ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : เครียด
^^ มาต่อซะที 5555+ ตอนนี้...... มีเครียด!!!! เหลือเชื่อมาก.... ว่าตอนนี้มีเครียด!!
นึกไม่ถึงไงคะ ว่าฟิคนี้ของตัวเอง วันนึงเกิดอยากมีเครียด=[]= โอ้วจอร์จ กร๊ากกกกก >< ดีใจ
ฟิคมีเครียด ><
เออใช่... ใครอยู่สตรีนนท์บ้างคะ? คือน้องจะถามว่า ตกลงเปิดวันไหน?
แล้ววน้ำท่วมอะเปล่า? ผ่านๆไปเห็นน้ำมันปริ่มๆ.... แอบภาวนาให้มันท่วม555+ ท่วมซ๊า...
Title: คนดีที่โลกรอ.....หมอ “ยุนโฮ” 3
Author: Zankung(ซาน)
Category: comedy/Romace
Pairing: yunho/jaejoong
*เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิง แล้วเป็นแนวYaoi ใครไม่พอใจที่จะอ่านก็กรุณาคลิกปิดหน้าจอนี้ซะจะได้ไม่เสียอารมณ์ของท่านท่าน*
Part 3
“ยินดีต้อนรับกลับบ้านอีกครั้ง.....อดีตองค์รัชทายาทอันดับ 1 ....เจ้าชายยูชอน....”
แจจุงเอ่ยอย่างยินดี ยูชอนยิ้มรับคำของแจจุง.... b1b2 ออกไปจากห้องแล้ว ยุนโฮที่กำลัง งง และจุนซูที่กำลังจะแย่T_T
“10 ปี เลยนะขอรับที่พวกเราไม่ได้เจอกัน........” แจจุงว่า เคลื่อนตัวเข้าไปใกล้ๆยูชอน ก่อนจะใช้มือเพรียวสวยที่ปกติใช้ปรุงอาหารให้พระราชาเสวยลูบไล้ที่ใบหน้าของร่างสูง
“ใช่...10 ปี นี่มันเร็วจริงๆ.......”
“เฮ้ยๆๆๆๆๆ .......เดี๋ยวๆๆ.....นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?”
ยุนโฮตะโกนลั่นขึ้นมาอย่างหมดความอดทน.... อ๊า!!! อยู่ดีๆ ไอ้หมอผีก็กลายเป็นบาทหลวง แล้วบาทหลวงก็กลายเป็นอดีตองค์รัชทายาท!!! นี่มันเรืองอะไรกันแน่เนี่ย!.....
“คือ......”
“เจ้าอยากฟังหรอ?” ยูชอนถาม ขณะเดียวกันที่ยุนโฮพยักหน้ารับรัวๆ “ได้...งั้นข้าจะเล่าให้ฟัง....”
ย้อนไปเมื่อ 10 ปีก่อน......
ในสมัยที่ประเทศเรารุ่งเรืองถึงขีดสุด......
“เจ้ารู้ไหมเมื่อ 10 ปีก่อนมีอะไรเกิดขึ้น.....” ยูชอนถามยุนโฮ
“ใครจะไปรู้ล่ะฟร้ะ...เมื่อ 10 ปีก่อน ฉันยังเป็นเด็กอมมือไร้เดียงสาเที่ยวไล่เปิดกระโปรงนางกำนัน อยู่เลย...= =”
“เฮ้อ....ไปงมโข่งอยู่ที่ไหนนะนายน่ะ....งั้นเล่าต่อ....”
ตอนที่แม่ของข้า...พระมเหสีคนก่อนน่ะ.......ตั้งท้องและใกล้คลอดน่ะ.....แม่ของข้าฝันถึง......
ณ ตำหนักหลวง.....
คืนนั้น....พระมเหสีเข้าบรรทม และทรงพระสุบิน(ฝัน) ถึง........
.
.
.
.
หอยยักษ์!!!!!!
หอยยักษ์ใหญ่ สีสันแสบตา เหมือนไฟดิสโก้เทค (- -“”) มาขวางหน้าพระองค์ ในขณะที่พระองค์กำลังจะเดินไปหาพระราชา
“ไอ้หอยนี่(อย่าคิดในทางไม่สุภาพ - -เพราะผมคิดไปแล้ว... อ้าว=[]=).....บังอาจมาก!!!....กล้ามาขวางทางเดินของข้า.....รู้ไหมว่าข้าเป็นใคร”
“ถวายบังคม....พระเมหสี....”
หอยยักษ์อ้าปากพะงาบๆ จ้อกับพระเมหสี..... แล้วพระมเหสีล่ะ.....
