คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : ลำดับตอนที่ 13
My pretty boy หมอนี่น่ารักอ่ะ!
ท่าม กลางแดดร้อนที่แผดเผาในช่วงเวลากลางวันบนสนามหญ้า มนุษย์ที่มีชีวิตและลมหายใจกำลังที่นั่งเป็นแถวอย่างระเบียบ โดยข้างขวาเป็นฝ่ายหญิง และข้างซ้ายเป็นฝ่ายชายที่เหลือน้อยนิด ทุกคนกำลังถูกย่างสดบนแดดร้อนระอุ เสียงบ่นพึมพำดังไปทั่วในแถวเพราะไอ้คนที่สั่งดั๊นนั่งบนเก้าอี้เป็นนางพญา และองค์ราชาภายใต้ต้นไม้อันร่มรื่น
เหอะ! นี่มันการรับน้องมัธยมปลายหรือรับน้องมหาลัยกันแน่วะ
“หยุดคุยกันได้แล้ว หรืออยากอาบแดดบนสนามหญ้าอีกสิบนาที”ฉันว้ากใส่นักเรียน ม.4อย่างสะใจ พวกนั้นก็บ่นกันอีกเพราะแค่สักห้านาทีก็ไม่ไหวแล้ว เดี๋ยวเถอะ! แม่จะย่างสดให้ผิวไหม้เกรียมกันเลย
“แหมไอไลค์เธอไม่โหดไปหน่อยเหรอ แค่นักเรียน ม.4ไม่ยอมมารับน้องแค่คนเดียวเอง”ฝนอดพูดไม่ได้
แต่ฉันไม่สนใจหรอกนะว่าใครจะมองว่าฉันเป็นนังมาร เพราะจะต้องส่งต่อความซวยแก่รุ่นน้องที่น่ารักบนสนาม เพื่อพวกเขาจะได้เจ็บแค้นแล้วกระทำต่อรุ่นน้องทีหลัง อีกอย่างตอน ม.5 ถึงฉันจะเจ็บใจแค่ไหนที่รุ่นพี่แกล้งเราสารพัดตอนที่มาเข้า ม.4 ใหม่ๆ แต่ไม่สามารถทำอะไรได้มากเพราะรุ่นพี่ ม.6 คอยคุมอยู่ แถมส่วนใหญ่รุ่นพี่เป็นฝ่ายจัดการกันเองมากกว่า ส่วนเด็ก ม.5 เป็นแค่ตัวตอบสนองความสะใจเท่านั้น ดังนั้นพอเลื่อนชั้นปีสุดท้ายฉันจึงจัดกิจกรรมรับน้องให้เอาหนักกว่าปีอื่น หลายเท่า
และแล้วสวรรค์ก็เข้าข้างเมื่อเด็ก ม.4 ไม่เข้ากิจกรรมรับน้องหนึ่งคน แถมท่าทางคิดจะให้พวกเพื่อนๆที่นั่งสลอนรอคอยความตายช้าๆ โฮ้โฮ้ สะใจอะไรเช่นนี้
“กฎ ก็ต้องเป็นกฎ ในเมื่อมีคนคิดว่างานกิจกรรมรับน้องเป็นเรื่องล้อเล่น ฉันก็ต้องทำให้ไอ้คนที่ทำให้เพื่อนซวยรู้ว่ามันเป็นเรื่องใหญ่ขนาดไหน แล้วไม่ต้องห่วงหรอกนะว่าจะให้น้องๆที่น่ารักนั่งบนกลางแดดแบบนี้เพราะฉัน ให้ไอ้โจไปลากเด็กนั่นที่บ้านแล้ว เดี๋ยวก็มา!”ฉันพูดไม่ค่อยใส่ใจนัก แต่สายตาหลายคู่ทิ่มแทงร่างกายฉันจนเป็นพรุนแล้ว
“เฮ้ย! ไอ้โจมาแล้ว”เพื่อนที่เป็นสต๊าฟตะโกนลั่น ทำให้ฉันนั่งไขว่ห้างส่งรอยยิ้มนางมารรอคอยเฉือดไอ้เด็กหน้าใหม่ที่ทำลายกิจกรรมรับน้องสุดนรกแบบนี้
โจกับพวกเพื่อนๆอีกสองคนดึงคอเสื้อเชิ้ตสีดำลาย หัวกะโหลกเท่และกางเกงยีนส์สีฟ้าซีดจนไม่สมควรใส่มันต่อไป ไอ้เรือนผมสีทองอร่ามสไตล์ญี่ปุ่นจ๋าอย่างไม่ต้องสงสัยที่ค่อนข้างกวนบาทา ห้องปกครองเพราะเพื่อนผู้ชายที่นั่งกลางแดดล้วนแต่เป็นรองทรงทั้งนั้น มีแต่มั๊นเกรียนสะเออะเป็นหนุ่มเอเชีย แต่น่าแปลกทรงผมอินเทรนนั่นกลับเข้ากับผิวขาวข๊าวขาวเกินหน้าเกินตา ยิ่งใบหน้าเหมือนหาเรื่องคนตลอดเวลาทำให้ฉันไม่ชอบขี้หน้า
หล่อ! ฉันยอมรับ แต่ชังหน้าอ่อนของมัน มีไรป่ะ?
“รู้หรือเปล่าว่าเธอทำอะไรลงไปฮะ!”ฉันว้ากใส่รุ่นน้องหน้าหล่อที่ยืนเกาหัวแกรกๆ เออ! ฉันกำลังคุยกับคนเสียสติหรือยังไงฟระ
“ผมทำอะไรผิดหรือเจ๊”
!!!
“ไอ้บ้าพูดแบบนี้อยากตายใช่ไหมฮะ โอ๊ย! ฝนปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ ฉันจะฆ่ามานนนนนน”หนอย! หาว่าฉันเป็นป้าแก่ๆเหรอ ถ้าฝนไม่รั้งไว้ไอ้หนุ่มหล่อหน้าอ่อนตายคามือฉันแน่ๆ
“ใจเย็นๆสิ เธออยู่ต่อหน้าพวกรุ่นน้องนะ”
พอได้ยินแบบนี้ฉันเริ่มชะงักและพบว่าไอ้คนบางส่วนที่นั่งบนสนามหัวเราะคิกคัก บางคนพยายามไม่หัวเราะแต่ฉันเห็นว่าท่าทางขำสุดๆ โอ๊ย! เพราะไอ้เด็กบ้านี่คนเดียวทำให้ฉันอับอายขายหน้าต่อหน้าพวกรุ่นน้องแบบนี้ ฮึ้ย!
“ชื่ออะไรน่ะ?”
