คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ปีหนึ่ง (3)
ล้อรถเ๋สี่ประูนาำลัีอแอนหยุสนิท ลานอรถั้นใ้ินบริเว้าลิฟท์อห้าสรรพสิน้าลาใเมือ แอนเปิประูรถให้มายและทัู้่็พาันึ้นลิฟท์ไปที่โรภาพยน์
"อืม...เราูเรื่ออะไรันีล่ะ" แอนวาสายมอรอบหนัที่ายวันนี้
"มายว่าเรื่อ..." "แอน!!"เสียหิสาวเรียแอนาทา้านหลัน้ำเสียอเธอมีแวววามประหลาใเล็น้อย มายและแอนหันมอามเสียเรียนั้น
"ฟา" แอนทัทายหิสาว้วยเสียเรียบ สีหน้าอเธอูไม่่อยีใที่ไ้เอฟาสัเท่าไร ฟาเป็นหิสาวหน้าาสะสวย รูปร่าผอมบา ผมยาวประมาบ่าเป็นประายเหมือนผ่านารบำรุมาเป็นอย่าี ผิวที่าวสนิททำให้เธอูเ่นเป็นอย่ามา มายิเอาว่า ถ้าแอนับฟาเิน้วยันะมีนเหลียวหลัมอันทั้ห้าแน่ๆ
"ไม่ไ้เอันั้นาน มาับใรเหรอ"ฟายิ้มหวานพลาแทรัวอเธอเ้าไประหว่าแอนับมาย มายเไป้าน้าเล็น้อย ส่วนแอนอนนี้โนวแนไว้ับแนอฟาทำอย่าับว่าทั้สอเป็นแฟนัน็ไม่ปาน แอนทำท่าัืนแ่แนที่วอยู่อฟาแน่นยิ่ว่าาวอี
"หวัี ันฟานะ เธอื่ออะไรเหรอ เป็นเพื่อนอแอนเหรอ"ฟาเอ่ยทัมาย เธอทำท่าเหมือนนที่มาับแอนอนแรือเธอไม่ใ่มายอย่านั้น มายไ้แ่พยัหน้าเพื่อยืนยันานะที่ฟาหยิบยื่นให้โยที่มายเอ็ไม่ไ้เ็มในั
"มาย ื่อมาย"มายล่าวสั้น แ่ฟาไม่ไ้สนใเธอมานั อนนี้เธอสนแ่ับัวแอนให้ล็อแน่นอยู่ับเธอเท่านั้น
"ปล่อยไ้แล้ว" แอนสะบัแนอฟาออาัวเธออย่าแรนฟาเถลาไปเือบะล้ม ฟามีสีหน้าไม่พอใอย่ามาหน้าสวยๆเมื่อเริ่มมีริ้วรอยวามโรธผุึ้นมา เธอระาแนอแอนมาับไว้แน่น่อนที่ะลาแอนออไปให้ห่าามายพอที่ะไม่ให้มายไ้ยินเรื่อที่พวเธอะุยัน
"โอ้ย! ฟาเธอ้อารอะไรเนี่ย" แอนสบัมือเล็ๆนั้นอออย่าแรทุรั้ที่แอนทำอย่านั้นฟาะเถลาไปเล็น้อยเนื่อาแอนแรเยอะว่าเธอมาและเธอ็ัวเล็พอๆับมายส่วนแอนนั้นสูมาว่าเธอเยอะทีเียว
"แอนลับมาบับันเถอะนะ"ฟาทำหน้าใหู้หน้าสสารผิาเมื่อี้ลิบลับ
"พูอะไรอเธอน่ะ ฟา" แอนทำเสียุนบ่บอถึวามไม่พอใเอามาๆ
"็อนนี้ันไม่มีใรนี่ นะ แอน"ฟายัทำเสียน่าสสารไม่เลิ
"ันมีแฟนแล้วนะฟา ลับไปบเธอไม่ไ้แล้ว"แอนอบ ท่าทีและสายาอฟาบ่บอวามไม่พอใทันที
"ิีแล้วเหรอ แอน ที่อบมาน่ะ ถ้าุลุรู้ว่าแอนมีแฟนที่มหาลัยล่ะ็..."ฟาำลัพูถึบุลที่สามที่ไม่ไ้มีัวนอยู่รนี้ แ่นๆนี้ทำให้สีหน้าอแอนเปลี่ยนไป ฟามีท่าทีว่าเธอถือไพ่เหนือว่า
