ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ผู้โชคดีหมายเลข1
ผู้โชคดีหมายเลข1
โอ้!!!OoO คนสวยเป็นงงค่ะ ฉันจ้องมองพวงกุญแจหัวใจสีชมพูแปร๊ด-*-ในมือก่อนจะมองไปที่มือของผู้หญิงรอบๆห้อง ทำไมยัยนั้นได้พวงกุญแจกระต่ายตัวเบ้อเริ่มเลยอะTOT
“ดีจังเลยเนอะ วันขอบคุณผู้ก่อตั้งโรงเรียนนะ^^”
ใช่แล้ววันนี้เป็นวันขอบคุณผู้ก่อตั้งโรงเรียน พวกรุ่นพี่ที่จบไปแล้วจะนำพวงกุญแจที่ตัวเองได้มาจาก อาจารย์รุ่นเดอะ-*- ส่งต่อให้น้องๆที่น่ารักแต่มีข้อแม้ว่านักเรียนที่จะได้รับมีเพียงนักเรียนผู้หญิง เกรด11 เท่านั้นเพราะมันคือทำเนียมของโรงเรียน Incantation school of begin หรือ Isb และที่สำคัญฉันคือสาวน้อยวัยใสเกรด11 หนึ่งในผู้ที่จะได้รับพวงกุญแจด้วย แต่ทำไมพวงกุญแจที่ฉันได้ มันเน่าจังฟะ-*-
“โฟร์ นี่แกได้อะไรอะ”เพื่อนสาวในห้องหันมาถามฉันที่กำลังนั่งไขว่ห้างจ้องมองพวงกุญแจด้วยความเซ็งถึงขีดสุด-*-
“พวงกุญแจ รูปหัวใจสีชมพู มันช่างน่าชิงชัง”
“นี่ แล้วแกรู้รึเปล่าว่าทุกๆปีอะ จะมี’พวงกุญแจเทพ3อัน’ เขาว่าถ้าใครได้ไปจะพบเจอความรักที่สมหวัง”
“หรอ แล้วไอ้พวงกุญแจเทพนี่มันเป็นแบบไหนอะ”ฉันตาโตขึ้นมาทันที ความรักงั้นหรอ ฉันอยากมีความรัก เพราะความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม^O^
“ไม่รู้สิ เพราะคนที่ได้มันทุกคนจะเก็บเป็นความลับ ไม่แน่อาจจะเป็นพวงกุญแจของฉันก็ได้นะ^^”
ยัยนั้นชูพวงกุญแจรูปดอกกุหลาบสีขาวบริสุทธิ์ขึ้นมา -*-
“พวงกุญแจเทพ พวงกุญแจแห่งเวทมนตร์ มันจะมาพร้อมกับความรักที่สมหวัง” คนที่นั่งอยู่ข้างหน้าฉันบอกขึ้นมา แต่ฉันจำชื่อคนในห้องไม่ค่อยได้หรอก -..-
“ไร้สาระ =_=”และนั้นคือคำที่ฉันสมประมาท ออกไปอย่างไม่เกรงใจใคร
“โฟร์ ไปดูหนังกับพวกเรามั้ย” เอพิล เพื่อนที่ฉันจำชื่อได้เพราะเธอเป็นคนอัธยาศัยดีมากๆ >O<
“ไม่ดีกว่า พวกเธอไปกันเถอะ เราอยากกลับบ้านนะ”
ฉันลุกขึ้นเก็บกระเป๋าทั้งๆที่อาจารย์เดินออกจากห้องไปตั้งนานแล้ว ผู้คนส่วนน้อยที่ยังคงหลงเหลืออยู่ภายในห้องต่างค่อยๆจัดการเรื่องส่วนตัวอย่างเชื่องช้า -.,- หนึ่งในนั้นรวมฉันด้วย
“งั้นก็กลับบ้านดีๆนะ^^”เอพิลส่งยิ้มหวานปานเทพธิดาลงมาจุติให้ฉันและเดินออกไปกับกลุ่มเพื่อนของเธอ
ฉันยืนมองเพื่อนๆที่เดินไปแล้วก่อนจะเดินออกไปมั้ง ฉันเป็นคนเรื่อยเปื่อยที่ไม่ค่อยมีเพื่อนสักเท่าไรแต่นั้นก็ไม่สำคัญเพราะฉันอยู่ได้ฉันเป็นของฉันอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว -*- ฉันจัดว่าเป็นคนหน้าตาดีระดับนึง แต่ทำม้ายทำไมไม่ยักจะมีแฟนกับเขาสีกที –O- นั้นแหละคือเรื่องที่ฉันกลุ้มใจ อยากมีแฟน!!!!
“กลับมาแล้วค่ะแม่”ฉันแหกปากเข้าไปในบ้านก่อนที่ตัวเองจะเดินไปถึงเสียอีก แต่ความเงียบกับเป็นคำตอบ แม่ไม่อยู่อีกแล้วละสิ -*-
ฉันอพยพตัวเองขึ้นไปจนถึงห้องนอนสีขาวสะอาดตาของตัวเองก่อนที่จะทิ้งตัวลงนั่ง
ยุกยิกๆๆๆๆ!
ความรู้สึกเหมือนมีอะไรสั่นๆอยู่ในกระเป๋า ที่ตอนแรกฉันคิดว่าเป็นโทรศัพท์ของฉันที่สั่น แต่พอฉันล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากระโปรงลายสก็อตสีแดง ฉันกับต้องพบกับบางสิ่งที่มีขนาดเล็กและบางกว่ามือถือหลายเท่า
“เฮ้ยOoO++++” ฉันล้วงหยิบพวงกุญแจที่กำลังสั่นอย่างเอาเป็นเอาตายขึ้นมา และเขวี้ยงมันทิ้งไปที่บนพื้น พวงกุญแจผีสิง o0O
พวงกุญแจบนพื้นยังคงสั่นต่อไป ฉันนั่งกอดเข่าตัวเองและตัวสั่นไม่แพ้ไอ้พวงกุญแจผีสิงนั้นเพราะความกลัวToT
“อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลยนะ บ้านนี้มีพระนะToT” ฉันพนมมือขึ้นมาสวดมนตร์ แบบมั่วโคตรเพราะในหัวตอนนี้มันตื้อไปหมด พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกด้วย
“กาปู กาปู^^”เสียงเด็กอายุประมาณ 7-8ขวบดังขึ้น เด็กบ้าอะไรวะร้อง กาปู กาปู -*-
“นั้นใครนะ”ฉันนั่งหลังชนกำแพงหลับตาปี๋พร้อมกับแรงสั่นของตัวเอง นึกว่าแผ่นดินไหวซะอีก-*- เสียงเด็กนั้นมันต้องเป็นผีแน่ๆ ไม่งั้นมันจะเข้ามาอยู่ในห้องฉันได้ไง TOT ร้องไห้แล้วนะเฟ้ย
“ลืมตาขึ้นมาดูซิ^^”
“ไม่ๆ อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลยนะ กลัวแล้ว พรุ่งนี้จะทำบุณกรวดน้ำแล้วสวดมนตร์อุทิศส่วนกุศลให้นะTOT”ฉันพูดพร้อมใบหน้านองด้วยน้ำตาถึงฉันจะไม่ใช่คนที่กลัวผีสักเท่าไหร่แต่ให้มานั่งคุยกับผี ฉันจะเป็นลมTTOTT
“เธอ บังอาจมาก บังอาจที่คิดว่าท่าน กาปู กาปูคนนี้เป็นผี ท่านกาปู ไม่ใช่ผี ท่านกาปู เป็นเทพ-3-”
ฉันค่อยๆหวนนึกเรื่องราวของพวงกุญแจที่ตัวเองเพิ่งได้รับฟังมา
พวงกุญแจเทพ
สมหวังในความรัก
OoO
สิ่งที่ฉันคิดว่าไร้สาระ อย่าบอกนะว่ามันเกิดขึ้นกับตัวฉันจริงๆ อิมพลอสซิเบิ้ล!!!!!
