ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ตำนานและคำสาป
เมย์รดาหรือเมย์เด็กสาววัยสิบแปดปีที่เริ่มเดินบนเส้นทางนักเขียน เมย์รดามีความฝันที่อยากเก็บเงินเยอะๆและสร้างบ้าน
ให้กับแม่และครอบครัวแต่วันนี้แม่ของเธอได้เสียชีวิตลงแล้ว เมย์รดาจึงคิดอยากเก็บเงินเพื่อบริจาคแทน
"นี่เมย์แกรู้จักตำนานแดร็กคิวล่าไหม"ปรางเพื่อนสนิทของเมย์เดินมานั้งลงพร้อมกับหนังสือสยองขวัญ
"รู้จักซิทำไหมเหรอ"เมย์รดาตอบไปอย่างส่งๆทั้งที่ยังตั้งหน้าตั้งตาอ่านนิยายอยู่
"นี้ยัยเมย์แกสนใจฉันหน่อยซิยะ"
"อะไรอีกคนกำลังฟินยุ่งจริงแกเนี่ย"เมย์รดาปิดหนังสือนิยายก่อนจะหันมองเพื่อนอย่างเซงๆ
"แสดงว่าแกยังไม่รู้เรื่องการประมูลขายปราสาทแดร็กคิวล่าที่ซิวเวเนียล่ะซิ"ปรางใช้ปลายดินสอจิ้มที่แก้มอย่างตื้นเต้น
"รัฐบาลเขาไม่อณุมัติไม่ใช่เหรอ"เมย์รดาโยนปากกาใส่ปรางอย่างไม่เบามือ
"รอบนั้นมันเก่าแล้วแต่รอบนี้ใหม่มาแรงชัวย์"ปรางยิ้มร่าพร้อมชูสองนิ้วให้เพื่อน
"เออ น่ารำคาญอ่านนิยายต่อดีกว่า"เมย์รดาเปิดหนังสือนิยายออกก่อนจะก้มหน้าอ่านอย่างจิงจัง
"งั้นฉันไปกินข้าวก่อนนะ"ปรางบอกลาเพื่อนก่อนจะเดินออกไปจากห้องสมุด
เมย์รดาปิดหนังสือนิยายลงก่อนจะเดินออกจากห้องสมุดเมื่อเย็นมากแล้ว เมย์รดาลองโทรศัพท์ติดต่อหาผู้เป็นอาที่ทำงาน
อยู่ซิวเวเนียเพื่อสอบถามข้อมูลอันเป็นจริิง โดยได้ข้อมูลว่ามีการประมูลจริงและอาของเธอก็คือผู้ประมูลได้โดยที่อาของ
เธออณุญาติให้เธอเดินทางเข้าไปสำรวจที่นั้นได้แต่ห้ามแตะต้องของด้านในนั้นเด็ดขาด
บ้านเช่า...
