บันทึกสีดำ(<ที่ทำให้บันทึกสีขาวต้องผิดหวัง>)

เนื้อเรื่อง

บันทึกสีดำ

ภายใต้ท้องฟ้าทีถูกทาสีด้วยสีดำดวงดาวที่เกลื่อนฟ้าเหมือนถูกประดับประดาด้วยเพชร เด็กสาวคนหนึ่งมองฟ้าผ่านหน้าต่าง ทุกๆคืนหลังเสร็จธุระต่างๆแล้ว เธอมักจะนั่งมองท้องฟ้าอย่างนี้เสมอ “ดาวจ๋า ช่วยส่งใจของฉันไปหาพี่เพชรด้วยนะจ๊ะ” ยุ๋งยิ๋งอธิษฐานกับดวงดาวก่อนนอน

เมื่อเธอกำลังจะรูดม่านเพื่อดับไฟนอนนั้น เธอก็ต้องสะดุดเมื่อหน้าต่างของบ้านตรงข้ามยังเปิดไฟสว่างจ้า “ทำไมพี่ฟานยังไม่นอนอีกน้า สงสัยจะทำการบ้านแฮะ”ยายยิ๋งพึมพัมกับตนเองแล้วปิดไฟนอน ยุ๋งยิ๋งกับฟานนั้นบ้านอยู่ใกล้กันแต่ไม่เคยจะคุยกันแม้สักครั้งเดียวโรงเรียนแห่งเดียวกันแต่ไม่เคยเดินไปด้วยกันสักครั้ง

                7.00 น. “พี่ฟานค่ะ รอยิ๋งด้วยค่ะ” ทันทีที่นายฟานเปิดประตูบ้านยายยิ๋งก็รีบทักทันที(ความจริงเพื่อคุยเรื่องนายเพชรเพื่อนสนิทนายฟานมากกว่า)

แต่นายฟานไม่แม้แต่หันมาเพียงแต่เดินหนียายยิ๋งไปอย่างรวดเร็ว จะเป็นอย่างนี้จนชินแล้วเพราะยิ๋งกับฟานจะออกจากบ้านเวลาใกล้กันแต่ไม่เคยเดินไปด้วยกันเลย

“สงสัยพี่ฟานจะรีบไปรับแฟนใหม่แหง คราวนี้ใครอีกน้า อิๆๆ”ยายิ๋งพูดคนเดียวเพราะนายฟานขึ้นชื่อเรื่องผู้หญิงอันดับต้นๆของโรงเรียน

                ที่โรงเรียนยายยิ๋งใช้คอยาวของเธอสอดส่องหาพี่เพชรทันทีเพราะทุกวันนายเพชรจะมีดอกกุหลาบขาวมาให้ยายยิ๋งเสมอๆ

“ยิ๋งๆๆๆ ทางนี้ นี่ครับบริการส่งกุหลาบแสนสวยครับ” นายเพชรพูดพร้อมยื่นกุหลาบให้เด็กสาวตากลมตรงหน้า “ขอบคุณค่ะพี่เพชร”ยายยิ๋งพูดเสียงอ่อนหวาน

“อืม ยุ๋งยิ๋ง เย็นนี้พี่รู้ยิ๋งกับข้าวและฟางว่างไปตีเทนิสกันนะ ไอ้ฟานมันก็ไป เย็นนี้ยิ๋งติดรถมันไปด้วยสิ” นายเพชรรีบชวนยายยิ๋งเพราะจะได้มีโอกาสเจอข้าวเพื่อนของยิ๋งมากขึ้น เพชรไม่เข้าใจตนเองเลยว่าทั้งๆที่ชอบข้าวแต่ทำไมต้องส่งดอกไม้ให้ยิ๋งอย่างนี้ แต่คำตอบก็อยู่ในใจของเค้าอยู่แล้ว ไม่ใช่เพราะชอบยิ๋ง แต่….

ยายยิ๋งรีบกลับบ้านทันทีเมื่อโรงเรียนเลิก เธอใส่ชุดที่คิดว่าน่ารักที่สุดเพื่อไปตีเทนนิสกับเพชร(กางเกงขาสั้นและเสื้อเชิ้ตสีดำ)เธอไม่ใช่คนอ่อนหวานเหมือนข้าวแต่ก็ไม่เคยปรับตัวเองเพื่อใคร

ทันทีที่ยายยิ๋งเปิดประตูรั้วนายฟานก็กำลังสตาร์ทรถเพื่อไปตีเทนนิส

“พี่ฟาน ยิ๋งติดรถไปด้วยนะเพราะพี่เพชรไม่ยอมมารับ ยิ๋งไม่อยากขึ้นรถแท็กซี่เลย”ยิ๋งพูดด้วยคำแข็งกระด้างแต่ก็เป็นธรรมชาติของเธอ