“กลัว กาปู เหรอ”ลมหวิวๆดังขึ้นใกล้ตัวฉันเหมือนไอ้เด็กผีหรือเด็กเทพ-*-นั้นลอยมาใกล้ฉัน
“โอ้! ไม่ ไม่กลัวเลย แต่อย่ามาใกล้ฉันนะ”ฉันถอยหลังที่ติดกำแพงอยู่แล้วให้ถอยลงไปอีกจนฉันกับกำแพงจะเป็นเนื้อเดียวกันอยู่แล้ว-*-
“ถ้าไม่กลัวก็ลืมตาซิ ^^” ไม่ว่าจะคนหรือผี ผีหรือเทพ ฉันอยากบอกให้รู้ว่า ฉันเกลียดเด็ก!!!!!!!!
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาทีละนิดละหน่อย จนมันสามารถเปิดขึ้นมาได้แล้ว 2มิลลิเมตร ฉันส่องไปรอบๆห้องอย่างระแวดระวัง
ไอ้เด็กกาปู หายไปไหนแล้วOoO
ฉันลืมตาโพลงขึ้นมาทันทีและรีบกระโดดลงจากเตียงด้วยความเร็วแสงชนิดสายฟ้าของมหาเทพซีอุสยังเร็วไม่เท่า-*-
“เตียงนุ่มจังเลย^^”เด็กผู้ชายที่นอนแผ่หลาหลายสลึงบนเตียงนอนของฉันเอ่ยขึ้น เด็กผู้ชายที่เหมือนเทพบุตร OoO ดวงตากลมโตจ้องมองมาทางฉันที่กำลังยิ้มแหยะๆอยู่ นี่อะนะ เทพ -.,-
“เอ่อ คือ.........”ฉันอ้ำอึ้งหันรีหันขวางแต่ เทพกาปูยังคงจ้องมองฉันอยู่ อายุเขาน่าจะราวๆ7-8 ขวบมั้ง
“อันนี่เป็นของเธอนะ”เทพกาปู ส่งพวงกุญแจสีชมพูอันเดิมมาให้ฉันที่รับมาแบบงงๆ
“นายมาจากไหนนะ”ฉันเอ่ยถามออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆพร้อมมือที่จับลูกบิดเตรียมวิ่งเต็มที่-*-
“ฉันก็มาจากพวงกุญแจอันนั้นแหละ ฉันจะถูกกักขังอยู่ในนั้นแล้วจะได้ออกมาปีละหนึ่งครั้งเพื่อทำภารกิจของฉันให้สำเร็จ^O^”
“ภารกิจ”ฉันทวนคำอย่างงงๆ
“ใช่ภารกิจและภารกิจของฉันก็คือ การทำให้คำอธิษฐานเรื่องความรักของเธอเป็นจริง^^”
“OoO” พูดไม่ออกบอกไม่ถูก ช่วยบอกกับฉันที่ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงไม่ใช่เรื่องโกหก >O< ฉันได้พวงกุญแจเทพที่แม้แต่ตัวเองยังคิดว่ามันไร้สาระ-*- แต่ฉันได้มา และเทพนั้นก็คือ เทพ กาปู กาปู ที่ดูภายนอกเหมือนเด็กอายุ 7ขวบธรรมดา
“บอกความต้องการเรื่องความรักของเธอมาสิ^O^”
ฉันนิ่งอึ้งเพราะความงงงัน ฉันลองหยิกแขนตัวเองทีนึงก่อนจะรู้ว่ามันเจ็บTOTนี่คือความจริง เอาเลยซิ ไอ้โฟร์ นี่เป็นโอกาสของแกแล้วนะ เอาเลย บอกเลยว่าแกอยากมีแฟนแบบไหน
“เอ่ออันที่จริง ฉันยังไม่มีความรักนะ”
ฉันอ้ำอึ้งตอบก่อนจะก้มหน้าลงน้อยๆ-///////-โตเป็นควายดันไม่มีแฟน
“ไม่เห็นจะยากอะไรเลย ก็ขอให้มีเลยเป็นไง”
เทพกาปู เสนอความคิดออกมา และนั้นทำให้ฉัน
“ได้งั้นหรอ^O^”
“แน่นอน^^”
“งั้นฉันอยากมีแฟนที่เป็นสุภาพบุรุษ หล่อ รวย ไม่เจ้าชู้ บุคลิกดี เป็นผู้นำ มีความสามารถหลายอย่างทั้งดนตรีและกีฬา และที่สำคัญต้องไม่เป็นเกย์”
“-O-“
“ไม่ได้หรอ -^-“เกิดอาการสลดขึ้นมาทันที แต่สิ่งที่ฉันคิดในใจคือ เป็นเทพทำแค่นี้ก็ไม่ได้ -3- เชอะ
“ได้สิ เทพที่ใจดีที่สุดแห่งสำนักเทพความรัก จะจัดการให้คำอธิษฐานของคุณเป็นจริง^^”
“คุณได้สิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้”(- -)/ (เล่นบ้าอะไรวะตู-*-)
ฉันแผ่ลงไปนอนข้างๆเทพกาปู โดยไม่รู้สึกกลัวเหมือนตอนแรก ^^ ว่าไงจ๊ะพ่อคิวปิดตัวน้อยๆของฉัน
“แล้วคำอธิษฐานของฉันจะสำเร็จเมื่อไร^^”ฉันถามพลางหันไปจ้องหน้าเทพกาปูชัดๆ หล่อเหมือนกันแหะ –O-
“ไม่รู้สิ แต่เชื่อฉันมันต้องสำเร็จ”+_+
ผู้โชคดีหมายเลข1
โอ้!!!OoO คนสวยเป็นงงค่ะ ฉันจ้องมองพวงกุญแจหัวใจสีชมพูแปร๊ด-*-ในมือก่อนจะมองไปที่มือของผู้หญิงรอบๆห้อง ทำไมยัยนั้นได้พวงกุญแจกระต่ายตัวเบ้อเริ่มเลยอะTOT
“ดีจังเลยเนอะ วันขอบคุณผู้ก่อตั้งโรงเรียนนะ^^”
ใช่แล้ววันนี้เป็นวันขอบคุณผู้ก่อตั้งโรงเรียน พวกรุ่นพี่ที่จบไปแล้วจะนำพวงกุญแจที่ตัวเองได้มาจาก อาจารย์รุ่นเดอะ-*- ส่งต่อให้น้องๆที่น่ารักแต่มีข้อแม้ว่านักเรียนที่จะได้รับมีเพียงนักเรียนผู้หญิง เกรด11 เท่านั้นเพราะมันคือทำเนียมของโรงเรียน Incantation school of begin หรือ Isb และที่สำคัญฉันคือสาวน้อยวัยใสเกรด11 หนึ่งในผู้ที่จะได้รับพวงกุญแจด้วย แต่ทำไมพวงกุญแจที่ฉันได้ มันเน่าจังฟะ-*-
