คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : มลทินซาตาน
♥♥ มลทินาาน ♥♥
บรรยาาศภายในห้อโถอโรแรมถูเนรมิอย่าสวยามสมับเป็นารัเลี้ยลอานมลสมรสระหว่าวิน ธาราม นัธุริหนุ่มหล่อรุ่นใหม่ไฟแรื่อัมาที่สุนหนึ่อเมือไทยเรียมสละโสแ่านับเมษยา าราสาวสวยื่อัอเมือไทย ารที่สอนัทั้สอแ่านันทำให้นั่าวมาทำ่าวันอย่ามามาย ลายเป็น่าวท็อปออฟเอะทาวน์ถึนาึ้นหน้าหนึ่อหนัสือพิมพ์ทุบับว่า
...บรราสาวทั้โสและแม่หม้าย่าพาันฝันสลายเมื่อวิน ธาราม ายในฝันอหิสาวหลาย ๆ นเรียมสละโส ส่วนบรราายไทยทั้หลาย็น้ำาเมื่อเมษยาาราสาวสวยื่อัว้าหัวในัธุริหนุ่มนนี้ไ้ สวรร์่าสรรสร้าให้นสอนมาู่ันเหลือเิน...
หนัสือพิมพ์ถูมือน้อยีาสอท่อน่อนะย้ำให้มันยับเยินแล้วโยนทิ้ลพื้น้วยแรอารม์ ภายในใอหิสาวำลัปะทุออมาัเปลวเพลิ แววาประายแวววับ้วยวามโรธแ้นและิั น้ำใสเอ่อลอวาู่าม ริมฝีปาถูเม้นแน่นสนิท มันสั่นระริ้วยเ้าอพยายามลั้นวามมื่นไว้ภายในไม่ให้น้ำาแห่วามอาูรไหลออมา
“อย่าหวัเลยว่าะมีวามสุัน”หิสาวพึมพำออมา
เธอเยหน้าึ้นพยายามไล่น้ำาไม่ให้ไหลออมา สูลมหายใเ้าและ่อย ๆ ผ่อนออมาระับอารม์ุ่นเือเมื่อสบิในเ้ามาสู่ภาวะปิแล้ว เธอมอัวเอในระเา หิสาววหน้ารูปไ่ ิ้วโ่สวย วาลมโ นาเรียัวเป็นแพสวยาม มูโ่สันเ้าับใบหน้า ริมฝีปามพูระเรื่อ เธอมีวามามไม่แพ้เ้าสาวอผู้ายนนั้นทำไมเาถึไม่แลเธอสันิเียว
หิสาวเินเ้าไปในานพยายามฝืนทำใบหน้ายิ้มแย้มให้นรอบ้าไ้เห็นแ่หลายน็มอมาทาเธอแสใบหน้าสสารและเห็นใ เธอมอภาพเ้าบ่าวทำท่าห่วใยเ้าสาวนสวย้วยวามรู้สึอิาพยายาม่มใไม่ให้อาละวา่อนเินเ้าไปหาู่บ่าวสาว้วยสีหน้ายิ้มแย้มมาร่วมแสวามยินี
“นัทมาร่วมแสวามยินีับอาารย์”หิสาวเินเ้ามาอวยพรให้วินและส่ยิ้มหวานให้ับเมษยา
“อบใที่มาร่วมาน”เาพูเสียเรียบ ใบหน้าเย็นา
“อให้อาารย์และนรัอยู่้วยันอย่ามีวามสุและเ้าใันนะะ”หิสาวลั้นใอวยพร่อนเินเ้าไปในาน
“ใรเหรอะ”เมษยาถามสีหน้าแปลใ
“ลูศิษย์อนที่ผมทำานเป็นอาารย์ในมหาวิทยาลัย”วินอบ้วยสีหน้าลำบาใ
เานึหวาลัวว่ามนัสวีะมาไม้ไหนันแน่ วันนี้ถึไ้เ้ามาอวยพรแถมส่ยิ้มหวานให้เาทั้ที่เมื่อวานยัอาละวาทำร้ายร่าายไม่ยอมให้เามาแ่านอยู่เลยหรือว่าเธอะัใาเาไ้แล้ว
“แน่ารัเหมือนุ๊าเลย ใรเห็น็อบ ุว่าไหมะ”น้ำเสียเมษยาหึหวเล็น้อย