“อืม..ไม่ได้หรอกขอโทษนะ”ฟานตัดบทพร้อมกับขับมอเตอร์ไซค์จากไปอย่างเร็ว

                ยายยิ๋งจึงตัดสินใจนั่งรถเมล์และเดินเข้าซอยสนามเทนนิสอีกเกือบหนึ่งกิโลเมตร(ก็ไม่อยากเสียตังค์) แต่ระหว่างทางเธอเจอพวกนักเลงอันธพาลจึงต้องวิ่งหนีมาอย่างเร็ว

“อ้าวยุ๋งยิ๋งไอ้ฟานมันมาถึงแล้วก็ออกไปนึกว่าจะไปรับยิ๋งซะอีก”เพชรพูด

“ยิ๋งทำอะไรมาดูสิผมยุ๋งเหยิงเหงื่อออกเต็มเลยยังไม่ได้ลงคอร์ดเลยนะ”ฟางถามขึ้นมา

ยิ๋งเลือกที่จะไม่บอกเหตูการณ์ผจญภัยให้ทุกคนฟังเพราะไม่อยากทำลายบรรยากาศ

แล้วฟานก็ขับรถมาทันทีที่มาถึงก็ลงคอร์ดกับยายิ๋งทันที(แม้จะไม่เคยพูดกันแต่ยิ๋งและฟานจะต้องตีด้วยกันเสมอๆ)ด้วยความที่ยิ๋งเหนื่อยจึงล้มลงไปพอดีกับที่ฟานตีลูกอัดหน้าผากเธออย่างแรงจนเธอไม่ได้สติ…++++!!!!!

                พอตื่นขึ้มมาข้าวรีบวิ่งมาบอกว่าฟานถูกเพชรต่อยอยู่แต่ฟานไม่ตอบโต้เลยแต่พอยิ๋งเข้าไปห้ามและถามสาเหตุฟานรีบบอกว่าเพราะเพชรโกรธที่ฟานไม่รับยิ๋งมาด้วยทำให้ยิ๋งดีใจมากที่เพชรเป็นห่วงเธอขนาดต่อยเพื่อนสนิทที่สุด

                คืนนั้นพอตีเทนนิสเสร็จเพชรจึงมาส่งยิ๋งที่บ้านเพราะฟานบอกว่าวันนี้จะไม่กลับบ้านแต่สองวันต่อมายิ๋งไม่สบายเพชรก็เป็นห่วงจนนอนไม่หลับเช่นกัน

                ขณะที่เพชรนอนคิดอะไรต่างๆนานาอยู่นั้น ทำไมเราต้องส่งดอกไม้ให้เธอทุกวัน ทำไมเราแคร์เธอขนาดนั้น ทำไมเราเป็นห่วงเธอจนนอนไม่หลับ ทำไมเราไม่เคยรู้สึกอย่างนี้กับข้าวเลย ความรู้สึกห่วงไยที่เรามีให้เธอ น้องสาวของเรา แท้จริงแล้วมันคือความรู้สึกของชายคนหนึ่งที่มอบความรักให้หญิงคนหนึ่ง ใช่แล้ว เรารักยิ๋งไม่ใช่ข้าว

พอยิ๋งหายดีแล้วเพชรก็รับส่งยิ๋งทุกวันแต่วันนี้เพชรมีสอบยิ๋งจึงเดินกลับบ้านเองระหว่างทางกลับบ้านเธอพบสมุดบันทึกสองเล่มหล่นระหว่างทาง

                เล่มหนึ่งมีสีขาวอบอุ่นที่เธอรู้สึกชอบ

                อีกเล่มเป็นสมุดสีดำลึกลับ

แต่ทว่าเธอเลือกจะนำอ่านสมุดสีดำนั้น

เพราะเธอ ผมจึงต้องปลูกดอกกุหลาบทุกต้นเพื่อให้เธอททุกวัน

เพราะเธอผมจึงต้องหลอกตนเองเสมอว่าผมรักผู้หญิงคนอื่น

เพราะเธอทำให้ผมเป็นห่วงเธอแทบคลั่งตอนเธอไม่สบาย

เพราะเธอผมไม่สามารถบอกความจริงในใจผมได้เพราะผมกลัว กลัวคำตอบที่เธอตอบปฏิเสธผมอย่างเย็นชา ผมไม่กล้าสบตาเธอเพราะหากเธอรู้ว่าผมรัก เราทั้งคู่จะต้องเปลี่ยนแปลงไป

ให้ตายเถอะ!เธอทำให้ผมรักเธอ ความเป็นเด็กผู้หญิงแบเธอที่ไม่เหมือนใคร ไม่อ่อนหวาน ไม่นุ่มนวล แต่ทำไมเธอมีค่านักสำหรับผม ผมรักเธอมาก เธอคนนั้น น้องยุ๋งยิ๋ง

