คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : past 3.....again man
ถ้าเ็บมาทาเียวือแ้แ้น
“ฮันยอ/ฮันยอ”
“ำผมไ้้วยหรอรับุพ่อุแม่”
“แทำแบบนี้เพื่ออะไร”หิราัฟันถาม
“วามสะใ”
“ไอ้ั่วแมันสัย์เระาน ”
“หึ”ร่าสูยแ้ววายึ้นมาื่มอย่าสบอารม์
เพล้!!!!!
“”็เพราะใรหละทำให้ันเป็นแบบนี้ไม่ใ่เพราะลูแหรอห๊ะ”ร่าสูปาแ้ววายทิ้อย่าั่อนออใส่ร่าราทั้2ร่า
“หึไ้เวลาแล้วิบอมเอาพวมันลับไป”
“รับ”
“หนิะเอาันไปไหน”
“ลับไปบ้านพวแแล้วเล่นไปามเมนะถ้ามันอย่าให้ลูายนเล็เ็บัว”ร่าสูเือนร่ารา่อนเิมออาห้อใ้ิน
“ไอ้เลวปล่อยนะ”ร่าราทั้ิ้นทั้ระาทำทุวิถีทาให้หลุาพันธารนั้นแ่็ไม่เป็นผลใใทำไ้เพียแ่ถอนใ
เวลา12.00น.เทื่ยืนเรื่อล
“โอ๊ยเมื่อยัเลย”ร่าบาเหยียแนอนอออย่าไม่เร่ในอื่นทำไไ้็นมันเมื่อนนิ
“รีบไปเถอะพี่เป็นห่วพ่อับแม่ั”ฮีอลาลีาเรือะเร่ะลับบ้านท่าเียวเพราะมีลาสัหรแปลๆเี่ยวบรอบรัว
“ ® แนา มัลแรี ฮัทเวน ุม าวอน อบโ ือนยอรึล โปีแฮ ®”เสียโทรศัพท์อฮีอลัึ้น
“ยอโบเโย”
(ฮ..ฮี..อ..อลหรอ)
“รับพ่อมีไรรึเปล่าเสียไม่่อยีเลยนะ”
(ะ..ือ..แไปอะ..เอาะ..อให้พ่อับแม่หน่อยสิ)
“โหพ่อแ่นี้ไม่เห็น้อเสียสั่นเลยที่ไหนหละ”
(ที่******3/***7อยัว///ที่หอไนท์)
“รับผมะไปับฮยอนะรับ”
(ม่ายยยยยยยยย)
“ห๊ะทะ..ทำไมอะรับ”
(เอาเป็นว่าแไปนเียวแล้วฮยอแให้มันลับเอ)
“ทำไม..”
(แ่นี้นะ่วน)ว่าแล้วายรา็วาโทรศัพท์ใส่ร่าบา
“อ่าวพ่อห๊ะพ่อ”ร่าบาทำหน้าุ่อนะยมือปิมือถือน
“มีไรหรอรับ”
“ไม่รู้สิฮยอแนาย้อลับเอแล้วหละ”ฮีอลเอามือแ่บ่าน้อายอย่าทำใ
“ไมอะพี่ะไปไหนผมไปไ้นะ”
“อื้ม อึ ไม่ไ้ลับไป่อนแล้วเอันเี่ยวพี่มาไปละบายฝาระเป๋าไป้วย”ว่าแล้วร่าบา็ออวิ่ไปอย่าทันไวเพราะลัวว่าพ่อับแม่ะัวลแ่ลับปล่อยน้อายอนให้ยืนหน้าเอออยู่นเียว
“ีมารับุพ่อแบบนี่สิถึ่อยไปันไ้”ร่าสูปรบมืออย่าพอใ่อนพูวนประสาทายรา
“แ็อย่าลืมสัาไว้ละัน”
“รับุพ่อ”
“ิบอมไปเอาัวมันมา”
“รับ”ร่าสูโ้ัวให้ับเ้านาย่อนเินออไปึ้นรถสีำันหรู
“แล้วะลับยัไเนี่ย”ร่าบายมือเาหัวนเอ่อนึสัมภาระอนออมาาสนามบิน
“เฮ้อเรียรถลับละัน”ร่าบายืนรอรถนาแ็เพราะาประสบาร์ีวิเยแ่มีรถอยมารับมาส่ลอเลยเรียรถไม่เป็นทำให้ร่าบา้อยืน่อไป
“เอีย~~”เสียรถันหรูรมาอหน้าร่าบาร่าบาหันไปมอ่อนิในใ”ใรับวะวนประสาทะมัที่อื่นมีให้อไม่อไอ้บ้า”ร่าบามออย่าเรียแ้นแ่ไม่นายนั็มีายหนุ่มร่าสูเินลมาารถและรมาหาร่าบา
“ุฮยอแ”
“ห๊ะ”ร่าบาอบลับอย่าไม่เป็นมิรสัเท่าไหร่
“มีนอยาเอุ”ายหนุ่มลแว่นาำลทำให้ร่าบาถึับะั
“ุเป็นใร”ร่าบาถามอย่าหวาลัวนิๆ
“ผม็เป็นนับรถไุำผมไม่ไ้หรอ”
“พ่อันเปลี่ยนนับรถไมหรอ”ร่าบาถามย้ำเพื่อวามแน่นใว่าร่าสูรหน้าไม่ใ่พวโริิลัพาัวน
“รับยินีที่ไ้รู้ัผมิมิบอมรับ”