“เอ...ไม่รู้สิ ผมจำไม่ค่อยได้ด้วยสิฮะ”
ยัง ยังมากวนฉันอีก
“ไอ้เด็กนี่ชื่อบอส ชื่อจริงคือจักรกฤษณ์ โคตรมหาซวย น้ำหนัก ห้าสิบแปด ส่วนสูงร้อยแปดสิบเป๊ะๆ เป็นคนไทยร้อยเปอร์เซ็นต์แต่สอใส่เกือกนับถือศาสนาคริสต์ อยู่อเมริกามาตั้งแต่เด็กและเพิ่งมาเมืองไทยตอนอายุสิบสาม ฐานะร่ำรวยโคตรๆแถมรูปหล่อเลยมีสาวๆมารุมจีบเยอะ”ไอ้โจบอกข้อมูลเสร็จสรรพ แต่ข้อมูลละเอียดไป
ปล่าวเนี่ย
“ขอโทษฮะพี่ นามสกุลผมโคตรมหารวยไม่ใช่โคตรมหาซวย ^^+”
“แต่ยังไงก็ช่าง ช่วยบอกเหตุผลที่เธอไม่เข้าร่วมกิจกรรมกิจกรรมรับน้องฮะ!”
“มีอยู่สามข้อ”ไม่พูดเปล่านายบอสยังยื่นนิ้วมาสามนิ้ว “หนึ่ง...น่าเบื่อ สอง...ปัญญาอ่อน สาม...ผมขี้เกียจมาเจอป้าหน้าโหดอ่ะ”
ข้อสุดท้ายมันแปลกๆนะ เฮ้ย! มันหลอกด่าฉันนี่หว่า อย่า อยู่เลยโลกมนุษย์เดี๋ยวจะถีบลงโลกนรกให้ว่ายน้ำบนกระทะทองแดงซะเลย
“ไอ้เลว อ๊ากกกก! ฉันจะฆ่ามัน”ฉันแหกปากด้วยอารมณ์ที่ควบคุมไม่อยู่
“อย่าโกรธสิฮะ เดี๋ยวตีนกาแปะบนใบหน้าไม่รู้ด้วยน้า ฮ่าฮ่า”แถม มีเสียงหัวเราะส่งท้ายประโยคอีกต่างหาก ฉันทำท่าจะกระชากเสื้อไอ้เด็กนี่แล้วต่อยให้รู้แล้วรู้รอด แต่โจดึงแขนฉันไว้ซะก่อน เฮ้อพวกแกจะดึงฉันอะไรนักวะ มันด่าฉันนะ!
“ยัยไลค์ใจเย็นๆเด่ะ ถ้าทำแบบนี้ไอ้นี่ได้ไปฟ้องห้องปกครองแล้วงานรับน้องก็เป็นอันยกเลิกนะ ไหนเธอบอกว่ารอมาสองปีแล้วไง”
เออจริง! ขืนทำแบบนี้เท่ากับว่าฉันทำลายงานรับน้องสุดนรกพังลงน่ะสิ
“แล้วจะให้ฉันทำยังไงเล่า มันด่าฉันว่าป้าแก่นะ”ฉันกัดฟันพูดแต่สายตาก็มองไปที่นายบอสที่นั่งบนพื้นแล้วชอนไชเศษดินอย่างเมามัน
“แกอยู่ที่นี่เพื่ออะไร เพื่อทำให้เด็กพวกนี้ลงนรกไง แกก็ลงโทษไอ้เด็กหน้าหล่อนี่ข้อหาอะไรก็ได้นี่”
โอ้ว~ความคิดดีมากไอ้โจ ฮิฮิ ในเมื่อฉันมีสิทธิ์สั่งเด็กพวกนี้สองวัน ดังนั้นงานนี้เตรียมตัวตายได้แล้วน้องบอสจ๋า ^O^
“นี่เธอ เสื้อสีดำสวยดีนี่ ท่าทางจะดูดแดดเยอะนะ”ฉันยิ้มร่า ในขณะเด็ก ม.4 ต่างคิดว่าฉันจะให้นายบอสตากแดดแทน
“ฮะ ผมซื้อที่เกาหลีใต้เลยนะ แสนนึงเลยนะ”ไอ้หมอนี่ก็ท่าทางภูมิใจกับเสื้อตัวนี้มาก ราคาแพงแบบนี้เอาเงินที่จ่ายมาให้ฉันดีไหม แบบนี้ใช้เงินได้ปีหนึ่งเลยแหละไอ้เด็กโคตรรวย
“ใช่! งั้นก็ไปเปลี่ยนเสื้อผ้าดีกว่านะจ๊ะ เพราะพี่เกรงว่าเสื้อของเธอเสียราคาอ่ะนะ”
“แต่เสื้อของผมหมดตู้ไม่มีเสื้อไหนราคาต่ำกว่าหมื่นเลยนะ”
โอ๊ย~ ปวดหัวกับไอ้เด็กนี่จริงๆ ฉันหยิบแบงค์ร้อยมาให้ไอ้โจพร้อมสั่งว่า
“ซื้อเสื้ออะไรก็ได้มา เอาที่ถูกๆนะสามตัวร้อย”
“เฮ้ย กูอีกแล้วเหรอ”ไอ้ โจบ่นอุบแต่ยอมรับเงินที่ฉันยื่นมา แล้วส่งสายตาชั่วร้ายมาทางนายบอสว่าแกมันตัวปัญหาจริงๆ มันไม่มาตรูก็ต้องลากมา มันไม่มีเสื้อราคาต่ำกว่าหมื่นตรูก็ต้องหาเสื้อราคาต่ำกว่าร้อยมาให้ ถ้ามันบอกว่าใส่แล้วคันตรูจะเอามันตายแถวนี้แหละ
“แล้วน้องๆที่เหลือล่ะ”ฟ้าเอ่ยถาม ส่วนคนอื่นๆต่างหันมาหาฉันเชิงขอความคิดเห็น
“ก็ตากแดดต่อไปแล้วกัน!!!”
!@#$%^&*()_+|
คาดว่ามีคำสาปแช่งปนในเหล่าคำบ่นและคำด่าเหล่านั้นด้วย แต่ใครสนล่ะ...ถ้าคิดจะลองดีก็ร่วมวงกับนายบอสแล้วกัน!
“เสร็จแล้วฮะ!”นายบอสในเสื้อราคาต่ำสีเทาหม่นๆ ให้ตาย! ขนาดสวมเสื้อ สถุลกับกางเกงเน่าที่ฉันคิดว่าดีที่มันใส่มาเพราะไม่งั้นต้องควักจ่ายค่า กางเกงยีนส์ด้วย ถ้าเป็นแบบนั้นคงเอาผ้าถุงให้นายนี่ใส่แน่ๆ
“อืมม์ ดี!”
“งั้นผมขอตัวไปพักกับพวกเพื่อนๆก่อนนะ”ว่า แล้วนายบอสกำลังจะเดินไปหาพวกเพื่อนๆที่นั่งบ้าง ยืนบ้าง บางคนถือพัดวีใส่ตัวเอง แต่แล้วฝันต้องสลายเมื่อฉันใช้นิ้วเรียวดึงคอเสื้อไว้
กึก!
“จะไปไหนเหรอรุ่นน้องที่รัก ^^”
“คือ...”
ปัง!