"เาเป็นพ่อนะฟา ไม่ใ่เ้าีวิอัน!" แอนอบ้วยน้ำเสียทีู่เรี้ยวราึ้น
"็ใ่นะ แ่ันเาว่าเธอไม่อยาโนย้ายมหาลัย และ็ไม่อยาให้ผู้หินนั้นเือร้อน" ฟาพูสายาเธอเหล่ไปทามายที่นั่อยอยู่ไลๆเล็น้อยที่ะวัสายาอเธอลับมา้อหน้าอแอน แอนถอนหายใแรเพื่อผ่อนลายอารม์โรธที่ปะทุในอเธออนนี้ ่อนะพู้วยน้ำเสียที่สะให้มันูเรียบๆ ทั้ๆที่มือ้าหนึ่ำหมัไว้แน่น
"ั้นเธอะเอายัไ" แอนเมินหน้าไปทาอื่นหลัาบประโยนี้ ฟาไ้ฟัำอบ วาร้ายาเมื่อี้ายแววใสื่อึ้นทันที
"ไม่มีอะไรมาหรอ แ่ไปไหนมาไหนับันามที่ัน้อาร็พอ แล้ว็้อบอับเพื่อนๆอันว่า แอนเป็น แฟน" ฟาเน้นเสียำสุท้ายให้มันัถ้อยัำยิ่ึ้น ริมฝีปาอแอนทำท่าะยับปิเสธแ่ฟาิพูึ้นมา่อน
"อย่าปิเสธเลยนะแอน ไมุ่้มหรอ เธอไม่อยาให้ผู้หินนั้น....โนวีนั้แ่อนนี้แน่ๆ"ฟาล่าว้วยท่าทาสบายๆพลามอไปที่มาย ่อนที่ะ้าวเ้าไปไล้ัวแอนและว้าแนนั้นมาว
"เราไปบอมายันเถอะว่าวันนี้ แอนะูหนัับฟา ให้มายลับไป่อน"ฟาพูเิบัับและลาแอนไปหามาย แอนมีทีท่าปิเสธเล็น้อย แ่พอสายาอฟาเพ่มาที่แอน ำพูที่ะปิเสธเหมือนะหล่นหายไปในลำอ
"มาย"แอนยิ้มเื่อนๆพลาเอามือับบ่าอมาย สีหน้าอแอนบ่บอว่าเธอลำบาใับเรื่อที่ะพูมาๆ
"วันนี้มายลับไป่อนไ้ไหม" แอนล่าวใบหน้ายัมีแววลำบาใเืออยู่และแอน็แอบหวัในใลึว่า มายะเ้าใในวามลำบานี้อเธอ มายไม่อบอะไรแอนสัำเธอแสแ่สีหน้าท่าทาที่ไม่เ้าใอะไรเลย ับแววาทีู่หมอลไป วี่แวววามรู้สึีๆ่อนหน้าาหายไปหมแล้ว มายมอแนอฟาที่วอยู่ับแอน่อนที่เธอะหันหลัแล้วเินาแอนับฟาไปโยไม่หันลับมาอี สายาราวับนหมหวัอแอน มอมายเินาไปอย่านั้น อนนี้แอนทำไ้แ่เพียมอ้านหลัอมายที่่อยๆหายไปาสายาเท่านั้น
"ไปันเถอะแอน"ฟาทำเสียอ่อนเสียหวาน สายาแ็ร้าวอแอนที่เือ้วยวามโรธอแอนประสานเ้าับาอฟา ฟา้อมอสายานั้น้วยท่าทานิ่ๆเ่นัน ไม่ี่วินาที่อมาแอน็เมินหน้าหนีนรหน้า สอมือำหมัแน่นเธอิในใว่าอนนี้อยาะฟาหมันี้ลไปที่เสาสั้นแถวนี้เหลือเิน ฟาพาแอน้าวเินไปที่เาร์เอร์ื้อั๋วภาพยน์ท่าทาอฟาูมีวามสุผิับแอนที่มีท่าทาเหมือนหุ่นยน์บัับที่ฟาะบัับไปไหน็ไ้ อย่าเียวที่ฟาบัับไม่ไ้ือรอยยิ้มที่ะผุึ้นบนใบหน้าที่ไม่บ่บอถึอารม์ใอแอน ึ่อนนี้แอนเอ็ิว่าเธอลืมวิธีารยิ้มไปแล้ว
