คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #31 : กาวใจ
ไปรยารู้สึหนัอหนัใเมื่อลูสาวร้อไห้ไม่หยุ รวูว่าลูเป็นอะไร็ไม่พบสิ่ผิปิึรู้สึเป็นัวลมา เสียร้ออน้อลีโอทำให้ ุปร์ ุแ้วา และไปรมาเินเ้ามาในห้อนอนอไปรยาเพื่อสอบถามสาเหุว่าทำไมน้อลีโอถึร้อไห้ั้นานสอนาน
“น้อลีโอเป็นอะไรหรือ่ะุเีย”แม่แ้วสอบถามพลาลูบผมหลานสาว
“ไม่ทราบ่ะ เียูผ้าอ้อมแล้ว็ยัไม่ี่ นม็ไม่หิว ัวไม่ร้อน ท้อไม่เย็น นปัาริๆ ่ะอนนี้”
“ไหนอแม่ลออุ้มิ”แม่แ้วยื่นมือไปรับหลานสาว พลาร้อล่อมน้อเีย็ยัสะอื้นไม่หยุ
“เป็นอะไรลู ทำไมร้อไม่หยุเลย”
“ไหนผมลอบ้าิ”ุปร์อุ้มหลานสาวบ้า็ยัไม่หยุร้อ
“รีมลอบ้า”ไปรมาพาเินไปมา็ไม่หยุ
“้อพาไปหาหมอไหม่ะ”ไปรยาถาม้วยวามัวล
“ะเป็นอาารโลิ”แม่แ้วสันนิษาน
“ะสอวบแล้วนะะ ยัเป็นอยู่อีเหรอ”
“นั่นิ”แม่แ้วรุ่นิ
“ั้แ่มาอยู่ที่นี่ไม่เยร้อเลยนะะ ทำไมวันนี้อยู่ๆ ็อแึ้นมา”ไปรยาพึมพำ
“ิถึพ่อหรือเปล่า่ะ”ไปรมาออวามเห็น
“ริิ รีม...ลไปเรียพี่ยศึ้นมาิลู”ุปร์บอลูสาวนเล็
“มันึแล้วนะะ”ไปรยาไม่เห็น้วย
“ลอู่อน หรือเราะปล่อยให้ลูร้อไห้ทั้ืน”นเป็นพ่อถาม
“ถ้าไม่หยุ เียพาไปโรพยาบาลนะะ”เธอบอพ่อ
“อืม...ให้หมอรวว่าเป็นอะไร็ี”พ่อพยัหน้า
ไปรมาลไปเรียยศภาย์ เาใเมื่อาิผู้น้อทำเสียื่นบอว่าลีโอร้อไม่หยุทุนลัลุ้มใมาปลอบยัไ็ไม่หยุร้อ รีบเินนำน้อสาวมาห้อนอนอไปรยา เมื่อมาถึสีหน้าอไปรยาบึ้ึให้เาทันที เิหน้าไปทาอื่นอย่าไม่สบอารม์ แม่แ้วส่ลูสาวให้ พอน้อลีโออยู่ในอ้อมอพ่อ็เียบทันทีนทุนประหลาใ
“ริ้วย น้อลีโอิถึพี่ยศ”ไปรมาอุทาน้วยวามื่นเ้น
“ูิบพ่อให่เลย น่าเอ็นูเียว”แม่แ้วลูบผมหลานสาวอย่ารัใร่
“หลับแล้วะร้อนเหนื่อย”ุปร์ยิ้มอบใับวามน่ารัน่าัอหลานสาว
“ลูหลับแล้ว็พาน้อลีโอไปนอนบนเีย้วย”ไปรยาบอยศภาย์เสียแ็
เามอหน้าเธอไม่ไ้พูอะไรแ่็ยอมทำาม วาลูสาวนอนลบนเียที่ไปรยาปูไว้ให้นอนบนเียับเธอ พอเอาลูสาวออาอน้อลีโอ็รู้สึัวและร้อไห้ไม่ยอมหยุเาึ้ออไว้ใหม่อีรั้
