คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : สัญญาของการเป็นแฟนสามเดือน
สัาอแฟนสามเือน
สายับรถพายาหยีมาอนโหรูใลาเมืออเาทั้สอเินไปห้อุั้นบนสุ ยาหยีมอไปรอบบริเว้วยวามื่นเ้นไม่ิว่าัวเอะมีวาสนาไ้มาอยู่ใล้ผู้ายที่เธอแอบอบมานาน
เาเปิประูเ้าไปในห้อ เธอมัวแ่มอรอบ้านไม่รู้ว่าเาไม่ไ้ับประูไว้ทำให้หน้าผาอเธอโเ้าับประูห้อ
“โอ๊ย”เธอลูบหน้าผาัวเอ่อนเปิประูเินเ้าไป
“สมน้ำหน้า”เาออยิ้มเยาะ
เธอหน้าแหยเมื่อเห็นสายาอเาที่มอเธอ มัน่าเป็นแววาอนที่มออรัเีย ลมหายใถูผ่อนออมาอย่าหนัอาร่าบอบบา โอาสที่ะไ้อยู่ใล้ายนรัมันไม่ไ้เิึ้น่ายๆ เรื่ออะไรเธอะปล่อยให้หลุมือ
“ุพาันมาที่ห้อ อย่าบอนะว่าะปล้ำัน อาย่ะ”เธอปิหน้าัวเอ้วยวามเินอาย
“ไม่มีวันนั้นแน่”เาสวนลับทันวัน
“ไม่้อเินหรอ”เธอบหลัเายิ้มแป้นอบใ
“ไม่ไ้เิน ำไว้เลยนะ ผู้หิอย่าเธอเป็นผู้หิที่ันเลียที่สุ ไม่อยาเ้าใล้ที่สุ”แววาเารัเีย
ยาหยีมอุปเปอร์สาร์ในวใอเธอ้วยวามเศร้าสร้อยแวบเียวเท่านั้น ่อนะยิ้มร่าท่าทาไม่สะทสะท้านับำพูอเา เินไปนั่บนโฟาัวโปรอเา
“สามเือนันะทำใหุ้เปลี่ยนำพูให้ไ้”เธอูนิ้วให้เาูอย่าสบายอารม์
“อย่านั่รโฟาัวโปรอัน”เาระาแนเธอลุึ้น
“ันไ้นั่ในมุมโปรอุ้วย ีใัเลย”เธอยิ้มปลื้ม้วยวามื่นอบ
เามอเธอ้วยวามระแวเริ่มลัววามลั่ไล้อเธอ ะให้ผู้หิประหลาอยู่ในห้ออเานานไม่ไ้
“เธอื่ออะไร”เาถาม
“ยาหยี บุี เป็นลูสาวนสุท้อ มีพ่อื่อล้า เป็นผู้ให่บ้าน มีแม่ื่อำหล้าเป็นรู มีพี่ายอีสอน ื่อ...”เธอบอรายละเอียับเา
“พอ...ันถามแ่ื่อ”
“นึว่าเราะศึษาประวัิันะไ้เป็นแฟนันถูไะ”เธอยิ้มเริร่า
“ใระไปอยารู้ัื่ออเธอ”เาเบ้ปา่อนเินมานั่หน้าโ๊ะอมเปิและพิมพ์้อวามลไป
“ทำอะไรเหรอ”เธอเินออมาาห้อรัวโยมีน้ำส้มสอแ้วในมือ
“ใรใ้ให้เธอไปหยิบอันิน”เาหัวเสีย
“ันหิวน้ำ”เธอยึ้นมาิบ่อนวาอีแ้วให้เาบนโ๊ะ
สายส่สายาไม่พอใให้เธอ่อนะยแ้วน้ำส้มึ้นมาื่มอย่าระหาย ่อนีย์้อวามลไป เธอเินไปยืน้าหลัอ่าน้อวามที่เาเียน
“้าพเ้านายสาย โัยนะ และนาสาวยาหยี บุี ละบหาันเป็นแฟนภายในระยะเวลาสามเือน หารบำหน้อลนาสาวยาหยี บุี ะ้อืนเมนโมรี่าร์ให้นายสาย โัยนะ และ้อลารบันเป็นอันยุิล ันอเพิ่มไ้ไหม”
“ไม่ อย่านี้เธอ็ไ้เปรียบนะิ ”เาปิเสธลัวเธอะเอาอเสนอแปลประหลามาให้
“ันไม่เ็น อย่าลืมนะ ันเป็น่อุ”เธอยิ้มเ้าเล่ห์
เาไม่พอใ หันหน้ามามอเธอทำให้ใบหน้าทั้สออยู่ห่าันแ่ืบ้วยเท่านั้น ยาหยีอึ้้อใบหน้าหล่อเหลาอนัร้อหนุ่มวัใเธอ
“เอาหน้าอเธอออไปห่าๆ เลยนะ”เาหันลับไป้อหน้าอม่อ