“อ....อ๊ากกกกกกกก.....หอยพูดได้!!!!” พระนางรีบหันไปสั่งนางกำนันที่มาด้วย “ไปหาแป้งเด็กแคร์มา....เอาผ้าสะอาดๆด้วย....ข้าจะมาขูดเลข......”
“=[]=” <<<<หน้าหอย
“เร็วๆซี่....เดี๋ยวเลขก็ไม่ขึ้น...เมื่องวดก่อนถูกเสด็จพี่กินไป....เลขท้าย 2 ตัว 00 โอ้วววว เสด็จพี่นะเสด็จพี่...ช่างทำกับน้องได้.....”
พระนางบ่นพึมพำกับตัวเอง หลังจากรีบไล่ให้นางกำนันไปหาแป้งแคร์กับผ้าสะอาด=_=”
“เอ่อ.........” พระนางไม่รู้เลยว่า...... ไอ้หอยยักษ์ที่พระนางพูดด้วยน่ะ=_= ใบ้กินไปแล้ว.... โถ่....
“ยังจะมาเอ่ออีก...เขยิบเข้ามาใกล้ๆเซ่ะ...ไม่เอื้อเฟื้อแก่สตรีตั้งครรภ์เลย....ไม่มีจันยาบรรณของความเป็นหอยเลยรึไงยะ!!!”
“แต่.....”
“ยังมาต่งมาแต่อีก.....ข้าไม่สั่งให้คิม ซังกุง ทำน้ำจิ้มทะเล ก็ดีเป็นไหนๆแล้ว.....ยังมา หือ อีกหรอ!!!.....ขอแค่ขูดเลขแค่นี้ไม่ได้รึไง!!”
พระเมเหสี ด่าฉอดๆ.... T_T หอยกลัวววว
“T_T.....หอยแค่จะมาขอเกิดเป็นลูก.....”
“อ๊ายยยยย....แกกล้าดียังไง......แกเห็นหน้าสวยๆของฉันไหม.....” พระนางหยุดหอบเอาแรงสักพักก่อนจะ ฉอดๆ ต่อ “หน้าอย่างฉันที่เป็นแม่....และหน้าอย่างพระราชาที่เป็นพ่อของเด็กในท้องฉันน่ะ.....เด็กที่เกิดมา ต้องหน้าตา เหมือน ปาร์ค ยูชอน สมาชิก วงดงบังชินกิ ที่ฉันปลื้ม เท่านั้นล่ะย่ะ...”
“อ๋อย.....แล้วหอยไม่ดีตรงไหน......”
“แกไม่ดีตรงที่.....หน้าเหมือน.....เสนา หอย ในรายการ สาระแนจัง ที่ฉันดูทุกคืนวันพุธก่อนนอนล่ะย่ะ”
“T[]Tเสด็จแม่ใจร้าย......”
“กรี๊ดดดดดด....ใครเป็นเสด็จแม่แก๊!!!ไปไกลๆฉันเลย....ไปขอเกิดเป็นลูกคนอื่นเซ่!!!” พระมเหสีเริ่มออกอาการนักเลงเก่า พระนางถกเสื้อขึ้นมา “ถ้าไม่ไปมีต่อยนะเว่ย.....ก่อนมาเป็นพระมเหสีพ่อฉันทำค่ายมวยเลยนะเว่ย”
“ขอดีๆไม่ได้ใช่ไหม......!!!!”
“เออไม่ได้!!!”
“งั้น.......”
ยังไม่ทันจบคำ... น้องหอยก็ กระดึ๊บๆ แล้วหายแว๊บเข้าไปในท้องพระมเหสี....!!!!!
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก หอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
ทันใดนั้นเอง พระมเหสีก็ เสด็จตื่นจากบรรทม ด้วยความต๊กกะใจ=[]=!!!
“อ๊า....หอยยยยยยยยย.....ข้าฝันถึงหอย.....” พระนางพร่ำเพ้อ และสัญญากับตัวเองว่า จะไม่บอกใครเรื่องที่ เสนา หอย รายการ สาระแนจัง มาเข้าฝันใจคืนนั้น......
แต่ทว่า.....
2 เดือนต่อมา พระนางก็คลอดก่อนกำหนด.......
“ให้ข้าเข้าพบพระราชา....ด่วน!!!”
หมอหลวงหญิงตะโกนลั่น หวังจะฝ่า เหล่าทหารที่ยืนเฝ้ายามหน้าประตูของพระราชาให้ได้!!!!
“ไม่ได้หรอกท่านหมอหลวงหญิง......ฝ่าบาทเสด็จบรรทมแล้ว.....”
“แต่.....มันเรื่องคอขาดบาดตาย!!!!”