มายเินใลอยไปามทาเินในห้าสรรพสิน้าแบบนไม่มีุมุ่หมายสมอสั่ารให้เธอเินไปเรื่อยๆ มายพยายามบัับัวเอไม่ให้ิเรื่ออแอน แ่เธอ็ทำมันไม่สำเร็สัที ลอทามานี้เธอิถึแ่เรื่อที่เอเมื่อไม่ี่นาทีมานี้เท่านั้น และทุรั้ที่ิ็ะทำให้รู้สึเ็บแปล็บๆที่หน้าอ น้ำามันพาละไหลทุที พอมารู้สึัวอีทีมาย็มาถึหอพัแล้ว
เป็นเวลาสี่ทุ่มแล้ว มายหันหน้ามอนาฬิาแทบะทุๆั่วโมั้แ่เธอลับมาถึหอพั มายหันมอที่ประูสลับับนาฬิาไปมา
แร๊! เสียเปิประูัึ้น แอน้าวเ้ามายืนในห้อ มายสะุ้โหย เธอรีบล้มัวลนอนและหลับาปี๋ทำให้เหมือนว่าเธอหลับอยู่่อนแล้ว
"มาย หลับแล้วเหรอ"แอนเรียพลามอูหิสาวที่สวมุนอนสีมพูนอนหลับาแน่น มายสะุ้ึ้นอีรั้เมื่อมือเย็นๆอแอนสัมผัสบนผิวหน้าอเธอแ่วายัปิแน่นอยู่อย่านั้น
"มายฟันะ แอนมีเหุผลนะเรื่อวันนี้ เพียแ่ยับอมายไม่ไ้ แ่สัานะว่าแอนะบอ"แอนพูพลาเอามือลูบหัวมายเบาๆ มายมีท่าทีผ่อนลายล วาที่ปิแน่น่อยผ่อนให้สบายึ้น
"มาย ะไม่พูอะไรับแอนหน่อยเหรอ"เ้าอเสียพู้วยเสียอ่อยหวัให้นที่ฟัอยู่เห็นใ แ่็ยัปราศาารอบโ้ใๆาร่าเล็ๆที่นอนหลับาพริ้มราวับเธอนิทราอยู่ริ แอนพินิใบหน้านั้น่อนที่ะ้มลหอมแ้มนิ่มๆอมายและล้มัวลนอน้าเธอพลาผล็อยหลับไปมารู้ัวอีทีนึ็เ้าเสียแล้ว
"ื่นแล้วเหรอ"แอนล่าวทัทายสาวน้อยในอ้อมอ มาย่อยๆลืมาึ้น้า้วยวามัวเียสายาปะทะเ้าับับวาอีู่ที่มอเธออยูู่เหมือนว่ามาย้อใ้เวลารู่นึว่าะรู้ัวว่าเธอนอนอยู่บนแนอแอน
"อุ้ยๆ ะรีบไปไหนเล่า"แอนพู้วยเสียหยอล้อเมื่อมายพยามที่ะผละัวอเธอออาอ้อมแนอแอน แ่ยิ่เธอิ้นเท่าไหร่แอน็ยิ่อเธอแน่นึ้นเท่านั้น
"วันนี้มีเรียนอน สิบโมนะแอน มายะไปอาบน้ำ"มายบอในน้ำเสียเือ้วยอารม์อนน้อยๆ
"เรียนเรินอะไรัน ไม่ให้ไปหรอ วันนี้แอนะพามายไปเที่ยว"มายทำสีหน้านับำพูอแอน
"ไม่ไปหรอ เี๋ยวโนทิ้ให้ลับบ้านนเียวอี"ทันทีที่ประโยนี้บล บรรยาาศภายในห้อเียบสนิท มายหลุออมาาอ้อมแนอแอนแล้วอนนี้เธอนั่อยู่ปลายเีย ่าน่าหันหน้าไปนละทา
"อโทษนะ ไ้ไหม"เสียอแอนทำลายวามเียบ สีหน้าอเธอบ่บอวามรู้สึผิ วานั้นายแวววามเ็บลึๆในใอแอน มายหันมอหน้าอแอน้วยท่าทาเหมือนิอะไรในใ เธออยาถามเรื่อเมื่อวานให้ระ่า แ่เวลาที่มอวาหม่นอนร้ามแล้วำถามนั้นลับหายไปาวามิอเธอ
"็ไ้ แ่้อไม่ทำแล้วนะ" แอนมีสีหน้าีึ้นอย่าเห็นไ้ั เธอยิ้มว้าๆนแทบเห็นไรฟันทุี่ใน่อปาพลาเยิบัวเ้าไปโอบร่าหิสาวที่ำลัยิ้มน้อยๆเอาไว้อย่าื่นใ
