อกหักมาพักค่าย

ลำดับตอนที่ #5 : ทางลับ

ฉัน  ไรซ์และเพื่อนคนอื่นอีกหลายกลุ่มเริ่มวางแผนร่วมกันที่จะเข้าไปช่วยตัวประกัน  ทางสภายังคงลังเลใจพยายามยื้อเวลาต่อรองข้อเสนอ   พวกนั้นกังวลเรื่องสัญญามากกว่าชีวิตคนอีกหลายคน    เฮ้ย!  เด๋วเพิ่ลๆก็ตายก่อนพอดีซิ  แต่ถ้าเราจะลอบเข้าไปฐานลับของโจรล่ะ   ก็จะไม่เกี่ยวกับการเมืองจริงไหม   ถึงแม้จะมีความเสี่ยงมากเป็นเท่าตัวก็เถอะ   พวกเราแบ่งเป็นสามกลุ่ม  ได้แก่กลุ่มที่เน้นไปช่วยตัวประกันประกอบไปด้วยหมอ  นักดาบ  นักธนู  นักดนตรี  สายช่าง    อีกกลุ่มโจมตีจะพยายามเบี่ยงเบนความสนใจจะเน้นสมาชิกที่ใช้อาวุธต่อสู้    กลุ่มสุดท้ายเป็นตัวประสานงานและเป็นซับพอร์ตเตอร์เน้นพวกสายเวทและแพทย์  เราจะดำเนินตามแผนในวันมะรืน  ตอนนี้พวกเราก็แยกย้ายไปเตรียมอุปกรณ์ทีละอย่างน้อยสามคน  ในกลุ่มของฉันตอนนี้มีซิน  ไรซ์เจ้าเก่าและเจจากกลุ่มโฮลี่.. 

เจ : ฉันว่าเราควรบอกอาจารย์ไว้สักคนนะเผื่อฉุกเฉิน

ซิน : แกป็อดเหรอ

ฉัน  : ใจเย็นดิ จะทะเลาะให้ได้โล่ทำไม

ซินและเจพร้อมใจกัน ส่งค้อนวงใหญ่ๆให้ฉัน  ทีตะกี้ยังทะเลาะกัน  พอมีคนให้กัดก้อสามัคคีขึ้นมาซะงั้นอะ  เฮ่อ   ฉันเพิ่งรู้สึกว่ามันขาดอะไรไป   ไรซ์มันหลับนี่เอง   ฉันคิดต่อ  ทั้งที่สถานการณ์โคตรตึงเครียดยังหลับได้ โคตรนับถือเลยอ่ะ    กลุ่มเราถ้าจะสังเกตมันไม่มีคนปกติเลยหรือไง  ขาดๆเกินๆบ็องๆยังไงพิลิก   อ่าไม่มีอะไรทำแล้วตอนนี้ก็หิวแล้วด้วย   ฉันจึงเดินไปห้องครัวตามลำพังโดยทิ้งพวกนี้ไว้   ระหว่างที่กำลังหาอะไรหม่ำอยู่นั้น  ฉันก็ได้ยินเสียงคุยกันหนึ่งในนั้นต้องมีเสียงอาจารย์ชินแน่ๆ   เสียงโคตรแปลก  สำเนียงก็แปร่งเป็นเอกลักษณ์คนเดียวของค่าย   ฉันสงสัยจะมาประชุมอะไรแถวห้องอาหาร หลังจากนั้นก็สำรวจห้องที่ประชุม อ้าวไม่มี  ห้องข้างๆไม่มีคนเลย  แย่แล้วผีหลอกเจ้าค่าแต่เด๋วนะค่ายนี้อาจมีห้องลับก็เป็นได้    เอาหล่ะฉันนึกพิเรนทร์คลำผนัง คลานตามพื้นเพื่อเจอสวิสต์ลับ  ฮุๆเรื่องสอ  สระเอื้อกถนัดนักแหละ

ผ่านชั่วโมงแล้วยังไม่พบไรเลย  คงไม่มีจริงๆสิน่า  กะซิกๆเรารึอุตส่าห์ลุ้นอาจฟลุ๊กยูเรก้าก็ได้ และแล้วขาก็ไปชนสายไฟสีแปลกๆที่ขาโต๊ะตัวหนึ่งเข้า   อะรัยง่ะ  ฉันก็เลยเดินไล่ตามสายนี้ไปจนสุดที่โต๊ะริมหน้าต่าง  ฉันก็คลี่ยิ้มออกมาเมื่อพบรหัสสักอย่างที่แปะที่พื้นโต๊ะข้างใต้ผ้าคลุม  ฉันจึงเริ่มส่ายสายตาว่าไม่มีใครรู้แล้วก็โคตรช็อกไรซ์มาแต่เมื่อไรน้อไม่เห็นพฤติกรรมแปลกๆของฉันใช่มะ   ไม่เห็นเน้อTT  ฉันจึงถามออกไปทั้งเขินๆด้วยเสียงกระซิบว่ามาเมื่อไหร่?  เขาก็ตอบหน้าตายว่าตั้งแต่ที่คลานเป็นหมาแล้ว  ฮึ่มดูพูดเข้าสิแล้วเขาก็ช่วยจบการด่าในใจด้วยรอยยิ้ม  อ่ายิ้มเป็นด้วยหนิ นึกว่าเป็นตุ๊กตาหน้าเดียวซะแล้ว  เขาหันมาพูดกะฉันหลังที่จดรหัสใส่สมุดที่เขาพกติดตัว ว่ามันคือรหัสเปิดห้องลับ  เขาให้ฉันช่วยหมุนโต๊ะกลม90องศาและหมุนโต๊ะแรกที่พันสายไปครึ่งรอบ แล้วพื้นตรงที่วางตู้เย็นก็เลื่อนออก  ไปไหมเค้าถามฉัน  ไปดิหลังจากผ่านทางลับออกมาก็อยู่ที่....