“เรื่องอะไรล่ะท่าน.....ทูลพรุ่งนี้ไม่ได้หรือ?”
“เรื่อง พระมเหสีมีพระประสูติการณ์เป็น..........
หอยนางรม สีเหมือน ไฟ ดิสโก้เทค=[]=!!!!!!”
.
.
.
.
“และแล้วเรื่องราวก็รามไปเข้าหูเสด็จพ่อ....เจ้าคิดดูสิ....เสด็จพ่อเป็นพ่อที่ดีขนาดไหน......ขนาดตอนข้าเกิดมาหน้าตาเหมือน เสนาหอย ใน สาระแนจัง เสด็จพ่อยังไม่เนรเทศข้าออกจากเหมือน....เหมือนนิทานเรื่องสังข์ทองเลย.....”
“แล้วโหรหลวงไม่มีการตักเตือนเลยรึไง.....ว่าไอ้หอย(=[]=) นั่นน่ะ....โตมาจะขี้เก๊กได้ขนาดนี้น่ะ “ ยุนโฮถาม.....
“เตือนสิ......”
.
.
.
“ทูลฝ่าบาท......หอยนี่ (เรียกตรูดีๆหน่อยก็ได้) เป็นกาลกิณีต่อบ้านเมือง....ต้องเนรเทศออกไปนะพะย่ะค่ะ....”
“ยังไงเขาก็เป็นลูกของข้า.....ถึงแม้เขาจะไม่หน้าตาเหมือน มิคกี้ ยูชอน วงดงบังชินกิ ก็ตาม......” พระราชาเอ่ยออกมาอย่างชีช้ำ โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ มิคกี้ จุ๊บๆ
“ถ้างั้น.....ตั้งชื่อเลยนะพะยะค่ะ.....”
“ชื่อเล่นมิคกี้....ชื่อจริงยูชอน....กรี๊ดๆ......”
“เอ่อ=[]=.......ก็ได้พะย่ะค่ะ......” โหรหลวงน้อมรับคำสั่งแล้วจากไป.....
หากแต่....หลังจากวันนั้นเป็นเวลา 10 ปีต่อมา....
บ้านเมืองเริ่มระส่ำระส่าย คล้ายวิงเวียนจนต้องใช้ยาหม่องตาลิงถือลูกท้อมาสูดดม
เกิดสงครามครั้งใหญ่ ผู้คนอดอยากหิวโหย...........
แน่นอน.... ว่าเป้าคราวนี้ คงหนีไม่พ้น.....
“.....อาญามิพ้นเกล้า....พวกเหล่าขุนนางต่างทำหนังสือร้องเรียน....ให้.......”
“เนรเทศองค์รัชทายาทออกรึ?.....”
“พะย่ะค่ะ”
“แล้ว....ใครจะมาเป็นองค์รัชทายาทคนต่อไป.......แล้ว....ว่าที่.....คู่หมั้นที่ข้าเตรียมไว้ให้......”
“อย่าทรงลืม.....ว่ายังมีเจ้าชายยูฮวานอยู่อีกพระองค์........” อมาตย์ฝ่ายซ้ายก้มกราบทูล “ขอทรงโปรด.....ให้เจ้าชายยูฮวาน ขึ้นเป็นจักรพรรดิองค์ต่อไปด้วย.....”
ทุกๆคนในห้องทรงงาน ต่างกล่าวออกมาเป็นเสียงเดียวกัน... พร้อมกับก้มลงคำนับอย่างพร้อมเพรียง....
และในที่สุด...
เจ้าชาย ยูชอน ก็โดนเด้งไปตามระเบียบ.....
.
.
“ยังกะนิยายเรื่องบ้านทรายทอง.......=[]=” ยุนโฮโพลงออกมา....
“ยังไงบ้านทรายทองของข้าก็ยังมีสาระมากกว่าเรื่องของเจ้าแล้วกัน.....”(อ้าวแล้วพวกแกไม่ได้เล่นเรื่องเดียวกันรึไงเนี่ย=[]=)
“จะว่าไปเหมือนเรื่องสังข์ทองเลยนะ=[]=.....แล้วหอยนั่นล่ะ...หรือแม่เจ้าทุบแตกตามตำราไปแล้ว?”
“เปล่า....ข้าทุบเองล่ะ....”
“อ้าวทำไมล่ะ...”
“จะได้ไม่ระลึกถึงไง.....ว่าครั้งหนึ่ง เกือบเกิดมาหน้าเหมือนเสนาหอย รายการสาระแนจัง.....”
ทั้งสองถกเถียงกันอย่างเมามัน....โดยไม่รู้ว่า....มีใครบางคน.....