เมื่อยิ๋งได้อ่านข้อความหน้าแรกรอยยิ้มของเธอก็ปรากฎบนใบหน้าแต่หัวใจของเธอได้ลอยไปอยู่กับเจ้าของไดอารี่เล่มนี้แล้ว จะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก เพชรทุกข้อความนั้นตรงกับเหตุการณ์จริงทุกอย่างเธอจึงไม่อ่านสมุดบันทึกเล่มสีขาวและไม่อ่านบันทึกหน้าต่อไปของสมุดนี้

วันนี้เป็นวันเกิดของยุ๋งยิ๋ง

ของขวัญมากมายถาโถมท่วมตัวเธอแต่เธอกลับเลือกที่จะแกะห่อของขวัญของเพชรก่อน ในนั้นมีนาฬิกาข้อมือและข้อความสั้นๆ

ตั้งแต่ผมทำสมุดไดอารี่หายไปผมก็วุ่นวายใจมากผมไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้เลย

 ยิ๋งอ่านข้อความนี้ยิ่งป็นการตอกย้ำความมั่นใจของเธอยิ่งขึ้น

แต่เราต้องขอโทษนายด้วยนะ ขอโทษจริงๆ

ข้อความท้ายนี้สร้างความสงสัยให้ยิ๋งอย่างมากแต่ไม่มีเวลาได้คิดเพชรก็โทรให้เธอมาออกไปหาที่ร้านอาหารเธอจึงนำสมุดสองเล่มที่เก็บได้ไปด้วย

   ที่ร้านอาหาร

                เมื่อนั่งลงเรียบร้อยเหมือนเพชรรู้ว่าอะไรจะเกิดขึ้นจึงทำตัวปกติที่สุด

“พี่เพชรทำไมข้อความนั้น”

“ใช่หญิงพี่เขียนมาจากความรู้สึกของพี่”

“ไม่ใช่ ยิ๋งหมายถึงข้อความที่พี่ขอโทษคนๆหนึ่ง”

“อืมใช่พี่ขอโทษเขา”

“เขาคือเจ้าของสมุดบันทึกสีดำใช่ไหม”

“ยิ๋งรู้ได้ไง”

“เค้าคือใคร”

“ฟาน”

คำๆนี้ คำว่าฟานทำให้ยิ๋งอึ้งไปพร้อมกับประสาทสัมผัสทั้งห้าที่หยุดทำงานสิ่งเดียวที่รู้สึกคือกำลังนั่งฟังเพชรเล่าเรื่องทั้งหมด

                วันนั้นพี่กับฟานเล่นแกล้งกันพี่ได้ไปอ่านสมุดบันทึกของมันพอฟานรู้ฟานจึงแกล้งพี่โดยเอาสมุดพี่ไปบ้างแต่พี่ลืมทวงคืน วันต่อมาฟานบอกว่าฟานทำสมุดของพี่และของฟานหายแต่ยังไม่ได้อ่านข้อความข้างในสมุดของพี่เลย แต่พี่อ่านข้อความของฟานในบันทึกสีดำหมดแล้ว ความจริงพี่ไม่อ่านพี่ก็รู้ดีเพราะพี่ช่วยฟานมาตลอด พี่รู้ว่าฟานชอบยิ๋ง รู้ว่ามันปลูกดอกกุหลาบเพื่อให้ยิ๋งแต่มันให้พี่ให้ยิ๋งทุกวัน ฟานให้พี่ชวนยิ๋งไปเล่นเทนนิสเพราะยิ๋งชอบเล่น ฟานให้พี่ทำทุกอย่างแทนมัน ฟานบอกว่าที่เป็นพี่เพราะยิ๋งชอบพี่และฟานก็รู้ว่าลึกๆพี่ชอบยิ๋งฟานทำเช่นนี้ด้วยเหตุผลที่อยากให้คนที่ฟานรักทั้งสองมีความสุข แล้วพี่ก็ชอบยิ๋งอย่างที่ฟานพูดจริงๆ    ยิ๋งไม่พูดอะไรรหลังจากนั่งเฉยๆมาสองชั่วโมงโดยมีเพชรนั่งเล่าเรื่องต่างๆจนกระทั่ง

“พี่เพชรรู้ไหม ทันที่ที่ยิ๋งอ่านบันทึกเล่มสีดำหน้าแรกจบยิ๋งก็มอบหัวใจให้คนเขียนไปหมดแล้วโดยที่ไม่แน่ใจว่าเป็นใคร แต่ยิ๋งรักคนๆนั้นแล้ว”

