจมส์ พี่จะนอน “ ผมพูดเสียงงัวเงียใส่ แต่ก็แอบเหลือบไปมองนาฬิกาบ่งบอกเวลาว่าเที่ยงคืนสิบนาที

“ ก็พี่บอกเจมส์ว่า พรุ่งนี้ค่อยต่อนี้ก็พรุ่งนี้ของเมื่อวานแล้วไง เจมส์จะมาต่อไงครับ “ พูดแบบกะลิ้มกะเหลี่ยสุดๆ (เขียนถูกเปล่าหว่า<<<ไรท์) ตายแน่ไอ้ต้นเอ๊ย!!

“ แต่พี่ง่วงแล้วนะเจมส์ “ ผมยังคงค้านหัวชนฝาต่อไป

“ ไม่เป็นไรครับพี่ต้นนอนเฉยไปเถอะครับเดี๋ยวเจมส์จัดการเอง “ น้องมันก็ตื้อทลายฝาเหมือนกัน =.=”

“ ไม่เอาหน่าเจมส์ “ ยังคงตื้อแต่เสื้อผ้าผมหายไปไหนไม่รู้แล้วฮะ ไวจริง

“ เจมส์ไม่ไหวแล้วพี่ “ เจมส์พูดเสียงอ่อย

“ ไม่ต้องมาบอกว่าไม่ไหวตอนเย็นก็ได้ไปแล้วนิ “ ท้วงต่อไปเรื่อยๆ

“ ตอนนั้นก็ส่วนตอนนั้นแต่ตอนนี้เจมส์ไม่ไหวแล้ว “

 อยากอ่านNCคลิ๊กตรงนี้ครับ >>>  *ฟิน*  อ่านเสร็จแล้วกลับมาเม้นท์ในหน้านี้นะครับ

หาตัวหนังสือสีแดงนะครับผม

หลังจากนั้นกิจกรรมอันแสนยาวนานนั้นก็ล่วงเลยมาถึงเกือบรุ่งเช้าซึ่งเป็นที่แน่ๆว่าต้นไม่ไปทำงานแน่นอน เพราะเมื่อคืนโหมหนักเป็นอย่างมาก

เอาเป็นว่าไรท์ขอจบตอนพิเศษต้นเจมส์ไว้แต่เพียงแค่นี้ ถ้ามีโอกาสจะมาแต่งให้อีกนะครับผม ย้ายกล้องขึ้นฟ้า

_________________END  OF  SF  TON♥JAMES____________________

TalK By WriteR

ตอนนี้NCสั้นไปนิดเนอะ แค่สองหน้าเองไม่ว่ากันเนอะ ขอแก้ตัวสำหรับSFตอนหน้านะครับ

อีกเหตุผลที่สั้นคือเพราะเป็นคู่พี่น้องไรท์เลยกล้าเขียนแค่นี้ กลัวรีดด์จะอ่านกันแล้วทำใจไม่ได้

ตอนหน้ากลับเรื่องหลักแล้วNCยังไม่แจกนะจ๊ะ รอไปก่อนเดี๋ยวเบื่อกันซะก่อนขอแบบว่าหวานซึ้งกันนิดเพราะอีกไม่กี่วันจะวันเกิดคุณชายเต๋าแล้วแอบดราม่านิดได้ใช่มั้ย 555+