“ทำไล่ะทีนี้ น้อลีโอไม่ยอมปล่อยพ่อเลย”ุปร์พึมพำบัน
“เ็บอไปนอนับยศไหม๊ะ ให้น้อลีโอไปนอนับพ่อสัวัน”แม่แ้วบอลูเลี้ย
“ไม่่ะ”เธอไม่ยอมท่าเียว ลัวเาะแอบพาลูสาวไปอนึื่น
“แล้วะเอาไ พอวาน้อลีโอ็ร้อท่าเียว”นเป็นพ่อิลูสาว
“ืนนี้นาย็นอนที่นี่แล้วัน ันะไปนอนับรีมเอ”
ไปรยาหยิบหมอนเินผ่านอีสามีไปอย่าไม่สนใ เสียน้อลีโอัึ้นมาอีรั้ ราวนี้ไม่มีน้ำาแ่ร้อสะอื้นอย่าเียว ยศภาย์ปลอบโยนยัไ็ไม่ยอมหยุ นไปรยาทนไม่ไ้้อมาับมือลูสาวปลอบโยนนลูหยุร้อ
“นอนหลับฝันีนะลู”เธอูบลาระหม่อมลูสาวแล้วปล่อยมือ
น้อลีโอะเบเสียร้ออีรั้ เธอรีบับมือไว้็เียบทำให้ทุนอึ้ ุปร์ ุแ้วา และไปรมาถึับมอหน้าันแล้วอมยิ้มอบใ ัวเล็แ่นี้แ่เ้าเล่ห์ สสัยน้อลีโอะมาเป็นาวใให้ทัู้่ืนีันแน่
“เป็นพ่อเป็นแม่็ูแลเอาเอแล้วัน พ่อับแม่่วแล้ว”ุปร์โอบหลัภรรยาเินออาห้อ
“รีมมีเรียนอนเ้าไปนอนแล้วนะะ”เธอเินามพ่อับแม่ไป
สอหนุ่มสาวมอหน้าัน้วยวามลำบาใ ไปรยาไม่ล้าปล่อยมือาลูสาวเล่นับนิ้วเธอไว้แน่นเลย ทั้สอึไ้แ่ยืนนิ่เมินหน้าหนีไปนละทา
“ะให้ยืนทั้ืนหรือไ ผมเมื่อยนะยืนไม่ไหวแล้วนะ”เาบ่นออมาไม่มอหน้าเธอ
“ั้น...นายนอนฝั่นู้น ันะนอนฝั่นี้ ให้ลูนอนรลา”เธอสั่เา
ยศภาย์่อย ๆ วาลูสาวลห่มผ้าให้เรียบร้อย็บหน้าอล่อมลูเบาๆ ส่วนไปรยาลูบผมลูสาว่อนสายาอทัู้่ะเลื่อนึ้นมอันและัน
“ันะนอนแล้ว”
ไปรยาลืนน้ำลายลอเฮือ เบียนหน้าหนี้วยวามหวั่นไหวลัวใัวเอะไหวหวั่นไปามอารม์นเิเรื่อ ล้มัวลนอนห่มผ้าแล้วหลับาทันที
สายาอยศภาย์ยัับ้อมอไปรยาไม่เลื่อนสายาไปทาไหน รอยยิ้มผุึ้นมารมุมปา วาอ่อนโยนับ้อใบหน้าสวยหวาน้วยวามรัสุใ
...ไม่าฝันว่าะมีวันนี้ วันที่เาและเธอไ้ใล้ิันอีรั้หนึ่ นึอบุลูสาวที่เป็นามเทพัวน้อยนำพาพ่อับแม่มาให้ไ้ใล้ิันอีรั้...
เาล้มัวลนอนบ้า สายายั้อมอไปรยาเนิ่นนาน อยาะเ็บ่วเวลานี้เป็นวามทรำ ไม่มีวันที่เาะไ้ใล้ิเธอนานี้อี
*******************************************
อบอมเม้น
[ IP : 202.29.18.139 ] 
ส่้อวามลับ
ความคิดเห็น