“อีกเรื่องที่ยิ๋งยังไม่รุ้วันที่พี่ต่อยฟานเพราะพี่เตือนสติมันให้มันรู้ว่าที่ยิ๋งไม่สบายเพราะว่ามันเป็นสาเหตุมันทำให้คนที่มันรักไม่สบาย…..แต่ไปเถอะยิ๋งไปตามหาฟานให้เจอคนที่ยิ๋งให้หัวใจทั้งหมดไป ไปตามหาเขาเถอะ…”ฟานเป็นฝ่ายยอมให้ยิ๋งไปโดยดี

แต่ยิ๋งหาฟานไม่เจอจึงนั่งอ่านบันทึกสีดำหน้าต่อไป

รู้ไหม มันทรมานที่ต้องจ้องดูคนรักอยู่ห่างๆๆ ไม่เคยแม้แต่พูดกัน มันทรมานที่ต้องทิ้งเธอไว้ให้เดินไปสนามเทนนิสคนเดียว เพราะถ้าไปด้วยกันผมต้องบอกว่าผมชอบเธอแน่ๆแต่รู้ไหมเมื่อผมไม่เห็นเธอในสนามเทนนิส ผมก็เป็นห่วงเธอแทบคลั่ง  เราไม่เคยได้เดินคู่กันเลยทั้งๆที่มีโอกาส ก็ผมอีกนั่นแหละที่ปฏิเสธ บางครั้งผมจะเฝ้ามองเธอจากด้านหลัง บางครั้งผมจะคอยสังเกตเธอจากด้านหน้า ไม่เคยที่จะได้อยู่กับเธอตรงๆ

แต่ผมเลือกที่จะอยู่ด้านหลังเธอ มองเธอมีความสุขกับคนที่เธอรัก และคนๆนั้นก็วิเศษสำหรับเธอไม่ใช่คนไร้ความสำนึกอย่างผม

                และครั้งนี้ผมเลือกที่จะสละเธอให้เพชรผู้ชายที่ดีที่สุดและเป็นเพื่อนของผมเอง จะดีมากๆที่เห็นคนที่ผมรักทั้งสองคนมีความสุขตลอดไปด้วยกัน

          แต่ผมอยากบอกว่าผมชอบเธอเพราะเธอไม่เหมือนผู้ยิ๋งทั่วไป ไม่เคยห่วงสวยผู้ยิ๋งทุกคนที่คบกับผมจะไม่อยากนั่งรถมอร์เตอร์ไซค์หรอกครับ ผมเธอจะยุ่งเหยิง หน้าเธอจะเละเครื่องสำอาง พวกผู้หญิงเหล่านั้นไม่เคยนั่งรถเมล์หรอก แต่เธอคนนี้สิที่อยากซ้อนรถมอร์เตอร์ไซค์ ชอบนั่งกินลมบนรถเมลล์ จะมีใครเหมือนเธออีกไหมล่ะครับ

          ถ้าเพียงเธอจะอ่านกระดาษแผ่นนี้แต่วันแรกที่ได้มา หรือถ้าเพียงเธอจะไม่เลือกอ่านหนังสือเล่มนี้เลยแล้วไปอ่านสมุดสีขาที่อบอุ่นแทนเธอคงไม่ต้องมอบหัวใจให้กับฟานแบบนี้ เรื่องราวความรักของเธอและเพชรก็จะจบลงตามความฝันของเธอ แต่ถ้าเป็นเช่นนั้นผู้มอบความรักที่บริสุทธ์เช่นฟานคงเจ็บปวดตลอดชีวิต เธอเลือกแล้ว เธอเลือกที่จะรักฟานตามความต้องการของหัวใจ

**********************************************************

หากเพียงผมรู้หัวใจตนเองแต่แรกว่ารักใคร

หากเพียงผมไม่หลอกตนเอง

ทั้งยิ๋งและผมก็จะลงเอยกันด้วยดี

แต่ก็ถูกต้องแล้วล่ะ

ที่กามเทพแผลงศรให้คนที่มีความรักที่บริสุทธิ์อย่างฟานได้รับความรักตอบแทน

สิ่งที่ฟานเคยหวังไว้ว่า จะได้เห็นเพื่อนรักและคนที่รักมีความสุขด้วยกัน ตอนนี้สิ่งนี้มันมาอยู่กับตัวของผมแล้วล่ะครับ ผมมองดูยิ๋งและฟานรักกันอย่างมีความสุขในตอนนี้

ส่วนผมก็คงจะรอคนที่มาต่อเติมข้อความในไดอารี่เล่มใหม่ของผมให้สวยงามและจบลงอย่างแฮปปี้ ผมจะรอวันนั้นครับ

ติดตามเอาใจช่วยผมด้วยนะครับทุกคน

เพชร