จะแย่แล้วววววว
“โอยยยยยยยยยย.......น้องจะแย่แล้วๆๆๆๆท่านพี่....ช่วยน้องด้วย.....ฮืออออ......”
อีกเสียงหนึ่งที่อยู่ในฉากกั้นร้องโอดครวญ.....
ยุนโฮเข้าไปกระซิบใกล้ๆยุชอน..... “เฮ้ย....ข้าว่าพวกเราสองคนลืมอะไรไปอะ.....”
“นั่นสิ.....”
บทสนทนาตะกี้ ถูกคิมซังกุง รุ่นที่ 6 ของตระกูลคิม บันทึกไว้ในเมมโมรี่สมองเป็นเรียบร้อย..... มือเพรียวบางคว้าหาไม้หนาๆที่ใกล้ตัวที่สุด.......
โป๊ก!!!
โขกลงบนกลางกระหม่อมของหนุ่มเจ้าเสน่ห์ทั้งสอง......
“ข้าไปตามพวกเจ้ามาเพื่อรักษาน้องข้า!!!......ไม่ใช่ให้มาระลึกชาติ!!!”
“แหง่ะ....” ราวกับตั้งใจ... ไอ้ ที่ทำเสียงแหงะ เหมือนจะน่ารักไม่ได้ช่วยอะไรเลย.....
ด้านนอกก็ตีกันไป ส่วนด้านในก็.....
“ท่านพี่แจ....น้องจะตายแล้ววววววววววววว”
ทว่า!!!!
ทันใดนั้นเอง.... ประตูห้องก็เปิดผ่างออกมา ก่อนที่นางกำนันในชุดผ้าแพรชั้นดีจะเดินเข้ามา แล้วก้มหมอบลง
“พีกุงมามะ...เสด็จ........”
ทุกคนในห้องทำท่าทีต๊กกะใจเหมือนกำลังดูโฆษณา โคตรผีดุ 2 ก่อนจะหมอบลง ยูชอนที่ไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้เจอหน้ากับอดีตกิ๊กเก่า และยุนโฮ ที่ต๊กกะใจตามแจจุง=_=””
“ลุกขึ้นได้......” พีกุงมามะ รับสั่ง ก่อนจะส่งยิ้มอ่อนโยนให้ทุกคนในห้อง “จุนซูอาการดีขึ้นรึยังคิมซังกุง....”
“ยังไม่ได้รักษาต่างหากล่ะพะย่ะค่ะ พีกุงมามะ.....” แจจุงกล่าวก่อนส่งสายตาเขียวปั๊ดไปให้ชายหนุ่มทั้งสองสยองเล่นๆ
“ไม่ต้องเรียกข้าซะเต็มยศอย่างนั้นก็ได้พี่แจจุง....ยังไงเราก็ญาติๆกันนี่นะ....^^”
“ก็ได้....ชางมิน.....” แจจุง เอ่ย อย่างปิติยินดี.....
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!”
แต่ไม่ทันที่ทุกคนจะยินดีได้ไม่นานนัก เสียงของ นายน้องแห่งตระกูลคิมก็ดังขึ้นมา จุนซูตะโกนอย่างเจ็บปวด....
ขณะเดียวกันกับที่ยูชอน ผลักฉากกั้นให้ล้มลง แล้วปรี่เข้าไปดูอาการคนไข้!!!
“นะ....นี่มัน.......” ยูชอนเอ่ยตะกุกตะกัก
“อ๊า~.....ท่านหมอ...ในตัวข้า.....มันรุ่มร้อน......ใครก็ได้ช่วยข้าที.....ช่วยข....ฮ้า......”
ร่างเล็กดิ้นพราดๆในอ้อมกอดของอดีตองค์รัชทายาท..... ดวงตาเรียวเล็ก หากแต่ รุ่มร้อน.... ยูชอนแทบจะกัดลิ้นตัวเองตาย.....
ทำไมมันน่ารักแบบนี้วะ!!!
ก่อนที่จันยาบรรณหมอจะหมดลง...... ต้องวินิจฉัยโรคซะ!!!
“นี่คือโรค.....ฮิสทีเรีย....”
“ฮิสทีเรีย!!!!!!!!” ทุกคนในห้องตะโกนพร้อมกันเป็นเสียงเดียว!!! นอกซะจาก.. ยุนโฮที่ยังนั่งเอ๋อไม่รับมุก=_= นี่มันแน่ใจแล้วหรอว่ามันน่ะเป็นพระเอก???
“เอ่อ....อะไร....โรคอะไร ระเหี่ยๆ......”
