คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : คืนงานดอกไม้ไฟ
“รินารี่ ~”ชายผมสีดำ+ท่าทางปัญญาอ่อน+ติดน้องสาว เรียกน้องสาวของเขา
“มีอะไรหรอคะพี่”
“มีเรื่องอยากจะให้ช่วยหน่อยนะ”
“คือว่าอยากจะให้ช่วยแจกบัตรนี้ให้ทั่วศาสนจักรนะ”
“บัตรอะไรหรอคะ”
“เอ๊ะ!นี้พี่จะจัดงานดอกไม้ไฟหรอ”
“ใช่แล้ว พอดีพี่เห็นทั้งศาสนจักรเครียดกันไปหมดเลยนะเลยอยากจัด”
“หรอคะพี่”
“งั้นไปให้อเลนก่อนดีกว่า”
“ก็อกๆ”
“ครับ ครับ อ้าว รินารี่มีอะไรหรอครับ”
“พี่เขาให้เอาบัตรเชิญมาให้”
“หือ บัตรเชิญอะไรหรอครับ”
“งานดอกไม้ไฟหรอ”
“ใช้จ๊ะ”
“งานดอกไม้ไฟต้องใส่ชุดยูคาตะใช่ไหมครับ”
“ใช่จ๊ะทำไมหรอ”
“ผมไม่มีชุดยูคาตะนะครับT^T”
“หรอจ๊ะ อือ...”
“งั้นไปยืมเขาก็ได้งั้นไหนๆแล้วมาช่วยฉันแจกบัตรหน่อยสิ”
“เออ...ครับ”
“ว่าแต่รินารี่ครับเขาที่จะไปยืมนี้ใครหรอครับ”
“น่าเดียวก็รู้”
“นี้ไงเจ้าของห้องนี้ไง”
“หือ”
“...-_-“ห้องนี้มัน ”
“ไม่เป็นไรครับเดี๋ยวผมไปยืมราวี่ก็ได้”อเลนหัวเราะแห้งๆ
“ราวี่เขามีชุดเดียวนะเขาไม่มีให้อเลนยืมหรอก”
“ไม่อาววว”
“ปึง!!!”
“ชิ!เอะอะโวยวายอยู่หน้าห้องคนอื่นอยู่ได้คนจะนอน”เจ้าของห้องผมสีรัตกาลออกมาไล่ผู้มารบกวนการนอนของตน
“เออ คันดะมีเรื่องอยากจะให้ช่วยหน่อยนะ”
“มีอะไร”
“พอดี อเลนไม่มีชุดยูคาตะสำหรับไปงานดอกไม้ไฟนะอยากจะมาขอยืมหน่อย”
“เชอะไอ้ถั่วงอกอ่อนปวกเปียกอย่างนี้มันจะใส่ชุดฉันได้หรอ”คันดะพูดแบบจงใจกวนประสาทอเลน
“ว่าไงนะครับ อีกอย่างผมชื่ออเลนครับ”
“จะบอกกี่ครั้งก็ได้ถั่วงอกอ่อนปวกเปียกอย่างนี้มันจะใส่ชุดฉันได้หรอ”
“น่าๆอย่าทะเลาะกันเลยนะ”
“ชิ”
“เอาเป็นว่าคันดะขอยืมชุดยูคาตะให้อเลนหน่อยซิ”
“ปึง!!”
“รินารี่ครับผมไปขอยืมคนอื่นก็ได้นะครับ”
“...”
“แอ๊ด”
“เอ้า อันนี้เล็กสุดแล้ว”
“ขอบใจนะจ๊ะ”
“ชิ รีบไปได้แล้วคนจะนอน”
“เฮ่อ แจกหมดซะที”
“ศาสนจักรนี้กว้างกว่าที่คิดนะครับเนี้ย”
“จริงซิเดี๋ยวพรุ่งนี้งานก็เริ่มแล้วต้องรีบไปช่วยพี่แล้ว”
“งั้นเจอกันพรุ่งนี้นะครับ”
“จ๊ะ”
“รินารี่ช้าจังเลยนะครับ”
“ไงอเลน”หนุ่มผมสีส้มเรียกอเลน
“อ้าว ราวี่”
“เห็นรินารี่รึเปล่าครับ”
“อืม รินารี่หรออยู่ที่ร้านขายเค้กช็อกโกแลตนะ ไหนๆแล้วก็ที่เดียวกันไปพร้อมกันเลยดีกว่า”
“อ้าว อเลนกำลังจะไปหาพอดีเลย แต่เห็นร้านเค้กช็อกโกแลตก็ อดไม่ได้นะ”
“...” อเลนอึ้งกับความสวยของรินารี่ที่ใส่ชุด ยูคาตะ สีชมพูอ่อนๆ ลายซากุระซึ่งเข้ารินารี่มากๆ
“อเลนคุง?”
