Prince&Maiderคุณชายหน้าใสกับคนใช้หน้าหวาน Fic {[Tao^Kacha]}

ตอนที่ 11 : การรับใช้ครั้งที่ 5 (100%)

Chapter : การรับใช้ครั้งที่ 5

Couple :  Tao X Kacha

Rating : 15+

About : ขอเปลี่ยนตัวนำเนินเรื่องนิดเป็นคชามาเยอะแล้ว เป็นไรท์บ้างดีกว่า อยากเวิ่นบ้างอะไรบ้าง

“ตอบคำถามนะครับ จากความคิดเห็นที่45นะครับ ไรท์ลืมบอกไปแหะๆขอโทษรีดด์ทุกคนนะครับ ไรท์คิดว่าบอกไปแล้วแหะๆ คนแรกเป็นพี่ไทด์ คนที่สองเป็นพี่ต้น คนที่สามเป็นพี่เต๋า คนที่สี่เป็นพี่เฟรม และคนที่ห้าเป็นพี่เจมส์ครับ”

+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++

-Tao Talk-
  

   เมื่อคืนเป็นคืนที่ผมและรู้สึกอบอุ่นและมีความสุขเป็นอันมาก จนไม่อยากจะลุกขึ้นตื่นมาทำงานเลยซักนิดเพราะว่ามีคนตัวเล็กมานอนเป็นหมอนข้างให้ผมกอดนี่แหละ

“ เต๋า ตื่นได้แล้ว เดี๋ยวทำงานสายเหมือนเมื่อวานอีก คราวนี้ชาไม่ยอมแล้วนะ เร็วๆลุก!! “ เสียงใสๆของซาตานในคราบนางฟ้ามาขัดห้วงความคิดของผมให้ขาดลง

ขนาดผมกอดอยู่ยังพยายามดันให้ผมลุกและไล่ให้ตื่นเพื่อไปทำภารกิจส่วนตัวในตอนเช้าให้เสร็จเพื่อที่จะได้ทำงานของคนตัวเล็กในวันที่สอง แรงเยอะฉิบ!! เห็นตัวเล็กบางๆน่าถะนุถนอมอย่างนี้ไม่คิดว่าจะแรงเยอะขนาดนี้ แต่ผมสู้ไหวอยู่แล้วล่ะครับ เพราะผมจะกอดซะอย่าง

“ ถ้าเต๋าไม่ตื่น..วันนี้ชาจะไม่สอนทำอาหาร!! “ คชาพูดเสียงเฉียบขาดทำเอาผมเด้งตัวลุกอย่างอัตโนมัติเพราะถ้าผมไม่ลุกผมก็จะไม่ได้ชิมฝีมือคชาทำกับข้าวน่ะสิ เสียดายตายชัก

“ ครับๆๆ เต๋าไปแล้วครับ “ ผมมุ่งหน้าเดินไปที่ตู้เสื้อผ้าเพื่อที่จะหยิบเสื้อผ้าชุดใหม่เพื่อใส่ในวันใหม่ๆอย่างนี้เช่นทุกวัน

“ อีกครึ่งชั่วโมงชาจะขึ้นมาหานะ รีบๆทำภารกิจให้เสร็จนะครับคุณชาย “ คนตัวเล็กพูดก่อนจะเดินออกจากห้องผมไป

ผมยังอดเสียดายไม่หายเลยครับ คนอะไรก็ไม่รู้ตัวก็นิ่ม น่ารักก็น่ารัก หอมก็หอม ไม่อยากจะละไปไหนเลยจริงๆแต่สุดท้ายมันก็เป็นแค่ความคิดเพราะความจริงมันไม่ใช่ สงสัยผมต้องหาวิธีซักอย่างเพื่อที่จะให้คนตัวเล็กมานอนกับผมทุกคืนให้ได้

ผมเดินมุ่งหน้าไปยังห้องน้ำแต่ในหัวก็ยังหยุดคิดไม่ได้ว่าจะทำยังไงให้คชามานอนกับผมทุกคืน

ปิ๊งงง!!

