คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : มารักกัน ตอนที่ 8 100%
วอนโฮ: วันนี้พี่อยู่นเียวรับ
8
"อื้ม...."
เสียราในลำออฮยอวอนัออให้ไ้ยิน
ฮยอวอนใ้มือันหน้าออวอนโฮออเมื่อรู้สึว่าอาาศที่ใ้หายใเริ่มหม
วอนโฮที่ถูันออ็ทำเสียในลำออย่าัใ านั้นึผละูบออมา่อนะ่อยๆไล้เล็มาปาลมาที่า
ลาเลียมานถึลำอสวย่อนะบเม้มนเิรอยแึ้นอีหลายรอยราวับลัวว่าะไม่มีนเห็น
"พ...พี่วอนโฮ
อือ...." ฮยอวอนพยายามที่ะห้ามแ่เาลับราออมาแทนเนื่อามือทีุ่นอวอนโฮเริ่มลูบวนมารบริเวหน้าออเา พร้อมับยี้รปุ่มเล็ที่เริ่มแ็ัวอย่ารุนแรแ่ลับทำให้ฮยอวอนรู้สึเสียว่านยิ่ว่าเิม
วอนโฮที่เห็นว่าฮยอวอนเริ่มเลิ้มาม็เริ่มไ้ใ เา่อยๆลามือ้าหนึ่ลมารบริเวาเนัเรียนอฮยอวอน่อนะพยายามที่ะรูิปาเลโยที่ฮยอวอนไม่รู้ัว
~~~~~~
เสียโทรศัพท์อวอนโฮัึ้นทำให้ิรรมทั้หมหยุะัไปทันที
วอนโฮใ้ศีรษะพิไปที่ไหล่อฮยอวอนพร้อมับหายใเ้าออแรๆราวับำลั่มอารม์บาอย่าที่่อัวึ้น
ส่วนฮยอวอน็หายใหอบถี่ไม่แพ้ัน ถ้าโทรศัพท์อวอนโฮไม่ัึ้นเสีย่อน
เหุาร์มันเลยเถิไปว่านี้แน่ๆ เมื่อวบุมลมหายใไ้แล้ว
วอนโฮึหยิบโทรศัพท์อเาออาระเป๋าาเ่อนะเห็นว่าเป็นเบอร์อยอนู
วอนโฮึรับทันที
“ฮัลโหลพี่วอนโฮรับ” ปลายสายทัทายทันทีที่วอนโฮรับ วอนโฮมวิ้วเล็น้อย
เบอร์อยอนูทำไมถึเป็นเสียอใร็ไม่รู้
“ใรรับ?”
วอนโฮถาม้วยวามสสัย ฮยอวอนที่ไ้ยิน็มวิ้วเล็น้อย ใรโทรหาพี่วอนโฮ?
“เอ่อ...
ผมมินฮยอเอนะรับ อุยับฮยอวอนหน่อยสิรับ” เมื่อรู้ว่าปลายสายเป็นใร
และโทรมา้วยสาเหุใเา็ยื่นโทรศัพท์ให้ฮยอวอนทันที
ฮยอวอน็รับโทรศัพท์มาอย่าๆ วอนโฮึบอไปว่ามินฮยอ
ฮยอวอนึเอาโทรศัพท์แนบหูทันที
“ว่า?” ฮยอวอนถามออไป
“ไอ้บบบบบ มึอยู่ไหน?” มินฮยอถามลับทันทีที่ไ้ยินเสียอฮยอวอน
“บบ้านมึสิ ูอยู่สัที่ในถนนนเินเนี่ยแหละ มึมีไร?” ฮยอวอนอบลับ เายัวบุมลมหายใาารถููบไม่ไ้
ันั้นอนที่เาอบลับไป้วยประโยที่ยาวึมีเสียหอบปะปนไป้วย
วอนโฮที่ไ้ยินเสียหอบอฮยอวอน็ยิ้มริ่ม่อนที่มืออวอนโฮะเริ่มุนไปในเสื้ออฮยอวอนอีรั้
ฮยอวอนที่ไ้รับสัมผัสนั้น็มอวอนโฮ้วยสายาุๆ แ่วอนโฮ็ยิ้มสู้พร้อมับลูบหลัอฮยอวอนไปมา
“ทำไมมึหายใหอบอย่านั้นวะ?” ฮยอวอนที่ไ้ยินำถามอมินฮยอ็ะัไปเล็น้อย
นีู่หอบแรนานั้นเลยเหรอวะ?
