คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : มลทินซาตาน
วันนี้มนัสวีมาทำานนอสถานที่ับวิน หิสาวีใมาที่ไ้นั่ใล้ิับวินในรถยน์แบบนี้ ลอเวลาแม้ะไม่ไ้พูเรื่อส่วนัวแ่เวลาเาสั่าน น้ำเสียทุ่ม่ำแฝวามนุ่มนวลมันทำให้เธอใเ้นแร้วยวามื่นเ้นีใที่ไ้ใล้ิับเา เธอำพูอเาลสมุพลาอยแอบมอใบหน้า้าน้าอเา้วยวามรั
ลอารรับประทานอาหารอหุ้นส่วนให่ มีารพูุยเรื่อธุริันพร้อมรับประทานอาหารึ่หิสาวทำานเลาไ้เป็นอย่าีไม่มีที่ินวินพึพอใ านวันนี้ึผ่านลุล่วไป้วยี
“เรียนรู้านไ้เร็วมาเลยนะสสัย้อบราวัล”เาม
“พี่อรสอนเ่ ้อยวามีให้พี่อระ”
หิสาวยวามีให้อรอน์ วินยิ้มับำพูอหิสาวเานึว่าเธอะเอาวามีเ้าัวเสียอีแ่ลับยวามีให้นอื่นแทน
“วันนี้ผมเห็นุไม่่อยทานไม่อบอาหารีนเหรอหรือว่าลวามอ้วน”เาถามอย่าเป็นห่ว
มนัสวีเยหน้ามอายหนุ่มมอเห็นแววาห่วใยอเา็อมยิ้มอย่ามีวามสุ
“ลวามอ้วนะ”เธอบอน้ำเสียอ่อย
“ผอมอยู่แล้วลทำไม”เาทำหน้าไม่เห็น้วย
“หุ่นะไ้สวยไ่ะ”หิสาวบอ
“ถ้าลมพัทีผมว่าุปลิวแน่”เาล้อ
“ไม่มีทา”เธอสวนลับทันที
“หึหึ”เาหัวเราะในลำอสนุับาร่อปา่อำับเธอ
“อาารย์ไม่เื่อเหรอ”หิสาวหน้าบึ้
“ใ่ ุนะผอมยัับไม้เสียบผี”เาแล้ว่าเธอ่อเพราะอบใับใบหน้าแ่อนอเธอ
“อาารย์”เธอทำหน้าอน
“ล้อเล่น”เาหัวเราะอบใ
“แล้ันนี่”หิสาวทุบแนเาอย่าหมั้นไส้
เธอมอเาหัวเราะ่อนัวเอะหัวเราะามเา
“ูนี่สิ่ะ”เธอสะิเาให้มอูัวเธอ้าน้ารถยน์ ัวอเธอพออืเหมือนนอ้วน
“พอมาูัวเอ้ารถแล้วอ้วนน่าเลียมา”หิสาวพึมพำ
“ใ่น่าเลีย”เาล้อ
“พูริเหรอ”หิสาวเริ่มไม่สบายใเมื่อเาไม่เห็นเธอสวยบ้าเลย
“พูเล่นน่าอย่าิมา”เาับหัวเธอโยไปมา้วยวามเอ็นู
หิสาวยิ้มอบใับารระทำอเา
ั้แ่วันนั้นทั้สอน็เริ่มสนิทสนมันมาึ้นเมื่อไ้อยู่ันสอ่อสอ็ะพูาหยอล้อันอย่าสนุสนาน มนัสวีมัไ้ออไปทำานพร้อมับวินสอ่อสอบ่อยรั้ทำให้ทัู้่สนิทสนมันนัวแทบิัน เามารับเธอไปทำานและส่เธอที่อนโทุวันนนทั้บริษัทรู้ถึวามสัมพันธ์อนทัู้่ที่ำลัเริ่มสุอม
