คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : Video Time 4 : งานระหว่างจัดทำแสตนด์
Video Time 3
งานระหว่างจัดทำแสตนด์
“งานสุดท้าย จัดทำแสตนด์เชียร์ ?”
เรย์ทวนคำพูดของผู้ปกครองหมู่บ้านอย่างงงๆ ในขณะที่พวกเขากำลังนั่งอ่านจดหมายที่ห้องพักประจำสี อาเทย์เองก็ดูมึนๆงงๆไม่แพ้กัน ในขณะที่มาร์เชล เดมิเทรียส และซอนเน่ ต่างก็ทำทีเข้าใจบ้าง งงๆบ้าง
“อะไรคือแสตนด์”
อาเทย์จัดการตั้งคำถามขึ้นมาด้วยความไม่รู้เรื่อง ซึ่งแต่ละคนก็ทำทีอึกอัก ประมาณว่า อธิบายไม่ถูก หรือรู้บ้างไม่ทราบบ้างเช่นกัน
“เอ่อ ... น่าจะเหมือนอัฒจรรย์มั้ง ที่ไว้เชียร์กีฬาน่ะ เหมือนประมาณว่าซุ้มประจำสีเงี้ยอะ”
เรย์พูดตามความเข้าใจ ซึ่งเจ้าตัวคนถามก็ทำทีเข้าใจตาม แต่กลับมานั่งคิดอีกทีว่าจะทำอย่างไร
“อืม ... ซุ้มสี อัฒจรรย์ แสตนด์...”
อาเทย์จัดการหยิบดินสอกับกระดาษแผ่นใหญ่ขึ้นมา ก่อนจะร่างภาพเป็นเหมือนที่นั่งคนดูที่มีซุ้มและธงสีประดับอยู่ พร้อมทั้งจุดพักต่างๆอย่างพอเข้าใจ
“ประมาณนี้ได้ใช่ไหม ?”
ทั้งสี่คนทำตาวิบวับกับมันสมอง(ในการคิด) ของกลุ่ม ก่อนจะจัดการตกลงกันว่าจะทำตามแบบนั้นทันที
... เช้าวันต่อมา ผ่านไปไวเพราะมันโกหก
ภาพของหญิงสาวร่างเล็กเดมิเทรียสกำลังหอบเสาเหล็กขนาดยาวขนย้ายไปมาเป็นเวลาตั้งกะเช้า โดยที่มีเรย์นั่งตอกๆไขๆน๊อตให้เชื่อมกันเป็นที่นั่งแบบเค้าโครง ก่อนที่ทางซอนเน่และทางมาร์เชลจะจัดการตอกตะปูลงแผ่นไม้ตรงที่เหล็กร่างเพื่อให้ดูเป็นรุปเป็นร่างขึ้นมา
ทางด้านอาเทย์ก็จัดการเช็ครายชื่อจำนวนคนและที่นั่ง พร้อมทั้งออกแบบวอลเปเปอร์ประจำสีอย่างขะมักเขม้น
เพียงไม่กี่ชั่วโมง หนึ่งในห้าส่วนของแสตนด์เชียร์ก็ออกมาเป็นรูปเป็นร่างให้ได้ยล
“ตรงนี้ให้ทาเป็นสีส้ม ส่วนตรงนี้ให้มีชื่อกลุ่มด้วยนะ”
เสียงชายหนุ่มผิวขาวปาดเหงื่อบนใบหน้าพร้อมกับยื่นแบบร่างวอลเปเปอร์ให้หญิงสาวนามเดมิเทรียสและมาร์เชลไปจัดการ ซึ่ง เจ้าตัวก็ให้ความร่วมมืออย่างดี
“ค่า ~”
“ซอนเน่ ผมฝากระบายสีดำบ่งบอกถึงสีประจำของหมู่บ้านที่ที่นั่งแสตนด์ด้วยสิ”
เรย์กล่าวกับซอนเน่ ขณะที่จัดการประดับซุ้มกันแดดตรงที่นั่งทรงขั้นบันไดอย่างทุลักทุเล อาเทย์ก็เดินไปจัดการตอกตะปูเป็นห้องเชื่อมกับแสตนด์ขั้นบันไดอย่างเก้ๆกั้งๆ
... หลายชั่วโมงผ่านไป
แสตนด์เชียยร์ส่วนที่ 2 ที่เป็นห้องเหมือนบ้านเล็กๆยื่นออกมาก็สำเร็จเสร็จสรรพ พร้อมๆกับที่นั่งชมที่มีร่มอะไรกันแดดไว้ให้พร้อม ธงสีส้มถูกปักลงทั้งสองด้านก่อนที่มันจะโบกสะบัดปลิวไสวไปตามลมยามเย็น แต่หาได้ทำให้ทั้งห้าหยุดพักได้ ทั้งห้าเริ่มมองไปตามแผนงานต่อไปอีกครั้ง
“เอาละ ต่อไปเรามาช่วยกันตกแต่งห้อง(ไม่)เล็กนั้นกัน แล้วเอาวอลเปเปอร์ไปแปะบนเสาของธง”
อาเทย์เอ่ยอย่างเหนื่อยน้อยๆ ก่อนที่ทั้งห้าจะจัดการไปทำตามที่บอก
ด้านอาเทย์ เดมิเทรียส และ มาร์เชล
“นี้ๆมาร์ช ตรงนี้ต้องสีส้มไม่ใช่หรอ” เสียงถกเถียงระหว่างเดมิเทรียสกับมาร์เชลดังขึ้น
“เอ๋ ? ไม่ใช่ตรงนั้นหรอกหรอ”
“ไม่ๆ ตรงนี้ต่างหากละ”
“แต่มาร์ชว่ามันเป็นตรงนี้นี่นา”
หญิงสาวทั้งสองที่เริ่มตวัดปลายพู่กันกันมั่วโดยไม่เห็นหัวคนตรงกลางทำให้เจ้าตัวได้รับลูกหลงไปเต็มๆ ปลายปากกาเปื้อนสีส้มถูกตวัดปัดไปที่แก้มข้างซ้ายของชายหนุ่มหน้าหวานที่กำลังตรวจดูรายละเอียดงาน
“...”
