คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : intro
[Fic] HBD Jaejoong Oppa>< (1/3)
Title : A Millionaire's First Love
By : Zankung
หมายเหตุ.... นี่เป็นฟิค 3 ตอนจบนะคะ^^ แต่งขึ้นมาเพื่อน HBD แจจุง โอปาโดยเฉพาะ><
Intro....
ฤดูหนาวในปารีสช่างหนาวเย็นจับใจ.... สองมือน้อยตระกองกอดตนเองเอาไว้เพื่อความอบอุ่น.... ร่างเล็กๆในซอกตึกหนึ่งกำลังสั่นเพราะความหนาวเย็นของแรงลม และหิมะที่ตกปรกคลุมเสียทุกส่วน... ลมหายใจอุ่นๆถูกปล่อยออกจากริมฝีปากบาง...
แม้ความหนาวจะทำร้ายร่างกายเขาได้....
แต่ยังไงในใจของเขาก็ยังอบอุ่นน่า.....
รอยยิ้มบางผุดขึ้นที่มุมปาก ก่อนมือเล็กๆที่สากแห้งเพราะความเย็นจะเริ่มทำหน้าที่ของมันต่อ.... รองเท้าหนังสีดำอย่างดีถูกขัดจนมันวาว โดยช่างขัดรองเท้าเร่ร่อนอย่าง ‘คิม แจจุง’
ไม่นานนักหน้าที่ที่ได้รับมอบหมายก็เสร็จสิ้นลง.... แจจุงยิ้มให้กับผลงานของตัวเอง รองเท้าหนังสีดำที่ได้มาจากคุณผู้ชายตัวสูงๆแต่งตัวเหมือนบอดี้การ์ดคนนั้น....
จะว่าไป ทำไมไม่มารับไปซักทีนะ?.....
ดวงตากลมโตจ้องมองรองเท้าตรงหน้าด้วยความฉงนสงสัย.... ก่อนจะเริ่มนึกย้อนไปเมื่อ 10นาทีที่แล้วมา.....
ชายร่างสูงในชุดสูทสีดำตัดจากผ้าอย่างดีที่ใส่แล้วท่าทางคงจะอุ่นไม่น้อย วางรองเท้าลงตรงหน้าของเขา..... ทำเอาแจจุงที่กำลังเก็บอุปกรณ์ขัดรองเท้าเตรียมจะกลับบ้านต้องเงยหน้าขึ้นมามอง....
“คุณผู้ชาย.....ต้องการจะขัดรองเท้ารึครับ?” ร่างบางเอ่ยอย่างสุภาพอ่อนน้อมเป็นภาษาถิ่น ชายตรงหน้าพยักหน้าน้อยๆรับคำ...
“อีก 5นาที ฉันจะมารับมันกลับไป....รีบๆขัดให้เสร็จล่ะ....” ร่างสูงเอ่ย ก่อนจะหันหลังกลับออกไปจากซอกตึก ที่ประจำการของแจจุง...
นี่ก็ผ่านมาตั้ง 10 นาทีแล้ว ทำไมยังไม่เห็นมีใครมารับรองเท่าราคาแพงนี่ซักที.... ว่าแล้วก็ปลายตามองรองเท้าคู่นั้น.... แจจุงนั่งขดอยู่ชิดกำแพง ดวงตาหวานช้ำจ้องมองทางเข้าอย่างไม่วางตา....
ทั้งที่คิดว่าวันนี้จะได้กลับบ้านเร็วๆแท้ๆ.....
ว่าจะอุ่นซุปที่เหลือจากเมื่อวานมากินให้มันอุ่นท้องเสียหน่อย....
กลับต้องมาเสียเวลาเพราะเจ้าของรองเท้าราคาแพงนี่ไม่ยอมมารับไปสักทีเนี่ยนะ!!!
แจจุงจ้องค้อนทางเข้าที รองเท้าทีอย่างหัวเสีย.... ก่อนที่ชายหนุ่มร่างสูงที่ดูติดจะรีบร้อนคนหนึ่งจะย่างสามขุมเข้ามาจากทางเข้าซอกตึกนั่น....
เพียงแค่สองสามก้าวก็ทำให้ร่างสูงคนนั้นมาหยุดอยู่หน้าช่างขัดรองเท้าหัวเสียคนนี้ได้แล้ว.... แจจุงสงบสติอารมณ์แล้วจึงใช้สัญชาตญาณความอ่อนน้อมเข้าสู้
“ท่านมีอะไรให้ผมรับใช้หรือครับ?.....” แจจุงเอ่ยอย่างอ่อนน้อม....
ที่เขาพูดว่า ‘ท่าน’ นั้นไม่ผิดหรอก เพราะชายตรงหน้านี้ดูสง่าผ่าเผยเหลือเกิน.... ในหน้าที่ดูก็บ่งบอกได้ชัดว่าเป็นชาวเอเชียเช่นเขา ผมสีน้ำตาลอ่อนๆ ใบหน้าเคร่งขรึม กับแววตาแข็งกร้าวนั่นจ้องมองเขาอย่างไม่วาดตา จนแจจุงเริ่มรู้สึกว่าชายตรงหน้านี่ ‘น่ากลัว’
หมับ!
ทันใดนั้นเอง มือหนาที่ดูจะไม่เคยได้รับการทำงานหรือตรากตรำอะไรเลยก็จับหมับเข้าที่ต้นแขนของเขาเข้าอย่างจัง.... ครั้นแจจุงจะตะโกนอ้าปากร้องขอความช่วยเหลือก็โดนมืออีกข้างของชายหนุ่มตรงหน้าปิดปากไว้เสียสนิท....
ดวงตาคมประดุจดั่งพญาเหยี่ยวจ้องมองร่างบางตรงหน้าด้วยสายตาอันน่าเกรงขาม....
จนร่างบางนั่นจะหยุดดิ้นนั่นแหล่ะ ชายหนุ่มจึงยอมปล่อยให้เป็นอิสระ..... แต่จะเรียกว่าอิสระทีเดียวก็ไมได้ เพราะเขาแค่เอามือออกจากปากของร่างบาง และเลื่อนมือลงมาจับที่มือเพรียวแทนก็เท่านั้น.....
“นาย.....ไปกับชั้น.....”
ราวกับคำสั่งสวรรค์ เมื่อชายหนุ่มพูดจบช่างรองเท้าเร่ร่อน ก็ถูกห้อมล้อมไปด้วยชายชุดดำนับสิบ.... ก่อนจะถูกลากออกไปจากซอกตึกนั้น....
TBC to part1
ความคิดเห็น