“ยุ่น่ะ ลมีไร? พี่วอนโฮ
หยุ่อนสิรับ ผมอุยโทรศัพท์่อน”
ในะที่ฮยอวอนำลัุยับมินฮยออยู่นั้น
วอนโฮ็ไม่ยอมหยุลูบไล้เนื้อัวอฮยอวอนเลยสันิ
มืออวอนโฮเริ่มเลื่อนไปรบริเวบั้นท้ายอฮยอวอน่อนะบีบเ้นเบาๆ
ฮยอวอนที่ไ้รับสัมผัสนั้น็ลัวว่าัวเอะเผลอหลุราอะไรออไป
็รีบบอให้วอนโฮหยุ้วยน้ำเสียที่ริั วอนโฮที่ไ้ยินน้ำเสียแบบนั้น็เิวามัใึ้น
แม่! เมื่อไหร่ะวาสัทีวะ! ส่วนฮยอวอนเมื่อเห็นว่าวอนโฮหยุทำารลวนลามเาแล้ว็รู้สึโล่อึ้นเป็นอย่ามา
แ่ปลายสายที่เาุยอยู่ลับเียบไปเสียอย่าั้น
“ฮัลโหล ไอ้ี้ ไ้ยินป่ะเนี่ย?” ฮยอวอนเรีย มินฮยอที่เียบอยู่็ใเล็น้อย
่อนะอบลับ้วยน้ำเสียเรๆ
“อ่ะ...เอ่อ ือูะให้มึไปส่ที่บ้านอ่ะ ไ้ไหมวะ?” เมื่อไ้ยินที่มินฮยอถาม
ฮยอวอน็มวิ้วเล็น้อย่อนะหันไปเห็นวอนโฮที่ยืนมอเา้วยวามไม่พอใ
เาึรู้ว่าวอนโฮนั้น้อารให้เาวาสาย ไม่ั้นมีานเ้าแน่ๆ
“โทษทีว่ะ พอี้อไปส่พี่วอนโฮ” ฮยอวอนอบพร้อมับส่สายาอ้อนๆไปให้วอนโฮ
เพิ่บันไม่ถึั่วโมเายัไม่มีอยามีเรื่อให้ทะเลาะันอนนี้หรอนะ
“อ้าวววว แล้วูะลับยัไล่ะรับเนี่ย?” มินฮยอโวยวายลับมา ฮยอวอนึรู้สึหุหิึ้นมาทันที เมื่อไหร่มึะวาเนี่ยยย
แฟนูมอนะเาเริ่มอแล้วเนี่ยยยย
“มึอยู่ับใร็ให้นนั้นไปส่สิ แ่นี้นะ” ฮยอวอนรีบพูและรีบวาสายทันที
่อนะยื่นโทรศัพท์ให้วอนโฮอย่าสั่นๆ
“ันอยาะ่าเพื่อนนายริๆ
ััหวะะมั!” วอนโฮรับสายโทรศัพท์ามืออฮยอวอน่อนะัฟันพูอย่าหุหิ
“เอาน่า... ผม็วาสายแล้วนี่ไ” ฮยอวอนอบอย่าอ้อนๆ
“็ลอนายไม่วาสายูสิ มีเรื่อแน่” วอนโฮพูพร้อมับยีผมอฮยอวอนนฟู
่อนะัเสื้อผ้าอฮยอวอนและอัวเอ านั้นึเินออารอที่พวเานัวันอยู่่อนหน้านี้โยไม่สนใว่านที่เินผ่านไปมาะมอมาที่พวเา้วยวามสสัยแ่ไหน
25%
“พี่วอนโฮะลับเลยไหมรับ?” ฮยอวอนถามึ้นหลัาเินมาไ้สัพั
อนนี้เวลาประมา 2 ทุ่มว่าแล้ว
ึ่็ถือว่าึพอสมวร วอนโฮที่ไ้ยินำถาม็พยัหน้าพร้อมับบอฮยอวอนว่า
“เี๋ยวื้ออินไป้วย เผื่อลาืนะหิว” วอนโฮบอ่อนะเินไปื้ออินามที่บอ
ทิ้ให้ฮยอวอนยืนอยู่นเียว
ในะนั้นเอ็มีผู้หิลุ่มหนึ่เินเ้ามาหาฮยอวอน้วยท่าทาที่แสออถึวามสนใในัวอเา
“สวัสี่ะ มานเียวเหรอะ?”
