คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : เล่ห์รัก...ริษยา
♥♥เล่ห์รั...ริษยา♥♥
บทนำ
“แม่”
พริมาพึมพำในลำอเสียแหบพร่า น้ำาเอ่อล้นไหลึมออมาราวับเื่อนแ ร่าายแ็ทื่ออยู่หน้าประูห้อนอน หลัาเปิประู็เอแม่แวนอห้อยอยู่ับื่อบ้าน
“ไม่ริ...แม่...อย่าทิ้พิมไป”
เธอลานเ้าไปอเท้าแม่ร้อไห้แทบาใายาม พยายามเรียท่านให้ื่นึ้นมา ทว่า พยายามเรียให้ื่นเท่าไร็ไร้ผลเมื่อแม่อเธอาย่อนเธอะลับมาถึเหลือเพียร่าไร้วิาเท่านั้น
“ุผา”
ยายทอวิ่มาามเสียรีร้ออหิสาว ื่นะลึับภาพรหน้า ่อนอุทานเสียหล รีบเ้าไปึหิสาวออาารอาแม่ ลูบหัวปลอบโยนหิสาว้วยวามสสาร
“ุหนูอยาย ่าน่าสสารเหลือเิน”
“พิมไม่เหลือใรแล้ว”พริมาร้อไห้สะอึสะอื้น
“ุหนูยัเหลือุพ่อ”เธออปลอบโยน
พริมาอหิราพลาร้อไห้สะอื้นัวโยน ยายทอไ้แ่ถอนหายใเมื่อนึถึุพิบูล เพารัน์ ผู้เป็นพ่ออพริมา เพารัน์ เาับไ้ว่าผาึ่เป็นภรรยาที่เารัมาและเป็นแม่อพริมาลูอเาบู้ับนสวนในบ้านึไล่ผามาอยู่เรือนไทยหลัึให่ ไม่นานผา็่าัวายหนีวามอับอาย
านศพอผาัึ้นอย่าเรียบ่ายมีแเหรื่อมาร่วมมาเพียไม่ี่สิบนเพราะเธอเป็นน่าัหวั พริมาอยเหลียวหาผู้เป็นพ่อลอเวลาแ่ไร้วี่แววว่าท่านะมาร่วมาน ไ้แ่เ็บ่อนวามน้อยเนื้อ่ำใับารระทำอพ่อ ท่านเมินเย ไม่สนใวามรู้สึอเธอนาานศพแม่ยัไม่ิะมาอโหสิรรมับนาย
หิสาวมอเปลวไฟำลัเผาร่ามารา้วยวามร้าวราน น้ำาไหลราวับสายน้ำ ับรอบรูปอแม่แน่น้วยวามเรียแ้นนึ่วาแผนสร้าำรหาให้แม่อเธอว่ามีู้ แม่เป็นนี และรัพ่อมา แม่อ่อนแอเินไปนไม่สามารถทนวามอสูในสิ่ที่นเอไม่ไ้่อไม่ไหวึิ่าัวายหนีอาย
“ุหนู”ยายทอแะมือหิสาวอย่าเป็นห่ว
“ุพ่อใร้าย ไม่ยอมมาฟัสวศพอุแม่สัวัน นาวันเผาท่านยัไม่ยอมมาเลย”พริมาัพ้อนเป็นพ่อ้วยวามมื่น
“ุท่านิธุระสำัที่่าประเทศเลยลับมาอนนี้ไม่ไ้ะ”ยายทอรีบอธิบาย
“ะ ุพ่อแยแยะออว่าอันไหนสำัว่าัน”พริมาประพลาเบือนหน้าหนี่อนแววาน้อยใ
“ไปทาน้าวันีว่านะะ”ยายทอเปลี่ยนเรื่อ
“พิมไม่หิว”พริมาเสียแผ่ว ไม่มีเรี่ยวแร
“ุหนูทาน้าวยัับแมวม ะไม่สบายเอานะะ”เธอบออย่าเป็นห่ว
“พิมาย็ไม่มีใรสนใหรอะ”เธอัพ้อ
“โธ่ ุหนูอย่าพูอย่านี้ิะ ทาน้าวสัหน่อยนะ”
“พิมไม่ทานะ ยายไปูแให้พิมีว่า”หิสาวปิเสธเสียแ็