“โฟร์ นี่แกได้อะไรอะ”เพื่อนสาวในห้องหันมาถามฉันที่กำลังนั่งไขว่ห้างจ้องมองพวงกุญแจด้วยความเซ็งถึงขีดสุด-*-
“พวงกุญแจ รูปหัวใจสีชมพู มันช่างน่าชิงชัง”
“นี่ แล้วแกรู้รึเปล่าว่าทุกๆปีอะ จะมี’พวงกุญแจเทพ3อัน’ เขาว่าถ้าใครได้ไปจะพบเจอความรักที่สมหวัง”
“หรอ แล้วไอ้พวงกุญแจเทพนี่มันเป็นแบบไหนอะ”ฉันตาโตขึ้นมาทันที ความรักงั้นหรอ ฉันอยากมีความรัก เพราะความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม^O^
“ไม่รู้สิ เพราะคนที่ได้มันทุกคนจะเก็บเป็นความลับ ไม่แน่อาจจะเป็นพวงกุญแจของฉันก็ได้นะ^^”
ยัยนั้นชูพวงกุญแจรูปดอกกุหลาบสีขาวบริสุทธิ์ขึ้นมา -*-
“พวงกุญแจเทพ พวงกุญแจแห่งเวทมนตร์ มันจะมาพร้อมกับความรักที่สมหวัง” คนที่นั่งอยู่ข้างหน้าฉันบอกขึ้นมา แต่ฉันจำชื่อคนในห้องไม่ค่อยได้หรอก -..-
“ไร้สาระ =_=”และนั้นคือคำที่ฉันสมประมาท ออกไปอย่างไม่เกรงใจใคร
“โฟร์ ไปดูหนังกับพวกเรามั้ย” เอพิล เพื่อนที่ฉันจำชื่อได้เพราะเธอเป็นคนอัธยาศัยดีมากๆ >O<
“ไม่ดีกว่า พวกเธอไปกันเถอะ เราอยากกลับบ้านนะ”
ฉันลุกขึ้นเก็บกระเป๋าทั้งๆที่อาจารย์เดินออกจากห้องไปตั้งนานแล้ว ผู้คนส่วนน้อยที่ยังคงหลงเหลืออยู่ภายในห้องต่างค่อยๆจัดการเรื่องส่วนตัวอย่างเชื่องช้า -.,- หนึ่งในนั้นรวมฉันด้วย
“งั้นก็กลับบ้านดีๆนะ^^”เอพิลส่งยิ้มหวานปานเทพธิดาลงมาจุติให้ฉันและเดินออกไปกับกลุ่มเพื่อนของเธอ
ฉันยืนมองเพื่อนๆที่เดินไปแล้วก่อนจะเดินออกไปมั้ง ฉันเป็นคนเรื่อยเปื่อยที่ไม่ค่อยมีเพื่อนสักเท่าไรแต่นั้นก็ไม่สำคัญเพราะฉันอยู่ได้ฉันเป็นของฉันอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว -*- ฉันจัดว่าเป็นคนหน้าตาดีระดับนึง แต่ทำม้ายทำไมไม่ยักจะมีแฟนกับเขาสีกที –O- นั้นแหละคือเรื่องที่ฉันกลุ้มใจ อยากมีแฟน!!!!
“กลับมาแล้วค่ะแม่”ฉันแหกปากเข้าไปในบ้านก่อนที่ตัวเองจะเดินไปถึงเสียอีก แต่ความเงียบกับเป็นคำตอบ แม่ไม่อยู่อีกแล้วละสิ -*-
ฉันอพยพตัวเองขึ้นไปจนถึงห้องนอนสีขาวสะอาดตาของตัวเองก่อนที่จะทิ้งตัวลงนั่ง
ยุกยิกๆๆๆๆ!
ความรู้สึกเหมือนมีอะไรสั่นๆอยู่ในกระเป๋า ที่ตอนแรกฉันคิดว่าเป็นโทรศัพท์ของฉันที่สั่น แต่พอฉันล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากระโปรงลายสก็อตสีแดง ฉันกับต้องพบกับบางสิ่งที่มีขนาดเล็กและบางกว่ามือถือหลายเท่า
“เฮ้ยOoO++++” ฉันล้วงหยิบพวงกุญแจที่กำลังสั่นอย่างเอาเป็นเอาตายขึ้นมา และเขวี้ยงมันทิ้งไปที่บนพื้น พวงกุญแจผีสิง o0O
พวงกุญแจบนพื้นยังคงสั่นต่อไป ฉันนั่งกอดเข่าตัวเองและตัวสั่นไม่แพ้ไอ้พวงกุญแจผีสิงนั้นเพราะความกลัวToT
“อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลยนะ บ้านนี้มีพระนะToT” ฉันพนมมือขึ้นมาสวดมนตร์ แบบมั่วโคตรเพราะในหัวตอนนี้มันตื้อไปหมด พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกด้วย
“กาปู กาปู^^”เสียงเด็กอายุประมาณ 7-8ขวบดังขึ้น เด็กบ้าอะไรวะร้อง กาปู กาปู -*-
“นั้นใครนะ”ฉันนั่งหลังชนกำแพงหลับตาปี๋พร้อมกับแรงสั่นของตัวเอง นึกว่าแผ่นดินไหวซะอีก-*- เสียงเด็กนั้นมันต้องเป็นผีแน่ๆ ไม่งั้นมันจะเข้ามาอยู่ในห้องฉันได้ไง TOT ร้องไห้แล้วนะเฟ้ย
“ลืมตาขึ้นมาดูซิ^^”
“ไม่ๆ อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลยนะ กลัวแล้ว พรุ่งนี้จะทำบุณกรวดน้ำแล้วสวดมนตร์อุทิศส่วนกุศลให้นะTOT”ฉันพูดพร้อมใบหน้านองด้วยน้ำตาถึงฉันจะไม่ใช่คนที่กลัวผีสักเท่าไหร่แต่ให้มานั่งคุยกับผี ฉันจะเป็นลมTTOTT
“เธอ บังอาจมาก บังอาจที่คิดว่าท่าน กาปู กาปูคนนี้เป็นผี ท่านกาปู ไม่ใช่ผี ท่านกาปู เป็นเทพ-3-”
ฉันค่อยๆหวนนึกเรื่องราวของพวงกุญแจที่ตัวเองเพิ่งได้รับฟังมา
พวงกุญแจเทพ
สมหวังในความรัก
OoO
สิ่งที่ฉันคิดว่าไร้สาระ อย่าบอกนะว่ามันเกิดขึ้นกับตัวฉันจริงๆ อิมพลอสซิเบิ้ล!!!!!