หิสาวนหนึ่ที่ท่าทา๋าั่นทัฮยอวอนทันที
ฮยอวอน็มอเล็น้อย่อนะยิ้มออมาามมารยาท
“เปล่ารับ ไม่ทราบว่ามีอะไรันรึเปล่ารับ?”
ฮยอวอนถามเหมือนไม่รู้ว่าำลัถูีบอยู่
“พวเราเห็นว่าเธอยืนอยู่นเียว็เลยมาุย้วยเป็นเพื่อนน่ะ”
หิสาวอีนที่ผมสั้นบ๊อบพูึ้นพร้อมับส่ยิ้มหวานมาให้ “แ่ถ้าอยาใหุ้ยเป็นแฟน็ไม่ันะ”
ฮยอวอนที่ไ้ยิน็หัวเราะออมาอย่าบัน ผู้หิสมัยนี้่าเป็นนเปิเผยเสียริๆ
ฮยอวอนิแ่็ไม่ไ้พูอะไรออไป เาทำเพียแ่ยิ้มอยู่อย่านั้น
ลุ่มหิสาวเมื่อเห็นฮยอวอนไม่พูอะไร็หันหน้ามอันไปมาอย่าอึอั
นหิสาวนแรที่ทัฮยอวอนพูอย่ารๆ
“มีแฟนรึยัอ่ะ เราอเบอร์ไ้ป่ะ?” พูพร้อมับยิ้มให้เป็นารยั่วยวน
ฮยอวอนที่เอำถามรๆแบบนี้็รู้สึอึ้อยู่เหมือนัน
เาไม่เยเอผู้หิแบบนี้มา่อน
ถึแม้ผู้หิในห้อะูแ่นๆและ๋าั่นว่านลุ่มนี้มาแ่ไหน
แ่เา็ไม่เยเห็นว่าเพื่อนในห้อนั้นะเ้าหาผู้ายแรแบบนลุ่มนี้เลยสันิ
ะนั้นเอวอนโฮที่เพิ่ื้ออเสร็็เินมาเห็นฮยอวอนที่อยู่ในวล้อมอหิสาวึรีบสาวเท้าไปหาทันที
“ฮยอวอน มีอะไรันเหรอ?” วอนโฮถามฮยอวอนทันทีเมื่อเินมายืน้าฮยอวอน
“อ้าว เสร็แล้วเหรอรับ?” ฮยอวอนหันมาหาวอนโฮทันทีโยไม่สนใลุ่มหิสาวเลยสันิ
็แฟนเามาแล้วหนิ ะสนในอื่นไปทำไม
“นี่เพื่อนเธอเหรอ? หล่อั มีแฟนรึยัะ?”