และแล้วยุนโฮ......ก็ยังโง่ต่อไป=[]=
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
TBC
นึกไม่ถึงไงคะ ว่าฟิคนี้ของตัวเอง วันนึงเกิดอยากมีเครียด=[]= โอ้วจอร์จ กร๊ากกกกก >< ดีใจ
ฟิคมีเครียด ><
เออใช่... ใครอยู่สตรีนนท์บ้างคะ? คือน้องจะถามว่า ตกลงเปิดวันไหน?
แล้ววน้ำท่วมอะเปล่า? ผ่านๆไปเห็นน้ำมันปริ่มๆ.... แอบภาวนาให้มันท่วม555+ ท่วมซ๊า...
Title: คนดีที่โลกรอ.....หมอ “ยุนโฮ” 3
Author: Zankung(ซาน)
Category: comedy/Romace
Pairing: yunho/jaejoong
*เรื่องนี้เป็นเรื่องที่สมมติขึ้นเพื่อความบันเทิง แล้วเป็นแนวYaoi ใครไม่พอใจที่จะอ่านก็กรุณาคลิกปิดหน้าจอนี้ซะจะได้ไม่เสียอารมณ์ของท่านท่าน*
Part 3
“ยินดีต้อนรับกลับบ้านอีกครั้ง.....อดีตองค์รัชทายาทอันดับ 1 ....เจ้าชายยูชอน....”
แจจุงเอ่ยอย่างยินดี ยูชอนยิ้มรับคำของแจจุง.... b1b2 ออกไปจากห้องแล้ว ยุนโฮที่กำลัง งง และจุนซูที่กำลังจะแย่T_T
“10 ปี เลยนะขอรับที่พวกเราไม่ได้เจอกัน........” แจจุงว่า เคลื่อนตัวเข้าไปใกล้ๆยูชอน ก่อนจะใช้มือเพรียวสวยที่ปกติใช้ปรุงอาหารให้พระราชาเสวยลูบไล้ที่ใบหน้าของร่างสูง
“ใช่...10 ปี นี่มันเร็วจริงๆ.......”
“เฮ้ยๆๆๆๆๆ .......เดี๋ยวๆๆ.....นี่มันเรื่องอะไรกันเนี่ย?”
ยุนโฮตะโกนลั่นขึ้นมาอย่างหมดความอดทน.... อ๊า!!! อยู่ดีๆ ไอ้หมอผีก็กลายเป็นบาทหลวง แล้วบาทหลวงก็กลายเป็นอดีตองค์รัชทายาท!!! นี่มันเรืองอะไรกันแน่เนี่ย!.....
“คือ......”
“เจ้าอยากฟังหรอ?” ยูชอนถาม ขณะเดียวกันที่ยุนโฮพยักหน้ารับรัวๆ “ได้...งั้นข้าจะเล่าให้ฟัง....”
ย้อนไปเมื่อ 10 ปีก่อน......
ในสมัยที่ประเทศเรารุ่งเรืองถึงขีดสุด......
“เจ้ารู้ไหมเมื่อ 10 ปีก่อนมีอะไรเกิดขึ้น.....” ยูชอนถามยุนโฮ
“ใครจะไปรู้ล่ะฟร้ะ...เมื่อ 10 ปีก่อน ฉันยังเป็นเด็กอมมือไร้เดียงสาเที่ยวไล่เปิดกระโปรงนางกำนัน อยู่เลย...= =”
“เฮ้อ....ไปงมโข่งอยู่ที่ไหนนะนายน่ะ....งั้นเล่าต่อ....”
ตอนที่แม่ของข้า...พระมเหสีคนก่อนน่ะ.......ตั้งท้องและใกล้คลอดน่ะ.....แม่ของข้าฝันถึง......
ณ ตำหนักหลวง.....
คืนนั้น....พระมเหสีเข้าบรรทม และทรงพระสุบิน(ฝัน) ถึง........
.
.
.
.
หอยยักษ์!!!!!!
หอยยักษ์ใหญ่ สีสันแสบตา เหมือนไฟดิสโก้เทค (- -“”) มาขวางหน้าพระองค์ ในขณะที่พระองค์กำลังจะเดินไปหาพระราชา
“ไอ้หอยนี่(อย่าคิดในทางไม่สุภาพ - -เพราะผมคิดไปแล้ว... อ้าว=[]=).....บังอาจมาก!!!....กล้ามาขวางทางเดินของข้า.....รู้ไหมว่าข้าเป็นใคร”
“ถวายบังคม....พระเมหสี....”
หอยยักษ์อ้าปากพะงาบๆ จ้อกับพระเมหสี..... แล้วพระมเหสีล่ะ.....