ฉัน ใช้เท้าถีบประตูอันเก่าแก่แล้วมันก็หลุดไปจนเกือบหมด ห้องน้ำชายอันเก่าแก่กว่าอาจารย์บางคนในโรงเรียนที่ไม่น่ามีคนใช้ แต่กลับมีคนใช้ทั้งที่สายลำเลียงน้ำถูกตัดหมดแล้ว ทีนี้คุณนักอ่านนึกภาพออกแล้วใช่ไหมคะว่ามีคนใช้ทั้งที่ไม่มีน้ำลำเลียงมัน มีสภาพยังไง พอเปิดปุ๊บฉันรีบใช้นิ้วบีบจมูกตัวเองทันที ส่วนนายบอสเบือนหน้าหนีอย่างรวดเร็วและท่าทางพะอืดพะอมแบบนี้ สงสัยลูกคุณหนูร้อยเปอร์เซ็นต์
“เจ๊เอ๊ยรุ่นพี่พาผมมาที่เหม็นๆทำไมอ่ะ”ใบหน้าหมอนี่ช่างน่ารักน่าชังจริงๆ แต่สำหรับฉัน ไม่!
“พามาเจอวิญญาณมั้งคะน้อง ก็ทำความสะอาดห้องน้ำเก่าซี”
“อะไรนะ!”ได้ผล ใบหน้าหล่อๆบิดเบี้ยวจนดูน่ากลัว “ให้ผมทำความสะอาดไอ้ห้องน้ำเหม็นพวกนี้เนี่ยนะ!!!”
“บ่น อะไรจ๊ะ พี่ไม่ให้น้องไปตากแดดก็ดีแล้ว เห็นไหม? มีอุปกรณ์เตรียมพร้อมแถมผ้าปิดปากด้วย ได้ทำความสะอาดในที่ร่มเย็นๆ บรรยากาศออกจะดี๊ดี หรือถ้าอยากได้ยาดมก็เรียกพี่ที่มาคุมยื่นให้แล้วกันนะ อ้อ...ต้องทำให้สะอาดนะคะ เอาแบบกลิ่นหอมโชยมาแต่ไกลเลย เสร็จเมื่อไหร่พี่จะมาตรวจอีกทีนะ บ้ายบาย”พอพูดจบฉันก็โบกมือยิ้มเป็นนางสาวไทย ส่วนนายบอสอึ้งไปชั่วขณะ และไอ้โจกับเพื่อนอีกสองคนยืนแตะสะเอวคอยสั่งเด็กนี่ให้ทำความสะอาด
ก๊ากๆ สะใจเป็นบ้าเลย ฮ่าๆๆๆๆ ลองดีกับฉันดีนักไอ้หน้าอ่อน!
“ไหนลองร้องเพลงลอยกระทงหน่อยสิคะน้อง!”
“วัน เพ็ญเดือนสิบสอง น้ำนองเต็มตลิ่ง เหล่าทั้งหลายชายหญิง สนุกกันจริงวันลอบกระทง ลอย...ลอยกระทง ลอย...ลอยกระทง ลอยกระทงกันแล้วขอเชิญน้องแก้วออกมารำวง บลาๆๆๆ”เหล่าพวกน้องๆก็ร้องเพลงไปโดยเคลือบแคลงใจว่าร้องไปทำไมเพราะหน้านี้เป็นหน้าร้อนจนตอนนี้ทางภาคอีสานน้ำเหือดแห้งกันหมดแล้ว
“ผิด! ปั่นจิ้งหรีดสามสิบรอบ”พี่คนหนึ่งสั่งลงโทษทันที ทุกคนต่างงงเป็นได่ตาแตกเพราะมันผิดตรงไหน “ขัดขืนเหรอ หรืออยากโดนร้อยรอบ”
เพราะ ไอ้ปั่นจิ้งหรีดร้อยรอบทำให้น้อง ม.4 รีบปั่นจิ้งหรีดกันเป็นการเร่งด่วน บางคนก็ทำบ้าง ไม่ทำบ้าง สร้างความสะใจแก่รุ่นพี่ ม.6 ส่วนรุ่นพี่ ม.5ถึงไม่มีอำนาจอะไรแต่คงพยายามคิดว่าถ้าถึงตาพวกชั้นบ้าง พวกแกตาย!
“โอ๊ย ร้องผิดตรงไหนวะ หรือต้องร้องเป็นภาษาอังกฤษด้วย”รุ่นน้องหลายคนเริ่มบ่น ดังนั้นฉันจึงผลักฟ้าที่เป็นสวยที่สุดของ ม.6 และร้องเพลงเก่งสุดในหูของฉัน
“ร้องให้พวกน้องๆฟังหน่อยสิฟ้าจ๋า!”
“อะไรนะ! ก็ได้ๆ วันเพ็ญเดือนสิบสาม น้ำก็ลามไปทั่ว เหล่าหญิงชายชั่ว ก็ออกมามั่วในวันรำวง บลาๆๆ”เสียงยัยฟ้าพังตัวโน๊ตระเนระนาด ในหูของฉันถือว่าพอฟังได้ แต่คนอื่นใครจะไปรู้ล่ะ ^O^
พอ ฟังเพลงลอยกระทงเวอร์ชั่นไอไลค์ที่นั่งแต่งมั่วซั่วเมื่อคืนแล้วน้องๆทุกคน ถึงกับบ่นอุบ แบบนี้มันกวนบาทาชัดๆ กวนแล้วไง ใครมีปัญหางั้นเหรอ? เดี๋ยวลากไปทำความสะอาดกับนายบอสอีกคนเลย โฮ้ๆ
“เออว่าแต่ น้องบอสสุดหล่อนั่นล่ะ ทำความสะอาดห้องน้ำเน่าไปถึงไหนแล้ว”ฉัน ถามเหล่าพวกสต๊าฟทั้งหลายพลางควักขี้หูอย่างเมามัน บางคนรีบโทรติดต่อไอ้โจทันที พอได้คำตอบก็กระซิบผ่านหูของฝนซึ่งเป็นผู้ช่วยของฉัน
“เสร็จแล้ว!”
“ดี”ฉันเผยรอยยิ้มแสนจะน่ารักในสายตาตัวเอง แต่คนอื่นช่างหัวมัน “งั้นไปตรวจผลงานน้องบอสของเราหน่อยดีกว่า ฝน...เธอก็สั่งทำกิจกรรมต่อไป ส่วนฟ้ามาตามฉันไปดูผลงานแล้วกัน!”
“แกสั่งน้องเค้าแบบนี้ แฟนคลับของเค้าไม่เคืองแย่เหรอ”ฟ้าบ่น ในขณะฉันเดินเป็นนางพญาโดยมีรุ่นน้อง ม.5 ถือร่มสีแดงแจ๊ดกางให้
“ช่างปะไร หรือเธอชอบน้องคนนี้”ฉันถามย้อนกลับ
“บ้าน่า! ฉันแค่กลัวว่ายัยพวกนั้นจะกลับมาล้างแค้นให้น้องเค้า”
“แต่ฉันเป็นอดีตประธานโรงเรียนนะ ต่อให้ประธานโรงเรียนก็เถอะ”ฉันเหยียบยิ้มนิดๆ “ถ้าอยากลองดีก็เชิญตามสบาย!”