ไอทะมึนดำมืดแผ่รอบตัวทำให้สาวเจ้าทั้งสองคนถึงกับชะงักหน้าซีด ก่อนจะยิ้มแหะๆให้กับรอยสีส้มที่แก้มของชายหนุ่ม
เพียงไม่นาน มือหนาทั้งสองข้างก็รวบเอาหญิงสาวทั้งสองไว้ พร้อมกับถังสีส้มที่ราดใส่เต็มหัวทันที
“อ๋า / กรี๊ด !!”
เสียงหวานสองเสียงร้องลั่น ก่อนจะดิ้นหลุดจากมือชายหนุ่มแล้วพากันคว้าถังสีไล่สาดกันอย่างเลือดเข้าตาทันที
... ทางด้านเรย์และซอนเน่
ต่างฝ่ายต่างขนข้าวของกันอย่างขะมักเขม้น เพื่อตกแต่งห้องนี้ให้กลับกลายเป็นห้องพักนักกีฬา และห้องนอนของสีไปในตัว (เป็นบ้านเลยดีมั้ย - -)
แต่ท่าทางจะดวงไม่ดีนัก ...
โครม !!!
เมื่อทั้งคู่เดินชนกันจนของกระจัดกระจายลงกับพื้น อาเมน....
... พระอาทิตย์ขึ้นแล้ว วันใหม่อีกครา
ในที่สุดสภาพของแสตนด์เชียร์สมบูรณ์ทั้ง 4 ส่วนก็ปรากฏแก่สายตา หลายๆคนต่างเหนื่อยหอบกับมันมาทั้งคืนถึงกับขอบตาดำ แต่แม้กระนั้นก็ยังยิ้มอย่างดีใจที่แสตนด์ที่อุสส่าห์ทั้งใจทำมาทั้งคืนเสร็จสำเร็จ
ด้านมาร์เชลและเดมิเทรียสกับอาเทย์ต่างเปื้อนสีกันเป็นปื้น แม้กระนั้นถึงวอลเปเปอร์จะออกมาเลอะนิดหน่อย แต่ถือซะว่ามันเป็นศิล(เปรอะ) ปะแล้วกัน
ทางด้านเรย์และซอนเน่ก็โทรมไม่แพ้กัน ผมเผ้ายุ่งเหยิง ถลอกหลายจุดอย่างน่าอนาท ก่อนที่ทั้งห้าจะพากันไปนอนเปิดประเดิมห้องพักเสียเลย
“วันนี้แล้วนา ..”
เสียงเรย์เอ่ยขึ้นท่ามกลางความเงียบสงบภายในห้อง...
“นั้นสินะ จะจบงานประลองกีฬาสีซะแล้ว”
เสียงมาร์เชลเอ่ยต่ออย่างเหงาๆน้อยๆ
“ทำเสียงแบบนั้นกานทำมายยย เรายังต้องเจอกันอีกนานนะ !!”
เสียงของเดมิเทรียสดังขึ้นอย่างง่วงๆงุนๆ
“นั้นสิน้า”
ซอนเน่เอ่ยต่ออย่างสะลึมสะลือ
“เอาเถอะ ยังไงก็ต้องเจอกันอีกนั้นแหละ พักผ่อนกันซะ แล้วเตรียมไปฟังประกาศผลช่วงเย็น”
เสียงอาเทย์เอ่ยอย่างเหนื่อยๆ ก่อนจะปิดตาหลับไป แต่ถึงกระนั้น ก็ยังคงมีความคิดอย่างเดียวกัน
“จะไม่ลืมวันนี้เลย คอยดูสิ...”
ความคิดเห็น