หิสาวในลุ่มอีนที่ัฟันและมัผมเล้าถามฮยอวอน่อนะหันถามวอนโฮพร้อมับยิ้มโว์เหล็ที่ใส่อยู่
วอนโฮเหลือบามอผู้หินนั้น่อนะหันไปหาฮยอวอนอีรั้
“ลมีอะไรัน?” วอนโฮถามอีรั้
“็ไม่มีอะไรหรอรับ เาแ่เห็นผมอยู่นเียวเลยมาุยเป็นเพื่อนน่ะรับ”
ฮยอวอนพูพร้อมับยิ้มให้ อย่าโมโหนะเว้ย อย่าโมโหหหหห ฮยอวอนิในใ
“หวเพื่อนเหรอะ? ิิ” หิสาวนแรพูึ้น่อนะหัวเราะออมาอย่าำๆ
วอนโฮที่ไ้ยิน็เหยียยิ้มเล็น้อย่อนะยแนึ้นออฮยอวอนพร้อมับใ้นิ้วลูบไปามรอยแที่อยู่บนลำออฮยอวอนไปมาึ่เรียสายาอหิสาวเหล่านั้นไ้เป็นอย่าี
“ไม่ไ้หวเพื่อนหรอรับ... แ่หวแฟนน่ะ อัว่อนนะรับ”
วอนโฮพูบ็ยิ้มให้อย่าผู้นะ่อนะึฮยอวอนออาบริเวนั้นทันที
ทิ้ลุ่มหิสาวที่ยืนอึ้เพราะเห็นรอยแหลายๆุทีู่็รู้ว่าเิาอะไรโยไม่สนใใยี
เมื่อไ้สิหิสาวผมบ๊อบ็พูับเพื่อนๆว่า
“โถ่... มีผัวแล้ว็ไม่บอ... เฮ้อ...”
40%
ฮยอวอนที่ถูพาออมาาารลุ่มหิสาว
เา็ไ้ิไปถึำพูอวอนโฮที่เพิ่พูบอหิสาวว่าหวแฟน
ึ่ไม่้อบอ็รู้ว่าแฟนที่วอนโฮพูถึนั้น็ือัวเานั่นเอ เมื่อิไปิมาฮยอวอน็รู้สึร้อนๆที่หน้าึ้นมาทันที
“่อไปให้นายอยู่ไลสายาไม่ไ้แล้วสิ”
วอนโฮที่ออฮยอวอนอยู่พูึ้นมา้วยน้ำเสียหุหิเล็ๆ
“ทำไมล่ะรับ? ผมไม่ไ้ทำอะไรผิะหน่อย” ฮยอวอนถามไป้วยวามุน
“หึ! ็ใรใ้ให้นายหน้าาีแบบนี้ันนะฮะ
ฮึ่ย!!!” วอนโฮพู่อนะใ้มือ้าที่ออฮยอวอนอยู๋ึแ้มฮยอวอนอย่าหมั่นไส้
“อื้ออออ...”
ฮยอวอนที่ถูึแ้มส่เสียออมา้วยวามเ็บนิๆ่อนที่ะึมืออวอนโฮออาแ้มอัวเอ
ึ่วอนโฮ็ยอมปล่อยแ่โยี ฮยอวอนใ้มือนวแ้มอัวเอเบาๆพร้อมับบ่นพึมพำว่าเ็บ
วอนโฮที่ไ้ยิน็หยุเิน
ฮยอวอนที่เห็นว่าวอนโฮหยุเาึำเป็น้อหยุาม้วยวามแปลใ
วอนโฮหันัวเ้าหาฮยอวอนพร้อมับยิ้มให้
“เ็บเหรอรับ?” วอนโฮถาม้วยน้ำเสียนุ่มนวล
ึ่ทำให้ฮยอวอนเิอาารนลุึ้นมาทันทีับท่าทีอวอนโฮที่อยู่ๆ็เปลี่ยนไป
แ่เา็พยัหน้ารับเพราะเายัรู้สึาๆที่ใบหน้า
วอนโฮที่เห็นว่าฮยอวอนพยัหน้า็ับมืออฮยอวอนที่นวแ้ม้าที่ถูึออ่อนะ้มลไปหอมแ้มฟอให่
พร้อมับระิบเบาๆว่า
“ถ้าไม่อยาเ็บอี็อย่าทำให้หึบ่อยสิรับ...”