“อืมอืมีละนาย่วยยอนะันะไปรอในรถ”ร่าบาเินมาอย่าีใเพราะอย่านาย็ยัไม่้อยืนาแ็รอรถร่าบาึ้นมานั่ในรถโยที่ร่าบาำลัเ็บอใส่ท้ายรถไม่นานร่าสู็ั้าวอเสร็
“นินายเสร็ยััน่วะายอยู่แล้ว”ร่าบาะโนถาม้วยวามลำลาน
“รับ”ร่าบารีบล้วเอาสเปรย์ในระเป๋าออมา่อนึ้นรถ
“ทำไมนานัแล้วนายใส่ผ้าปิปาทำไม”ร่าบายับารระทำอร่าสูแ่ร่าสูไม่อบอะไรเพียแ่หยิบสเปรย์ในมืออนีเ้าไปใน่อแอร์
“ไม่มีอะไรหรอรับแ่น้ำหอมแ่พอีผมไม่่อยอบเลยเอาผ้าปิมูนะรับ”ร่าสูอบผ่านๆไปเพราะแน่นนอนว่าสเปรย์นั่นไม่ใ่น้ำหอมแน่นนอนแ่เป็นยานอนหลับนิน้ำใ่เพาะแ๊อฮันยอเท่านั้นเพราะสรรพุือไม่มีสีไม่มีลิ่นแ่ะสามารถทำให้หลับภายในไม่ี่นาที
“เออหรออืมๆับไปไ้แล้วันอยาลับบ้าน”
“รับ”ร่าสูออรถไปโยรถเหยียบ ันเร่ให้เร็วเพราะยิ่มีารทำานอแอร์มาเท่าไหร่ยิ่ทำให้ยาออริมาเท่านั่น
ร่าบาเินมาลอทาเินเพราะแถวนั่นไม่มีรถเลยแ่ร่าบา็โล่ใเมื่อเินมาห้อหอที่พ่อบอร่าาบเปิประูเ้าไปและแลไปเห็นอเอสารที่เียนว่าูมันะ้วยวามอยารู้อยาเห็นส่วนัวร่าบาึเปิมันออ
“อะไรอะพ่อรับอฮีอลูหน่อยนะ๊ะ”ว่าแล้วร่าบา็เปิเอสารนันออภายในนั้นมีล่อวิีโออยู่ร่าบาเปิมันออ่อนเล่นสิ่อยู่้าใน
“สวัสีฮีอลผมเอนะ”ร่าบาเมื่อนในวีีโอนั้นิฮันยอแ่เปลี่ยนไปมาเพราะในนั้นร่าสูใส่สูรสีำเหมือนมาเฟีย
“นายเห็นว่าันเปลี่ยนไปมาสินะแ่ไม่้อห่วหรอันะไม่มีวันลืมนายทุสิ่ทุอย่าทุนพูที่นายทำไว้ลับัน”
“นาย้อารอะไรฮันยอ”ร่าบาถามลับไปอย่าับำที่ร่าสูพูมา
“็ไม่มีอะไรมาแ่ันไ้เห็นนายทรมารัน็ีใแล้ว ”ร่าสูยิ้มมุมปา
“ห๊ะนายพูเรื่ออะไร”
“ใ่สิลอเวลาที่ผ่านมานายลืมใ่ไปแล้วแ่ันยัไม่ลืมนายะ้อเ็บเหมือนับที่ันเ็บ”ร่าสูเน้นำว่าเ็บนัึ้นวามและไม่ระพริบับอมอร่าบาอย่าเรียแ้นทำเอาร่าบาหน้าี
“็ันบอับนายไปแล้วหนิว่าันไม่ไ้อบนายอให้มันบเหอะ”ร่าบาพูอบผ่านไปอย่าอร้อและเสียใ
“่ายไปมั๊ฮีอล”
“แล้วนาย้อารอะไรอีอที่นายเยให้ัน็ืนนายไปหมแล้วนะ”
“มันทแทนไปไ้หรออีอลอนนี้ที่ัน้อารืนหัวใที่เ็บปวอนายัน้อารให้นายเ็บเหมือนัน”
“หมายถึอะไร”
“น้อนายอยู่ับันเรียมัวยอมรับวามเ็บปวไ้เลย”พุบร่าสู็ัสันยานทันที
“เียวฮันยอ”ร่าบาเอามือเาะที่ล่อหลายรอบแ่็ไม่มีทีถ้าว่ามันะเปิออเลย
“ฮันนายำลัะทำอะไร”ร่าบาำล่ออย่าแน่นในึ็ห่วในึ็แ้น่อนี้มันสับสนไปหมหรือร่าบาะเป็นนที่ไม่ีริๆที่เล่นับหัวในเถึ้อทำให้น้อายที่นรัที่สุเ้ามาเอปัหาที่ร่าบาไม่สามารถ่วยไ้เลยทั้ๆที่เป็นวามผิอนยิ่ิมาเท่าไหรู่่ๆ็มีน้ำใส่ๆไหลออมาาาโยไม่มีทีท่าว่าะหยุ่ายๆเลย
“ฮือ...ฮึ..ฮ.ย.อ..แ..พี่..อ..โ.ท.ษ..ฮืออออ”ร่าบาปล่อยโฮออมาอย่าร่ำรวภายในห้อใบให่ที่ไม่มีใรเมื่อเรียสิลับมาไ้ร่าาบรีบลุและลับไปทีบ้านอย่าเร็วไว
“ันไม่ปล่อยให้นายทำแบบนั้นแน่นอันเิ”
ความคิดเห็น