ยาหยียืัวึ้น้วยวามเินอายไม่รู้ว่าสายาอนเธอมอเามันหวานเื่อมนเารัเียหรือเปล่า โยไม่รู้เลยว่าหัวใอสายำลัเ้นแรอย่าแปลประหลาเมื่อสบเ้าับวาลมโใสแป๋วอหิสาว แววาอเธอมัน่าูอบอุ่น และประายวามสใสราวับว่าในีวิไม่เยเอเรื่อให้ทุ์ใมา่อนเลย
“เธอะให้เียนอะไรลไป”เาถาม
ยาหยียิ้มแ้มปริ้วยวามีใ เธอยื่นหน้าเ้าไปใล้อมและบอเา ายหนุ่มผะเล็น้อย้วยวามใับวามไม่ถือัวอเธอนเาิว่าเธอะ้อมีวามุ้นเยับผู้ายแน่ถึไม่มีท่าทาเอะเินเวลาอยู่ใล้เา
“อารเป็นแฟน”เาพึมพำเมื่อเธอเียน้อวามลไป
“ใ่ ้อหนึุ่ะ้อทำัวเป็นแฟนที่ี”เธอเินไปนั่บนโฟาัวโปรอเา
“แ่นี้”เาพยายาม่มใพิมพ์ลไป
“้อสอุห้ามมีนอื่นเ็า”สีหน้าเธอริั
“บแล้วใ่ไหม”เาทำหน้าหุหิ
“ยั ้อสุท้าย ห้ามมีวามลับ่อัน”เธออมยิ้ม
“เรื่ออะไร มันล้ำเส้นเินไปแล้วนะ”เา้อเธอเม็
“นเป็นแฟนเาไม่มีวามลับ่อันอยู่แล้ว”เธอบอ
“เราเป็นแฟนันแ่สามเือน”เาย้ำ
“แ่สามเือนนี้ เราะไม่มีวามลับ่อัน นะะ”เธอยิ้มสใสให้เา
เาะัเมื่อเห็นรอยยิ้มสใสอเธอ มัน่าเหมือนับรอยยิ้มอเ็ผู้หินหนึ่ที่เาเยเออนไปเที่ยวทะเลรั้แรับพ่อหลัาพ่อบอว่าแม่าเราไปแล้วอย่าไม่มีวันลับืนมา
“็ไ้”เาแปลใทำไม้อลอย่าว่า่าย่อนปินท์ออมายื่นให้เธอเ็น
“เ็น”
ยาหยีเ็นื่อัวเอลไปส่ยิ้มแป้นแล้นให้เานเาเริ่มหมั้นไส้ แยเี้ยวส่ให้เธอ หิสาวหัวเราะร่าเมื่อเห็นสีหน้าไม่พอใอเา
“หัวเราะอะไร”เาะอใส่
“ไม่นึฝันว่าะมีโอาสนี้”เธอส่ยิ้มให้เา
“ัน็ไม่นึฝันว่าะเอนามารร้าย”เาส่สายาไม่พอใให้เธอ
ยาหยีไม่ถือสาำพูอเา เธอ้มล้นหาอบาอย่าในระเป๋า่อนะเยหน้าึ้นมอเาอย่าไม่สบายใ เามอมวิ้วอย่าสสัย่อนถามเธอ
“มีอะไร”
“ันทำมือถือหาย”วาเธอเลิลั
“ลืมไว้ที่ไหน”
“ไม่รู้ิ ันอยืมมือถืออุโทรเ้าเรื่อันไ้ไหม เพื่อว่ามันะหล่นรไหนในห้อ”เธอบอเาน้ำเสียร้อนรน
“ถ้าในห้อัน็ไม่เห็นเป็นไร เอแล้วเี๋ยวเอาไปให้”เายิ้มเ้าเล่ห์ะไ้เอาเมนโมรี่าร์ืนาเธอโยไม่้อเล่นเป็นแฟน
“ถ้าหามันไม่ไ้อยู่ในห้อแล้วหล่นไหนออนโนี้ะเิอะไรึ้นนะ”เธอทำหน้าสสัย
“เอาไปโทรหาเรื่ออเธอ”เารีบหยิบมือถือส่ให้หิสาว
“็แ่นี้”เธออมยิ้มเ้าเล่ห์
หิสาวอยู่หลายรั้่อนะมีเสียริโทนเพลอเาัึ้นในระเป๋าอเธอ มือน้อยวานหามือถือ่อนหยิบออมามีที่ห้อยโทรศัพท์น่ารัิอยู่ เสียริโทนหยุ่อนเธอะยื่นมือถือืนเา
สายมอมือถือัวเอ่อนะเห็นว่าเธอเมนื่อเบอร์อเธอว่าที่รัลในเรื่ออเา รู้ัวว่าถูหิสาวหลอเพื่อะไ้รู้เบอร์มือถืออเา
“ที่รั นามารร้ายละไม่ว่า”เาพึมพำอย่าหัวเสีย
“แหม แฟนันเา็เรียที่รัันทั้นั้นแหละ”เธอบอ
“เฮอะ”เาพ่นลมออมูอย่าไม่พอใ