----------------------------------------------------------------------------------------
แอนพามายไปเินื้อเสื้อผ้าแถวประูน้ำ วันนี้เธอทัู้่พาันโเรียน หิสาวสอนเินูมือันละันเินูเสื้อผ้าร้านนู้นทีร้านนี้อย่ารื่นรม์ แอนื้อเสื้อผ้า แอนแทบะื้อเสื้อผ้าทุัวัวที่มายบอว่าอยาไ้ให้ ไม่ว่าะเป็นเสื้อยื เสื้อล้าม เสื้อผูอรวมถึลาแยีนส์ละระโปรอีอย่าละัว ส่วนมาย็เลือุใส่ไปานลาืนให้แอนุนึ ึ่แอนมอว่าสีมพูมัน่อน้าะหวานเินไปเหมาะับมายมาว่า มายึว้าุบนราวแวนึ้นมาอีหนึุ่ ุนี้แอนูะอบว่าุเมื่อี้เพราะมันเป็นสีาวเธอึลเอาุนี้หละ และื้อุแสีมพูให้มายอีหนึ่ัว
"หิวยัล่ะ แม่ัวี"แอนเอ่ยถามพลาลูบลำที่ท้ออเธอไปมา มายส่ายหน้าเธอยัูสนุับาร ้อปอยู่
"แอนหิวะแย่"แอนล่าวเสียอ้อนๆ มาย้มลอนาฬิาที่้อมือ "บ่ายสามล้วเหรอ"น้ำเสียอมายูใเล็น้อย ่อนะหันไปยิ้มแหะๆับแอน
"ไปทาน้าวันเถอะ" แอนรู้สึว่านี่่าเป็นประโยที่น่าฟัริๆ ทัู้่ึลใันไปนั่ร้านพิ่าที่พวเธอเินผ่านเป็นร้านแรโยไม่ลัเล
"อเป็นพิ่าถาลา หน้าบาร์บีิว หอมทอ ลาาน่า สลับาร์และ็โ๊รีฟิวสอแ้ว่ะ"แอนสั่อย่าล่อแล่วพลาปิเมนูัป้าบ
"ะทานหมไหมเนี่ย"มายถามพลาทำท่านึทวนรายารอาหารที่สั่ไปเมื่อี้
"เี๋ยว็รู้น่าว่าหม หรือะไม่พอ"แอนอบ่อนที่ะลุออาที่นั่พร้อมับว้านอมายเินรไปที่บาร์สลั ่อนที่ะบรรัน้ำสลัทาวั่น ไอ์แลน์แล้วทาลไปที่ถ้วย ส่วนมาย็ีบผัาแ้ววาลไป ทัู้่่วนอยู่ับารัสลับาร์อยู่หลายนาทีพอเินลับไปที่โ๊ะ อทุอย่า็มาเิร์ฟไว้แล้ว
"หือ...อร่อยั"แอนพูพลาเี้ยวพิ่าไว้ในปา "มายทำอะไรน่ะ" แอนถามพลามอแฟนสาวที่ำลับรรเอาหน้าพิ่าออานมปั
"มายไม่อบทานนมปันี่" มายอบพลาทำเสียอ้อน่อนะใ้้อมิ้มหน้าพิ่าแล้วเอาเ้าปาอย่าเอร็อร่อย
"ั้น...เอ้านี่ เอาอแอนไปิน"
"อึ้ย! ไม่เอาหรอ แอนไม่อบินหน้ารึไ" มายปิเสธพลาเอา้อมิ้มหน้าพิ่าลับไปวาไว้ที่านอแอน แ่สายายัับ้อิ้นพิ่าอย่าเสียายเล็ๆ แอนส่ายหน้าและิ้มหน้าพิ่าิ้นเิมลับไปวาที่านอมายอีรั้
"แอนอบทานนมปัมาว่า"แอนบอ มายยิ้มหวานพร้อมับส่สายาเป็นเิถามว่าทานไ้ริเหรอ ึ่แอน็ยิ้มอบมายึิ้มิ้นพิ่านั้นเ้าปาไป แอนมอามละลืนน้ำลายอึ้ให่ ไม่ใ่ว่าแอนะไม่อบหน้าพิ่าหรอ เพียแ่เห็นสายาอ้อนๆแบบนั้นแล้วรู้สึว่านมปัเปล่าๆ็อร่อยีเหมือนัน
ความคิดเห็น