หลัาพูบวอนโฮ็ับมือฮยอวอนเิน่ออย่าอารม์ี
ส่วนฮยอวอนที่ถูหอมแ้ม็อยู่ในอาารใเนื่อาไม่ิว่าวอนโฮะหอมแ้มเาแบบนี้
วันนี้เป็นวันที่เปลือัวที่สุเลยยยยยยยยย
เมื่อฮยอวอนและวอนโฮเินออมาาถนนนเิน
พวเาึัสินใเินลับไปที่รถทันที เมื่อมาถึที่รถ ฮยอวอน็นึึ้นไ้ว่ายัไม่ไ้โทรบอไอเอ็มว่าเาไม่สามารถไปส่ไ้เพราะเา้อไปส่วอนโฮ
ฮยอวอนึัสินใหยิบโทรศัพท์อเาึ้นมาเพื่อที่ะโทรหาไอเอ็ม
แ่วอนโฮที่มออยู่็ทัึ้น่อน
“ทำไรน่ะ?” วอนโฮถามฮยอวอนเมื่อเห็นว่าฮยอวอนำลัโทรศัพท์ล้ายับำลัโทรหาใรบาน
“ะโทรไปหาไอเอ็มน่ะรับ” ฮยอวอนอบโยที่สายาอเาไม่ไ้ละาโทรศัพท์ในมือแม้แ่น้อย
วอนโฮที่ไ้ยินำอบและไ้เห็นันั้น็รู้สึหุหิึ้นมาทันที
แ่เา็พยายามที่ะใเย็น
“โทรหาทำไม?” วอนโฮถาม ถึแม้เาะพยายามที่ะใเย็นสัแ่ไหน แ่น้ำเสียที่เปล่ออมานั้นลับเ็มไป้วยวามหุหิ
ฮยอวอนที่ไ้ฟั็รู้สึไ้ถึวามหุหิในน้ำเสียนั้น
ึละสายาออาหน้าอโทรศัพท์พร้อมับมอหน้าวอนโฮราวับรู้ว่าน้าๆเานั้นำลัรู้สึอย่าไร
“ไม่เอาน่า ผมแ่ะโทรบอไอเอ็มว่าผม้อไปส่พี่เท่านั้นเอ
อย่าหุหิไปเลย” ฮยอวอนพู วอนโฮที่ไ้ยินถึแม้ว่าเาะไม่พอใมาแ่ไหน
แ่็เ้าใว่าฮยอวอนแ่เป็นห่วเพื่อนเท่านั้นเอ เาึไม่ไ้พูอะไร่อ
“็โทรไปสิ” วอนโฮพู เมื่อไ้ยินำอนุาฮยอวอนึโทรหาไอเอ็มทันที
รออยู่สัพัไอเอ็ม็รับสาย
“โหล ใรวะ?” ปลายสายที่อบมาทำให้ฮยอวอนสะุ้เล็น้อย่อนะึโทรศัพท์ออาหูมาูให้แน่ใว่าัวเอไม่ไ้โทรผิเบอร์
แ่เมื่อเห็นว่าเบอร์ที่โทรออไปนั้นเป็นเบอร์อไอเอ็ม ฮยอวอน็ไ้แ่แปลใ
เาพยายามที่ะิในแ่ีว่าไอเอ็มไม่ใ่นที่ะพู้วยน้ำเสียระโโฮฮาแบบนี้แน่ๆ
หรือะเป็นพี่ีฮยอน?
“เอ่อ...