สีหน้าอยาหยีเหมือนันนึบาอย่าึ้นไ้ เธอผลัเานั่ลบนโฟาัวโปร่อนัวเอะนั่ลเีย้าเา หยิบมือถือึ้นมาะถ่ายรูปอเธอและเา
“ะทำอะไร”เาปัมือเธอออ
“แฟนัน็้อมีรูปู่ิ”เธอยิ้ม
“ันไม่อบถ่ายรูป”น้ำเสียเารึม
“โห ุถ่ายแฟั่นั้หลายเล่ม”เธอไม่ยอมแพ้
“ไ้ เธออยาถ่ายรูปู่ับันนัใ่ไหม”แววาเาเ้าเล่ห์
“อืม”เธอพยัหน้า
เาเปลี่ยนานั่้าเธอึ้นมาร่อมเธอไว้ ยาหยีมออย่าใรู้สึหัวใเ้นโรมรามไม่เป็นส่ำับวามิใล้ เธอลัวว่าเรื่อะเลยเถิเยิบหนีเาแ่ถูมือ้าหนึ่ั้นไว้ไม่ให้หนีไปไหน ึเยหน้ามอเาเห็นสายาเ้าู้อเาแล้วลอบลืนน้ำลายอย่าหวาลัว
“ะทำอะไร”เธอยมือึ้นมาันออเาออห่า
“นเป็นแฟนันถ่ายรูปู่บนเียน่าูว่านะ”เาระิบ้าหู
“ุเป็นนแบบนี้เหรอสาย”ยาหยีมอเาอย่าผิหวั
“ใ่”เาแล้ทำหน้าหื่นระหายให้เธอลัว
“ไม่นะ”มือน้อยปิปาเาทัน่อนเาะทำมิีมิร้ายเธอ
“ิว่าเธอะหนีันพ้นเหรอ”
เาับมืออเธอออ่อนรวบทั้สอมือึ้นสูเหนือหัวอเธอไว้ วาอเธอเลิลั่หวาลัวยิ่ทำให้เาอยาแล้้มลูบเธอ วาอเธอเบิว้าอย่าใ ผู้หิ็เหมือนันหมอยาไ้เานัวสั่นเาะสนอให้ะไ้เลิยุ่วุ่นวายับเาเสียที
สายนึแปลใัวเออนแระะแล้แ่ทำไมเาเสียเอับถอนปาออาริมฝีปาอวบอิ่มหอมหวานนี้ไ้
“โอ๊ย”เาร้ออย่าเ็บปวนั่ล้าเธอรีบุมระหว่าาอัวเอ
ยาหยีลุึ้นยืนพลามอเาอย่าใพยายามทำใให้สบ เินเ้ามาหาเาและนั่ล้าเาอมยิ้มำเมื่อเห็นสีหน้าเ็บปวอเา
“อโทษนะ พอีเท้ามันไปเร็วนะ เ็บมาไหม”
“ลับไปเลยนะ ันไม่อยาเห็นหน้าเธอ”เาไล่
“ีสอแล้วนะ ะให้ันลับเอเหรอ”เธอถามลับ
“รถร่วมบริารมีั้มามาย”
“อนนี้ีสอ รถเมล์ับรถไฟฟ้า็หมแล้ว ะให้ันึ้นรถแท็ี่นเียวมันอันรายนะ”เธอมอหน้าเาอย่าให้เห็นใ
“หามีอะไรเิึ้น็ใ้เ่าอเธอิมันหนัี”เาประ
“ันลับเอ็ไ้”เธอลุึ้นเินออาห้อ
“ไม่เห็นามมาเลย”เธอเินนมาถึหน้าลิฟท์พึมพำอย่าเสียใ
เธอเินเ้าไปในลิทฟ์เมื่อประูเปิออ น้ำาเอ่อึมวา้วยวามน้อยใ ลิฟท์ปิล่อนะเปิออมาเธอเยหน้าึ้นมอเห็นสายยืนหอบหายใทำหน้าเบื่อหน่ายเินเ้ามา้าใน
“สาย”เธอับแนอเาบหน้าลไป้วยวามีใ
“ันแ่ไม่อยาเห็นเธอึ้นหน้าหนึ่้อหาแะล่อวในอื่นาย”
เาแล้บอ่อนหน้าไปทาอื่น้วยวามเินอายทำไม้อใอ่อนมาส่เธอ้วย็ไม่รู้ ไม่ใ่ใอ่อนหรอเาแ่ลัวเธอะทำมือถือหายอาทำให้นอื่นเห็นรูปภาพในเมนโมรี่าร์็เป็นไ้ เารีบยึ้นมาอ้าทันที
ยาหยีอมยิ้มเธอมอใบหน้า้าน้าอเา้วยวามรัสุหัวใ ยมือึ้นมาแะริมฝีปาัวเอ้วยวามเินอาย ่าโีเหลือเินที่ไ้มาอยู่ใล้นัร้อวัใอเธอแม้ะแ่สามเือน เธอะทำให้สามเือนนี้มีุ่าและเป็นวามทรำแสนหวานอเธอและสายนไม่รู้ลืมราบั่วนิรันร์
****************************************************
ความคิดเห็น