ระหว่างที่ผมกำลังอาบน้ำอยู่ผมก็คิดออกจนได้ว่าจะทำยังไงให้คชามานอนเป็นหมอนข้างให้ผมกอดทุกคืน ความคิดนี้เป็นความคิดที่ผมคิดว่าผมน่าจะคิดให้เร็วกว่านี้นะ

ใช่แล้วล่ะครับ!! ความคิดนี้คือ.. ผมจะไปขอร้องคุณแม่ให้ช่วยบอกให้คชามานอนกับผมและผมจะอ้างเหตุผมสารพัดร้อยแปดเข้าไปคุณแม่คงเข้าใจ และยอมให้มานอนเป็นแน่แท้ และที่สำคัญที่สุด คชาเชื่อฟังคำสั่งขอแม่ผมอย่างเคร่งครัดขนาดเอ่อ…เรื่องมันผ่านมาแล้วอย่าไปคิดถึงมันเลยนะครับ

ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวให้เร็วที่สุดเพื่อที่จะได้ไปหาคุณแม่ก่อนที่คนตัวเล็กจะมาหาผมในอีกครึ่งชั่วโมง

สิบนาทีผ่านไป

ตอนนี้ผมกำเร่งฝีเท้าเพื่อไปยังห้องทำงานของคุณแม่เพราะกลัวเวลาจะไม่พอที่คชาว่าไว้ผมเลยทำเรื่องส่วนตัวเร็วกว่าปกตินิดหน่อย

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ แม่ครับนี่เต๋าเอง “ ผมกล่าวเข้าไปในห้องทำงานของผู้เป็นแม่อย่างคุ้นเคย

“ เข้ามาสิลูก วันนี้มีอะไรห๊ะตาเต๋ามาหาแม่แต่เช้าเลย “ คุณแม่คงสงสัยว่าทำไมผมมาหาคุณแม่ตอนเจ็ดโมงสี่สิบห้า เพราะปกติผมจะตื่นก็นู่นหน่ะ ไม่เที่ยงก็บ่ายแก่ๆ

“ อ่อครับ คือผมอยากให้คชาย้ายไปนอนที่ห้องผมหน่ะครับ ทุกคืนทุกวัน “ ผมพูดด้วยความกล้าๆกลัวๆหน่อยๆแต่ก็ทำให้คุณแม่อึ้งไปได้นาน ไม่รู้อึ้งอะไร??

“ คุณแม่ครับ คุณแม่ “ ผมเอามือไปโบกบ๊ายบายบริเวณข้างหน้าของคุณแม่แต่ก็หลายครั้งอยู่ กว่าจะกลับมาคุยกับผมเหมือนเดิม

“ เมื่อกี้ลูกว่าอะไรนะเต๋า “ อะไรเยอะแยะเนี่ยแค่ขอคชาย้ายมานอนกับผมแค่นี้เนี่ย ทำไมยุ่งยากจังเลยว่ะ

“ เต๋าบอกว่า เต๋าจะขอให้คชาย้ายไปนอนกับเต๋าที่ห้องเต๋า ทุกวันทุกคืน “ ผมเน้นย้ำทีละคำอย่างชัดเจน

“ อ..เอ่ออ..แล้วทำไมเต๋าไม่ไปบอกคชาเองล่ะลูก “ ถามมาได้เนอะแม่ผม

“ ถ้าผมบอกแล้วเจ้าตัวจะยอมหรอครับ ผมเลยมาขอให้คุณแม่ช่วยยังไงครับ “ ผมพูดเสียงอ่อยผสมกับเสียงอ้อนพูดกับคนเป็นแม่อย่างที่ไม่เคยทำมาก่อนในชีวิต

“ นั่นก็เรื่องของคชาแล้วนะถ้าเจ้าตัวไม่ยอมแม่ก็ทำอะไรไม่ได้นะเต๋า..แต่แม่ขอฟังเหตุผลของเราหน่อยว่าทำไมเราถึงอยากให้คชาย้ายไปนอนกับเรา หึ๊..เต๋า “ จะสงสัยทำไมเนี่ยผมก็แค่อยากนอนกอดคชาทุกคืนแค่นั้นเอง (ไม่อายบ้างหรอ แต่ไรท์อายอ่ะ<<<ไรท์)

“ เอ่อ...เวลาผมตื่นไปเรียนหรือตื่นไปทำงานจะได้มาปลุกผมไงครับ เอ่อ..แล้วจะได้ควบคุมเวลาผมด้วย “ แสบครับแสบสีหลุดแล้วเนี่ย วงเล็บผมไม่กล้าบอกคุณแม่อย่างที่ผมคิดหรอกครับเดี๋ยวคชาจะแย่เอาถึงคุณแม่จะเปิดทางให้หน่อยๆแล้วก็เถอะ