"จริงเหรอยัยเมย์"ปรางตะโกนผ่านสายโทรศัพท์อย่างตื่นเต้น
"แก้วหูเกือบแตก"เมย์รดาดึงโทรศัพท์ออกจากหูก่อนจะตอบเพื่อนสาว
"แกจะไปวันไหน"
"คืนนี้ตอนสามทุ่มน่ัะ"
"โอเคงั้นแค่นี้นะเดี่ยวสามทุ่มเจอกัน"
ตุ๊ด~
หลังจากวางสายเมย์รดาก็เริ่มลงมือเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทางและไม่ลืมหยิบนิยายเล่มโปรดไปด้วย เมย์รดาแงนหน้า
มองนาฬิกาก่อนจะถือกระเป๋าลงไปด้านล่าง เวลาสามทุ่มตรงเมย์รดาที่เดินทางมาถึงก่อนก็พยายามฆ่าเวลาด้วยการอ่าน
นิยายเล่มโปรด
"ยัยเมย์"
"ปรางผลสอบฉันน่ะแกเอาให้ด้วยนะ"
"เออ ดีนะมาทัน"
"ฉันต้องขึ้นเครื่องแล้วไว้อีกอาทิตย์เจอกัน"
"บายแล้วเจอกันนะ"
-------------------------------
ซิวเวเนีย สนามบิน
"ยินดีต้อนรับจ๊ะหลานรัก"อามาเรียอาสาวสวมกอดหลานรักด้วยความคิดถึง
"หนูก็คิดถึงอาเหมือนกันค่ะ"
"เอากระเป๋าให้คนของอาถือดีกว่านะอาว่า"
"ขอบคุณค่ะ"
----------------------------------
ปราสาทแดร็กคิวล่า อีกภพ
"ถ้าปราสาทถูกขายแบบนี้เรื่องการหาเลือดก็ต้องลำบากมากแน่ๆ"เจมส์คนสนิทของเคาท์แดร็กคิวล่าวางแก้วเลือดลง
"อือ ทางฉันเองก็ลำบากเหมือนกัน"เจสราชาแห่งหมาป่าก็ขอเสนอความเห็นบ้าง
"เจสแกมาทำไม"
"โถ ท่านเคาท์ทำไมถึงขับไล่หมาป่าตัวน้อยอย่างผมล่ะครับ"เจสลูบคางของเคาท์แดร็กคิวล่่าเบาๆ
"ใสหัวกลับไปซะเจสฉันจัดการเองได้"แดร็กคิวล่าส่งแก้วคืนให้ลูกน้อง
"แน่ใจนะ"
"แน่"
"ท่านเคาท์พระจันทร์ใกล้เต็มดวงแล้วครับ"เจมส์วิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อนและตื่นเต้น
"เตรียมอาหารด้วยพรุ่งนี้จะมีแขกมา"
"ครับ"
ยามราตรีกาลดับพระจันทร์เคลื่อนผ่านเวลานั้นเจ้าจึงจะหลุดพ้นคำสาปด้วยความช่วยเหลือของเด็กสาว เจ้าสาวใน
อนาคตของเจ้าจงใช้ความอดทนรอวันเวลานั้นให้ได้
"อีกไม่นานการอดทนจะสิ้นสุดลง"
ให้กับแม่และครอบครัวแต่วันนี้แม่ของเธอได้เสียชีวิตลงแล้ว เมย์รดาจึงคิดอยากเก็บเงินเพื่อบริจาคแทน
"นี่เมย์แกรู้จักตำนานแดร็กคิวล่าไหม"ปรางเพื่อนสนิทของเมย์เดินมานั้งลงพร้อมกับหนังสือสยองขวัญ
"รู้จักซิทำไหมเหรอ"เมย์รดาตอบไปอย่างส่งๆทั้งที่ยังตั้งหน้าตั้งตาอ่านนิยายอยู่
"นี้ยัยเมย์แกสนใจฉันหน่อยซิยะ"
"อะไรอีกคนกำลังฟินยุ่งจริงแกเนี่ย"เมย์รดาปิดหนังสือนิยายก่อนจะหันมองเพื่อนอย่างเซงๆ
"แสดงว่าแกยังไม่รู้เรื่องการประมูลขายปราสาทแดร็กคิวล่าที่ซิวเวเนียล่ะซิ"ปรางใช้ปลายดินสอจิ้มที่แก้มอย่างตื้นเต้น
"รัฐบาลเขาไม่อณุมัติไม่ใช่เหรอ"เมย์รดาโยนปากกาใส่ปรางอย่างไม่เบามือ
"รอบนั้นมันเก่าแล้วแต่รอบนี้ใหม่มาแรงชัวย์"ปรางยิ้มร่าพร้อมชูสองนิ้วให้เพื่อน
"เออ น่ารำคาญอ่านนิยายต่อดีกว่า"เมย์รดาเปิดหนังสือนิยายออกก่อนจะก้มหน้าอ่านอย่างจิงจัง
"งั้นฉันไปกินข้าวก่อนนะ"ปรางบอกลาเพื่อนก่อนจะเดินออกไปจากห้องสมุด
เมย์รดาปิดหนังสือนิยายลงก่อนจะเดินออกจากห้องสมุดเมื่อเย็นมากแล้ว เมย์รดาลองโทรศัพท์ติดต่อหาผู้เป็นอาที่ทำงาน
อยู่ซิวเวเนียเพื่อสอบถามข้อมูลอันเป็นจริิง โดยได้ข้อมูลว่ามีการประมูลจริงและอาของเธอก็คือผู้ประมูลได้โดยที่อาของ
เธออณุญาติให้เธอเดินทางเข้าไปสำรวจที่นั้นได้แต่ห้ามแตะต้องของด้านในนั้นเด็ดขาด
บ้านเช่า...
