คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ห้องธรรมะ
ฉันเดินตามเพื่อนคนนั้นอย่างว่าง่าย แล้วก็เป็นอย่างที่เพื่อนคนนั้นพูด เราสองคนเข้าเรียนสายจนได้ อาจารย์สมพรไล่ให้เราสองคนไปนั่งที่ เพื่อนของฉันหันกลับมากระซิบ
“เฮ้ย สมพรไม่วีนว่ะ สงสัยฝนตกแหง” แล้วก็รีบไปนั่งที่
ฉันนั่งอยู่หลังสุดของห้อง ข้างๆ ฉันไม่มีใครนั่ง แม้ว่าฉันจะย้ายเข้ามาใหม่ แต่ก็ดูเหมือนจะไม่เป็นที่สนใจของใครนัก ด้วยเหตุนี้ฉันจึงแทบจะไม่รู้จักกับใครเลยในห้องเรียน
“เอ้า เดี๋ยววันนี้ครูจะจัดเวรให้พวกเราไปทำความสะอาดห้องธรรมะ หลังเลิกเรียนกันนะ”
หลายคนในห้องทำหน้าไม่ค่อยชอบใจเท่าไรนัก อาจารย์สมพรเป็นทั้งอาจารย์ประจำชั้นและอาจารย์ประจำวิชาพระพุทธศาสนา ดังนั้นการที่ห้องเราจะถูกเลือกให้ไปทำความสะอาดหลังเลิกเรียนก็ไม่แปลก แต่ฉันก็แอบได้ยินเสียงกระซิบกระซาบจากพวกที่นั่งอยู่ข้างหน้านิดหน่อย
“เฮ้ย ทำไงดีวะ”
“รีบทำแล้วรีบไปสิ”
“แต่ห้องนั้น มัน... นะเว้ย”
ปัง!!! อาจารย์สมพรใช้ไม้เรียวฟาดลงบนโต๊ะ พลางบอกให้นักเรียนเงียบ
“มีใครมีปัญหาไหม” สายตาของอาจารย์สมพรดูน่ากลัวจนไม่มีใครกล้าที่จะมีปัญหา
ฉันหันไปดูรายชื่อเวรทำความสะอาดบนกระดาน วันนี้มีคนที่ต้องอยู่ทำเวร 5 คน ฉันเป็นหนึ่งในนั้น แต่อีก 4 คนที่เหลือนี่สิ เป็นใครก็ไม่รู้ ฉันไม่รู้จักเลยสักคน
จนกระทั่ง 4 โมงเย็นของวันนั้น... ฉันเดินมาที่ห้องธรรมะที่อยู่สุดทางเดินเพียงคนเดียว อาจารย์สมพรยืนรออยู่ที่หน้าห้องนั้น
“ทำไมเธอมาคนเดียวล่ะ กนกพร” อาจารย์สมพรถาม
“เดี๋ยวเพื่อนๆ ก็คงตามมาค่ะ” ฉันไม่กล้าตอบหรอกว่าไม่รู้จักชื่อเพื่อนเลยสักคนทั้งๆ ที่อยู่มาตั้ง 2 วันแล้วแท้ๆ
“เหรอ ไม่เป็นไร งั้นเดี๋ยวถ้าเพื่อนๆ มา ก็บอกให้เขาช่วยกันกวาดห้องแล้วก็เช็ดพระให้เรียบร้อยนะ เอ้อ... แล้วก็ทุกอย่างให้เสร็จก่อน 5 โมงเย็น เข้าใจนะ แล้วครูจะมาตรวจ”
“ค่ะ...” ฉันรับคำ แล้วอาจารย์สมพรก็เดินออกไป
ฉันหันไปดูรอบๆ ห้องธรรมะ บรรยากาศตอนเย็นหลังเลิกเรียนชวนให้รู้สึกวังเวงพิกล ห้องธรรมะที่ว่านี้ก็แปลก เป็นห้องเรียนวิชาหมวดสังคมแท้ๆ แต่กลับมาอยู่ตึกเดียวกับห้องเรียนวิชาหมวดธุรกิจ คือตึกนี้มีทั้งหมด 4 ชั้น ชั้น 3 และ 4 เป็นห้องพิมพ์ดีด ส่วนห้องธรรมะก็อยู่ที่ชั้น 2 แทนที่จะอยู่อีกตึกหนึ่งที่มีห้องพักของอาจารย์หมวดสังคม
ฉันทำความสะอาดไปเรื่อยๆ ในหัวก็มีแต่เรื่องของที่บ้าน มารู้สึกตัวอีกทีเสียงนาฬิกาโบราณแบบที่มีลูกตุ้มห้อยอยู่ก็ดังขึ้นจากด้านหลังของพระพุทธรูป
เต้ง เต่ง เตง เต่ง เต่ง เตง เต๊ง เต่ง ...
ฉันสะดุ้งตัวเล็กน้อย ไม่น่าเหม่อลอยเลย แล้วฉันก็หันไปดูนาฬิกาที่อยู่ด้านหลังของพระพุทธรูป ตอนนี้ 6 โมงเย็น ไม่มีใครตามมาสักคน แถมอาจารย์สมพรก็ไม่ได้กลับมาตรวจหรอกหรือนี่ ฉันเห็นว่าเย็นมากแล้ว จึงรีบเก็บของเตรียมตัวจะกลับบ้าน ทันใดนั้น ก็มีเสียง...
ตึง!!
ดังขึ้นจากชั้นบน ฉันสะดุ้งเฮือก เงยหน้าขึ้นไปมองบนเพดาน
ไม่มีอะไร แต่หน้าต่างไม้ในห้องธรรมะค่อยๆ โดนลมพัดจนดูเหมือนมันกำลังจะปิดลงอย่างช้าๆ เสียงเอี๊ยดอ๊าดของบ้านหน้าต่างเก่าๆ ทำให้บรรยากาศน่าขนลุกมากขึ้นไปอีก ฉันหันไปดูทางประตูหน้าห้อง แทบไม่เชื่อสายตาของตัวเอง...
ประตูหน้าห้องค่อยๆ ปิดเข้ามาเอง...
----------------------------------------------------------------------------------------------------
ความคิดเห็น