นระทั่วันหนึ่ วินไ้รู้ัับเมษยาาราสาวสวย เาบหาับเธอและทำัวห่าเหินมนัสวี อนแรหิสาวิเพียแ่ว่าเธอฝึานบเลยไม่ไ้เอเ้าในบริษัท ที่สำั่วนี้เธอยุ่ับารทำเรื่อบทำให้ไม่ไ้เอเาเลย นมาเอ่าวามหน้าหนัสือพิมพ์บันเทิมันทำให้เธอไม่พอใอย่ามา
หิสาวไปหาเาในบริษัทเา็ไม่ยอมให้เธอพบ โทรหา็ไม่ยอมรับสาย พอโทรหาบ่อย ๆ ็ถูัสายทิ้ นเธอรับสภาพนี้ไม่ไหว
“เ้านายไม่อยู่๊ะ”อรอน์บอมนัสวี้วยน้ำเสียลำบาใ
“นัทรู้ว่าอาารย์อยู่”หิสาวพูเสียเรียบ
“น้อนัทอย่าทำให้พี่ลำบาใเลยนะ”อรอน์ทำเสียอร้อ
“นัทเ้าใพี่ะ ฝานี่ให้อาารย์้วยนะ”หิสาวยื่นหมายให้อรอน์่อนเินออไป้วยใบหน้าหมอ
“สสารน้อนัทั เ้านายไม่น่าไปหลอให้เ็รัแล้วทิ้ไปอย่าไม่มีเยื่อใยเลย”นิสาพึมพำ้วยวามสสารมนัสวี
“ใ่ น้อนัทน่าสสารมา”มุาเห็นใมนัสวีอีน
“หยุนินทาเ้านายไ้แล้วันะเอาหมายไปให้ท่านอ่าน”อรอน์ลุึ้นเ้าไปในห้อทำานอวิน
“น้อนัทลับไปแล้วะท่านแ่เธอฝาหมายบับนี้มาให้”อรอน์ยื่นให้หมายให้วิน
“อบใ ออไปไ้แล้ว”
เาทำเป็นไม่สนใหมาย ไม่ยอมแม้แ่ะเยหน้าึ้นมามอหมายบับนั้น อรอน์ึวาไว้้วยวามสสารมนัสวีแล้วเินออไป
วินเยหน้ามอหมาย่อนะหยิบึ้นมาเปิอ่าน เมื่ออ่านบเารีบผลุนผลันออาห้อทันที
“มนัสวีลับไปนานหรือยั”เาถามอรอน์เสียเ้ม
“สัพัหนึ่แล้วะ”อรอน์รีบบอ้วยวามใ วินรีบวิ่ไปทันที
“อยารู้ัว่าน้อนัทเียนว่าไเ้านายถึวิ่หน้าั้ออไปนานี้”มุาพูอย่าสสัย
มนัสวียืนรอวินอยู่หน้าบริษัทเมื่อเห็นลิฟท์เปิแล้ววินเินออมาหิสาวรีบหันหลัลับทำเป็นเินออาบริษัทไปเรื่อย ๆ อย่าเื่อ้า
วินไม่ร้อเรียเธอเพราะไม่อยาให้พนัานสสัยวามสัมพันธ์อเาับมนัสวีไปมาว่านี้ึรีบเินามเธอไปเท่านั้น
หิสาวเินมาหยุรริมฟุบาทรอนเาเินใล้ ึเินลาฟุบาทหยุยืนอยู่ลาถนนวัใว่าเาะเ้ามา่วยเธอหรือเปล่า
“นัท...อย่าทำอะไรบ้า ๆ นะ”วินวิ่ไปึเธอออมาาลาถนน
“ปล่อย...นัทอยาาย”หิสาวิ้นรน น้ำาไหลนอหน้า
“ุะบ้าเหรอแ่ผู้ายไม่ยุ่้วย็ะ่าัวาย”เาะอใส่เธอ้วยวามไม่พอใ
“นัทรัุ นัทอยู่ไม่ไ้ถ้าไม่มีุ”หิสาวร่ำรว
“ทำไมุ้อรัผมมาว่าัวุเอ้วย แ่ไม่มีผมุ็้อมีีวิอยู่”เาึหิสาวให้หันมามอหน้า
