>>!!~ลุ้นรักแสบใส~!!<< _ของยัยตัวร้ายกับนายขี้งอน_

ลำดับตอนที่ #1 : บทที่ 1 >>> ความเจ็บปวดที่เรียกว่า "รัก"

               "วันนี้มันวันซวยอะไรของฉันเนี่ย -_-"



               เด็กสาวร่างบาง ผมยาวระต้นคอจนมาถึงบริเวณต้นหน้าอก กำลังเดินอารมณ์หงุดหงิดท่ามกลางสายฝนที่ตกลงมาอย่างไม่ลดระ ถึงแหมว่าฝนจะตกพรำๆ แต่ก็สู้น้ำตาที่ไหลมาตลอดทางบนหน้าของเด็กผู้หญิงคนนี้ไม่ได้



               "คิม ฉันก็รักนายมาก แต่นายกลับหาว่าฉันดีเกินไป เพราะนายมียัยลูกเจี๊ยบหน้าเห่ยนั้นใช่มั้ยละ TT_TT"



               เธอบ่นพรึมพรำถึงชายหนุ่มผู้เป็นที่รักของเธอ เธอหวังในตัวเขามาก จนกะทั้งเขาไปมีคนอื่น ทำให้เธอตกใจและเสียใจไปไม่น้อย ในขณะที่เดินไปบ่นไป เธอจึงฆ่าเวลาเพื่อไม่เป็นการสนใจคนรอบข้างที่หันมามองเธอที่ตอนนี้น้ำตาอาบแก้มแดงๆทั้งสองข้าง เธอหยิบซาวอเบ้าท์ที่พี่ชายสุดที่รักซื้อมาให้ในวันเกิดเมื่อปีที่แล้ว และตอนนี้พี่ชายของเธอก็ไปเรียนต่อที่ญี่ปุ่น เธอจึงต้องกลายเป็นแค่ลูกสาวคนเดียวในบ้าน ซึ่งตอนนี้อยู่กับแม่แค่สองคน




               "อยากให้ฝนสาดลงมาช่วยสาดลงมา เพื่อกลบน้ำตาให้ที ไม่อยากให้ใครหันมาพบรอยน้ำตาของฉันคนนี้ ที่โกหกไว้ทุกๆทีว่าใจเข้มแข็งพอ ขอให้ฝนตกลงมาได้มั้ย...ฉันเกลียดน้ำตาตัวเอง"




              มือที่ถือทั้งกระเป๋าหอบของรุงรัง เพราะวันนี้มีวิชาหนักๆ แถมยังต้องมาเจอเรื่องซวยๆและโหดร้ายอีกต่างหาก คิดไปแล้วเธอก็ออกจะน้อยใจชีวิต แต่ไม่เป็นไร คิดซะว่าพรุ่งนี้ยังมี เด็กสาวได้แต่ปลอบตนเองไป แล้วยังคงฟังเพลงไม่หยุดหย่อน พร้อมกับน้ำตาที่ไหลมาไม่ขาดสายของเธอ ถ้าตามความจริงก็เหมือนกับว่า เธอได้ไปเล่น MV ของเพลง "เกลียดน้ำตาตัวเอง" อยู่ ก็คงจะไม่ต่างกัน




              แต่แล้วความฝันที่กลายเป็นนางเอก MV ชั่วคราวก็หายแว๊บไปกับสายลม เมื่อมีเด็กผู้ชายร่างสูง ใส้เสื้อสูททำให้ดูมีเสน่ห์เหมือนคุณชาย วิ่งตรงมาที่เธอ เขาคนนั้นเหมือนวิ่งหนีอะไรมาซักอย่าง แต่แล้วความที่กำลังฟังเพลงโดยไม่สนใจอะไร เลยทำให้เธอต้องชนกับเขาคนนั้นอย่างรุนแรง



พลั๊ก!!!




              "โอ๊ย >_< นี่นายเดินภาษาอะไรเนี่ย" ด้วยความที่โมโหกับโชคชะตา ทำให้ดีไซน์เผลอหลุดปากไป แต่ก็ไม่ลืมที่จะขอโทษ เพราะเธอเองก็มีส่วนผิด




              "ขอโทษนะค่ะ เพราะฉันเองก็ไม่ทันระวัง คำพูดเมื่อกี้ก็..."




              "ชั่งเหอะ ยัยบ้านี้ เธอเกือบทำให้ฉันตายรู้มั้ย ถอยไปซะ ยัยหน้าเห่ยเอ๊ย -_-^"




              "นะ...นายว่ายังไงนะ -_-* ใครกันย่ะหน้าเห่ย อีตาบ้า เดี๋ยวสิ กลับมานี่นะ อีตาบ้า มาว่ากันแบบนี้หมายความว่าไง"




              ดีไซน์โกรธหน้าแดง เมื่อคนที่วิ่งเข้ามาชนเธอ นอกจากจะมารยาททรามแล้ว ยังไม่มีความเป็นสมบัติผู้ดีอีก ดูก็แต่งตัวออกจะเป็นลูกผู้ดี เหอะ น่าโมโหจริงๆ




              "นายไม่คิดจะขอโทษฉันเลยหรือไง อีตางั่ง >_<" มันน่าแค้นนัก *-_-*




              เธอยังคงตะโกนตามอีตาบ้านั้นอย่างไม่ลดระ ในใจก็คิดแค้นเคืองที่นายนั้นไม่คิดจะขอโทษซักคำ แถมยังมาว่าเธออีก ถ้าเกิดเจอหน้าอีกครั้ง สงสัยต้องมีเรื่องกันหน่อยแล้วมั้ง ให้รู้ซะว่า ผู้หญิงไม่ใช่ยอดหญ้าให้ผู้ชายเหยียบย้ำ -_-^^




----------------------------------------------------------------------------------------



               + + + " อ่ะแฮ่มๆ -_- เรื่องสนุกบ้างป่าวเอ๋ย? *-* " + + + 


       + + + " ถ้าไม่สนุก หรือมีข้อบกพร่องยังไงก็ติชมกันได้นะเจ้าค่ะ " + + +


               + + + " อย่าลืม!!! O_O เม้นให้ด้วยนะเจ้าค่ะ ^ ^ " + + +


                 + + + " แล้วเจอกันใหม่ตอนหน้าเจ้าค่ะ >_< " + + +