“กลัว กาปู เหรอ”ลมหวิวๆดังขึ้นใกล้ตัวฉันเหมือนไอ้เด็กผีหรือเด็กเทพ-*-นั้นลอยมาใกล้ฉัน
“โอ้! ไม่ ไม่กลัวเลย แต่อย่ามาใกล้ฉันนะ”ฉันถอยหลังที่ติดกำแพงอยู่แล้วให้ถอยลงไปอีกจนฉันกับกำแพงจะเป็นเนื้อเดียวกันอยู่แล้ว-*-
“ถ้าไม่กลัวก็ลืมตาซิ ^^” ไม่ว่าจะคนหรือผี ผีหรือเทพ ฉันอยากบอกให้รู้ว่า ฉันเกลียดเด็ก!!!!!!!!
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาทีละนิดละหน่อย จนมันสามารถเปิดขึ้นมาได้แล้ว 2มิลลิเมตร ฉันส่องไปรอบๆห้องอย่างระแวดระวัง
ไอ้เด็กกาปู หายไปไหนแล้วOoO
ฉันลืมตาโพลงขึ้นมาทันทีและรีบกระโดดลงจากเตียงด้วยความเร็วแสงชนิดสายฟ้าของมหาเทพซีอุสยังเร็วไม่เท่า-*-
“เตียงนุ่มจังเลย^^”เด็กผู้ชายที่นอนแผ่หลาหลายสลึงบนเตียงนอนของฉันเอ่ยขึ้น เด็กผู้ชายที่เหมือนเทพบุตร OoO ดวงตากลมโตจ้องมองมาทางฉันที่กำลังยิ้มแหยะๆอยู่ นี่อะนะ เทพ -.,-
“เอ่อ คือ.........”ฉันอ้ำอึ้งหันรีหันขวางแต่ เทพกาปูยังคงจ้องมองฉันอยู่ อายุเขาน่าจะราวๆ7-8 ขวบมั้ง
“อันนี่เป็นของเธอนะ”เทพกาปู ส่งพวงกุญแจสีชมพูอันเดิมมาให้ฉันที่รับมาแบบงงๆ
“นายมาจากไหนนะ”ฉันเอ่ยถามออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆพร้อมมือที่จับลูกบิดเตรียมวิ่งเต็มที่-*-
“ฉันก็มาจากพวงกุญแจอันนั้นแหละ ฉันจะถูกกักขังอยู่ในนั้นแล้วจะได้ออกมาปีละหนึ่งครั้งเพื่อทำภารกิจของฉันให้สำเร็จ^O^”
“ภารกิจ”ฉันทวนคำอย่างงงๆ
“ใช่ภารกิจและภารกิจของฉันก็คือ การทำให้คำอธิษฐานเรื่องความรักของเธอเป็นจริง^^”
“OoO” พูดไม่ออกบอกไม่ถูก ช่วยบอกกับฉันที่ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงไม่ใช่เรื่องโกหก >O< ฉันได้พวงกุญแจเทพที่แม้แต่ตัวเองยังคิดว่ามันไร้สาระ-*- แต่ฉันได้มา และเทพนั้นก็คือ เทพ กาปู กาปู ที่ดูภายนอกเหมือนเด็กอายุ 7ขวบธรรมดา
“บอกความต้องการเรื่องความรักของเธอมาสิ^O^”
ฉันนิ่งอึ้งเพราะความงงงัน ฉันลองหยิกแขนตัวเองทีนึงก่อนจะรู้ว่ามันเจ็บTOTนี่คือความจริง เอาเลยซิ ไอ้โฟร์ นี่เป็นโอกาสของแกแล้วนะ เอาเลย บอกเลยว่าแกอยากมีแฟนแบบไหน
“เอ่ออันที่จริง ฉันยังไม่มีความรักนะ”
ฉันอ้ำอึ้งตอบก่อนจะก้มหน้าลงน้อยๆ-///////-โตเป็นควายดันไม่มีแฟน
“ไม่เห็นจะยากอะไรเลย ก็ขอให้มีเลยเป็นไง”
เทพกาปู เสนอความคิดออกมา และนั้นทำให้ฉัน
“ได้งั้นหรอ^O^”
“แน่นอน^^”
“งั้นฉันอยากมีแฟนที่เป็นสุภาพบุรุษ หล่อ รวย ไม่เจ้าชู้ บุคลิกดี เป็นผู้นำ มีความสามารถหลายอย่างทั้งดนตรีและกีฬา และที่สำคัญต้องไม่เป็นเกย์”
“-O-“
“ไม่ได้หรอ -^-“เกิดอาการสลดขึ้นมาทันที แต่สิ่งที่ฉันคิดในใจคือ เป็นเทพทำแค่นี้ก็ไม่ได้ -3- เชอะ
“ได้สิ เทพที่ใจดีที่สุดแห่งสำนักเทพความรัก จะจัดการให้คำอธิษฐานของคุณเป็นจริง^^”
“คุณได้สิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้”(- -)/ (เล่นบ้าอะไรวะตู-*-)
ฉันแผ่ลงไปนอนข้างๆเทพกาปู โดยไม่รู้สึกกลัวเหมือนตอนแรก ^^ ว่าไงจ๊ะพ่อคิวปิดตัวน้อยๆของฉัน
“แล้วคำอธิษฐานของฉันจะสำเร็จเมื่อไร^^”ฉันถามพลางหันไปจ้องหน้าเทพกาปูชัดๆ หล่อเหมือนกันแหะ –O-
“ไม่รู้สิ แต่เชื่อฉันมันต้องสำเร็จ”+_+
ผู้โชคดีหมายเลข1
โอ้!!!OoO คนสวยเป็นงงค่ะ ฉันจ้องมองพวงกุญแจหัวใจสีชมพูแปร๊ด-*-ในมือก่อนจะมองไปที่มือของผู้หญิงรอบๆห้อง ทำไมยัยนั้นได้พวงกุญแจกระต่ายตัวเบ้อเริ่มเลยอะTOT
“ดีจังเลยเนอะ วันขอบคุณผู้ก่อตั้งโรงเรียนนะ^^”
ใช่แล้ววันนี้เป็นวันขอบคุณผู้ก่อตั้งโรงเรียน พวกรุ่นพี่ที่จบไปแล้วจะนำพวงกุญแจที่ตัวเองได้มาจาก อาจารย์รุ่นเดอะ-*- ส่งต่อให้น้องๆที่น่ารักแต่มีข้อแม้ว่านักเรียนที่จะได้รับมีเพียงนักเรียนผู้หญิง เกรด11 เท่านั้นเพราะมันคือทำเนียมของโรงเรียน Incantation school of begin หรือ Isb และที่สำคัญฉันคือสาวน้อยวัยใสเกรด11 หนึ่งในผู้ที่จะได้รับพวงกุญแจด้วย แต่ทำไมพวงกุญแจที่ฉันได้ มันเน่าจังฟะ-*-