นี่ใ่เบอร์ไอเอ็มรึเปล่ารับ?” ฮยอวอนถามลับไป เา็ไ้แ่หวัว่าะไม่ใ่ไอเอ็ม
“อ...เอ่อ... ฮ...ฮยอวอน มีอะไรเหรอ?” ไอเอ็มอบลับมา้วยน้ำเสียะุะั
ถึแม้ฮยอวอนะพยายามิในแ่ี
แ่็ปิเสธไม่ไ้ว่าเสียนั้นเป็นเสียที่เาุ้นเยริๆ เอาเถอะ
ยัไ็ผู้าย ะให้พูเรียบร้อยลอไป็ไม่ใ่เรื่อ
“เมื่อี้ใรรับสายเหรอ?” ฮยอวอนเอ่ยถามออไป ถึแม้ว่าเาะรู้อยู่แล้ว็ามทีว่าใรเป็นนรับสาย
“อโทษนะฮยอวอน
พอีเราหุหิอะไรนิหน่อยน่ะ” ไอเอ็มอบลับมาอย่ายอมรับ
“อ...อ่อ ไม่เป็นไรหรอ ือเราแ่ะโทรมาบอว่าเี๋ยวเรา้อไปส่พี่วอนโฮ
ไอเอ็มลับเอไ้ใ่ไหม?”
ถึแม้ะรู้อยู่แล้ว็ามที
แ่เมื่อไอเอ็มยอมรับออมารๆ็ทำเอาฮยอวอนอึ้อยู่เหมือนัน
เาึอบลับออไปอย่าะุะั
วอนโฮที่ไ้ยินฮยอวอนพู็มวิ้ว้วยวามุนว่าอะไรเป็นสาเหุให้ฮยอวอนพูาิัแบบนี้ไ้
ทา้านไอเอ็มที่ไ้ยินว่าฮยอวอนไม่สามารถไปส่นลับบ้านไ้เนื่อาวอนโฮ
ไอเอ็มึเียบไปสัพันฮยอวอนรู้สึใไม่ีึ้นมา
แ่พอไ้ยินไอเอ็มอบลับมาเา็รู้สึโล่ใเป็นอย่ามา
“อืม... เี๋ยวเราลับเอ แ่นี้่อนนะ” เมื่อพูบไอเอ็ม็วาสายทันทีโยไม่รอให้ฮยอวอนเอ่ยลาใๆทั้สิ้น
เมื่อเห็นว่าปลายสายถูัไปแล้ว ฮยอวอน็ไ้แ่ยืนมอโทรศัพท์ในมืออัวเอเียบๆ
วอนโฮที่เห็นท่าทีันั้น็เ้าใว่าฮยอวอนเป็นห่วไอเอ็มเป็นอย่ามา
“เฮ้อ...
นายะไปหาเพื่อน็ไ้นะ เี๋ยวันลับเอ็ไ้” วอนโฮอบอย่าไม่ิมา
แ่ในใอเานั้นลับรู้สึน้อยใอยู่นิๆที่อีฝ่ายมีท่าทีที่เปลี่ยนไปหลัาุยับเพื่อนนนี้เสร็ึ่มัน่าแ่าับอนที่วาสายามินฮยอลิบลับ
ฮยอวอนที่ไ้ยินวอนโฮพู็ไ้สิึ้นมา
เาสัมผัสไ้ถึวามน้อยใในน้ำเสียอวอนโฮ
ถึแม้วอนโฮะพยายามที่ะปปิมัน้วยท่าทาที่ทำเหมือนไม่ไ้ิอะไร็ามที
“ไ้ไรับ
เี๋ยวมีนลัพาัวแฟนผมไปะทำยัไล่ะ ยิ่หล่อๆอยู่้วย”
ฮยอวอนพยายามพู้วยน้ำเสียร่าเริเพื่อที่ะทำให้อึฝ่ายสบายใึ้น
วอนโฮที่ไ้ยินถึแม้ว่าะยัรู้สึน้อยใอยู่แ่เมื่อเห็นว่าฮยอวอนพยายามที่ะเอาใเานาไหน็ยิ้มออมาพร้อมับส่ายหน้าน้อยๆ