“ไม่เอา”หิสาวะโนใส่หน้าเาไม่ยอมแพ้
วินเริ่มรู้สึว่ามีนมุูพวเาอยู่ึึเธอึ้นรถแท็ี่ึ้นรถไป้วยัน หิสาวอแนเาแน่นไม่ยอมปล่อยแม้เาะพยายามแะมือเธอออแ่ไม่ประสบผล เา้อลารถึ้นอนโไปพร้อมับเธอ
“ปล่อยไ้แล้ว”เาสั่เสียเ้ม
หิสาวปล่อยแนออ้วยใบหน้าเศร้าสร้อย
“ทำไมุไม่ยอมเ้าใว่าเราสอนไม่เหมาะสมัน”เาวาใส่เธอทันที
“ไม่เหมาะสมรไหน”หิสาวถามอย่าไม่เ้าใ
“เราสอนอายุห่าันมา ุยัเ็วระบนรุ่นเียวัน”เาบอสีหน้าริั
“22 ับ 30 ห่าันแ่ 8 ปี เท่านั้นนะ”หิสาวมอหน้าเาอย่าไม่พอใ
“ุยัเ็ไม่วรเอาีวิมามปรัอยู่ับผู้ายแ่นเียว”
“ุะบอว่าไม่อบผู้หิบริสุทธิ์”
หิสาวเ้าใไปอีเรื่อหนึ่ เธอิว่าเาไม่อยายุ่ับผู้หิบริสุทธิ์เธอวระผ่านผู้ายหลายนสินะที่เาพูแบบนี้เพราะลัวารมีพันธะหรือเปล่า
เามอหน้าหิสาวที่มอเา้วยแววาแปลใ เาิว่าหาทำให้เธอเลียี้หน้าเาไ้บาทีเธออยาะเลิยุ่ับเาะที
“ะว่าอย่านั้น็ไ้ผมไม่อบผู้หิไม่มีเสน่ห์”
มนัสวีมอหน้าเา้วยวามาไม่ถึ มีผู้ายที่ไม่อบผู้หิบริสุทธิ์้วยเหรอหรือว่าเี๋ยวนี้ผู้ายไม่แร์ารเป็นนแรอหิสาวอีแล้ว
“ุพูเล่นใ่ไหม”
“พูริ ัใาผมะ”เาบอ่อนหันหลัเินออไป
“เี๋ยวสิ่ะ”หิสาวึเสื้อเาไว้่อนเินออาห้อ
“มีอะไร”เาทำเสียรำาเล็น้อย
“อาารย์ิว่านัทยับริสุทธิ์อยู่เหรอ”หิสาวมอหน้าเานิ่
“เธอพูอะไร”เาอุทานอย่าไม่พอใ
“สมัยนี้ผู้หิบริสุทธิ์นอายุถึนานี้ไม่มีหรอ ถ้ามี็น้อยเ็มที”
หิสาวโหเาเพื่อให้วินเ้าใว่าเธอไม่บริสุทธิ์อย่าที่เาเ้าใ เาะไ้หันมาสนใเธอัเิม
“เธอพูริเหรอ”เาทำหน้าผิหวัระนเ็บปว
“ใ่”เธอสู้สายาเา
“ันผิหวัในัวอเธอเหลือเินมนัสวี”เาึมือเธอออาแนอเา
“ุอบไม่ใ่เหรอ”หิสาวถามอย่าใเมื่อเห็นแววาผิหวัอเา
“อบอะไร”
“ุอบผู้หิ๋าั่นไม่ใ่หรือไ ัน็เป็นแล้ว”หิสาวถามเสียแหบแห้ ใอไม่ีับสายาอเา
“ไม่ใ่เธอแล้วัน”เาเปิประูแล้วเินออไปอย่ารวเร็ว
หิสาวมอประูน้ำาลอ เธอไม่สวยรไหนันทำไมเาถึเมินใส่เธอมามายนานี้ เธอะ้อทำัวอย่าไรเาถึะลับมารัเธอเหมือนเิม
************************************************
ความคิดเห็น