“ เออ..ความคิดไม่เลวนะตาเต๋า คชาจะได้ช่วยคุมความประพฤติแกด้วยจะได้ไม่ออกนอกลู่นอกทางไปมั่วหญิงอีก “ มั่วหญิง เออ..ผมลืมไปได้ไงว่ะขอสำคัญเลยนั่น

“ เอ่อ..ถ้าแม่เห็นดีเห็นชอบแล้วช่วยเต๋าด้วยนะครับ เต๋ากลับห้องล่ะเดี๋ยวไปไม่ทัน “ ผมรีบหมุนตัวหันกลับห้องตัวเองทันทีเพราะเสียเวลาคุยกับคุณแม่จวนจะถึงเวลานัดกับคชาแล้ว โดยไม่ฟังเสียงท้วงของคนเป็นแม่เลยแม้แต่นิด

“ เต๋า..เต๋า รีบไปไหนห๊ะลูก เต๋า.. “ ได้แต่ยินเสียงของแม่ไล่หลังมาแต่ผมไม่สนใจ มุ่งตรงกลับห้องตัวเองอย่างมุ่งมั่น

ผมเดินเข้าห้องตัวเองมาอย่างภาคภูมิใจเพราะจะได้คชามานอนกอดแล้วน่ะสิ มันจะอะไรอีกล่ะ

ติ๊ก ต่อก ติ๊ก ต่อก ติ๊ก ต่อก ...

ผมนั่งมองนาฬิกาไปเรื่อยนี่ก็เลยเวลาที่คชานัดผมไปตั้งนานแล้วนะทำไมยังไม่มาหาซักทีหรือลืมไปแล้ว

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ คุณชายครับคชาเอง “ คิดถึงปั๊บก็มาปุ๊บ แต่งอนอยู่ ไม่ใจอ่อน ไม่มองหน้า ทำปากยู่ใส่ด้วย -3-

“ ต๋าววววว เป็นอะไรของเต๋าเนี่ย “ คชารีบเดินเข้ามาหาผมด้วยความงงงวยว่าเกิดอะไรขึ้นกับผม

“ หึ “ สะบัดหน้าหนี คนตัวเล็กทำหน้างงเข้าไปอีก

“ ไม่ต้องมางอนเลยนะ ตัวเองเหอะไปขออะไรคุณหญิงไว้แล้วมางอนอีก เดี๋ยวไม่มานอนด้วยเลย “ รวดเร็วทันใจสมกับเป็นแม่ผมจริง รักแม่ผมที่สุด ม๊วฟฟฟฟฟฟ*

“ ไม่งอนแล้วครับไม่งอนแล้ว ชาไปเก็บของๆชามาเลยแล้วกันนะ ย้ายมาห้องเต๋าถาวร “ คชาเบิกตาโตเหมือนตกใจที่ผมพูด แต่จะตกใจทำไม??

“ เต๋าจะให้ชายย้ายมาเลยหรอ เอ่อ..คือ..ชากลัวคนข้างนอกจะมองมาไม่ดีหน่ะเต๋า “ เรื่องนี้อีกแล้ว

“ ชา..เต๋าเข้าใจชานะ แต่ชาช่วยเต๋าไม่ได้หรอ คนข้างนอกจะมองยังไงก็ปล่อยเขา ชามองแค่เต๋าก็พอ “ เอ่อ..ผมพูดอะไรออกไปเนี่ยเอากลับคืนมาได้มั้ย?? (เสี่ยวโครต <<<ไรท์)

“ แหวะ เลี้ยนอ่ะเต๋า คราวหลังอย่าพูดอะไรเสี่ยวๆอีกนะชาขนลุกซู่ไปหมดแล้วเนี่ย “ คชาลูบแขนไปมา ฮึ่ยๆๆ ก็น่ารักอย่างเนี่ย ใครเขาไม่อยากกดว่ะ เอ่อ..ไม่อยากเข้าใกล้ว่ะ (ส่อตลอดอ่ะ<<<ไรท์)

“ ไม่ต้องมาว่าเต๋าเลย ย้ายข้าวของมาด้วยนะ ตอนนี้เลย “ ผมลุกขึ้นเตรียมจะไปที่ห้องคชาแต่คนตัวเล็กวิ่งมาดักข้างหน้าไว้ซะก่อน