“อ....อ๊ากกกกกกกก.....หอยพูดได้!!!!” พระนางรีบหันไปสั่งนางกำนันที่มาด้วย “ไปหาแป้งเด็กแคร์มา....เอาผ้าสะอาดๆด้วย....ข้าจะมาขูดเลข......”
“=[]=” <<<<หน้าหอย
“เร็วๆซี่....เดี๋ยวเลขก็ไม่ขึ้น...เมื่องวดก่อนถูกเสด็จพี่กินไป....เลขท้าย 2 ตัว 00 โอ้วววว เสด็จพี่นะเสด็จพี่...ช่างทำกับน้องได้.....”
พระนางบ่นพึมพำกับตัวเอง หลังจากรีบไล่ให้นางกำนันไปหาแป้งแคร์กับผ้าสะอาด=_=”
“เอ่อ.........” พระนางไม่รู้เลยว่า...... ไอ้หอยยักษ์ที่พระนางพูดด้วยน่ะ=_= ใบ้กินไปแล้ว.... โถ่....
“ยังจะมาเอ่ออีก...เขยิบเข้ามาใกล้ๆเซ่ะ...ไม่เอื้อเฟื้อแก่สตรีตั้งครรภ์เลย....ไม่มีจันยาบรรณของความเป็นหอยเลยรึไงยะ!!!”
“แต่.....”
“ยังมาต่งมาแต่อีก.....ข้าไม่สั่งให้คิม ซังกุง ทำน้ำจิ้มทะเล ก็ดีเป็นไหนๆแล้ว.....ยังมา หือ อีกหรอ!!!.....ขอแค่ขูดเลขแค่นี้ไม่ได้รึไง!!”
พระเมเหสี ด่าฉอดๆ.... T_T หอยกลัวววว
“T_T.....หอยแค่จะมาขอเกิดเป็นลูก.....”
“อ๊ายยยยย....แกกล้าดียังไง......แกเห็นหน้าสวยๆของฉันไหม.....” พระนางหยุดหอบเอาแรงสักพักก่อนจะ ฉอดๆ ต่อ “หน้าอย่างฉันที่เป็นแม่....และหน้าอย่างพระราชาที่เป็นพ่อของเด็กในท้องฉันน่ะ.....เด็กที่เกิดมา ต้องหน้าตา เหมือน ปาร์ค ยูชอน สมาชิก วงดงบังชินกิ ที่ฉันปลื้ม เท่านั้นล่ะย่ะ...”
“อ๋อย.....แล้วหอยไม่ดีตรงไหน......”
“แกไม่ดีตรงที่.....หน้าเหมือน.....เสนา หอย ในรายการ สาระแนจัง ที่ฉันดูทุกคืนวันพุธก่อนนอนล่ะย่ะ”
“T[]Tเสด็จแม่ใจร้าย......”
“กรี๊ดดดดดด....ใครเป็นเสด็จแม่แก๊!!!ไปไกลๆฉันเลย....ไปขอเกิดเป็นลูกคนอื่นเซ่!!!” พระมเหสีเริ่มออกอาการนักเลงเก่า พระนางถกเสื้อขึ้นมา “ถ้าไม่ไปมีต่อยนะเว่ย.....ก่อนมาเป็นพระมเหสีพ่อฉันทำค่ายมวยเลยนะเว่ย”
“ขอดีๆไม่ได้ใช่ไหม......!!!!”
“เออไม่ได้!!!”
“งั้น.......”
ยังไม่ทันจบคำ... น้องหอยก็ กระดึ๊บๆ แล้วหายแว๊บเข้าไปในท้องพระมเหสี....!!!!!
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกก หอยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย”
ทันใดนั้นเอง พระมเหสีก็ เสด็จตื่นจากบรรทม ด้วยความต๊กกะใจ=[]=!!!
“อ๊า....หอยยยยยยยยย.....ข้าฝันถึงหอย.....” พระนางพร่ำเพ้อ และสัญญากับตัวเองว่า จะไม่บอกใครเรื่องที่ เสนา หอย รายการ สาระแนจัง มาเข้าฝันใจคืนนั้น......
แต่ทว่า.....
2 เดือนต่อมา พระนางก็คลอดก่อนกำหนด.......
“ให้ข้าเข้าพบพระราชา....ด่วน!!!”
หมอหลวงหญิงตะโกนลั่น หวังจะฝ่า เหล่าทหารที่ยืนเฝ้ายามหน้าประตูของพระราชาให้ได้!!!!
“ไม่ได้หรอกท่านหมอหลวงหญิง......ฝ่าบาทเสด็จบรรทมแล้ว.....”
“แต่.....มันเรื่องคอขาดบาดตาย!!!!”
“เรื่องอะไรล่ะท่าน.....ทูลพรุ่งนี้ไม่ได้หรือ?”
