คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Video Time 1 : งานแข่งวิ่งผลัด
Video Time 1
งานแข่งวิ่งผลัด
กล้องวีดิโอขนาดพอดีมือถูกซูมไปตามลานวิ่งแข่งอย่างพยายามเก็บภาพไว้ให้ครบถ้วนที่สุด
ภาพของชายหนุ่มร่างโปร่งเรือนผมสั้นสีทองคำยืนยืดเส้นยืดสายที่ลู่วิ่งช่างเด่นสะดุดตายิ่งนัก ใบหน้าหวานกำลังกลอกตาไปมาอย่างไม่เต็มใจที่จะวิ่งนัก ผิวสีขาวสะอาดราวกับไม่เคยโดนแดดก็ไม่ปานทำให้เจ้าตัวดูเจ้าสำอางท่าทางไม่เอาถ่านในการวิ่งอย่างสุดๆ
แต่ผิดคาด เมื่อหลังจากปืนถูกยิงขึ้นฟ้าเป็นสัญญาณแห่งการเริ่มต้น เจ้าตัวกำไม้ในมือแน่นก่อนจะออกวิ่งไปตามลู่วิ่งทันที แซงจากหนึ่งไปสอง จากสองไปสามคน จนขึ้นนำมาได้อย่างน่าอัศจรรย์ สายลมที่พัดตีใบหน้าของชายหน้าหวาน เหงื่อที่ไหลไปตามดวงหน้าที่ติดจะเย็นชาตลอดเวลาอย่างไม่ทุกข์ร้อน ทำให้ดูมีเสน่ห์มากขึ้นไปอีก
เพียงไม่นาน ไม้สีส้มก็ถูกส่งต่อไปยังอีกมือหนึ่ง หญิงสาวนามซอนเน่ในชุดเสื้อยืดสีส้มกับกระโปรงน่ารักรับไม้ไว้ ก่อนจะออกตัววิ่งต่อโดยได้รับเพียงคำเชียร์ไล่หลัง
“ผมลงทุนมาเป็นผลัดแรกแล้ว ไวๆด้วยละฮะ !!!”
ร่างสง่างามของหญิงสาวนามซอนเน่วิ่งไปตามลู่วิ่งอย่างว่องไว เรือนผมสีดำราตรีมัดเป็นมวยเริ่มสยายไปตามสายลมที่พัดผ่าน ดวงตาจ้องเขม็งไปที่ผลัดคนถัดไปก่อนจะพยายามซอยเท้าวิ่งอย่างรวดเร็ว พร้อมกับยื่นไม้ไปให้คนที่สามทันที
เดมิเทรียส สาวน้อยร่างบอบบางรับไม้ได้อย่างทันท่วงที ก่อนจะออกตัววิ่งปานสายฟ้าแลบ ทิ้งห่างสีอื่นที่พึ่งจะมาผลัดไม้สามได้ในเวลาไม่นาน ร่างเล็กที่ดูน่าเอ็นดูแต่กลับคล่องแคล่วอย่างเหลือเชื่อ ก่อนที่เจ้าตัวจะหยุดเอี๊ยดเข้าที่จุดที่สี่ของไม้ผลัด
“เซฟ ~”
เสียงหวานเอ่ยอย่างร่าเริง ก่อนจะส่งไม้ให้เรย์ในผลัดสี่ พร้อมกับกระโดดโหยงเหยงตะโดนเสียงดังไล่หลังชายหนุ่มคนที่สองของสีไป
“ส้มสู้เว้ย !!!!”
เรย์ส่งเสียงหึในลำคอเบาๆก่อนจะวิ่งด้วยท่วงท่าองอาจ (มีด้วยเรอะ) อย่างวางมาดเต็มสตรีม เพียงไม่นาน รองเท้าพละของเดมิเทรียสก็ลอยละลิ่วกระแทกหัวทันใด พร้อมกับสายตาขู่อาฆาตประมาณว่า
‘ถ้าแกไม่เลิกเล่น เตรียมไปลงโลงได้เลย’
เรย์กลืนน้ำลายในลำคอเอื้อกใหญ่ ก่อนจะรีบวิ่งไปตามลู่วิ่งอย่างเร็วจี๋เพราะกลัวฤทธิ์แม่สาวทรงพลัง เลือนผมสีน้ำตาลอ่อนลากไทรสยายสะท้อนแสงอาทิตย์ ใบหน้าเหนื่อยหอบของชายหนุ่มที่พยายามวิ่งนำสีอื่นเต็มที่มาที่ลู่วิ่งที่ห้าช่างดูน่าขัน แต่สุดท้าย เจ้าตัวก็ทำการส่งไม้ได้สำมะเร็จ
มาร์เชลที่รับไม้มาพอดี ก่อนจะเผลอลื่นหลุดมือไม้เกือบตกพื้นพลางส่งเสียงแหะๆอย่างปลงๆ แล้วรีบวิ่งไปตามลู่วิ่งเพื่อไปให้ถึงเส้นชัยสุดท้ายทันที ได้ยินเสียงเรย์ตะโกนแว่วมาแวบๆทำให้เจ้าตัวถึงกับยิ้มอย่างร่าเริงพร้อมทั้งรีบซอยเท้าวิ่งให้เร็วขึ้นทันที
“เต็มที่เพื่อสีส้ม !!!!!!!!”
เรือนร่างบางค่อยๆวิ่งไปตามลู่อย่างเร็วจี๋ เมื่อเห็นบุคคลของสีอื่นเริ่มจี้มาใกล้ขึ้นเรื่อยๆ ก่อนที่เจ้าตัวจะกระโดดโหยงไปที่เส้นชัยได้อย่างหวุดหวิด แล้วล้มโครมลงกับผืนดินทันที
นักกีฬาคนอื่นที่มาพักผ่อนของสีส้ม รีบมาพยุงอย่างตื่นๆอย่างกลัวว่าคนในทีมตนจะเป็นอะไรหรือไม่ แต่กลับได้เพียงรอยยิ้มเจื้อนๆ พร้อมทั้งชูไม้สีส้มขึ้นฟ้า
“ชะ ชนะแล้ว ~~”
ทุกคนยิ้มออกมาพร้อมกัน ก่อนที่ชายหนุ่มเจ้าของผลัดแรกจะโยนลูกแก้วเล็กๆขึ้นฟ้าพร้อมกับพลุสีส้มที่กระจายไปทั่วผืนฟ้าพร้อมทั้งคำเขียนที่โหยหา
‘We are the winners’
ความคิดเห็น