“ ด...เดี๋ยวสิเต๋า นี่มันเลยเวลาทำงานมาสามนาทีแล้วนะ ไปทำงานก่อนงานเสร็จแล้วค่อยว่ากัน ไป ไม่งั้นชาไม่สอนจริงๆด้วยนะอาหารหน่ะ “ คชาทำหน้ายู่ใส่ผมแบบที่ชอบทำ น่ารักมากๆเลยครับ แล้วก็เดินนำหน้าผมไปยังห้องครัว

“ วันนี้ชาจะสอนเต๋าอาหารอะไรอ่ะ “ ผมพูดทำลายความเงียบขึ้น ระหว่างการเดินทางอันแสนสั้น

“ วันนี้ชาจะสอนเต๋าทำแกงจืดไข่น้ำ ไข่ตุ๋นและก็ไข่เจียวกุ้งสับ “ แต่ละเมนูเล่นเอาผมเหวอเลยครับ

“ ด..เดี๋ยวก่อนสิชา ทำไมสอนเต๋าแต่เมนูไข่ๆอ่ะ “ ท่านผู้อ่านสงสัยเหมือนผมมั้ยครับ??

“ ก็เมนูไข่นี่แหละเมนูง่ายๆเหมาะสำหรับคนที่เพิ่งเริ่มทำอาหาร เข้าใจยังครับคุณชาย “ คนตัวเล็กที่เดินนำหน้าผมหันหลังมาอธิบายพร้อมกับส่งยิ้มตาหยีที่แสนจะน่ารักมาให้ผม ก่อนจะหันหลังกลับไปเดินจ้ำอ้าวเหมือนเดิม

หลังจากที่มาถึงห้องครัวผมก็ถูกใช้ให้ไปหยิบนู่นถือนั่นจับนี่ตลอดเวลาตั้งแต่เข้ามาโดยมีคชาเป็นครูฝึกสอนอยู่ใกล้ตัวไม่ห่างไปเลยซักนิด ทั้งให้ล้างผักบ้างล่ะ ให้เด็ดผักบ้างล่ะ สอนให้จับมีด ถือตะหลิว เปิด-ปิดแก๊ส คชานี่เหมาะจะเป็นแม่ของลูก...เอ่ออ เยอะไปเนอะ ผมว่าผมคิดไปไกลล่ะเข้าเรื่องดีกันดีกว่า

เพี๊ยะ!!

ไม่ต้องสงสัยครับว่าเสียงอะไร เสียงคชาตีมือผมอย่างแรง T^T แต่ผมไม่เจ็บหรอกครับ เพราะมือคชานิ่ม

“ ชาบอกกี่รอบแล้วว่าให้จับมีดยังไง พูดแล้วฟังบ้างสิเต๋า ทำไมสอนยากสอนเย็นขนาดนี้ ชาพูดกี่รอบแล้วเนี่ย มา เต๋ามาดูชาทำนะว่าชาทำยังไง และจำเอาไปใช้ด้วย “ คุณครูผู้น่ารักแต่แสนจะโหดผู้อย่างหัวเสียนิดๆเพราะพูดเรื่องมีดกับผมเป็นรอบที่ยี่สิบสามแล้ว (เลขฟินตลอดๆ<<<ไรท์)

“ นี่เต๋าต้องจับแบบนี้ ไม่ใช่จับอะไรของเต๋าก็ไม่รู้ “ คชาพูดพลางทำท่าทางที่แสนจะเหมือนผมตอนจับมีดมากๆ

“ สงสัยชาต้องให้เต๋าเข้าครัวบ่อยๆแล้วจะได้ทำเป็น ไม่งั้นก็ได้แบบงูๆปลาๆอย่างนี้แหละ แรกๆชาก็เป็นแบบเต๋าแหละ แต่ชาพยายามเลยทำได้ดีกว่าเต๋า เต๋าพยายามบ้างสิ อย่ามั่วแต่เล่น “ คนตัวเล็กเวลาสอนนี่ก็น่ารักเหมือนกันนะครับ อยากเข้าไปกอดจริงๆ และผมก็ดูที่คชาทำอย่างตั้งใจบ้างไม่ตั้งใจบ้างเพราะเผลอมองหน้าเจ้าตัวนานไปหน่อย (ที่พี่คชาสอนเนี่ยฟังรึเปล่าพี่เต๋า<<<ไรท์)