“โฟร์ นี่แกได้อะไรอะ”เพื่อนสาวในห้องหันมาถามฉันที่กำลังนั่งไขว่ห้างจ้องมองพวงกุญแจด้วยความเซ็งถึงขีดสุด-*-
“พวงกุญแจ รูปหัวใจสีชมพู มันช่างน่าชิงชัง”
“นี่ แล้วแกรู้รึเปล่าว่าทุกๆปีอะ จะมี’พวงกุญแจเทพ3อัน’ เขาว่าถ้าใครได้ไปจะพบเจอความรักที่สมหวัง”
“หรอ แล้วไอ้พวงกุญแจเทพนี่มันเป็นแบบไหนอะ”ฉันตาโตขึ้นมาทันที ความรักงั้นหรอ ฉันอยากมีความรัก เพราะความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม^O^
“ไม่รู้สิ เพราะคนที่ได้มันทุกคนจะเก็บเป็นความลับ ไม่แน่อาจจะเป็นพวงกุญแจของฉันก็ได้นะ^^”
ยัยนั้นชูพวงกุญแจรูปดอกกุหลาบสีขาวบริสุทธิ์ขึ้นมา -*-
“พวงกุญแจเทพ พวงกุญแจแห่งเวทมนตร์ มันจะมาพร้อมกับความรักที่สมหวัง” คนที่นั่งอยู่ข้างหน้าฉันบอกขึ้นมา แต่ฉันจำชื่อคนในห้องไม่ค่อยได้หรอก -..-
“ไร้สาระ =_=”และนั้นคือคำที่ฉันสมประมาท ออกไปอย่างไม่เกรงใจใคร
“โฟร์ ไปดูหนังกับพวกเรามั้ย” เอพิล เพื่อนที่ฉันจำชื่อได้เพราะเธอเป็นคนอัธยาศัยดีมากๆ >O<
“ไม่ดีกว่า พวกเธอไปกันเถอะ เราอยากกลับบ้านนะ”
ฉันลุกขึ้นเก็บกระเป๋าทั้งๆที่อาจารย์เดินออกจากห้องไปตั้งนานแล้ว ผู้คนส่วนน้อยที่ยังคงหลงเหลืออยู่ภายในห้องต่างค่อยๆจัดการเรื่องส่วนตัวอย่างเชื่องช้า -.,- หนึ่งในนั้นรวมฉันด้วย
“งั้นก็กลับบ้านดีๆนะ^^”เอพิลส่งยิ้มหวานปานเทพธิดาลงมาจุติให้ฉันและเดินออกไปกับกลุ่มเพื่อนของเธอ
ฉันยืนมองเพื่อนๆที่เดินไปแล้วก่อนจะเดินออกไปมั้ง ฉันเป็นคนเรื่อยเปื่อยที่ไม่ค่อยมีเพื่อนสักเท่าไรแต่นั้นก็ไม่สำคัญเพราะฉันอยู่ได้ฉันเป็นของฉันอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว -*- ฉันจัดว่าเป็นคนหน้าตาดีระดับนึง แต่ทำม้ายทำไมไม่ยักจะมีแฟนกับเขาสีกที –O- นั้นแหละคือเรื่องที่ฉันกลุ้มใจ อยากมีแฟน!!!!
“กลับมาแล้วค่ะแม่”ฉันแหกปากเข้าไปในบ้านก่อนที่ตัวเองจะเดินไปถึงเสียอีก แต่ความเงียบกับเป็นคำตอบ แม่ไม่อยู่อีกแล้วละสิ -*-
ฉันอพยพตัวเองขึ้นไปจนถึงห้องนอนสีขาวสะอาดตาของตัวเองก่อนที่จะทิ้งตัวลงนั่ง
ยุกยิกๆๆๆๆ!
ความรู้สึกเหมือนมีอะไรสั่นๆอยู่ในกระเป๋า ที่ตอนแรกฉันคิดว่าเป็นโทรศัพท์ของฉันที่สั่น แต่พอฉันล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากระโปรงลายสก็อตสีแดง ฉันกับต้องพบกับบางสิ่งที่มีขนาดเล็กและบางกว่ามือถือหลายเท่า
“เฮ้ยOoO++++” ฉันล้วงหยิบพวงกุญแจที่กำลังสั่นอย่างเอาเป็นเอาตายขึ้นมา และเขวี้ยงมันทิ้งไปที่บนพื้น พวงกุญแจผีสิง o0O
พวงกุญแจบนพื้นยังคงสั่นต่อไป ฉันนั่งกอดเข่าตัวเองและตัวสั่นไม่แพ้ไอ้พวงกุญแจผีสิงนั้นเพราะความกลัวToT
“อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลยนะ บ้านนี้มีพระนะToT” ฉันพนมมือขึ้นมาสวดมนตร์ แบบมั่วโคตรเพราะในหัวตอนนี้มันตื้อไปหมด พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกด้วย
“กาปู กาปู^^”เสียงเด็กอายุประมาณ 7-8ขวบดังขึ้น เด็กบ้าอะไรวะร้อง กาปู กาปู -*-
“นั้นใครนะ”ฉันนั่งหลังชนกำแพงหลับตาปี๋พร้อมกับแรงสั่นของตัวเอง นึกว่าแผ่นดินไหวซะอีก-*- เสียงเด็กนั้นมันต้องเป็นผีแน่ๆ ไม่งั้นมันจะเข้ามาอยู่ในห้องฉันได้ไง TOT ร้องไห้แล้วนะเฟ้ย
“ลืมตาขึ้นมาดูซิ^^”
“ไม่ๆ อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลยนะ กลัวแล้ว พรุ่งนี้จะทำบุณกรวดน้ำแล้วสวดมนตร์อุทิศส่วนกุศลให้นะTOT”ฉันพูดพร้อมใบหน้านองด้วยน้ำตาถึงฉันจะไม่ใช่คนที่กลัวผีสักเท่าไหร่แต่ให้มานั่งคุยกับผี ฉันจะเป็นลมTTOTT
“เธอ บังอาจมาก บังอาจที่คิดว่าท่าน กาปู กาปูคนนี้เป็นผี ท่านกาปู ไม่ใช่ผี ท่านกาปู เป็นเทพ-3-”
ฉันค่อยๆหวนนึกเรื่องราวของพวงกุญแจที่ตัวเองเพิ่งได้รับฟังมา
พวงกุญแจเทพ
สมหวังในความรัก
OoO
สิ่งที่ฉันคิดว่าไร้สาระ อย่าบอกนะว่ามันเกิดขึ้นกับตัวฉันจริงๆ อิมพลอสซิเบิ้ล!!!!!
