ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Ep.2 คืนเดือนหงาย
Ep.2ืนเือนหาย
“เ้ เร่ เ้ ”
ืนเือนหายที่ไร้พระันทร์่าวัเวยิ่นั ภายในอาารรร้ามีเสียนรีไทยลอไปามสายลม เสียนั้นั้อไปทั่วห้อ221ออาารลีลาวีี่เป็นอาารร้าภายในโรเรียนอแพรวที่ถูปิายมานาน
“ันมาอยู่ที่นี่ไ้ยัไ”แพรวเอ่ยถามัวเอ เธอ้อมอไปที่ห้าที่ึ้นรภายในห้อเรียนร้าที่มีหนูวิ่เลื่อนเ็มไปหม
“ฮือๆๆ”เสียร้อไห้สะอื้นัึ้นามุมมือีมุมภายในห้อ แพรวรู้สึไ้ทันทีว่าเธอไม่ไ้อยู่ในห้อนี้นเียว
“ใรวะ”เธอะโนึ้นพลาเินไปามไม้ระานที่แระแห
“เธอเป็นใร!” แพรวมอเห็นเ็หิหน้าาสะสวย สวมุนัเรียนสีเลือ แ่บนหัวอเ็สาวนนั้นสวมาที่รึ่ลาามีพลอยสีแรึ่ีประับอยู่ ึ่าที่ประับบนหัวนั้นไม่เ้าับุนัเรียนสัเท่าไหร่นั
“ฮึๆๆ”ใบหน้าสีาวีแสยะยิ้มน่าลัว แล้วหันวับมา้อแพรว มืออ่อนยุ่ยหยิบัเอร์เล่มแหลมยาว้าายึ้นมา
"แะทำอะไรอ่ะ!!"แพรวะโนอย่าหวาเสียวเมื่อเ็สาวนนั้นเินเ้ามาหาเธอ
“ึ!”
เ็หินนั้นนำมีัเอร์รีแนัวเออย่าน่าหวาเสียว มีปลายแหลมแทเ้าไปในเส้นเลือให่ เลือไหลรินอาบไปทั่วแนสีาวนวล
“เธอทำแบบนี้ทำไม”แพรวถอยหลัรูใเ้นไม่เป็นัหวะ
"...."ร่าอันาวีลุึ้น แล้วเินเ้ามาหาแพรว้าๆ แพรวร้อะโนอย่าหวาลัว
”เธอเป็นใร??!! อย่าเ้ามานะ”แพรววิ่หนีไปสุมุมห้อ
แพรววิ่ไปไม่นานนัาอเธอ็ัันเอ “ึ!!”แพรวสะุาัวเอหล้มลหน้าะมำพื้น
“็อๆๆ”ฝีเท้าอนัเรียนหิปริศนาเินเ้ามาอย่า้าๆแล้ว่อยๆเอามือาวีับาบนหัวอมันไว้
“แะทำอะไร”แพรวพยายามยับัวหนีอย่าแรแ่อนนี้ร่าายอเธอหนัราวับมีโ่มาพันธนาารเอาไว้
มันเินเ้าเ้ามาถึัวแพรวในทุๆะ ลิ่นธูปลิ่นน้ำอบไทยและลิ่นสาปอาศพาัวเ็สาวละลุ้ไปทั่วบริเวห้อ
"หมับ!!"ุนัเรียนเปื้อนเลือเินมาถึัวแพรว พร้อมเลือที่เปรอะเปื้อนเป็นทาามทา มันใ้มือที่เหม็นสาบมาับหัวอแพรวไว้แน่น
“แะแล้อะไรั้น ออไปนะ!!”แพรวพยายามะโน่าร่าที่เินใล้เ้ามา แ่ไร้วี่แววอารโ้อบ
“….” มืออันาวี่อยๆถอาบนหัว้าๆ แล้วนำมันมายัเยียใส่บนหัวแพรวโยที่แพรวไม่ทันไ้ั้ัว
“แเอาามาใส่หัวั้นทำไม?”แพรวะโนถามอย่าสสัย
"..."ผีเ็สาวในุสีเลือไม่พูอะไร แ่เธอลับหยิบมีัเอร์อันเ่าึ้นมาอีรั้
ทันในั้นเอเ็สาวในุไทย็เอามีัเอร์รีลึเ้าไปในแนัวเอ้ำไป้ำมา นแนอเธอเป็นแผลเหวอะหวะ เลือสีแสไหลรินออมาามร่อแนที่โนรี้ำแล้ว้ำเล่าอย่าน่าลัว "ฮือๆๆ"เธอร้อให้โหยหวน้วยวามเ็บปว
“อย่ารีแนไ้ไหม เธอไม่สสารัวเอบ้าเหรอ?” แพรวมอภาพ็รู้ว่าเ็สาวนนั้นเ็บปวทรมารอย่ามา
“รี๊!!!”เธอนนั้นรีร้ออย่าไร้เหุผลนเสียแหบพร่า
“เธอ้อารอะไร ั้นปวหูนะ”แพรว้อเอามือปิหูเพราะวามัอเสียนั้น