"จริงเหรอยัยเมย์"ปรางตะโกนผ่านสายโทรศัพท์อย่างตื่นเต้น
"แก้วหูเกือบแตก"เมย์รดาดึงโทรศัพท์ออกจากหูก่อนจะตอบเพื่อนสาว
"แกจะไปวันไหน"
"คืนนี้ตอนสามทุ่มน่ัะ"
"โอเคงั้นแค่นี้นะเดี่ยวสามทุ่มเจอกัน"
ตุ๊ด~
หลังจากวางสายเมย์รดาก็เริ่มลงมือเก็บเสื้อผ้าใส่กระเป๋าเดินทางและไม่ลืมหยิบนิยายเล่มโปรดไปด้วย เมย์รดาแงนหน้า
มองนาฬิกาก่อนจะถือกระเป๋าลงไปด้านล่าง เวลาสามทุ่มตรงเมย์รดาที่เดินทางมาถึงก่อนก็พยายามฆ่าเวลาด้วยการอ่าน
นิยายเล่มโปรด
"ยัยเมย์"
"ปรางผลสอบฉันน่ะแกเอาให้ด้วยนะ"
"เออ ดีนะมาทัน"
"ฉันต้องขึ้นเครื่องแล้วไว้อีกอาทิตย์เจอกัน"
"บายแล้วเจอกันนะ"
-------------------------------
ซิวเวเนีย สนามบิน
"ยินดีต้อนรับจ๊ะหลานรัก"อามาเรียอาสาวสวมกอดหลานรักด้วยความคิดถึง
"หนูก็คิดถึงอาเหมือนกันค่ะ"
"เอากระเป๋าให้คนของอาถือดีกว่านะอาว่า"
"ขอบคุณค่ะ"
----------------------------------
ปราสาทแดร็กคิวล่า อีกภพ
"ถ้าปราสาทถูกขายแบบนี้เรื่องการหาเลือดก็ต้องลำบากมากแน่ๆ"เจมส์คนสนิทของเคาท์แดร็กคิวล่าวางแก้วเลือดลง
"อือ ทางฉันเองก็ลำบากเหมือนกัน"เจสราชาแห่งหมาป่าก็ขอเสนอความเห็นบ้าง
"เจสแกมาทำไม"
"โถ ท่านเคาท์ทำไมถึงขับไล่หมาป่าตัวน้อยอย่างผมล่ะครับ"เจสลูบคางของเคาท์แดร็กคิวล่่าเบาๆ
"ใสหัวกลับไปซะเจสฉันจัดการเองได้"แดร็กคิวล่าส่งแก้วคืนให้ลูกน้อง
"แน่ใจนะ"
"แน่"
"ท่านเคาท์พระจันทร์ใกล้เต็มดวงแล้วครับ"เจมส์วิ่งเข้ามาอย่างรีบร้อนและตื่นเต้น
"เตรียมอาหารด้วยพรุ่งนี้จะมีแขกมา"
"ครับ"
ยามราตรีกาลดับพระจันทร์เคลื่อนผ่านเวลานั้นเจ้าจึงจะหลุดพ้นคำสาปด้วยความช่วยเหลือของเด็กสาว เจ้าสาวใน
อนาคตของเจ้าจงใช้ความอดทนรอวันเวลานั้นให้ได้
"อีกไม่นานการอดทนจะสิ้นสุดลง"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น