ผมเห็นคชาทำงานอย่างขมักเขม้นผมเลยแอบเนียนเข้าสวมกอดจากข้างหลังของคชามือข้างหนึ่งจับที่ผัก มืออีกหนึ่งจับที่มีด แต่มือทั้งสองข้างอยู่บนมือของคชาทำกำลังหั่นผักอยู่ ตัวคชานี่หอมตลอดเลย *ฟุดฟิดๆ*

“ ต..เต๋า ทำอะไรอ่ะ เดี๋ยวคนอื่นก็มาเห็นอ่ะ >///< “ แค่พูดแหละครับแต่ก็ยอมให้ผมจับอยู่อย่างนั้นกอดอยู่อย่างนั้น

“ เอ้า! ทำอย่างนี้เต๋าจะได้เป็นไวๆไงครับ ไม่ดีหรอ “ ผมพูดพร้อมกับส่งยิ้มหวานไปให้ หอมมมมมจริงๆเลย

“ เดี๋ยวเต๋าเข้าครัวบ่อยๆก็เป็นเองแหละ ถอยออกไปได้แล้ว “ คชาเอาหลังดันแผงอกผมให้ถอยออกแต่กลับไม่ใช่อย่างนั้นทำให้อยู่ใกล้กันมากขึ้นไปมากกว่าเดิมอีก

“ อ่ะแฮ่ม.. อายฟ้าอายดินบ้างเถอะลูกเต๋าแม่หมั้นไส้มานานและ จะหวานไปถึงไหนจ๊ะลูกรักของแม่ “ แม่ผมพูดขึ้นมาแล้ว..แม่ผมมายืนตอนไหนไม่รู้ สะดุ้งสิครับ

“ คุณแม่/คุณหญิง “ ผมกับคชาพูดพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย

“ แหมๆ แม่เห็นภาพอย่างนี้แล้วแม่จับแต่งเลยได้มั้ยเนี่ย ไหนๆจะย้ายไปอยู่ด้วยกันและ “ ทั้งผมทั้งคชาต่างพูดไม่ออก ผมยืนอึ้ง คชายืนเขินอยู่ >///< น่ารักโครตๆอ่ะครับ

“ แล้วเมื่อไหร่จะเลิกกอดกันล่ะห๊ะตาเต๋า เยอะไปแล้วนะ เดี๋ยวก็ผิดผีพอดี ลูกคนนี้นิ “ ผมและคชาหันมามองท่าที่ตัวเองยืนอยู่ เออ..มันยังกอดกันอยู่นี่หว่า ผมต้องจำใจผละอ้อมกอดออกมาจากคชาอย่างเสียดาย

“ อาหารเสร็จยังล่ะคชา “ คุณแม่หันไปถามคชา ด้วยสีหน้าอารมณ์ดีมากๆ

“ ใกล้แล้วครับเหลืออีกอย่างคุณหญิงรอสักครู่นะครับ “ คุณแม่เดินไปรอที่โต๊ะอาหารในห้องทานข้าว ผมกับคชาก็ยังทำอาหารต่อไปโดยปราศจากบทสนทนาใดๆทั้งสิ้น

ตกค่ำ

ก๊อก ก๊อก ก๊อก

“ คุณชาย คชาเองครับ “ คชาเดินเปิดประตูเข้าพร้อมกับหอบข้าวของมาเต็มมือ

“ นั่นถืออะไรมาเยอะแยะหน่ะชา “ ผมเดินเข้าไปช่วยคชาถืออย่างเร่งรีบ

“ ก็เต๋าบอกให้ชาย้ายมาเองนิ แล้วตัวเองก็ไม่มาช่วย เดี๋ยวปั๊ด งอนเลยนิ “ คนตัวเล็กทำหน้ายู่อีกแล้ว มันน่าจับกดนัก เอ่อ..น่ารักครับน่ารัก

“ เหลืออีกมั้ยอ่ะ เต๋าจะได้ไปช่วย “ หวังดีนะครับเลยอยากไปช่วย *ไม่อยากบอกเลยว่าอยากเห็นห้องคชา*

“ เพียบ เดี๋ยวค่อยขึ้นมาเก็บให้เข้าที่ละกันนะเต๋า ไปช่วยชาก่อนขนของก่อน “ พูดไม่พอคชาคว้ามือผมไปจับอย่างถือวิสาสะและจูงเดินนำหน้าอย่างว่องไว