เธอนนั้นหยุรีร้อแล้วเอานิ้วี้ไปที่ศาลนารำภายนอหน้า่าห้อที่มีเาวิาประหลาสีำล่อลอยเ็มไปหม ผีเ็สาวหายไป
แพรว่อยๆั้สิ แล้วเินไปยับานหน้า่า้วยวามสสัย แพรวเพ่มอไปนอหน้า่า บริเวศาลนารำนอหน้า่าเียบสั ู่าน่าวัเวยิ่นั แพรวมอเห็นวาวในืนเือนหายส่อแสระยิบระยับ วันประหลาพวยพุ่ออมาาศาลไม่าสาย แพรวสำผัสไ้ถึอะไรบาอย่าที่ประิเ้ามาถึัวเธอ
ทันในั้นเอ
“พลั!!!!”มือปริศนาผลัแพรวให้ลมาาหน้า่าอย่าแร
“รี๊!!”แพรวใมาริ๊ลั่นอย่าวัผวา เ็สาวื่นึ้นมาพร้อมเหื่อที่แไปทั่วร่าาย ระโปรอเธอเปียแะไป้วยน้ำอะไรบาอย่า ส่วนที่นอนอเธอ็เปียุ่มไป้วยน้ำสีเหลือึ่เปื้อนไปทั่วที่นอน
”เราในี่ราเลยเหรอเนี่ย!!!!??”แพรวพู้วยเสียเหนื่อยหอบ เธอ่อยๆเ็บผ้าปูที่นอนไปผึ่ไว้นอระเบียบ้าน
เธอเปลี่ยนุ แล้วลับเ้ามาในห้อที่เียบสัน่าวัเว แพรวปูผ้าปูที่นอนผืนใหม่ แ่เพียไม่นานเสียไม่ไ้รับเิ็ัึ้น!
“ึๆๆๆ”เสียอะไรบาอย่าระทบับโ๊ะในห้อนอนเสียัมา แพรวหันไปมอที่โ๊ะแล้ว้อใสุี
“าอันนั้น!!มาอยู่ในห้ออเราไ้ไ”เธอพบว่าาที่ไ้มาในฝัน อนนี้มันอยู่บนโ๊ะรหน้าอเธอแล้ว
เธอ่อยๆลุาเีย แล้วเินไปที่าอันนั้น เสียนรีไทยัึ้นภายในห้ออเธอ
“็แ่เสียเพลน่า”แพรวพยายามวบุมสิัวเอ แล้วเินไปหยิบานั้น้วยมือที่สั่นเทา
”ผีไม่มีริ ันไม่เื่อหรอ”เธอถือาไว้แน่นแล้วเปิหน้า่าออมา
“ั้นไม่เอาานี่มาอยู่ในบ้านหรอโว้ย!!”เธอเวี้ยาออไปนอหน้า่าสุแร เสียนรีไทยัลอึ้นเรื่อยๆนแพรวเริ่มัวสั่นเทา
ลมเย็นาหน้า่าพัเ้าหาัวเธอ เธอพยายาม่มวามลัวและเินลับไปที่เียนอน
แพรวเินลับมาและสัเุเห็นอะไรบาอย่าุอยู่อยู่ในผ้าห่มบนเียอเธอ
“ุ ั!!”เสียะุะััึ้นมาาเียนั้น
แพรว่อยๆเินไปที่เียและพยายามั้สิรวบรวมวามล้า
มือบาๆ่อยๆเปิผ้าห่มออมาูอย่าหวาลัว
“นี่มันาอันเมื่อี้หนิ!!!”เธอใอย่ามา เพราะสิ่ที่อยู่ในผ้าห่มือาที่เธอเวี้ยทิ้ไปเมื่อัรู่
แพรวรวบรวมสิรีบหยิบาแล้วเินไปเปิไฟ เพื่อเอาาไปเ็บไว้ที่ห้อพระในบ้านอเธอ
เธอพูปลอบัวเอ”ไม่มีอะไรหรอ เราิไปเอ” เธอเินลับห้อนอนแล้ว่มานอนเพื่อที่ะไปแ่ันนาศิลป์ในวันพรุ่นี้
เมื่อแพรวเริ่มเลิ้มหลับไปไ้ไม่นานนั!
“ปั!!” หน้า่าที่แพรวเปิทิ้ไว้ปิเออย่าแร พร้อมลมเย็นที่่อยๆพัเ้ามาในห้อ เาปริศนาวนเวียนอยู่ภายในห้ออแพรวเ็มไปหม
“ผู้หินนี้แหละ ที่ะมา่วยเราไ้”เาอใรบานในมุมมือห้อพูึ้น และไม่นานนัเานั้น็หายลับไป
บไปแล้วรับสำหรับ Ep.2ืนเือนหาย ไรท์ิว่าอนนี้แพรวฝันเป็นเรื่อเป็นราวเลยแฮะ แพรวี่รที่นอน้วย น่าอายั55 สำหรับรีที่อ่านแล้วัๆอยาให้ไรท์ปรับปรุรไหน็บอันไ้นะรับ สุท้ายนี้ ไรท์อท้ารีให้อ่าน่อ ถ้าล้า แล้วเอันใหม่อนหน้ารับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น