“อ๊ะ ! มีอะไรหรอครับ”
“เป็นอะไรหรือเปล่า”
“เปล่าผมไม่เป็นอะไรหรอก”
“...”
“ชุดสวยจังเลยนะครับ”
“หรอ ชุดนี้พอดีพึ่งตัดใหม่นะ”
“ครับเข้ากับรินารี่มากๆเลยครับ”
“แล้วอเลนอยากไปส่วนไหนของงานละ”
“อือ..”
“เห็นคุณเจรี่บอกว่ามีแข่งกินจุด้วยนะครับ”
“...”
“อเลนอยากแข่งหรอจ๊ะ”รินารี่เหงี่อตก
“ครับ”
“ราวี่รู้หรือเปล่าครับว่าอยู่ไหน”
“แข่งกินหรอ...”
“รู้สึกว่า ยู ก็โดนจับแข่งด้วยนะ”
0_o
“หา!คันดะเนี้ยนะ”
“อ้อ ยูแข่งกินโซบะนะ”
“ มิน่าละ -_-‘’ ”
“ว้าว~คนเยอะจังเลยนะครับ”
“โห ยู เซ็ตที่เท่าไรแล้วละ”
“89”
0_o
“เยอะขนาดนั้นเชียวหรอยู”
“อือ แต่ว่าใครอนุญาติเรียกชื่อฉัน”
“เออ ขอโทษ”
“โห คันดะกินเยอะจังเลยนะ”
“ลองแข่งกับผมซักตั้งไหมละครับ”อเลนท้าคันดะอย่างไม่กลัวตาย
“ได้เลยถั่วงอก”
40นาทีผ่านไป
“ชิ”
“เสมอหรอเนี้ย”
“สงสัยของหมดก่อน”
“แหม~คนเยอะน่าดูเลยนะ”
“หือ”
0_o
“โนอา~!!!”
“ไง”
“มาอยู่นี้ได้ไงนะ”
“ถึงเป็นโนอาก็มีวันหยุดเหมือนกันนะ”
“ควับๆ”
“หาอะไรอยู่หรอทีกี้”
“พ่อกระต่ายน้อยนะ”
“กึกๆ”
“หือ ราวี่ไปทำอะไรอยู่ข้างหลังผมนะ”
“ชู่~เงียบๆหน่อย”
“...”
“ทีกกี้”
“หือ มีอะไรหรอพ่อหนุ่มน้อย”
“ผมรู้นะครับว่าราวี่อยู่ไหน”
“เฮ้ย”
“จริงหรอบอกหน่อยสิ”
“100 guinea ครับ”
“อ้าว คิดเงินด้วยหรอ”
“ครับ”
“ช่วยไม่ได้นะ เอ้า”
“ขอบคุณครับ”
“ฟุ่บ”
“เฮ้ย”
“อ้าวพ่อกระต่ายน้อยอยู่ตรงนี้หรอกหรอ”
“ว้าก อเลนไอ้คนขายเพื่อนนน”
“อ๊ะ จะไปไหนละพ่อกระต่ายน้อย”
“อเลนเงินกู้ยังไม่หมดอีกหรอจ๊ะ”
“ครับ ยังเหลืออีกเยอะ”
“ไปทานสายไหมด้วยกันไหมครับ”
“จ๊ะ”
“เขาจะจุดพลุกันแล้วไปดูกันเถอะ”
“ครับ”
“ว้า คนเต็มหมดแล้ว”
“งั้นรินารี่ครับผมมีที่ ที่นึงรับรองเห็นแน่”
“หรอจ๊ะ”
“งั้นไปกันเถอะครับ”
“ว้าว เห็นชัดมากเลย”
“ครับ”
“พลุสวยจังเลยนะ”
อเลนยิ้มบางๆแล้วมองรอยยิ้มอันอ่อนโยนของรินารี่
“อเลน”
“อ๊ะ ครับ”
“อเลนเป็นอะไรรึเปล่าเนี้ยตั้งแต่ตอนแรกแล้วนะ”
“เปล่าครับ”
“มีไข้หรือเปล่าเนี้ยหน้าแดงเชียว”
อเลนหน้าแดงมากยิ่งขึ้นหน้าของรินารี่ก็เข้าใกล้มากยิ่งขึ้น
“เออ รินารี่ครับ”
“หือ”
“ผม...”
“หวา”
“หือ”
“ราวี่~ คันดะ~”
“แหม ขอโทษนะที่มาขัดจังหวะนะ”
0////0
“พูดอะไรนะ!”
“จริงซิ อเลน”
“หือ”
“โทษฐานขายเพื่อน ฉันถ่ายรูป+อัดเสียงไว้หมดแล้วแถมมีพยานด้วย”
“ฉันจะเอาไปให้คุณโคมุอิ”
“หา!!!”
“บาย เจอกันตอนเป็นศพ”
“เอามานะครับ ราวี่~”
“ไม่มีทาง 555+”
phen
phen
Min_ DH
ความคิดเห็น