“กลัว กาปู เหรอ”ลมหวิวๆดังขึ้นใกล้ตัวฉันเหมือนไอ้เด็กผีหรือเด็กเทพ-*-นั้นลอยมาใกล้ฉัน
“โอ้! ไม่ ไม่กลัวเลย แต่อย่ามาใกล้ฉันนะ”ฉันถอยหลังที่ติดกำแพงอยู่แล้วให้ถอยลงไปอีกจนฉันกับกำแพงจะเป็นเนื้อเดียวกันอยู่แล้ว-*-
“ถ้าไม่กลัวก็ลืมตาซิ ^^” ไม่ว่าจะคนหรือผี ผีหรือเทพ ฉันอยากบอกให้รู้ว่า ฉันเกลียดเด็ก!!!!!!!!
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาทีละนิดละหน่อย จนมันสามารถเปิดขึ้นมาได้แล้ว 2มิลลิเมตร ฉันส่องไปรอบๆห้องอย่างระแวดระวัง
ไอ้เด็กกาปู หายไปไหนแล้วOoO
ฉันลืมตาโพลงขึ้นมาทันทีและรีบกระโดดลงจากเตียงด้วยความเร็วแสงชนิดสายฟ้าของมหาเทพซีอุสยังเร็วไม่เท่า-*-
“เตียงนุ่มจังเลย^^”เด็กผู้ชายที่นอนแผ่หลาหลายสลึงบนเตียงนอนของฉันเอ่ยขึ้น เด็กผู้ชายที่เหมือนเทพบุตร OoO ดวงตากลมโตจ้องมองมาทางฉันที่กำลังยิ้มแหยะๆอยู่ นี่อะนะ เทพ -.,-
“เอ่อ คือ.........”ฉันอ้ำอึ้งหันรีหันขวางแต่ เทพกาปูยังคงจ้องมองฉันอยู่ อายุเขาน่าจะราวๆ7-8 ขวบมั้ง
“อันนี่เป็นของเธอนะ”เทพกาปู ส่งพวงกุญแจสีชมพูอันเดิมมาให้ฉันที่รับมาแบบงงๆ
“นายมาจากไหนนะ”ฉันเอ่ยถามออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆพร้อมมือที่จับลูกบิดเตรียมวิ่งเต็มที่-*-
“ฉันก็มาจากพวงกุญแจอันนั้นแหละ ฉันจะถูกกักขังอยู่ในนั้นแล้วจะได้ออกมาปีละหนึ่งครั้งเพื่อทำภารกิจของฉันให้สำเร็จ^O^”
“ภารกิจ”ฉันทวนคำอย่างงงๆ
“ใช่ภารกิจและภารกิจของฉันก็คือ การทำให้คำอธิษฐานเรื่องความรักของเธอเป็นจริง^^”
“OoO” พูดไม่ออกบอกไม่ถูก ช่วยบอกกับฉันที่ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงไม่ใช่เรื่องโกหก >O< ฉันได้พวงกุญแจเทพที่แม้แต่ตัวเองยังคิดว่ามันไร้สาระ-*- แต่ฉันได้มา และเทพนั้นก็คือ เทพ กาปู กาปู ที่ดูภายนอกเหมือนเด็กอายุ 7ขวบธรรมดา
“บอกความต้องการเรื่องความรักของเธอมาสิ^O^”
ฉันนิ่งอึ้งเพราะความงงงัน ฉันลองหยิกแขนตัวเองทีนึงก่อนจะรู้ว่ามันเจ็บTOTนี่คือความจริง เอาเลยซิ ไอ้โฟร์ นี่เป็นโอกาสของแกแล้วนะ เอาเลย บอกเลยว่าแกอยากมีแฟนแบบไหน
“เอ่ออันที่จริง ฉันยังไม่มีความรักนะ”
ฉันอ้ำอึ้งตอบก่อนจะก้มหน้าลงน้อยๆ-///////-โตเป็นควายดันไม่มีแฟน
“ไม่เห็นจะยากอะไรเลย ก็ขอให้มีเลยเป็นไง”
เทพกาปู เสนอความคิดออกมา และนั้นทำให้ฉัน
“ได้งั้นหรอ^O^”
“แน่นอน^^”
“งั้นฉันอยากมีแฟนที่เป็นสุภาพบุรุษ หล่อ รวย ไม่เจ้าชู้ บุคลิกดี เป็นผู้นำ มีความสามารถหลายอย่างทั้งดนตรีและกีฬา และที่สำคัญต้องไม่เป็นเกย์”
“-O-“
“ไม่ได้หรอ -^-“เกิดอาการสลดขึ้นมาทันที แต่สิ่งที่ฉันคิดในใจคือ เป็นเทพทำแค่นี้ก็ไม่ได้ -3- เชอะ
“ได้สิ เทพที่ใจดีที่สุดแห่งสำนักเทพความรัก จะจัดการให้คำอธิษฐานของคุณเป็นจริง^^”
“คุณได้สิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้”(- -)/ (เล่นบ้าอะไรวะตู-*-)
ฉันแผ่ลงไปนอนข้างๆเทพกาปู โดยไม่รู้สึกกลัวเหมือนตอนแรก ^^ ว่าไงจ๊ะพ่อคิวปิดตัวน้อยๆของฉัน
“แล้วคำอธิษฐานของฉันจะสำเร็จเมื่อไร^^”ฉันถามพลางหันไปจ้องหน้าเทพกาปูชัดๆ หล่อเหมือนกันแหะ –O-
“ไม่รู้สิ แต่เชื่อฉันมันต้องสำเร็จ”+_+
ผู้โชคดีหมายเลข1
โอ้!!!OoO คนสวยเป็นงงค่ะ ฉันจ้องมองพวงกุญแจหัวใจสีชมพูแปร๊ด-*-ในมือก่อนจะมองไปที่มือของผู้หญิงรอบๆห้อง ทำไมยัยนั้นได้พวงกุญแจกระต่ายตัวเบ้อเริ่มเลยอะTOT
“ดีจังเลยเนอะ วันขอบคุณผู้ก่อตั้งโรงเรียนนะ^^”
ใช่แล้ววันนี้เป็นวันขอบคุณผู้ก่อตั้งโรงเรียน พวกรุ่นพี่ที่จบไปแล้วจะนำพวงกุญแจที่ตัวเองได้มาจาก อาจารย์รุ่นเดอะ-*- ส่งต่อให้น้องๆที่น่ารักแต่มีข้อแม้ว่านักเรียนที่จะได้รับมีเพียงนักเรียนผู้หญิง เกรด11 เท่านั้นเพราะมันคือทำเนียมของโรงเรียน Incantation school of begin หรือ Isb และที่สำคัญฉันคือสาวน้อยวัยใสเกรด11 หนึ่งในผู้ที่จะได้รับพวงกุญแจด้วย แต่ทำไมพวงกุญแจที่ฉันได้ มันเน่าจังฟะ-*-