พอเรามาถึงห้องน้ำเก่าที่แสนไกลเป็นหลายกิโล ไอ้โจกับเพื่อนๆกำลังยืนคุมอยู่ท่าทางจริงจัง
“ไง~โจ ผลงานของน้องบอสสุดที่รักเป็นอย่างไรบ้าง”ฉันถามกับไอ้โจ ในขณะมันยักไหล่เบาๆพลางชี้ไปที่ห้องน้ำ
“ไปดูผลงานเองแล้วกัน!”
ปิ๊ง ปิ๊ง ปิ๊ง
อ๊ากกก! พื้นแวววับแยงตาฉันจนตาบอดแล้ว ล้อเล่น! เอาล่ะเข้า เรื่องดีกว่า ห้องน้ำเน่าๆที่เน่ามากจนเป็นสถานที่อัปยศของโรงเรียนแห่งนี้ได้สะอาดหมดจด ยิ่งกว่าใช้น้ำยาล้างส้วมตราห่านฟ้าที่โฆษณาไว้ซะอีก ไอ้ลูกคุณหนูนี่ทำไมมันถึงได้....
“เฮ้อ~เหนื่อยจัง อ่า...รุ่นพี่ครับผมทำความสะอาดเสร็จแล้ว เหนื่อยชะมัด!”ว่า แล้วนายบอสก็ปาดเหงื่อไคลที่ผุดเต็มใบหน้าท่าทางเซ็กซี่ได้ใจ แต่ไอ้เด็กนี่ไม่ได้ทำให้ยัยฟ้าเลือดกำเดาไหลออกมาเป็นแม่น้ำ ปิง วัง ยม น่านหรอกนะ แต่เป็นเพราะแผงอกสีขาวที่โชว์หร่าอย่างไม่เกรงใจใครต่างหาก แถมไอ้เสื้อตัวไม่เกินห้าสิบก็ถูกพาดบนประตูห้องน้ำใดสักห้อง จนฟ้าต้องขอตัวออกจากห้องด่วน
ขนาดฉันเองเริ่มเคลิ้มกับแผงอกบ้าๆนี้แล้วนะ ให้ตาย! ดีนะที่ฉันพอมีภูมิต้านทานอันน้อยนิดอยู่บ้าง เพราะไม่งั้นฉันคงใจละลายแถวนี้แหละ
“เอ่อ...ก็โอนะ!!!”ฉันพยายามหันไปมองที่อื่น และพยายามลบภาพหื่นๆของเด็กนี่ด้วย อ๊ากก! ลืมเรื่องลามกแบบนี้ไปซะ
“งั้นผมไปพักได้แล้วใช่ไหมฮะ”ลูกไม้ขี้อ่อนลูกเดิมก็ส่งสายตาแวววับ
ฉันยิ้มดุจนางฟ้ามาเกิดให้กับรุ่นน้องที่รักพิเศษกว่าใคร “ค่ะ แต่ต้องเอาปุ๋ยขี้ควายห้ากิโลไปใส่ให้กับเหล่ากระถางต้นไม้ทั้งโรงเรียนก่อน!”
“หา!!! O_O”
ฉันอยากถ่ายรูปใบหน้านายบอสจริงๆ เพราะมันดูตลกโคตรๆเลยอ่ะ ฮ่าฮ่าฮ่า
“มีปัญหาหรือคุณรุ่นน้อง หรือว่าอยากทำความสะอาดห้องน้ำหญิงอีก”
“โอ๊ะ ผมใส่ปุ๋ยขี้ควายดีกว่าครับ”ส่วนนายบอสก็ก้มหน้าก้มตาตกลงไป ส่วนแววตานั่นอาฆาตฉันไปเรียบร้อยแล้ว
“ช้าไปหน่อยไหมน้องบอส เพื่อนน้องไปทานข้าวหมดแล้วน้า”ฉัน ตะโกนใส่ไอ้เด็กหน้าอ่อนที่กำลังฉีกถุงปุ๋ยขี้ควายเทใส่กระถางแล้วเบือนหน้า หนีเพราะทนกลิ่นเหม็นสาบควายไม่ไหว ทำหยังกะไม่เคยดมขี้ควายไปได้ ยัยพวกนี้กรี๊ดเด็กนี่ทำไม หล่อเหรอก็หล่อ! แต่อ่อนปวกเปียกจนน่าสมเพชแบบนี้ ใครเอาเป็นสามีก็บ้าแล้ว(บ้านรวยไงยัยไอไลค์-แฟนคลับทั้งหลาย)
“ครับๆ”หมอนี่คงอยากด่าฉันว่าแล้วทำไมไม่ช่วยผมเทถุงปุ๋ยล่ะ แต่เรื่องอะไรฉันต้องทำแบบนั้นด้วยอ่ะ ในเมื่อมีทาสมาทำงานแทนภารโรงแบบนี้
“แหมน้องก็ ถือว่าช่วยลดโลกร้อนไง ไม่เคยได้ยินเหรอ”
“แต่ผมร้อนจะตายแล้วฮะ!”นายบอสที่ใส่เสื้อผ้าแล้วบ่นอะไรไม่รู้ แต่ฉันแกล้งฟังไม่ถนัดซะงั้น
“อะไรคะน้องบอส”
“เปล่าครับ! ผมแค่บอกว่าก็ดีครับ โลกจะได้หายร้อนน่ะ^^”แล้วก็เทปุ๋ยใส่ กระถางต่อ แต่ถุงปุ๋ยที่ยกมาจากลังถุงหนึ่งดูเหมือนจะแกะยากแกะเย็นซะเหลือเกิน เอ้าๆ จะเสร็จก่อนเพื่อนๆที่ทานข้าวในโรงอาหารนะ
ฉึกๆ
“ทำไมแกะยากนักวะ”
ฉึกๆ
พึ่บ!
ผัวะ
ถุงปุ๋ยลอยระล่องบนอากาศก่อนจะดิ่งลงตามกฎของนิวตัน(แรงโน้มถ่วง)มาใส่ใบหน้าของฉันเต็มเปา อ๊ากกก! ไอ้เด็กบ้าเอ๊ย ฉันเลยฉีกถุงปุ๋ยแล้วกำมันมาโยนใส่นายบอสบ้าง นายบอสก็ไม่ยอมกำปุ๋ยที่ขยะแขยงโยนใส่ฉันอย่างเมามัน โดยมีฟ้ากับโจมองพวกเราเล่นสงครามปุ๋ยอย่างสนุกสนาน (ตรงไหนย่ะ-ไอไลค์) (ตรงที่นักเขียนดูอย่างสนุกสนานไง ฮิฮิ-นักเขียน) (!!!-ไอไลค์)
“เฮ้อๆๆ เหนื่อยชะมัด”ฉันหอบแฮกๆติดกับแผ่นหลังของนายบอสที่นั่งหอบเหมือนกัน
“ใครสั่งให้ป้าเล่นสงครามกับผมก่อนล่ะ”
“เดี๋ยวเถอะ! ”ฉันทำท่าจะหาเรื่องต่อไป แต่เพราะไม่มีแรงที่จะมาฆ่าใคร ส่วนนายบอสยิ้มน้อยๆออกมาแล้วร้องเพลงของบิ๊กแอสซะเพราะจับใจ
“~นี่ คือพรหมลิขิตใช่ไหม ที่เขียนให้เป็นแบบนั้น นี่คือพรหมลิขิตใช่ไหม...อย่างนั้นฉันขอได้ไหม ได้โปรดอย่าให้เราพลัดพราก ให้เรารักกัน...ให้จนถึงวันตาย...โอ้โอ ฉันขอได้ไหม~”
จับไปเป็นนักร้องคงดังกว่านักร้องบู้บี้เดอะสตรอซะอีก!