วินสะุ้เล็น้อยพยายามบัับสีหน้าให้เป็นปิที่สุไม่ให้ีเผือหรือทำพิรุธใๆ ให้หิสาวับไ้ เาหันมามอเ้าสาวแสนสวยอเา
“หึเหรอ”รอยยิ้มเ้าเสน่ห์ผุึ้นมาประับวหน้าหล่อมเ้ม
“สามีอเมทั้หล่อทั้รวย สาว ๆ ่า็อยาไ้”แววาอเธอรัและื่มมายรหน้า
“ผมรัุับลูในท้อเท่านั้น”เาระิบแผ่วเบาพลาับมืออหิสาวึ้นมาูบ
“เม็รัุ”หิสาวบอเาเสียหวาน แววาหวาน่ำ
“เพียแ่ัวลเล็น้อย เ็นนั้นยิ้ม็ริแ่ทำไมแววาแ็ ๆ อบล ท่าทาแะอบุเลยไม่อบเมที่มาแยุ่ไปาเธอ”
น้ำเสียอเมษยาไม่สบายใ วินไม่อยาให้เ้าสาวอเา้อัวลใ้วยหิสาวท้อลูอเาไ้สามเือนแล้ว เาลูบหน้าอเธออ่อนโยนเป็นารปลอบวั
“อย่าิมาเี๋ยวมันะระทบระเทือนถึลูอเรา”น้ำเสียเาปลอบโยนอ่อนหวาน
“ะ”หิสาวยิ้มหวาน
มนัสวีแอบยืนมอภาพสวีทหวานอวินับเมษยา้วยวามรู้สึริษยา มือน้อยถูำแน่นนเล็บยาวิเนื้อเลือออมา หิสาวแบมือออมาูเลือบนฝ่ามืออัวเอแววาเศร้าสร้อย เ็บร่าายมันไม่เท่าับเ็บหัวใที่ถูายนรัหัหลัไปแ่านับหินอื่น
“ัน้อแยุ่ลับมาให้ไ้วิน”หิสาวพึมพำ่อนหยิบมือถือออมาโทรออ
“ทำามแผนไ้แล้ว”เธอสั่นปลายสาย
ผู้หินหนึ่สวมุำเินถือ่อพวหรีรเ้ามาในานแ่าน ใบหน้าอเธอโศเศร้าน้ำานอหน้า เรียเสียฮือฮาอแที่มาร่วมานออมามุูหน้าาน ฝ่ายเ้าภาพ่าพาันใระนุนเมื่อเห็นผู้หินนี้
“ผู้ายนนี้นิสัยไม่ี”หล่อนะโนเสียัลั่น
“ุ้อารอะไรถึมาป่วนานแ่อเรา”วินถามอย่าไม่พอใ
“ผู้ายนนี้ไ้น้อสาวอันแล้วไม่รับผิอบ”หิสาวนนั้นี้หน้าวินทันที
“พูอะไร ผมไม่เยรู้ัุเลยนะ”วินร้ออย่าใ
“ผู้ายนนี้บัับน้อสาวันไปทำแท้นายทั้แม่ับลูแล้วเา็มาแ่านับผู้หินนี้ นไม่รับผิอบ ผู้ายทุเรศเอาีวิน้อสาวันืนมา”
หล่อนะโนเสียัพลาร่ำรวเรียให้นออมามุู้วยวามสนใ
“ริหรือ่ะวิน”เมษยาถามอย่าใ เธอไม่สบายใเมื่อนั่าวรู่ันมาทำ่าวเธออับอายเหลือเิน
“เปล่านะเม ผมไม่รู้ัผู้หินนี้”เาส่ายหน้าปิเสธ
“ุิว่าันะบาหน้ามาทำอะไรถึนี่หามันไม่ใ่เรื่อริ”หินนั้นสวนลับทันที
“นี่”วินหันมามออย่าไม่พอใ
“ุเป็นนอประานอยาะแ่านับผู้ายที่บัับให้ผู้หิไปทำแท้อย่านั้นเหรอ เธอแย่สามีาวบ้านเา เป็นสาเหุให้น้อสาวัน้อาย”หินนั้นรีบใส่ไฟทันที
“วิน ุทำริหรือเปล่า”เมษยาถามอย่าไม่สบอารม์ นั่าวถ่ายรูปอย่าสนใเธออยาหนีารนี้เหลือเิน
“ผมไม่ไ้ทำนะเม”
“เอาีวิน้อันืนมา”หินนั้นะโนัลั่นทันที