่อนะยมือึ้นยีผมออีฝ่าย
“ลับันเถอะ
ึแล้ว” วอนโฮพู ฮยอวอนึพยัหน้ารับ่อนะึ้นร่อมมอเอร์ไ์และรอให้วอนโฮึ้น่อนะับรถออไปทันที
เมื่อมาถึบ้านอวอนโฮ็เห็นว่าภายในบ้านปิไฟหมราวับไม่มีใรอยู่
วอนโฮึลารถและเินไปเปิประูบ้านอย่าเยิน ่อนที่บ้านะสว่าึ้นทันที
่อนที่วอนโฮะบอให้ฮยอวอนเ้ามาื่มน้ำในบ้าน่อน ฮยอวอนเมื่อไ้ยิน็ับเรื่อยน์และลารถ่อนะเินเ้าไปในบ้านทันทีพร้อมับเินไปนั่บนโฟา้วยท่าทาเร็ๆ
ถึเาะมาส่วอนโฮบ่อยๆแ่็ไม่เยไ้เ้ามานั่ภายในบ้านเลยสัรั้เียว
ึทำให้เารู้สึประหม่าอยู่เล็น้อย
วอนโฮเินออาห้อรัวพร้อมับแ้วน้ำในมือ่อนะวาไว้บนโ๊ะเี้ยที่ั้อยู่ลาโฟา
ฮยอวอน็พูอบุเล็น้อย่อนะยแ้วน้ำเพื่อื่ม
“วันนี้พี่อยู่นเียวรับ”
ะที่ฮยอวอนำลัื่มน้ำอยู่นั้น อยู่ๆวอนโฮ็พูึ้นมาท่ามลาวามเียบ
เป็นสาเหุให้ฮยอวอนสำลัน้ำที่ำลัื่มอยู่ทันที
“แ่ๆๆ อะหื้ม
แ่ๆ” ฮยอวอนไอออไม่หยุนวอนโฮ้อเินไปนั่้าๆและลูบหลัฮยอวอนไปมา
“ใอะไรนานั้น?”
วอนโฮถาม้วยรอยยิ้ม เาแล้พูไปอย่านั้นเพราะอยาเห็นปิิริยาอฮยอวอนเท่านั้นเอ
ไม่นึว่าอีฝ่ายะในสำลันานี้
“็อยู่ๆพี่็พูอะไรึ้นมาล่ะ
นี่ถ้าไม่ใ่ผู้าย้วยันผมิว่าพี่อ่อยผมอยู่นะเนี่ย”
ฮยอวอนที่หายไอแล้วอบลับไปทันที
อนนี้หน้าเาแไปหมเนื่อาารไออีทั้ยัมีเหื่อบริเวไรผมอี้วย
วอนโฮที่เห็น็หยิบทิู่ึ้นมาับให้ทันที่อนะพูออไปยิ้มๆว่า
“วันนี้พี่อยู่นเียว ลั๊วลัว ืนนี้นอนเป็นเพื่อนหน่อยสิ”
100%
============
#2
ว่าะรบร้อย อโทษที่มา้านะะะ
ไม่รู้อะไระพูเลย ฮ่าๆ วันนี้วันี่ะ
รายารที่มอนเอ็ไปล่าสุพี่ินอเรารุ ฮืออออออ
หลัาที่นาูสาวมานานแสนนานนนน
พอวันนี้เป็นวันีเลยมาลให้รบ 100 ไปเลย
ยัไ็ฝาิาม้วยนะะ รัรีนะะ
ฝาแฮแท๊ #ฟิรุ่นพี่วอนโฮ ้วยนะะะ
ปล.เอำผิบอ้วย้าาาา
============
#1
่วนี้มา้าและสั้นหน่อยนะะ
ฮืออออ ่วเลียร์าน่ะ
เพราะอบออนนี้เลยไม่มีเวลาเลยย
เอำผิบอ้วยนะะะ
#ฟิรุ่นพี่วอนโฮ ในทวิ้วยน๊าาา
รัรี่าาาา
ความคิดเห็น