“เพราะดีนี่!”
“เพราะอย่างเดียวเหรอ?”
“อืม”
“จริงๆนะ”
“อืม”
“จริงๆอ่ะ”
“โอ๊ย แล้วจะให้ฉันตอบอะไรย่ะ บอกมาเด่ะ!”ฉันชักอารมณ์ขึ้นนิดๆแล้ว นอกจากหล่อแล้วยังกวนประสาทอีกนะ เฮ้อ~
“เพราะ...เพราะตกหลุมรักผมไง”
อ้วกกกกกกกกก!!!
ดีนะที่ฉันไม่ได้ทานอะไรลงไป ไม่งั้นคงไหลออกมาจากท้องหมดแล้วแน่ๆ แหว! เลี่ยนชะมัด ชาติที่แล้วทานน้ำตาลทุกวันหรือยังไง ชาตินี้ถึงพ่นคำหวานได้น่าจับกดแบบนี้ คนอื่นนะ ไม่ใช่ฉัน!!! -_-+
“อยากอ้วก”
“ท้องกับผมแล้วเหรอ กี่เดือนแล้วหล่ะO_O”
ผัวะ
“ปากเสีย! รีบๆไปทานอาหารได้แล้ว เดี๋ยวมีกิจกรรรมต่ออีก”ฉันบอกปัดๆไป แต่ใบหน้าของฉันแดงจัดจนควบคุมไม่ได้แล้ว หน้าอายชะมัด!
“ขอบคุณครับ อ่ะ...เร็วๆ ผมอุตส่าห์ใจดีช่วยรุ่นพี่เป็นคนแรกเลยน้า”นายบอสลุกขึ้นแล้วยื่นมือแข็งแรงมาทางฉัน ฉันมองมือนั่นอย่างงงๆ
น่าภูมิใจตายแหละ!
แต่ฉันก็จับมือของเด็กนั่นเพื่อช่วยพยุง แต่ไม่รู้ว่าช่วยมากหรือเปล่าเพราะมันทำให้ร่างของฉันซบอกของหมอนั่นเต็มๆ อ๊ากกก! พระเจ้า เกิดมาทั้งชาติไม่เคยทำแบบนี้กับผู้ชายเลย -////=-
แต่แทนที่นายบอสรุ่นน้องสุดหล่อจะดันฉันออกจากอกกลับดันศีรษะของฉันมาติดหนึบกับเหงื่อไคลสุดเซ็กซี่ของหมอนี่อีกต่างหาก
โอ้ว~ทำแบบนี้เอาใจรุ่นพี่สุดโหดไปเลยนะคะ แต่...ล้อเล่น!!! ^^+
ตึกตัก ตึกตัก ตึกตัก
เสียงอะไรหว่า?!!!
“ได้ยินไหมครับรุ่นพี่^^”นายบอสยิ้มเจ้าเล่ห์
“ได้ยินอะไร ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะ!!!”ฉันโวยวาย ส่วนไอ้สองตัวนั่นหายไปไหนวะ เผลอแป๊ปเดียวแอบไปทานข้าวก่อนเรอะ เอามันไปประหาร!
“ได้ยินเสียงหัวใจเต้นของผมที่กำลังบอกว่ารักรุ่นพี่ไง”
“นี่! ฉันไม่ใช่แฟนคลับของนายนะ”ฉัน โวยอีกรอบ แต่ถูกมือแข็งแรงช้อนคางสบตาปิ๊งๆกันพอดี แววตาของหมอนี่ทำให้ฉันเกือบลืมหายใจเหมือนกัน เพราะพอใกล้ชิดแบบนี้หล่อมากๆๆๆๆๆ
“เวลาไม่ทำหน้าโหดแบบนี้ก็น่ารักเหมือนกันนะครับ ^_^”
ใคร...ใครน่ารัก หมายถึงแฟนคลับของนายใช่ไหม!
โรงอาหารอันหรูหรา
ในที่สุดนายบอสก็ได้ทานข้าวสักที แต่ต้องทำหน้าแหยะเมื่อจานอาหารเต็มไปด้วยสิ่งที่เรียกว่าเศษเหลือล้วนๆ ก็กับข้าวมันหมดนี่ แล้วเห็นว่าบางคนก็ทานไม่หมดเลยมาคลุกข้าวให้หมาเอ๊ยนายบาสกิน ส่วนฉันน่ะเหรอ โฮ้โฮ้! สปาเกตตี้ซอสมะเขือเทศสุดเลี่ยน ถึงจะเลี่ยนยังไงก็ดีกว่าจานข้าวคลุกเหมือนอาหารหมาของนายบอสแล้วกัน
“หิวหิ๊วหิว”
บ่นอะไรของนายวะเนี่ย คนกำลังทานอร่อยๆอยู่เลย
“ผมหิวอ่ะ”แล้วทำสายตาคิตตี้ปัญญาอ่อน
“ก็กินเซ่ เห็นบ่นเป็นร้อยชาติแล้วนะ”
“ผมม่ายอาวอ่ะ >_<”นึกว่าตัวเองเป็นเด็กสามขวบหรือยังไง น่ารำคาญ!
“เรื่องมากจริง มีอาหารตักใส่ปากก็ดีถมไปแล้ว”
“ข้าวคลุกให้หมาแบบนี้ เป็นรุ่นพี่จะทานไหมฮะ!!!”แล้วมันก็ย้อนมาถามฉันหน้าตาเฉย
...
“อ่ะๆ ก็ได้ จะให้ทานด้วยแล้วกัน”
“เย้ๆ รุ่นพี่ไอไลค์น่ารักที่ซู้ด”เฮ้อ~ยังทำหน้าน่ารักอีกต่างหาก -///- น่ารักให้ฉันตกหลุมรักหรือยังไงย่ะ ตกลงว่าฉันมาแก้แค้นน้องๆหรือมาตกหลุมน้องกันแน่ อุ๊บ! O#O
แล้ว หมอนั่นก็ใช้ส้อมม้วนเส้นสปาเกตตี้ใส่ปากอย่างเอร็ดอร่อย ในขณะฉันเอียงคอมองหมอนี่ทานอย่างมีความสุข เวลาอยู่ปกติก็น่ารักดีอยู่แฮะ เวลาทำไมพูดถึงได้กวนแบบนี้ก็ไม่รู้
“ฮั้นแน่!”พอนายบอสจับได้ว่าฉันแอบมองเขาก็ทำสุ้มเสียงเจ้าเล่ห์มาทันที “จ้องมองผมจนจะท้องได้แบบนี้ ตกหลุมรักผมใช่ม่ะ?”