“โฟร์ นี่แกได้อะไรอะ”เพื่อนสาวในห้องหันมาถามฉันที่กำลังนั่งไขว่ห้างจ้องมองพวงกุญแจด้วยความเซ็งถึงขีดสุด-*-
“พวงกุญแจ รูปหัวใจสีชมพู มันช่างน่าชิงชัง”
“นี่ แล้วแกรู้รึเปล่าว่าทุกๆปีอะ จะมี’พวงกุญแจเทพ3อัน’ เขาว่าถ้าใครได้ไปจะพบเจอความรักที่สมหวัง”
“หรอ แล้วไอ้พวงกุญแจเทพนี่มันเป็นแบบไหนอะ”ฉันตาโตขึ้นมาทันที ความรักงั้นหรอ ฉันอยากมีความรัก เพราะความรักเป็นสิ่งที่สวยงาม^O^
“ไม่รู้สิ เพราะคนที่ได้มันทุกคนจะเก็บเป็นความลับ ไม่แน่อาจจะเป็นพวงกุญแจของฉันก็ได้นะ^^”
ยัยนั้นชูพวงกุญแจรูปดอกกุหลาบสีขาวบริสุทธิ์ขึ้นมา -*-
“พวงกุญแจเทพ พวงกุญแจแห่งเวทมนตร์ มันจะมาพร้อมกับความรักที่สมหวัง” คนที่นั่งอยู่ข้างหน้าฉันบอกขึ้นมา แต่ฉันจำชื่อคนในห้องไม่ค่อยได้หรอก -..-
“ไร้สาระ =_=”และนั้นคือคำที่ฉันสมประมาท ออกไปอย่างไม่เกรงใจใคร
“โฟร์ ไปดูหนังกับพวกเรามั้ย” เอพิล เพื่อนที่ฉันจำชื่อได้เพราะเธอเป็นคนอัธยาศัยดีมากๆ >O<
“ไม่ดีกว่า พวกเธอไปกันเถอะ เราอยากกลับบ้านนะ”
ฉันลุกขึ้นเก็บกระเป๋าทั้งๆที่อาจารย์เดินออกจากห้องไปตั้งนานแล้ว ผู้คนส่วนน้อยที่ยังคงหลงเหลืออยู่ภายในห้องต่างค่อยๆจัดการเรื่องส่วนตัวอย่างเชื่องช้า -.,- หนึ่งในนั้นรวมฉันด้วย
“งั้นก็กลับบ้านดีๆนะ^^”เอพิลส่งยิ้มหวานปานเทพธิดาลงมาจุติให้ฉันและเดินออกไปกับกลุ่มเพื่อนของเธอ
ฉันยืนมองเพื่อนๆที่เดินไปแล้วก่อนจะเดินออกไปมั้ง ฉันเป็นคนเรื่อยเปื่อยที่ไม่ค่อยมีเพื่อนสักเท่าไรแต่นั้นก็ไม่สำคัญเพราะฉันอยู่ได้ฉันเป็นของฉันอย่างนี้มาตั้งนานแล้ว -*- ฉันจัดว่าเป็นคนหน้าตาดีระดับนึง แต่ทำม้ายทำไมไม่ยักจะมีแฟนกับเขาสีกที –O- นั้นแหละคือเรื่องที่ฉันกลุ้มใจ อยากมีแฟน!!!!
“กลับมาแล้วค่ะแม่”ฉันแหกปากเข้าไปในบ้านก่อนที่ตัวเองจะเดินไปถึงเสียอีก แต่ความเงียบกับเป็นคำตอบ แม่ไม่อยู่อีกแล้วละสิ -*-
ฉันอพยพตัวเองขึ้นไปจนถึงห้องนอนสีขาวสะอาดตาของตัวเองก่อนที่จะทิ้งตัวลงนั่ง
ยุกยิกๆๆๆๆ!
ความรู้สึกเหมือนมีอะไรสั่นๆอยู่ในกระเป๋า ที่ตอนแรกฉันคิดว่าเป็นโทรศัพท์ของฉันที่สั่น แต่พอฉันล้วงมือเข้าไปในกระเป๋ากระโปรงลายสก็อตสีแดง ฉันกับต้องพบกับบางสิ่งที่มีขนาดเล็กและบางกว่ามือถือหลายเท่า
“เฮ้ยOoO++++” ฉันล้วงหยิบพวงกุญแจที่กำลังสั่นอย่างเอาเป็นเอาตายขึ้นมา และเขวี้ยงมันทิ้งไปที่บนพื้น พวงกุญแจผีสิง o0O
พวงกุญแจบนพื้นยังคงสั่นต่อไป ฉันนั่งกอดเข่าตัวเองและตัวสั่นไม่แพ้ไอ้พวงกุญแจผีสิงนั้นเพราะความกลัวToT
“อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลยนะ บ้านนี้มีพระนะToT” ฉันพนมมือขึ้นมาสวดมนตร์ แบบมั่วโคตรเพราะในหัวตอนนี้มันตื้อไปหมด พ่อแก้วแม่แก้วช่วยลูกด้วย
“กาปู กาปู^^”เสียงเด็กอายุประมาณ 7-8ขวบดังขึ้น เด็กบ้าอะไรวะร้อง กาปู กาปู -*-
“นั้นใครนะ”ฉันนั่งหลังชนกำแพงหลับตาปี๋พร้อมกับแรงสั่นของตัวเอง นึกว่าแผ่นดินไหวซะอีก-*- เสียงเด็กนั้นมันต้องเป็นผีแน่ๆ ไม่งั้นมันจะเข้ามาอยู่ในห้องฉันได้ไง TOT ร้องไห้แล้วนะเฟ้ย
“ลืมตาขึ้นมาดูซิ^^”
“ไม่ๆ อย่ามาหลอกมาหลอนกันเลยนะ กลัวแล้ว พรุ่งนี้จะทำบุณกรวดน้ำแล้วสวดมนตร์อุทิศส่วนกุศลให้นะTOT”ฉันพูดพร้อมใบหน้านองด้วยน้ำตาถึงฉันจะไม่ใช่คนที่กลัวผีสักเท่าไหร่แต่ให้มานั่งคุยกับผี ฉันจะเป็นลมTTOTT
“เธอ บังอาจมาก บังอาจที่คิดว่าท่าน กาปู กาปูคนนี้เป็นผี ท่านกาปู ไม่ใช่ผี ท่านกาปู เป็นเทพ-3-”
ฉันค่อยๆหวนนึกเรื่องราวของพวงกุญแจที่ตัวเองเพิ่งได้รับฟังมา
พวงกุญแจเทพ
สมหวังในความรัก
OoO
สิ่งที่ฉันคิดว่าไร้สาระ อย่าบอกนะว่ามันเกิดขึ้นกับตัวฉันจริงๆ อิมพลอสซิเบิ้ล!!!!!