“เรื่อง พระมเหสีมีพระประสูติการณ์เป็น..........
หอยนางรม สีเหมือน ไฟ ดิสโก้เทค=[]=!!!!!!”
.
.
.
.
“และแล้วเรื่องราวก็รามไปเข้าหูเสด็จพ่อ....เจ้าคิดดูสิ....เสด็จพ่อเป็นพ่อที่ดีขนาดไหน......ขนาดตอนข้าเกิดมาหน้าตาเหมือน เสนาหอย ใน สาระแนจัง เสด็จพ่อยังไม่เนรเทศข้าออกจากเหมือน....เหมือนนิทานเรื่องสังข์ทองเลย.....”
“แล้วโหรหลวงไม่มีการตักเตือนเลยรึไง.....ว่าไอ้หอย(=[]=) นั่นน่ะ....โตมาจะขี้เก๊กได้ขนาดนี้น่ะ “ ยุนโฮถาม.....
“เตือนสิ......”
.
.
.
“ทูลฝ่าบาท......หอยนี่ (เรียกตรูดีๆหน่อยก็ได้) เป็นกาลกิณีต่อบ้านเมือง....ต้องเนรเทศออกไปนะพะย่ะค่ะ....”
“ยังไงเขาก็เป็นลูกของข้า.....ถึงแม้เขาจะไม่หน้าตาเหมือน มิคกี้ ยูชอน วงดงบังชินกิ ก็ตาม......” พระราชาเอ่ยออกมาอย่างชีช้ำ โฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮฮ มิคกี้ จุ๊บๆ
“ถ้างั้น.....ตั้งชื่อเลยนะพะยะค่ะ.....”
“ชื่อเล่นมิคกี้....ชื่อจริงยูชอน....กรี๊ดๆ......”
“เอ่อ=[]=.......ก็ได้พะย่ะค่ะ......” โหรหลวงน้อมรับคำสั่งแล้วจากไป.....
หากแต่....หลังจากวันนั้นเป็นเวลา 10 ปีต่อมา....
บ้านเมืองเริ่มระส่ำระส่าย คล้ายวิงเวียนจนต้องใช้ยาหม่องตาลิงถือลูกท้อมาสูดดม
เกิดสงครามครั้งใหญ่ ผู้คนอดอยากหิวโหย...........
แน่นอน.... ว่าเป้าคราวนี้ คงหนีไม่พ้น.....
“.....อาญามิพ้นเกล้า....พวกเหล่าขุนนางต่างทำหนังสือร้องเรียน....ให้.......”
“เนรเทศองค์รัชทายาทออกรึ?.....”
“พะย่ะค่ะ”
“แล้ว....ใครจะมาเป็นองค์รัชทายาทคนต่อไป.......แล้ว....ว่าที่.....คู่หมั้นที่ข้าเตรียมไว้ให้......”
“อย่าทรงลืม.....ว่ายังมีเจ้าชายยูฮวานอยู่อีกพระองค์........” อมาตย์ฝ่ายซ้ายก้มกราบทูล “ขอทรงโปรด.....ให้เจ้าชายยูฮวาน ขึ้นเป็นจักรพรรดิองค์ต่อไปด้วย.....”
ทุกๆคนในห้องทรงงาน ต่างกล่าวออกมาเป็นเสียงเดียวกัน... พร้อมกับก้มลงคำนับอย่างพร้อมเพรียง....
และในที่สุด...
เจ้าชาย ยูชอน ก็โดนเด้งไปตามระเบียบ.....
.
.
“ยังกะนิยายเรื่องบ้านทรายทอง.......=[]=” ยุนโฮโพลงออกมา....
“ยังไงบ้านทรายทองของข้าก็ยังมีสาระมากกว่าเรื่องของเจ้าแล้วกัน.....”(อ้าวแล้วพวกแกไม่ได้เล่นเรื่องเดียวกันรึไงเนี่ย=[]=)
“จะว่าไปเหมือนเรื่องสังข์ทองเลยนะ=[]=.....แล้วหอยนั่นล่ะ...หรือแม่เจ้าทุบแตกตามตำราไปแล้ว?”
“เปล่า....ข้าทุบเองล่ะ....”
“อ้าวทำไมล่ะ...”
“จะได้ไม่ระลึกถึงไง.....ว่าครั้งหนึ่ง เกือบเกิดมาหน้าเหมือนเสนาหอย รายการสาระแนจัง.....”
ทั้งสองถกเถียงกันอย่างเมามัน....โดยไม่รู้ว่า....มีใครบางคน.....