“รู้ดีจังนะนาย เห็นไหมทานจนปากเลอะซะแล้ว”ฉันใช้นิ้วโป้ง ปาดตรงมุมปากของนายบอสเบาๆ คราบซอสสีแดงติดที่ปลายนิ้วอย่างชัดเจน แต่แล้วนายบอสก็จัดการเลียคราบน้ำซอสนั่นหน้าตาเฉยทำเอาหัวใจฉันหล่นหายไป ไหนไม่รู้
อ๋ายยย! นายทำบ้าอะไรย่ะ >///<
“ผมเสียดายของน่ะ”แถมขยิบตาให้อีก เฮ้อ~ทำแบบนี้กับสาวๆเหมือนกันไหมนะ ฉันชักตกหลุมรักรุ่นน้องคนนี้ซะแล้ว...
(ไม่มีล้อเล่นนะคะ!)
พอเริ่มคาบเที่ยงมันก็ไม่มีมาก นอกจากให้เหล่าน้องๆทั้งหลายออกมาเต้นโชว์ท่าอุบาวท์ที่หายากสิ่งใดในสามโลก นี้ ส่วนฉันน่ะเหรอ....นั่งมองความทุเรศต่อไป ขืนเล่นบทหินใส่พวกนั้นมากๆจะพาลไปฟ้องอาจารย์ฝ่ายปกครองเอา และหน้าที่นี้ตกอยู่ที่ฝนกับฟ้า แล้วฉันก็หลับบ้างตื่นมาว้ากแก้เซ็งบ้าง แต่ไอ้เด็กหน้าหล่อนายบาสกลับจ้องมองฉันเหมือนมีปัญหา
โอ้ว~มีปัญหาเหรอคะน้อง ท่าทางล้างห้องน้ำกับใส่ปุ๋ยจะไม่พอ ทำอะไรดีนะ
“น้องคนหล่อๆนั่นน่ะลุกขึ้นมาหน่อยสิคะ มองหน้าพี่แบบนี้ท่าทางอยากโชว์ใช่ไหม”ฉันชี้ไปที่นายบอสสุดกวน ก่อนคนอื่นๆจะลากนายบอสออกมา แหมคนหล่อใครจะไม่อยากจับตัวเป็นๆ ยกเว้นตายไปแล้ว!
“น้องบอสคนเดิมอีกแล้วนะคะ ^^”ฉันยิ้มหวาน
“ครับ”เขารับคำหน้าตาเฉย
“มองหน้าพี่แบบนี้อยากเต้นใช่ไหมเอ่ย”
ฉันนี่ก็กวนใช่เล่นนะ แต่สาวๆคนอื่นก็ท่าทางอยากเห็นนายเต้นพอดี๊พอดีเลย
“เปล่าฮะ ผมมองรุ่นพี่เพราะไม่กล้าเข้ามาใกล้พี่ไลค์ฮะ”
....
ในขณะที่คนอื่นงงกับมุขปัญญาอ่อนของนายบอส เขาก็เลยเฉลยซะให้ชัดเจน
“เพราะรุ่นพี่อยู่ไกลเกินที่ผมจะเอื้อมถึง!”
วิดวิ้ว!
ฉันจ้องมองไอ้โจกับพวกผู้ชายกำลังเป่านกหวีดอย่างเมามันอย่างเคืองๆจนร่างพรุน และพวกมันก็สงบปากสงบคำไปเรียบร้อยแล้ว ดีมาก! ^^+
“พูดแบบนี้อยากโดนรองเท้ากลบปากใช่ไหม?”
“โอ๊ะ~ ผมอยากจูบรุ่นพี่มากกว่า ให้ได้ไหมล่ะครับ!”
อะไรนะ! O_O
“เอาเลยๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ”ดูเหมือนพวกที่แค้นฉันตั้งแต่เช้าก็พร้อมใจกันส่งเสียงยุยงส่งเสริมหน้าตาเฉย เดี๋ยวแม่เอาตากแดดอีกรอบซะหรอก
“ไม่ได้มั้งครับ ก็รุ่นพี่ไม่กล้าหนิ”
นายก็ยุยงฉันอีกคนด้วยใช่ไหมนายบอส!!!!!!!!
“รุ่นพี่เอาเลย รุ่นพี่เอาเลย รุ่นพี่เอาเลย”
“คือ...”
“รุ่นพี่เอาเลย รุ่นพี่เอาเลย รุ่นพี่เอาเลย”
“ก็ได้ แต่ต้องผ่านภารกิจของพี่ซะก่อน!”ฉันตอบตกลงเพราะขืนปฏิเสธเดี๋ยวคนหาว่าป๊อด อืมม์! เอาภารกิจอะไรหว่า เอายากๆเลยดีกว่า ยังไงลูกคุณหนูอย่างนายบอสก็ทำไม่ได้อยู่แล้ว
“ได้ครับๆ”
“งั้นขึ้นชั้นหกแล้วกระโดดตึกลงมาบนพื้น ถ้าไม่ตายก็ค่อยมาว่ากันใหม่!”
“ใช้มีดฆ่าผมดีไหมครับ ^^+”
รู้แล้วน่า พูดเล่นเฉยๆเอง ไม่เห็นต้องเครียดเลย!
“งั้นให้นายปีนต้นมะพร้าวไปเก็บลูกมะพร้าวมาให้ฉัน ”
“ห๊ะ!!!!!”
“แค่เก็บลูกมะพร้าวเอง ขนาดลิงยังทำได้จริงไหมรุ่นน้องที่รัก ^^+”เป็นฝ่ายฉันที่ยิ้มกลับไปบ้าง ให้รู้เซ่ ว่าไผเป็นไผ
“ก็ได้ แล้วอย่าลืมที่รุ่นพี่พูดแล้วกัน!”
ดู เหมือนครึ่งหลังสุดท้ายจะดูไร้สาระมาก รุ่นพี่กับรุ่นน้องแต่ละคนไม่สนใจอะไรนอกจากชมภาพน่าสมเพชของน้องบอสของเรา ปีนต้นมะพร้าวที่สูงโคตร ก็สูงอ่ะ...แค่เนี้ย แต่อย่างว่าเกิดมาไม่ได้คลอดบนต้นมะพร้าวใครมันจะปีนได้ แถม ไอ้คนปีนก็ตั้งอกตั้งใจสุดๆ ตกลงว่ามันจะได้ไหมเนี่ย เลิกๆเหอะแล้วมาสุขสันต์รับกิจกรรมรับน้องสุดนรกกันดีกว่า มาดูหมาปีนต้นมะพร้าวเนี่ยนะ เฮ้อ~
“บอสสู้ๆ บอสสู้ตาย บอสไว้วาย สู้ตาย สู้ๆ”ยัยพวกบ้าผู้ชาย ก็ส่งเสียงเชียร์กันยกใหญ่ หมอนั่นหันมาโปรยรอยยิ้มแล้วชูนิ้วโป้งให้ จากนั้นพวกเธอก็กรี๊ดกร๊าดลั่นเหมือนพวกชะนีที่อยู่ตามป่าเขาลำเนาไพร
นักเรียนโรงเรียนเราหรือนี่!