“ ว้าวว!! นี่ห้องคชาหรอเนี่ย เด็กเป็นบ้า “ ผมเดินเข้ามาในห้องคชาเหมือนท่องโลกการ์ตูนเน็ตเวิร์กเลยครับ สะอาดมันสะอาดอยู่หรอกครับแต่ไหนจะเบ็นเท็นที่อยู่บนผ้าปูที่นอนของคชา ไหนจะพาวเวอร์พัฟเกิร์ลที่อยู่บนหัวเตียง นู่นนี่นั่นเต็มไปหมดตัดกับสีเขียนอ่อนๆภายในห้องได้อย่างลงตัวแบบไม่น่าเชื่อ

“ เต๋าจะมาช่วยชาจนของหรือจะมาเดินดูของในห้องชาเนี่ย “ คนตัวเล็กพูดขึ้นมาอย่างขัดใจเนื่องจากผมจะไม่ช่วยแล้วยังเดินดูตุ๊กตาภายในห้องของคชาอีก คนอะไรไม่รู้นอกจากจะทำตัวน่ารักแล้วยังเหมือนเด็กอีก

“ เต๋า เอาตุ๊กตาชาไปให้หมดด้วยไม่มีชานอนไม่หลับ “ คนตัวเล็กพูดและหลบตาผม น่าจะอายแหะ

“ ครับผม รับตามบัญชา “ ผมเลยต้องจำใจถือตุ๊กตาแสนจะอัปลักษณ์เอ่ยน่ารักพวกนี้ถึงสิบสองตัวด้วยกัน จะเยอะไปไหน ส่วนคชาก็หอบเสื้อผ้ากระเป๋าสุดท้ายออกมาจากห้องพร้อมกัน แต่ก็ไม่ได้หมดซะทีเดียวเพราะผมสัญญากับคชาไว้ครับว่าจะให้หลับมานอนที่ห้องได้ในคืนวันเสาร์คืนนึง ซึ่งเป็นที่แน่นอนว่าผมจะมานอนด้วย 555

“ หนักมั้ยเต๋า “ คชาหันหน้ามาถามถามผมด้วยสีหน้าเป็นห่วงเปนใย

“ หึ ไม่หนักอ่ะชา แต่มันเยอะ “ ผมส่ายหัวเบาๆและพูดปนหัวเราะออกมา

“ แล้วจะขอให้ชาย้ายไปนอนที่ห้องเต๋าทำไมล่ะ ถ้ามันจะยุ่งยากขนาดนี้ “ คชาพูดเสียงเรียบแต่แอบแฝงไปด้วยความเหวี่ยงเบาๆ ผมคิดว่าอย่างนั้น

“ ถึงจะยุ่งยากกว่านี้เต๋าก็ยอมครับผม “ ผมพูดเสียงอ่อย ทำเอาคนตรงหน้าหันขวับมาทันที

“ เต๋านี่นะ ให้มันได้อย่างนี้ซิ “ ผม..ผมทำไมหรอ ผมออกจะหล่อเนอะครับใช่มั้ยคุณผู้อ่าน

“ ไม่ต้องคิดว่าตัวเองหล่อเลยนะ เต๋าดื้อ เต๋าเจ้าเล่ห์ เข้าใจยัง “ รู้ทันผมอีก ว่าผมคิดอะไรอยู่

“ ถึงจะดื้อถึงจะเจ้าเล่ห์ และเสน่ห์นี่เหลือร้ายจริงมั้ยครับชา “ หยอดวันละนิดจิตเบิกบานครับพี่น้อง

“ เสี่ยว ถึงห้องแล้ว ช่วยชาเก็บของด้วยนะไม่งั้นคืนนี้ไม่เป็นอันนอนแน่ๆ “ คชาบ่นอุบพร้อมกับเอาของไปไว้ในตู้เสื้อผ้าของผม

ตู้เสื้อผ้าของผมค่อนข้างที่จะใหญ่มีประตูถึงสี่บานคชาใช้พื้นที่เก็บของแค่ครึ่งของครึ่งตู้ไม่ได้มากมายเลยครับเพราะเสื้อผ้าผมเยอะอยู่แล้ว

ผมกับคชาช่วยกันเก็บของกว่าจะเสร็จก็ดึกแล้วเห็นของน้อยๆไม่คิดว่าจะเก็บนานเหมือนกันนะครับ