“กลัว กาปู เหรอ”ลมหวิวๆดังขึ้นใกล้ตัวฉันเหมือนไอ้เด็กผีหรือเด็กเทพ-*-นั้นลอยมาใกล้ฉัน
“โอ้! ไม่ ไม่กลัวเลย แต่อย่ามาใกล้ฉันนะ”ฉันถอยหลังที่ติดกำแพงอยู่แล้วให้ถอยลงไปอีกจนฉันกับกำแพงจะเป็นเนื้อเดียวกันอยู่แล้ว-*-
“ถ้าไม่กลัวก็ลืมตาซิ ^^” ไม่ว่าจะคนหรือผี ผีหรือเทพ ฉันอยากบอกให้รู้ว่า ฉันเกลียดเด็ก!!!!!!!!
ฉันค่อยๆลืมตาขึ้นมาทีละนิดละหน่อย จนมันสามารถเปิดขึ้นมาได้แล้ว 2มิลลิเมตร ฉันส่องไปรอบๆห้องอย่างระแวดระวัง
ไอ้เด็กกาปู หายไปไหนแล้วOoO
ฉันลืมตาโพลงขึ้นมาทันทีและรีบกระโดดลงจากเตียงด้วยความเร็วแสงชนิดสายฟ้าของมหาเทพซีอุสยังเร็วไม่เท่า-*-
“เตียงนุ่มจังเลย^^”เด็กผู้ชายที่นอนแผ่หลาหลายสลึงบนเตียงนอนของฉันเอ่ยขึ้น เด็กผู้ชายที่เหมือนเทพบุตร OoO ดวงตากลมโตจ้องมองมาทางฉันที่กำลังยิ้มแหยะๆอยู่ นี่อะนะ เทพ -.,-
“เอ่อ คือ.........”ฉันอ้ำอึ้งหันรีหันขวางแต่ เทพกาปูยังคงจ้องมองฉันอยู่ อายุเขาน่าจะราวๆ7-8 ขวบมั้ง
“อันนี่เป็นของเธอนะ”เทพกาปู ส่งพวงกุญแจสีชมพูอันเดิมมาให้ฉันที่รับมาแบบงงๆ
“นายมาจากไหนนะ”ฉันเอ่ยถามออกไปอย่างกล้าๆกลัวๆพร้อมมือที่จับลูกบิดเตรียมวิ่งเต็มที่-*-
“ฉันก็มาจากพวงกุญแจอันนั้นแหละ ฉันจะถูกกักขังอยู่ในนั้นแล้วจะได้ออกมาปีละหนึ่งครั้งเพื่อทำภารกิจของฉันให้สำเร็จ^O^”
“ภารกิจ”ฉันทวนคำอย่างงงๆ
“ใช่ภารกิจและภารกิจของฉันก็คือ การทำให้คำอธิษฐานเรื่องความรักของเธอเป็นจริง^^”
“OoO” พูดไม่ออกบอกไม่ถูก ช่วยบอกกับฉันที่ว่าเรื่องนี้เป็นเรื่องจริงไม่ใช่เรื่องโกหก >O< ฉันได้พวงกุญแจเทพที่แม้แต่ตัวเองยังคิดว่ามันไร้สาระ-*- แต่ฉันได้มา และเทพนั้นก็คือ เทพ กาปู กาปู ที่ดูภายนอกเหมือนเด็กอายุ 7ขวบธรรมดา
“บอกความต้องการเรื่องความรักของเธอมาสิ^O^”
ฉันนิ่งอึ้งเพราะความงงงัน ฉันลองหยิกแขนตัวเองทีนึงก่อนจะรู้ว่ามันเจ็บTOTนี่คือความจริง เอาเลยซิ ไอ้โฟร์ นี่เป็นโอกาสของแกแล้วนะ เอาเลย บอกเลยว่าแกอยากมีแฟนแบบไหน
“เอ่ออันที่จริง ฉันยังไม่มีความรักนะ”
ฉันอ้ำอึ้งตอบก่อนจะก้มหน้าลงน้อยๆ-///////-โตเป็นควายดันไม่มีแฟน
“ไม่เห็นจะยากอะไรเลย ก็ขอให้มีเลยเป็นไง”
เทพกาปู เสนอความคิดออกมา และนั้นทำให้ฉัน
“ได้งั้นหรอ^O^”
“แน่นอน^^”
“งั้นฉันอยากมีแฟนที่เป็นสุภาพบุรุษ หล่อ รวย ไม่เจ้าชู้ บุคลิกดี เป็นผู้นำ มีความสามารถหลายอย่างทั้งดนตรีและกีฬา และที่สำคัญต้องไม่เป็นเกย์”
“-O-“
“ไม่ได้หรอ -^-“เกิดอาการสลดขึ้นมาทันที แต่สิ่งที่ฉันคิดในใจคือ เป็นเทพทำแค่นี้ก็ไม่ได้ -3- เชอะ
“ได้สิ เทพที่ใจดีที่สุดแห่งสำนักเทพความรัก จะจัดการให้คำอธิษฐานของคุณเป็นจริง^^”
“คุณได้สิทธิ์นั้นเดี๋ยวนี้”(- -)/ (เล่นบ้าอะไรวะตู-*-)
ฉันแผ่ลงไปนอนข้างๆเทพกาปู โดยไม่รู้สึกกลัวเหมือนตอนแรก ^^ ว่าไงจ๊ะพ่อคิวปิดตัวน้อยๆของฉัน
“แล้วคำอธิษฐานของฉันจะสำเร็จเมื่อไร^^”ฉันถามพลางหันไปจ้องหน้าเทพกาปูชัดๆ หล่อเหมือนกันแหะ –O-
“ไม่รู้สิ แต่เชื่อฉันมันต้องสำเร็จ”+_+
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น