จะแย่แล้วววววว
“โอยยยยยยยยยย.......น้องจะแย่แล้วๆๆๆๆท่านพี่....ช่วยน้องด้วย.....ฮืออออ......”
อีกเสียงหนึ่งที่อยู่ในฉากกั้นร้องโอดครวญ.....
ยุนโฮเข้าไปกระซิบใกล้ๆยุชอน..... “เฮ้ย....ข้าว่าพวกเราสองคนลืมอะไรไปอะ.....”
“นั่นสิ.....”
บทสนทนาตะกี้ ถูกคิมซังกุง รุ่นที่ 6 ของตระกูลคิม บันทึกไว้ในเมมโมรี่สมองเป็นเรียบร้อย..... มือเพรียวบางคว้าหาไม้หนาๆที่ใกล้ตัวที่สุด.......
โป๊ก!!!
โขกลงบนกลางกระหม่อมของหนุ่มเจ้าเสน่ห์ทั้งสอง......
“ข้าไปตามพวกเจ้ามาเพื่อรักษาน้องข้า!!!......ไม่ใช่ให้มาระลึกชาติ!!!”
“แหง่ะ....” ราวกับตั้งใจ... ไอ้ ที่ทำเสียงแหงะ เหมือนจะน่ารักไม่ได้ช่วยอะไรเลย.....
ด้านนอกก็ตีกันไป ส่วนด้านในก็.....
“ท่านพี่แจ....น้องจะตายแล้ววววววววววววว”
ทว่า!!!!
ทันใดนั้นเอง.... ประตูห้องก็เปิดผ่างออกมา ก่อนที่นางกำนันในชุดผ้าแพรชั้นดีจะเดินเข้ามา แล้วก้มหมอบลง
“พีกุงมามะ...เสด็จ........”
ทุกคนในห้องทำท่าทีต๊กกะใจเหมือนกำลังดูโฆษณา โคตรผีดุ 2 ก่อนจะหมอบลง ยูชอนที่ไม่นึกไม่ฝันว่าจะได้เจอหน้ากับอดีตกิ๊กเก่า และยุนโฮ ที่ต๊กกะใจตามแจจุง=_=””
“ลุกขึ้นได้......” พีกุงมามะ รับสั่ง ก่อนจะส่งยิ้มอ่อนโยนให้ทุกคนในห้อง “จุนซูอาการดีขึ้นรึยังคิมซังกุง....”
“ยังไม่ได้รักษาต่างหากล่ะพะย่ะค่ะ พีกุงมามะ.....” แจจุงกล่าวก่อนส่งสายตาเขียวปั๊ดไปให้ชายหนุ่มทั้งสองสยองเล่นๆ
“ไม่ต้องเรียกข้าซะเต็มยศอย่างนั้นก็ได้พี่แจจุง....ยังไงเราก็ญาติๆกันนี่นะ....^^”
“ก็ได้....ชางมิน.....” แจจุง เอ่ย อย่างปิติยินดี.....
“อ๊ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!!!”
แต่ไม่ทันที่ทุกคนจะยินดีได้ไม่นานนัก เสียงของ นายน้องแห่งตระกูลคิมก็ดังขึ้นมา จุนซูตะโกนอย่างเจ็บปวด....
ขณะเดียวกันกับที่ยูชอน ผลักฉากกั้นให้ล้มลง แล้วปรี่เข้าไปดูอาการคนไข้!!!
“นะ....นี่มัน.......” ยูชอนเอ่ยตะกุกตะกัก
“อ๊า~.....ท่านหมอ...ในตัวข้า.....มันรุ่มร้อน......ใครก็ได้ช่วยข้าที.....ช่วยข....ฮ้า......”
ร่างเล็กดิ้นพราดๆในอ้อมกอดของอดีตองค์รัชทายาท..... ดวงตาเรียวเล็ก หากแต่ รุ่มร้อน.... ยูชอนแทบจะกัดลิ้นตัวเองตาย.....
ทำไมมันน่ารักแบบนี้วะ!!!
ก่อนที่จันยาบรรณหมอจะหมดลง...... ต้องวินิจฉัยโรคซะ!!!
“นี่คือโรค.....ฮิสทีเรีย....”
“ฮิสทีเรีย!!!!!!!!” ทุกคนในห้องตะโกนพร้อมกันเป็นเสียงเดียว!!! นอกซะจาก.. ยุนโฮที่ยังนั่งเอ๋อไม่รับมุก=_= นี่มันแน่ใจแล้วหรอว่ามันน่ะเป็นพระเอก???
“เอ่อ....อะไร....โรคอะไร ระเหี่ยๆ......”
และแล้วยุนโฮ......ก็ยังโง่ต่อไป=[]=
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
TBC
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น