“ ชาเหนื่อยจังเลยอ่ะเต๋า ขอไปอาบน้ำก่อนได้มั้ยอ่ะ “ ทั้งเสียงทั้งท่าทางของคชาที่อ้อนผมทำเอาผมต้องกลืนน้ำลายลงคอลำบากเพราะต้องกลั้นอารมณ์ที่แสนจะพุ่งพล่านเอาไว้

“ อืมๆ อาบไวๆนะ เต๋าอยากนอนแล้ว “ คชาทำหน้างงเล็กน้อย ทำไมวันนี้มีแต่คนงงผมเนี่ย

“ เต๋าง่วงเต๋าก็นอนไปก่อนสิ ไม่ต้องรอชาก็ได้นะ “ คนตัวเล็กพูดพร้อมกับเดินไปหยิบเสื้อผ้าและมุ่งตรงเข้าสู่ห้องน้ำทันที

“ เต๋าจะรอนอนกอดชาหน่ะสิ “ ผมพึมพำกับตัวเองเบาๆเกรงว่าคนตัวเล็กจะได้ยิน

ผ่านมาเกือบครึ่งชั่วโมงคชาก็เดินออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับกลิ่นหอมแบบที่ผมชอบลอยมาเตะจมูกให้ผมลืมตาตื่นขึ้นมา

“ ยังไม่นอนอีกหรอเต๋า ไหนบอกง่วงไง “ คชาถามผมแล้วก็คลานขึ้นเตียงมานอนข้างๆผม

“ หลับไปแล้ว “

“ อ้าวว ชาทำตื่นหรอ ขอโทษนะเดี๋ยวชาไปปิดไฟให้ละกันนะ “ คชาลุกลงจากเตียงอีกรอบเพื่อที่จะไปปิดไฟและคลานขึ้นเตียงอีกครั้งอย่างว่องไว

หมับ!!

ผมคว้าเอวบางมาไว้ในอ้อมกอดทันทีหลังจากที่คนตัวเล็กล้มตัวลงนอนแล้ว

“ เต๋า นอนเฉยๆได้มั้ย ไม่ต้องกอดชา “ คชาพยายามดันแขนผมออกแต่ไม่เป็นผล

“ เต๋ายอมให้ตุ๊กตาของชามานอนด้วยแล้วนะ ชาให้เต๋านอนกอดหน่อยไม่ได้หรอครับ “ ผมพูดอ้อนคนตัวเล็ก

“ มันไม่เหมือนกันนิเต๋า ชาขาดตุ๊กตาไม่ได้ ไม่งั้นนอนไม่หลับ แต่เต๋าไม่ได้กอดชาก็นอนหลับ “ คชาตอกกลับมาแต่มีหรือที่ผมจะยอมรามือไปง่ายๆ

“ ชารู้ได้ไง ไม่มีชาเต๋าก็นอนไม่หลับเหมือนกัน “ ผมไม่รู้นะครับว่าตอนนี้คชาหน้าจะเป็นยังไงเพร้าองมืดมากแต่ที่ผมรู้สึกได้คือจังหวะหัวใจของคชาที่เต้นทั้งเร็วและถี่ เหมือนกับผม

“ อย่าซนแล้วกันนะเต๋า “

“ ไม่ซนหรอกครับ “ ผมพลิกตัวให้คชาหันมาเผชิญหน้ากับผมแต่ผมไม่เห็นหน้าคชาหรอกครับ

“ เพราะคืนนี้เต๋าไม่เล่นเต๋าจริงจัง “ ขอเซนเซอร์ไว้แต่เพียงเท่านี้ เศรษฐพงศ์ เพียงพอ รายงานครับ

                                                             Tobecontinue

TalK By WriteR

ขอโทษรีดด์ทุกคนนะครับที่หายไปนาน

ตอนนี้ยังหวานอยู่เหมือนเดิมNCยังไม่อยากให้เพราะเดี๋ยวเอียนกันไปซะก่อน

ขอเป็นตอนหน้าไม่ก็อีกตอนหนึ่งนะครับ

( ตอนนี้ไรท์พลอตเรื่องต้นเจมส์ไว้แล้วคงเร็วๆนี้ได้อ่านกัน NC หนักหน่วงชัวร์ตามประสบการณ์ไรท์เคยเจอ*แรงส์*)