“ไม่ไหวว่ะ บอกให้น้องพอเถอะ”รุ่นพี่ทุกคนต่างส่ายหัว เพราะสภาพไม่น่า...
“เฮ้ย! ดูถูกน้องเค้าไปมั้ง บางทีอาจทำได้ก็ได้”ท่าทางไอ้โจดูมั่นใจมากๆ “ขนาดทำความสะอาดห้องทุเรศยังสะอาดซะแวววับเลย”
“ก็ทำความสะอาดไม่ใช่ปีนขึ้นต้นไม้นี่จ๊ะไอ้โจ”ฉันตอกกลับ
“แรงว่ะ ถ้าน้องบอสของเราทำสำเร็จล่ะ”
“คิดจะเล่นพนันเรอะ! กี่บาทล่ะ?”
“ห้า...”
“ห้าร้อย!”
“เปล่า! ห้าบาท”
ถุย! ตกลงว่านี่เพื่อนฉันจริงเหรอ ไม่แมนว่ะ พนันแค่ห้าบาท ไปพนันกับเด็กเถอะ
“ไม่เอาหรอก...แค่ซื้อลูกอมก็หมดแล้ว”
“แต่ถึงไม่พนัน เธอก็ถูกน้องบอสจูบนี่หว่า”ท่าทางไอ้โจดูมีเลศนัยบางอย่าง “เฮ้ย! คิดอะไรดีๆออกแล้ว”
“จะทำอะไรน่ะ?”ฉันตะโกนถาม หลังจากไอ้โจมันกำลังเข้าไปหานายบอสสุดกวน
“ทำให้เธอถูกจูบไง ฮ่าฮ่า”ว่าแล้วไอ้โจก็กระซิบบางอย่างกับนายบอส แค่กระซิบจริงๆ! ไอ้โจก็ออกมาจากที่นั่นแล้วฮัมเพลงออกมา
“ท่าทางใครบางคนจะถูกจูบซะล่ะมั้ง”ไอ้โจเหล่ตามาทางฉัน
“ไม่มีทาง!!!”ฉันตอบอย่างมั่นใจ
แต่ผิดคาด!
รุ่นน้องที่รักของฉันท่าทางฮึดกว่าเดิมแถมหาอุปกรณ์ช่วย...อย่าง! ผ้า ขนาดยาว นายบอสใช้มันคล้องกับลำต้นของมะพร้าวเพื่อช่วยให้ไม่หล่นตุ้บเป็นศพข้างล่าง เหมือนพวกในทีวีทำ แต่ฉันคิดว่ายังไงไม่ได้ แต่สามารถปีนได้จริงๆแม้ว่าจะนิดหน่อยสำหรับคนเพิ่งฝึกหัด ใบหน้าของฉันลดลงเหลือไม่กี่มิลเมื่อนายบอสปีนขึ้นไปสูงในจุดระดับหนึ่งพอจะ เอื้อมลูกมะพร้าวได้
และ!
หมับ
ผัวะ!
ลูกมะพร้าวหล่นลงต่อหน้าพร้อมเสียงกรี๊ดดังลั่นชวนฆ่าทั้งกลุ่ม
“กรี๊ดๆๆ บอสของเราชนะแล้ว เย้ๆ”
พวกหล่อนจะกรี๊ดไรย่ะ อยากให้บอสของเราไปจูบปากกับยัยป้าแก่ๆแถวนี้หรือยังไง
“รุ่นพี่ฮะ! ผมชนะแล้ว”นายบอสที่เพิ่งลงจากต้นมะพร้าวเก็บลูกมะพร้าวมาให้ฉันกับมือ
เออ! เห็นแล้ว ไม่ได้ตาบอด
“ก็ๆ...แล้วไงเล่า”
“สัญญาไงฮะ!”
สัญญา หมายถึงจูบเรอะ จูบแรกของช้านนนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!!!!!!
“จูบ! จูบ! จูบ! จูบ! จูบ! จูบ! จูบ! จูบ! จูบ! จูบ! จูบ! จูบ! จูบ!”
ทุกคนต่างส่งเสียงยุยงต่อไปอย่างเมามัน อ๊ากกก! ไอ้โจแกพูดอะไรกับไอ้หน้าอ่อนนี่วะ
“ไม่...ไม่มีทาง”
“อ่า จูบแรกของพี่คือผม ดีใจจัง~”
จูบแรกเหรอ หมายความว่า....ไอ้โจ บอกหมอนั่นว่าถ้าชนะจะได้จูบแรกในชีวิตของฉัน ใครก็ได้! เอามันไปประหารหัวสุนัขที ไอ้เพื่อนเลว!!!!!!
“ไม่...”ฉันส่ายหน้าพร้อมกับถอยหลัง เมื่อนายบอสก้าวเข้ามาใกล้เรื่อยๆ จนฉันหมดหนทางเพราะไอ้โจมันขวางฉันเอาไว้
“ฮ่าฮ่า จงทำตามที่สัญญาซะ นังมารร้าย!”
พรึ่บ!
ไอ้ โจผลักฉันให้กับไอ้หน้าอ่อน ก่อนนายบอสจะรับฉันไว้แล้วใบหน้าของเขาก็ใกล้เข้ามาเรื่อยๆพร้อมกับริมฝีปาก น่าจับกดสัมผัสริมฝีปากของฉันเสียแล้ว
ไม่จริง!
...
จูบแรกของช้านนนนนนนนนนนนนนนนนนน
วันต่อมา!
ปราศจากรุ่นพี่ไอไลค์
รุ่นน้องต่างส่งเสียงเฮ!!!!!!
ส่วนฉันนอนตายซากบนเตียงอยู่นั่นแหละ กำลังอืดแล้วด้วย รีบๆมาดูตัวประหลาดเร็วๆนะ ค่าดูตั๋วห้าบาท
“เป็นอะไร ตายซากมากี่วันแล้วนั้น”ยูเอส น้องคนสุดท้ายสุดเย็นชาของบ้านเปรยเบาๆ หลังจากเห็นฉันลงจากห้องได้เพื่อมารับประทานอาหารแล้วก็กลับไปอืดต่อ
“เจ็ดวัน ใกล้จะเผาแล้ว!”
“ทำไมไม่รอเน่ากว่านี้ล่ะ”เธอแค่หยิบแก้วนมโกโก้ขึ้นข้างบน “ไปนะ ชักมีกลิ่นตุๆแถวนี้แล้ว”
ประชดโว้ย! ใครไม่รู้ก็บ้าแล้ว
“พี่~”ยัยเลิฟลี่น้องคนกลาง ชอบสีชมพูเป็นชีวิตจิตใจ เออ...ยังดี ที่ยัยเลิฟลี่เรียกฉันว่าพี่ “ไปทำอะไรมา!”
“ไม่รู้อ่ะ”
“เฮ้อ เพี้ยน เต็มบาทป่ะ?”