ยายทอถอนหายใับวามื้อรั้นอหิสาว เินลไปูแึ่ทยอยันลับ เนื่อาอรพินึ่เป็นภรรยาอีนอุพิบูลไม่ยอมให้นรับใ้มา่วยานเธอสัน เธอึ้อลมือเอและเ์นรู้ัมา่วยาน
พริมาลาเมรุเินเรื่อยเปื่อยออาวั แววาเหม่อลอย เธอมีพ่อ็เหมือนไม่มี ท่านรัเพียแ่ลูสาวและลูายึ่เิาป้าอรพินเท่านั้น เธอมัวแ่รุ่นิอยู่ในภวั์อัวเอมารู้ัวอีที็เมื่อไ้ยินเสียบีบแรเสียั มอไป้าหน้า็เอรถยน์ันหรูำลัแล่นมาทาเธอ
“รี๊”เธอรีร้ออย่าใ่อนสลบอับพื้น
รถยน์ันหรูอประิร่าน้อย ายหนุ่มร่าสูเพรียว ผิวาวสะอา ใบหน้ามสัน สวมสูทัเย็บอย่าประีราาแพ ้าวเท้าลารถ สีหน้าใระนเป็นห่วหิสาวึ่นอนสลบไสลบนพื้น
“ุรับ”
พีรพัน์รีบเ้าไป้อนร่าอหิสาวึ้นมาให้เยหน้า เาะัึราวับ้อมน์ ใบหน้าสวยหวานราวับวันทร์วันเพ็ ริมฝีปามพูระเรื่ออย่าเป็นธรรมาิ มูโ่ามไ้รูป นาหลับยัูไร้เียสา เธอสวยามราวับนาฟ้าลมาุิบนโลมนุษย์
เารีบสลัวามิฟุ้่านออาหัว อุ้มหิสาวพาึ้นรถับไปลินิไม่ไลาวัมานั หมอรวอาารอเธอแล้วบอเาว่าร่าายอ่อนแอเนื่อาไม่ไ้ทาน้าวึให้น้ำเลือหาหมวนี้็ลับบ้านไ้ เาึอยู่เฝ้ารอนเธอฟื้น
“ฟื้นแล้วเหรอรับ”เาถามเธอน้ำเสียอบอุ่น
พริมามอเาอย่านิ่ัน ระพริบาถี่ๆ ไม่อยาเื่อสายาัวเอว่าพี่พี หรือพีรพัน์ เพารัน์ พี่ายนละแม่ะมาอยู่ที่นี่ เพราะเาไปเรียน่าประเทศั้หลายปีแล้ว
เามอสีหน้าอเธอแล้วีวามเอาเอว่าเธอะสสัยว่ามาที่นี่ไ้ยัไ ึเป็นฝ่ายบอเธอให้ลายวามัวล
“ุเป็นลม ผมเลยพามาส่ลินิ”
“เหรอะ”เธอยับัวลุึ้น
“ไหวไหม”เา้อนหลัเธอ่วยเหลือ
หิสาวเอียหน้าไปมอเาะล่าวอบุ ทำให้มูอเธอไปนับแ้มอเา ทั้สอะั ใบหน้าอทั้สออยู่ห่าันเพียแ่ืบเียว สายาประสานัน ราวับมีลื่นแม่เหล็เ้ามารบวนหัวใอทั้สอน มันระุวาบ เสียประูห้อพยาบาลเปิออ ทั้สอรีบผละออาันอย่าใ
“ฟื้นแล้วหรือะ ุผู้ายนั่เฝ้าุั้หลายั่วโม”นาพยาบาลบอ
“เรใุั”เธอมอเาอย่าอบุาใ
“ไม่เป็นไรรับ”เายิ้มอบอุ่นส่ให้
หิสาวยิ้มเล็น้อย่อนเบียนหน้าหนี้วยวามเินอาย นึแปลใัวเอทำไมะ้อมาเินอายับรอยยิ้มอพี่ายัวเอ้วย
******************************************
อิ๋วแ้นิยายเรื่อนี้เป็นรอบที่สิบ...
ฮ่าๆๆๆ...หลายรอบมาเลย
อนแริว่านิยายเรื่อนี้ะเรีย
แ่ไหเรื่อนี้หลัๆ ออแนวหวานโรแมนินานี้็ไม่รู้...
อิ๋วลแ่ไม่ี่อนนะะ
หาใรอยาอ่านนบและอนพิเศษ
้อ่วยอุหนุนอิ๋วแล้วะ...ฮ่าๆๆ
เร็วๆ นี้าว่าะไ้ออแล้วล่ะะ
ำลัรออยู่...............
ความคิดเห็น