The Hanged Man

ลำดับตอนที่ #1 : เรื่องของฉัน...

กริ๊ง...งงงงงง  เสียงออดเข้าเรียนคาบบ่ายดังขึ้น

ฉันยังคงนั่งอยู่ข้างรั้วโรงเรียน  ใจหนึ่งนึกอยากจะกระโดดออกไปข้างนอก  แต่อีกใจก็กลัวกระโปรงจะไปเกี่ยวรั้วหนามจนขาด

“แก้ว  ขึ้นไปเรียนได้แล้ว”  เสียงเพื่อนของฉันคนหนึ่งตะโกนเรียก  ฉันหันกลับไปพยักหน้าให้  แล้วเธอก็กลับหลังหันเดินขึ้นชั้นเรียนไปโดยไม่ได้สนใจเลยว่าฉันจะขึ้นเรียนหรือเปล่า?

ยังไงก็ไม่มีใครสนใจฉันอยู่แล้ว  ขนาดที่บ้านยังไม่สนใจ  นับประสาอะไรกับที่โรงเรียน  ฉันยังคงนั่งเหม่อลอยมองออกไปนอกรั้วโรงเรียน  สมองก็นึกย้อนกลับไปถึงเรื่องราวที่เกิดขึ้น

เมื่อปีที่แล้ว...  กลางดึกของวันที่ฉันต้องจดจำ  ไม่มีวันลืม

โครม!!

“ออกไปให้พ้นเลยนะมึง”  เสียงพ่อของฉันตวาด  กลิ่นเหล้าจากตัวพ่อเหม็นหึ่งไปทั่วบ้าน

“อยู่กับผัวขี้เมาอย่างมึงกูก็ไม่อยากอยู่หรอก”  แม่ของฉันตะโกนเถียง

ฉันยังคงนั่งตัวสั่นอยู่ตรงมุมห้อง  ดูเหมือนเสียงร้องไห้ของฉันจะโดนเสียงตะโกนด่าทอของบุพการีทั้งสองกลบจนหมดสิ้น

“ไม่อยากอยู่   งั้นมึงก็ไปสิ!!”  พ่อตะโกนพลางขว้างขวดเหล้าใส่แม่

แม่หันกลับมากระชากแขนฉัน  แม่ไม่สนเลยว่าตอนนี้สีหน้าของฉันเป็นอย่างไร  น้ำตาของฉันนองหน้าขนาดไหน  ซ้ำยังตวาดใส่ฉันอีก

“ไปเร็วๆ สิ!!”

แม่กระชากแขนฉันแรงมากจนฉันล้มลงไปกองกับพื้น  แต่แม่ก็ยังกระชากคอเสื้อให้ฉันลุกขึ้นยืนอีก  ฉันร้องไห้จนไม่มีแม้แต่เสียงจะบอกแม่เลยว่าฉันเจ็บ

ฉันร้องไห้ทั้งคืน  รู้สึกตัวอีกทีก็อยู่ที่บ้านเก่าของคุณยายในตอนเช้า

เหตุการณ์ในคืนนั้น...  ทำให้ชีวิตของฉันเปลี่ยนไป  ฉันต้องย้ายบ้าน  ย้ายโรงเรียน  ข้าวของส่วนตัวของฉันต้องซื้อใหม่หมด  ฉันทิ้งทุกสิ่งทุกอย่างไว้ที่บ้านหลังนั้น  ลาก่อนเพื่อนๆ  ลาก่อนเจ้าตุ๊กตาหมี  ต่อไปนี้ฉันคงไม่ได้เจอหน้าเธอก่อนนอนอีกแล้ว

หลังจากนั้นมาแม่ของฉันก็ให้ฉันย้ายโรงเรียนหลายต่อหลายครั้ง  ฉันไม่เข้าใจว่าทำไม  แต่ดูเหมือนทุกครั้งที่ย้าย  ฉันจะต้องโดนแม่ตีพร้อมกับพูดว่า  “มีปัญหาอีกแล้วใช่มั้ย!!”  ทุกครั้ง

โรงเรียนที่ฉันมาอยู่ตอนนี้  ฉันเพิ่งย้ายเข้ามาได้เมื่อสองวันก่อนนี้เอง  โรงเรียนนี้ก็เหมือนโรงเรียนอื่นๆ  ฉันไม่ชอบ  น่าเบื่อ...

“แก้ว  ทำไมยังไม่ขึ้นไปเรียน”  เสียงเพื่อนอีกคนดังขึ้น  ทำให้ฉันหยุดเหม่อลอย

“แล้วเธอล่ะ  ทำไมไม่ไปเรียน”  ฉันหันไปถาม

“เราไปเข้าห้องน้ำมา  รีบขึ้นเถอะ  สายแล้ว  เดี๋ยวโดนสมพรวีนอีก”

-----------------------------------------------------------------------------------------------------