“เกินมาสลึงนึง”
!!!
“ฉันมีเรื่องที่เจอแบบจู่โจมมา....”
“แบบ...”ยังมาถามต่ออีก แบบไหนที่เธอรักมั้ง อย่าให้ร้องนะ จำเนื้อเพลงไม่ได้
“ตั้งสติไม่ทัน!”
“น่าสงสารจังนะคะพี่~”
“ลืมมันไปซะ!”ยูเอส น้องคนสุดท้องโผล่มาอีกครั้ง “แล้วก็เริ่มต้นใหม่!”
“ลืมเหรอ? แต่มันยากนี่”
“ถึงจะยากก็ต้องลืม ขี้เกียจเผาหลายรอบ ตายรอบเดียวก็พอแล้ว!”
ตกลงว่าน้องผู้เย็นชานี่หวังดีหรือมีจุดประสงค์ร้าย!
“นั่นสิคะ ลืมมันไปก็จบ เลิฟลี่ว่ามันอาจดีกว่าเราต้องมาจมกับความทุกข์แบบนี้ หรือไม่ก็เผชิญหน้ามันซะ”
“แก้...ปัญหา ลืมเรื่องที่ทุกข์ เผชิญกับมัน แล้ว...แก้ปัญหา”ยูเอสพูดได้เป็นวิชาการมาก “ที่สำคัญ...หลบหนีเท่ากับตาย!!!”
“แล้วมันก็ไม่สมกับเป็นพี่ด้วย!”เลิฟลี่ช่วยเสริมอีกคน ฉันรู้สึกว่าตัวเองค่อยสบายใจขึ้นหน่อยๆแล้ว
เฮ้อ! ทำไมฉันต้องกลัวนายบอสนั่นด้วย เสียจูบก็เสียไปเซ่~เพราะฉันจะเอาคืนไอ้โจแทน ไอ้เพื่อนเลวนี่ พรุ่งนี้อย่าหวังว่าจะรอดตายได้นะ
“ขอบใจพวกเธอมากที่ทำให้ฉันคิดได้”
“ก็พี่มันโง่นี่!”(ยูเอส)
ฮึ่ม! ฆ่ามันก่อนซะดีไหมน้องร้ากกกกกกกกที่สุด
รุ่งเช้า
“โธ่เว้ย! ทำไมฉันต้องมาแบกเอกสารพวกนี้ด้วยนะ”ฉันบ่นอุบกับเอกสารกองโตที่อาจารย์ให้แบก คิดว่าหนูถึกนักเหรอ คงใช่มั้งนะ! เฮ้ย! ฉัน เป็นหญิงสาวที่น่าปกป้องต่างหาก(ตรงไหนมิทราบ-นักเขียน) แต่นักเรียนหลายคนมองฉันด้วยสายตาประหลาด ประมาณว่าแกยังหน้าด้านกลับมาด้วยเหรอ แน่นอน! หน้าด้าน หน้าด้านเพื่อมาจัดการไอ้โจน่ะสิ
ตอนนี้นอนที่ห้องพยาบาลล่ะมั้ง
“ให้ผมช่วยไหมครับ!”น้ำเสียงคุ้นเคยทำให้ฉันเงยหน้ามอง โอ้ว~นายบอส น้อง ม.4 ของเรานี่เอง ฉันชังหน้ามันชะมัด แต่รู้สึกชอบรอยยิ้มนั่นยังไงไม่รู้!
“ช่วยอะไร ฉันถือเองได้!”
“นานะ....”แววตาวิบวับขอร้องฉันอย่างสุภาพ “ผมแค่อยากไถ่โทษที่จูบรุ่นพี่ไปเท่านั้น”
“เฮ้อ~ รู้ว่ามันผิดแล้วทำทำไม?”ฉันถามกลับ แต่แววตาไอ้นี่มีแววชะรอยมีเลศนัยบางอย่างแฮะ
“ก็...รัก”
“หะ!!!!O_O”ฉันหันขวับไปมอง
“ก็รุ่นพี่น่ารักนี่ ผมอดใจจูบนิดหน่อยเองนะ -///-”เออ แล้วทำไมเอ็งต้องเขินด้วยวะ
“ช่างเถอะ ไหนๆมาแล้วแบกครึ่งหนึ่งของฉันแล้วกัน แล้วตามมา เข้าใจไหม?”
“คร้าบๆ”นายบอสขานรับได้น่ารักน่าชังจริงๆ
เอ๋...
....
ทำไมช่วงนี้ชมนายบอสบ่อยๆฟระ ไม่เข้าใจ?
หรือเพราะ
....
ว่า
....
รัก.............
ฉันเผลอมองรุ่นน้องสุดกวนอย่างไม่เข้าใจตัวเองและหมอนั่น ช่างเถอะ! จะชอบหรือไม่ชอบค่อยไปคิดอีตอนจะจบแล้วกัน แค่รู้ว่าหมอนี่มันทำตัวน่ารักและให้คนหลงรักเกินเหตุก็พอแล้ว!
ทุกคนคิดแบบเดียวกับฉันใช่ไหมคะ >_<
จบ
---------------------
เอ่อ...รั่ว อย่างไม่ต้องสงสัย ก๊ากๆๆ สมองเกิดอาการคิดหนักจนเป็นบ้า แต่ว่าเรื่องนี้เป็นเชตเรื่องสั้น แต่เอาตัวละครมันแยกมาแต่งซะเลย ฮ่าฮ่า เรื่องนี้ทำสถิติหนึ่งคืนจบด้วยนิ้วที่โคตรเจ็บเพราะใช้งานหนัก แต่แต่งมาเหมือนไม่ใช่สำนวนตัวเองยังไงไม่รู้ เพราะเรื่องหนึ่งที่เคยแต่งแต่ดองไว้โคตรไม่ใช่ตัวเอง มันเหมือนผู้ชายบ้าแฟนตาซีมาแต่งมากกว่า ในเรื่องมีแต่คำหยาบทื่อๆทั้งนั้น ขนานคนอ่านประจำตัวยังบอกว่านี่แกแต่งรึ! เออ รู้เรอะ ก็แต่งแบบนี้มันผิดตรงไหนเหรอ แต่เรื่องสนุกดีไม่แต่งต่อ ขี้เกียจสุดๆ
เรื่อง สั้นนี้อาจจะเห็นว่าเรื่องถัดไปจะเป็นใครบ้าง อย่างน้อยน้องสาวทั้งสองของไอไลค์คือเลิฟลี่กับยูเอส ชื่อทั้งสามคนนี้ใครอาจมองว่าแปลกอ่ะนะสำหรับคนที่ไม่รู้จริงๆ แต่สำหรับคนที่รู้ก็ขอโทษด้วย เราแค่ลองเอาคำแรกของชื่อเล่นมาต่อกันดิ
ไอ
เลิฟ
ยู
นั่นแหละ! ชื่อของเชตนี้ ไอเลิฟยู ไม่รู้จะซับซ้อนให้งงทำไม สรุปว่าติดตามแล้วกันนะ
ความคิดเห็น