“หยุนะถ้าไม่หยุผมแ้ำรวแน่”วินวาเสียั
หล่อนทำหน้าใเหลือบสายาไปมอมนัสวีที่ยืนมออยู่ไม่ไลเหมือนะอวามิเห็น สายาอวินหันไปามสายาอหินนั้น ทำให้เาเ้าใไ้ทันทีว่ามันเป็นแผนอมนัสวี เาไม่มีวันยอมให้เธอทำสำเร็แน่
“ถ้าุบอว่านี่ือเรื่อลร้ายที่ใรบ้านเอามาแล้ผมเท่านั้น ผมะไม่ถือสาับุส่ำรว”
น้ำเสียเาุันน่าลัว หล่อนเริ่มหวาลัวเมื่อเห็นลูน้ออวินปิทาเ้าอออเธอหมนไม่มีทาหนีออไปไหนไ้
“ือ”หล่อนอึอั
“ว่าไ”เาเน้นถามเสียเ้ม
“...ันโหทุอย่าเลย”หล่อนบอเสียอ่อย
“เธอถูใร้ามา”เมษยาถามอย่าไม่พอใ
หล่อนทำสีหน้าอึอัไม่ล้าอบ อยาะี้แ่หิสาวที่้าเธอมาเป็นนบอเธอเอว่าหาฝ่ายนั้นับไ้ห้ามบอว่าใร้าแล้วเธอะให้เิน่า้าเพิ่มึ้นว่าเิม
“ันไม่รู้ัื่อ”หล่อนอบเสียเบาหวิวหวั่นลัวถูับส่ำรว
“เอาล่ะ ทุอย่าบ ผมะไม่ถือสานนั้นว่าเป็นใรหรือมีุประส์อะไรทำไม้อมาทำลายานแ่อผม”น้ำเสียเาแ็พอับสายาที่หันไปมอมนัสวี
“ไม่ไ้นะวิน านอเราเือบล่ม ุ้อัารให้เม้วย”เมษยาโวยวาย
“นั่าวอยู่เยอะ อย่าให้เิเรื่อให่เลยนะ”เาระิบ้าหูเ้าสาว
“แ่”
“รีบออไปะ่อนที่ผมะให้ลูน้อับุส่ำรว”เาบอเสียเ้ม
หินนั้นรีบลุออาานไปอย่ารวเร็ว วินมอพวหรีที่อยู่บนพื้น่อนหันไปมอมนัสวีสายาไม่พอใ
หิสาวอมยิ้มน้อย ๆ ส่มาทาเาเหมือนับะบอว่ามันเป็นเพียแ่ารเริ่ม้นเท่านั้นแล้วเินหนีหายออไปาาน
“ผมอโทษแที่มาร่วมานทุน้วยนะรับ อนนี้เลียร์ปัหาเรียบร้อยแล้วเริ่มาน่อไ้เลย”
เาส่ยิ้มอย่าเป็นทาารให้แที่มาร่วมานทั้ที่ใร้อนรนอยาับมนัสวีมาาั้นับารระทำแบบนี้เหลือเินแ่็ทำไม่ไ้
านแ่านลุล่วผ่านไป้วยี เ้าบ่าวเ้าสาวถูส่ัวเ้าเรือนหอโยมีผู้ให่อวยพรให้ทั้สอน หลัาผู้ให่ออไปแล้วเมษยายัมีใบหน้าบึ้ึไม่สบายใับเรื่อที่เิึ้น วินเินมานัุ่มมือภรรยา้วยวามเป็นห่วลัวะระทบระเทือนถึลูในท้อ
“ิอะไรอยู่รับ”
“เมอยารู้ว่าใรันที่้าให้มาล่มานแ่อเรา”หิสาวพึมพำ
“อย่าิมาเลย”
“ไม่ให้ิมาไ้ไ้อมีผู้หิอุนไหนไม่พอใเลย้านมาทำลายานแ่อเราแน่”หล่อนมอหน้าเา้วยวามไม่พอใ
“อนนี้ผมเป็นอุนเียวนะ”เายิ้มหวาน
“เมลัว”เธอบอเสียอ่อน
“ไม่้อิมาับเรื่ออีหรอมันไม่มีทาทำให้วามรัอเราเปลี่ยนแปลไ้”เาบีบมือเธอปลอบโยน
“เม็หวัอย่านั้น่ะ”หิสาวมอหน้าเา้วยวามรั
***************************************
ความคิดเห็น