รัตติกาลปั้นดาว (ขอโทษนะคะ เลื่อนอัพอีกแล้วค่ะ🙏)

เลื่อนวันเปิดตอนไปก่อนไม่มีกำหนดนะคะ ขอเขียนจบก่อนค่อยมาลงให้อ่านกันน้าา จะได้ไม่ค้างและรอนานนะคะ^^

เพราะการถูกหมางเมินความรักจากชายคนหนึ่งที่ต่ำฐานะกว่า จากความเสียหน้าเลยกลายมาเป็นความเจ็บแค้น อยากเอาคืนเขาด้วยการย่ำเกียรติ ขยี้ศักดิ์ศรีลูกผู้ชายด้วยการวางแผนเอาเขามาเป็นนายบำเรอ

ตัวอย่าง

“คุณคิดดีแล้วใช่มั้ยที่จะทำกับผมแบบนี้”

“ไม่จำเป็นต้องคิดอะไรเยอะนี่”

“งั้นก็ดี เหยียบย่ำศักดิ์ศรีของผมให้มากเท่าที่คุณอยากจะทำ แต่ก็ระวังใจตัวเองด้วยแล้วกัน ว่าอย่ามารักผมก็พอ เพราะผมคงไม่มีวันที่จะรักคุณตอบอย่างเด็ดขาด”

“หลงตัวเอง”

ชรินทร์ไม่ตอบ เขาทำเพียงยิ้มที่มุมปาก ปลดกระดุมเสื้อถอดออก แล้วเกี่ยวเอวบางของเปมิการั้งเข้าหาตัว ริมฝีปากหยักลึกกดจูบลงที่ริมฝีปากบางที่ทาทาบทับด้วยลิปสติกแดงฉาน ไม่สนใจว่ามันจะเปรอะเปื้อนปากของตัวเอง มีแค่เพียงการปลุกอารมณ์ปราถนาของคนในอ้อมกอดเท่านั้นที่เขาจะสนใจ

การที่หญิงสาวยื่นข้อเสนอเพื่อย่ำยีศักดิ์ศรีของเขาครั้งนี้ สิ่งที่เธอจะต้องได้รับคืนคือการลงทัณฑ์ด้วยบทรักจากเขาที่คนถูกลงทันณฑ์จะไม่อาจถอนตัวและรู้ตัวเลย หากวันใดที่เธอรักเขา นั่นเท่ากับเธอแพ้ แต่ถ้าวันใดที่เขารักเธอเขาก็จะกลายเป็นผู้แพ้อย่างราบคาบ ไม่หลงเหลือแม้ความภูมิใจในตัวเอง เป็นได้เพียงหมาตัวหนึ่งให้เธอได้จูงจมูก เพราะฉะนั้นแล้ว ความรู้สึกรักที่เขาจะมีต่อเธอมันจะต้องไม่เกิดขึ้น มันก็แค่เซ็กส์ระหว่างคนสองคน